Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Εντάξει, κύριε Λοβέρδο, αλλά εν πάση περιπτώσει, μιας και έχετε περάσει από την Αριστερά –νομίζω ότι αυτό είναι γνωστό- έρχεστε ως Υπουργός Εργασίας να μας βάλετε εμάς αυτό το περίφημο δίλημμα που είπατε τελευταία: «Καταγγέλλουμε τον επιχειρηματικό κόσμο από τη μία και από την άλλη κλαίμε που κλείνουν επιχειρήσεις.»
Δεν μου λέτε: Δεν έχετε καταλάβει ότι η Αριστερά υπερασπίζει τα εργασιακά δικαιώματα; Εδώ καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα και εμείς τα υπερασπίζουμε και τα προωθούμε. Προωθούμε τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Τότε, αυτό σημαίνει κλείσιμο επιχειρήσεων; Γιατί αυτό κάνουμε. Όταν προσπαθούμε να στηρίξουμε αξιοπρεπείς και ανθρώπινους μισθούς, οδηγούμε στο κλείσιμο τις επιχειρήσεις;
Όταν λέμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, βάζουμε λουκέτο σε κανέναν; Όταν λέμε ότι δεν μπορεί να υπάρχουν υπερκέρδη την ώρα που εφαρμόζονται πολιτικές άγριας λιτότητας, απορύθμισης και κοινωνικής κατεδάφισης, οδηγούμε στο κλείσιμο κανέναν; Και τώρα, αν κλείνει μια οποιαδήποτε επιχείρηση –και κλείνουν αρκετές αυτή την περίοδο- μπορείτε να το αποδώσετε…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κάθε μέρα κλείνουν.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Βεβαίως, κλείνουν από τις πολιτικές σας, κλείνουν από την κρίση του καπιταλισμού, κλείνουν από μια πορεία ύφεσης της οικονομίας, απορύθμισης και διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Γιατί η απορύθμιση και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων οδηγεί και σε κρίση, οδηγεί σε υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου κ.ο.κ., σε ένα μηχανισμό που είναι πασίγνωστος ιστορικά.
Όταν, λοιπόν, κλείνουν οι επιχειρήσεις εμείς δεν θα βγούμε να υπερασπίσουμε τους εργαζόμενους, που τους πετάνε στο δρόμο απλήρωτους χωρίς καμία προοπτική; Δεν θα τους υπερασπίσουμε;
Δεν κλαίμε για τον επιχειρηματία, κύριε Υπουργέ της Εργασίας, για τον κόσμο κλαίμε, ο οποίος μένει χωρίς δουλειά, για τον κόσμο ο οποίος χωρίς να φταίει σε τίποτα, πετάγεται στο δρόμο. Και σας ρωτάω, επί τη ευκαιρία, ξέρετε και είναι πολύ γνωστό σε σας ότι πάνω από εκατόν εβδομήντα εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, στα οποία αναφερθήκατε, είναι πάνω από εννέα μήνες απλήρωτοι, χωρίς δώρο, χωρίς επίδομα αδείας. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν φθάσει σε απελπιστική, τραγική θέση. Σας ερωτώ τι θα κάνετε γιʼ αυτούς τους ανθρώπους;
Τι θα κάνετε γιʼ αυτούς που καθημερινά διώχνουν τα Ενωμένα Κλωστήρια, τη στιγμή που οι κύριοι ιδιοκτήτες των κλωστηρίων –γνωστοί για το βίο και την πολιτεία τους- έχουν πάρει επιχορήγηση με εγγύηση του δημοσίου από τις τράπεζες πάνω από 25 εκατομμύρια ευρώ. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Τι θα γίνει με τον κόσμο αυτό;
Σε αυτά δεν μας δώσατε καμία απάντηση. Πολύ φοβάμαι ότι μπερδέψατε το ποιος έχει κάνει και την επερώτηση. Την επερώτηση δεν την έχει κάνει η Νέα Δημοκρατία, την επερώτηση την έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς είμαστε παρόντες για να σας ακούσουμε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν είναι δυνατόν να αναφέρεσθε στο παρελθόν της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να υπεκφύγετε και να μην απαντήσετε σε καίρια και κρίσιμα ερωτήματα που σας κάνουμε εμείς.
Η Νέα Δημοκρατία είναι στα έδρανα της Αντιπολίτευσης με μία τεράστια, πρωτοφανή διαφορά από το πρώτο κόμμα που αναδειχτήκατε εσείς, για τα έργα και τις ημέρες της και κυρίως, για τα αντεργατικά έργα και τις αντεργατικές μέρες της.
Επομένως, δεν μπορείτε να την επικαλείσθε και να μας λέτε εδώ ότι παραλάβατε καμένη γη και επομένως, επειδή παραλάβατε καμένη γη, δεν μπορείτε, τι να κάνετε, θα δείτε και δεν απαντάτε ευθέως στα ερωτήματα τα οποία τίθενται, στο τι θα κάνετε εσείς, το διαφορετικό βεβαίως από τη Νέα Δημοκρατία, γιατί αυτό που δεν ακούσαμε είναι την διαφορετική πολιτική από τη Νέα Δημοκρατία.
Εδώ ασκείτε δημοσιονομική τρομοκρατία, κύριε Υπουργέ της Εργασίας ως Κυβέρνηση. Έχετε εξαπολύσει μία εκστρατεία δημοσιονομικής τρομο-υστερίας. Και τώρα εσείς προσωπικά έχετε αναλάβει –λυπάμαι για τον προσωπικό τόνο, αλλά οφείλω να το πω- έχετε μπει μπροστά σε μια εκστρατεία ασφαλιστικής τρομοκρατίας, τρομοκρατίας γύρω από το ασφαλιστικό θέμα. Δεν έχουμε σάλιο και το 2015 δεν θα έχουμε να δώσουμε συντάξεις…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Για τον ΟΑΕΔ είναι αυτό. Την αλήθεια είπα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Βεβαίως για τον ΟΑΕΔ. Δεν θα έχουμε συντάξεις, καταρρέουν τα ταμεία και εδώ βλέπω στο πρόγραμμα σταθερότητας ότι εγκαινιάζετε πολιτικές γενικής κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτά τα οποία λέγονται στο πρόγραμμα σταθερότητας για το ασφαλιστικό θέμα μας τα είχατε πει προεκλογικά;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Τι λέει κύριε συνάδελφε;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μας τα είχατε πει προεκλογικά; Βασική σύνταξη και από κει και πέρα ανταποδοτικά, ανάλογα με τις εισφορές; Αυτό σημαίνει κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.
Αυτή είναι η μεταρρύθμιση που εξαγγέλλετε μέσα από το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Αυτή είναι η κατεύθυνσή σας και ο προσανατολισμός σας.
Ο κύριος Πρωθυπουργός, ως Αντιπολίτευση, μίλαγε συνεχώς για τον εργασιακό μεσαίωνα. Σας ερωτούμε: Υπάρχει τώρα εργασιακός μεσαίωνας ή τελείωσε αυτός με το που ανήλθε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία; Υπάρχει εργασιακός μεσαίωνας αυτή την ώρα ή δεν υπάρχει; Αν υπάρχει εργασιακός μεσαίωνας, που εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει πράγματι, πρέπει να ληφθούν μέτρα.
Ξέρετε τι γίνεται σήμερα στην αγορά εργασίας, κύριε Υπουργέ; Ξέρετε τι γίνεται σήμερα, επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Όχι μόνο δεν υπάρχει βελτίωση της κατάστασης, αλλά η κατάσταση επιδεινώνεται ταχύτατα και ραγδαία, από μέρα σε μέρα.
Που έχουμε φθάσει αυτή την ώρα; Το μισό του εργατικού δυναμικού της χώρας μας -ίσως είναι και περισσότερο- είτε δουλεύει σε ελαστικές μορφές απασχόλησης, είτε δουλεύει σε κακοπληρωμένη ανασφάλιστη εργασία, είτε είναι άνεργο. Έχουμε μια ανεργία που καλπάζει κυριολεκτικά.
Σας ερωτώ: Τι θα κάνετε για να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση; Δεν μας είπατε απολύτως τίποτα. Αυτή η κατάσταση δεν έπεσε από τον ουρανό, οφείλεται σε πολιτικές που ασκήθηκαν, σε πολιτικές των δικών σας κυβερνήσεων παλαιότερα, σε πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, πολιτικές οι οποίες συνεχίζονται και σήμερα. Διότι όταν δεν αλλάζετε τίποτε, οι πολιτικές αυτές συνεχίζονται και μάλιστα θα επιδεινωθούν.
Σας ερωτώ: Τι θα γίνει με τους νόμους που απορυθμίζουν όλες τις εργασιακές σχέσεις; Τι θα γίνει; Απαντήστε συγκεκριμένα. Απαντάτε ότι θα φέρω. Πέστε μας συγκεκριμένα τι θα αλλάξετε; Θα μας πείτε εδώ τι θα αλλάξετε;
Θα σας αναφέρω έναν-έναν τους νόμους με συγκεκριμένες αναφορές στο τι περιέχουν και να μας πείτε εδώ τι θα αλλάξετε. Εάν είναι να μας πείτε ότι στα τέλη Γενάρη θα φέρουμε ένα νόμο, ο οποίος θα βελτιώνει υποτίθεται την κατάσταση ή θα αλλάζει την κατάσταση, χωρίς να μας λέτε το περιεχόμενο, με συγχωρείτε, αυτό το ακούμε είκοσι χρόνια τώρα. Κάθε Υπουργός Εργασίας που φέρνει έναν καινούργιο νόμο στον εργασιακό τομέα, μας λέει ότι το κάνει για να αντιμετωπίσει την ανεργία και να βελτιώσει την αγορά εργασίας, να υπάρξουν περισσότερες θέσεις απασχόλησης. Και κάθε φορά οι εργασιακές σχέσεις με αυτόν τον τρόπο απορυθμίζονται.
Στο πρόγραμμα σταθερότητας αυτό που αναφέρετε είναι πώς θα υπάρξει περαιτέρω ευελιξία στην αγορά εργασίας, στις σχέσεις εργασίας. Δεν λέτε ότι θα υπάρξει περαιτέρω ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και σε ποιες κατευθύνσεις. Αυτό θέλουμε να ακούσουμε. Κι αυτή η κατάσταση της εργασιακής ζούγκλας, του εργασιακού μεσαίωνα, την οποία σας περιέγραψα, τα μπλοκάκια εργασίας, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η απλήρωτη «μαύρη εργασία», τα ωρομίσθια, η εργασία part time, η μερική απασχόληση, η οποία στην ουσία είναι πλήρης απασχόληση, η ανασφάλιστη εργασία, όλα αυτά ξέρετε τι σημαίνουν; Αυτά συνιστούν και το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μας.
Το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μας είναι πρώτα απʼ όλα πρόβλημα αναπτυξιακό, είναι πρόβλημα παραγωγικό, είναι πρόβλημα εργασιακό, είναι πρόβλημα κοινωνικό. Και πως είναι αυτό δημοσιονομικό πρόβλημα το οποίο σας αναφέρω; Όταν πάνω από 2.500.000 άνθρωποι στη χώρα μας είναι σε αυτόν τον κύκλο των εργασιακών σχέσεων και της ανεργίας, τον οποίο σας περιέγραψα, αυτό σημαίνει τεράστιες απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων, σημαίνει τεράστιες απώλειες στα δημόσια έσοδα και πολλοί από αυτούς παίρνουν και επίδομα ανεργίας.
Έχετε υπολογίσει τη δημοσιονομική διάσταση αυτής της εργασιακής τραγωδίας; Την έχετε υπολογίσει ποτέ; Έχετε βάλει στις ενεργητικές πολιτικές σας για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος την καθιέρωση σταθερών, ασφαλών σχέσεων εργασίας και τη μείωση της ανεργίας, για να μην πω την εξάλειψη της; Γιατί στο πρόγραμμα σταθερότητας πάλι, βλέπουμε χρόνο με το χρόνο και στο πρώτο και πολύ περισσότερο στο δεύτερο σενάριο, η ανεργία να αυξάνει, να κλιμακώνεται τα επόμενα χρόνια. Έτσι, όμως, δεν αντιμετωπίζεται κανένα δημοσιονομικό πρόβλημα, μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, σε έναν απέραντο φαύλο κύκλο.
Ολοκληρώνω με τους νόμους, κύριε Υπουργέ. Ποιοι είναι οι νόμοι ένας-ένας και να μας πείτε ποιον θα καταργήσετε, ποιον θα αλλάξετε και τι θα αλλάξετε συγκεκριμένα, για να το μάθουμε και εμείς.
Νόμος 1892/1990 της Νέας Δημοκρατίας: Πρώτη φορά καθιέρωσε με έναν ασύδοτο τρόπο ένα πλαίσιο μερικής απασχόλησης και διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε τρίμηνη βάση. Θα τον κρατήσετε ή θα τον αλλάξετε;
Νόμος 2639/1998 επί Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Επεκτείνει τη μερική απασχόληση με ασύδοτο πάλι τρόπο και ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα. Διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε εξαμηνιαία και ετήσια βάση. Ίδρυση ιδιωτικών γραφείων συμβούλων εργασίας. Θα τον κρατήσετε ή θα τον αλλάξετε αυτόν το νόμο;
Νόμος 2874/2000: Νέα αύξηση του ορίου απολύσεων, περαιτέρω διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Θα τον κρατήσετε ή θα τον αλλάξετε;
Νόμος 2956/2001: Τραγωδία, υπενοικίαση των εργαζομένων, εταιρείες υπενοικίασης των εργαζομένων. Φωνάζαμε τότε. Ήμουν εγώ σε αυτήν την Αίθουσα όπου έλεγα, τι κάνετε, οι εργαζόμενοι δεν είναι εμπορεύματα, δεν είναι ακίνητα να τα νοικιάζουμε, να τα μισθώνουμε και να τα ξαναμισθώνουμε από τον έναν εργοδότη στον άλλον. Μιλάμε για ανθρώπους, όχι για δουλεμπόριο.
Σας ρωτώ, θα τον καταργήσετε επιτέλους αυτόν το νόμο της επενοικίασης των εργαζομένων;
Νόμος 3895/2005 επί Νέας Δημοκρατίας: Πεντάωρη ανά εβδομάδα υπέρ εργασία, ακραία διευθυντική ευελιξία και διευθυντικό δικαίωμα στην διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Θα τον κρατήσετε ή θα τον καταργήσετε;
Νόμος 3429/2005: Πέραν των άλλων, περιλαμβάνει τη διάκριση νεοπροσλαμβανόμενων και παλαιών εργαζομένων, ηλικιακός ρατσισμός. Οι παλαιότεροι στην ίδια δουλειά θα αμείβονται με άλλου είδους μισθολόγιο και θα έχουν άλλου είδους εργασιακές σχέσεις από τους νεότερους που προσλαμβάνονται. Θα τον κρατήσετε ή θα τον καταργήσετε;
Αυτά είναι τα μεγάλα θέματα, τα μεγάλα ερωτήματα.
Καταλήγω με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, που έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες η υποβάθμιση και η περιθωριοποίηση του. Αυτό το Σώμα έπρεπε να ήταν κεντρικό στην ελληνική πολιτεία, έπρεπε να είχε μεγάλες αρμοδιότητες, μεγάλες εξουσίες και μεγάλη δυνατότητα να επιβάλει ποινές.
Μην μας περιγράφετε εδώ καταστάσεις, αλλά να μας πείτε πώς αυτό το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και οι επιθεωρήσεις εργασίας θα αναβαθμιστούν επιτέλους, θα αποκτήσουν κύρος και αξιοπιστία, προσωπικό, δυνατότητες και μέσα, ώστε να μπορούν να ελέγξουν την εφαρμογή έστω και αυτών των αντεργατικών νόμων, των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει ακόμα για τους εργαζόμενους. Διότι όλα τα άλλα είναι ματαιότης ματαιοτήτων.
Ευχαριστώ πολύ για την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)
Ο κ. Λαφαζάνης έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Τις μανιχαϊστικές αντιλήψεις νομίζω ότι πρέπει να τις αναζητήσει αλλού ο κύριος Υπουργός Εργασίας, σε πολιτικές πρακτικές αντιλήψεις και νοοτροπίες οι οποίες υποστηρίζουν έναν ακραίο και άγριο καπιταλισμό διάλυσης των εργασιακών σχέσεων.
Όσον αφορά τα καθʼ ημάς γνωρίζει ο κύριος Υπουργός ότι υπάρχει μια αντίθεση κεφαλαίου και εργασίας που γεννά και αναπαράγει καθημερινά την ταξική πάλη και ότι εμείς θέλουμε να ενισχύσουμε αυτή την ταξική πάλη μέχρι την υπέρβαση του καπιταλισμού για έναν καινούργιο σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία.
Αν θέλει να κάνει σχολιασμό αυτών των απόψεων, ευχαρίστως. Όμως νομίζω ότι η θεματολογία αυτής της συζήτησης ξεπερνάει πολύ τέτοιου είδους διλήμματα ή τοποθετήσεις. Και τα ξεπερνάει διότι εδώ η πραγματικότητα είναι σε τέτοιο βαθμό τραγική, σε τέτοιο βαθμό μεσαιωνική, θα έλεγα, που είναι πολυτέλεια να συζητούμε περί αυτών των θεμάτων. Αυτά ήταν καλά ίσως για τη δεκαετία του ʼ70, άντε τη δεκαετία του ʼ80. Δυστυχώς, οι κυρίαρχες δυνάμεις στον 21ο αιώνα θέλουν να διαλύσουν τα πάντα όσον αφορά τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Και αυτό το ζούμε στην Ελλάδα.
Αντί απαντήσεως, κύριε Υπουργέ Εργασίας, τι μας είπατε εδώ; Ενώ βάλαμε τόσα ερωτήματα, σας μιλήσαμε για θέσεις, σας μιλήσαμε για νόμους, είπαμε προτάσεις κι εγώ σας έθεσα αναλυτικά τους νόμους, με συγκεκριμένα ερωτήματα για το τι θα κάνετε, μας λέτε ότι θα κάνετε παρεμβάσεις στη λογική «ούτε απορρύθμιση ούτε υπερρύθμιση». Μα, τι είναι αυτό το «ούτε - ούτε» που μας λέτε τώρα; Όταν είναι απορρυθμισμένη η αγορά εργασίας πλήρως το να μας θέτετε αυτό το «ούτε ρύθμιση ούτε απορρύθμιση» σημαίνει συνέχιση της απορρύθμισης. Αυτό σημαίνει στην πράξη. Και σας καλούμε να μας διαψεύσετε λέγοντάς μας έστω ένα συγκεκριμένο μέτρο, έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, σε νομοθετική βάση τουλάχιστον, ώστε εμείς να βγάλουμε ένα συμπέρασμα διαφορετικό απʼ αυτά που βγάζουμε από τη σημερινή συζήτησή μας, όσον αφορά την πολιτική που ακολουθείτε μέχρι τώρα στις εκατό μέρες και θα ακολουθήσετε στο άμεσο μέλλον.
Κι όσον αφορά την υπερρύθμιση κύριε Λοβέρδο, υπάρχει υπερρύθμιση αλλά σε άλλους τομείς, όχι στον τομέα εργασίας φυσικά. Η υπερρύθμιση υπάρχει στην επιτήρηση, την οποία ασκεί τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση με τον αυστηρότερο τρόπο, όπου όλα ρυθμίζονται και υπερρυθμίζονται σε μία μονόδρομη κατεύθυνση που λέει ότι το επόμενο διάστημα, σε τρία χρόνια θα μειωθεί το έλλειμμα κάτω από το 3%. Αυτό δεν είναι υπερρύθμιση; Γιατί δεν στρέφεστε εναντίον αυτής της υπερρύθμισης;
Και να σας πω και κάτι άλλο. Από το επικαιροποιημένο ελληνικό Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, το οποίο υποκαθιστά τον Προϋπολογισμό, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκρίνει και το τι θα κάνουμε, σχεδόν με κάθε λεπτομέρεια, για τα επόμενα τρία χρόνια. Και η Ελληνική Βουλή κι ο ελληνικός λαός μένουν στο σκοτάδι! Κι όλα αυτά εδώ βρίσκονται σε πλήρη και ριζική αντίθεση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις σας.
Επιμένοντας λοιπόν στο πού και από ποιους γίνεται η υπερρύθμιση και για ποια συμφέροντα, σε ποια κατεύθυνση και σε ποιον προσανατολισμό, εγώ βλέπω ότι περίπου το ελληνικό κράτος στα βασικά δημοσιονομικά μεγέθη του αλλά και στις επιλογές και στους προσανατολισμούς των Υπουργείων τίθεται υπό τον απόλυτο έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των ελεγκτικών εταιριών.
Διαβάζω: «Υιοθέτηση υποχρέωσης υποβολής εκθέσεων από κάθε Υπουργείο σε μηνιαία βάση. Υποστήριξη: Δ.Ν.Τ., δηλαδή Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - ελεγκτικές εταιρίες.
Καθιέρωση τριετών προϋπολογισμών για κάθε Υπουργείο, με ενσωμάτωση περικοπών δαπανών, σύμφωνα με τις οδηγίες του Πρωθυπουργού. Υποστήριξη: Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - ελεγκτικές εταιρίες.
Προτάσεις για τη συγχώνευση και κατάργηση Οργανισμών του δημοσίου τομέα. Υποστήριξη: Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - ελεγκτικές εταιρίες.
Υιοθέτηση μεθοδολογίας μηδενικής βάσης για την επαναξιολόγηση των αιτήσεων χρηματοδότησης μέσω του Προϋπολογισμού: Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - Ο.Ο.Σ.Α. -ελεγκτικές εταιρίες.
Εισαγωγή στοιχείων προγραμμάτων κ.λπ.: Ο.Ο.Σ.Α.».
Βλέπετε λοιπόν ότι και το δικό σας Υπουργείο περίπου, κάτω από τη μεθοδική υποστήριξη και υπερρύθμιση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα κατευθυνθεί σʼ έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό τα επόμενα τουλάχιστον χρόνια, κάτι που δεν μας το είπατε προεκλογικά, αλλά το διαβάζουμε από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Επομένως, το συμπέρασμα είναι: Πού πάτε αυτή τη χώρα; Πού οδηγείτε αυτήν τη χώρα; Διότι εσείς, μαζί με την Κυβέρνησή σας, μονομερώς ασχολείστε με το δημοσιονομικό και ασφαλώς με έναν τρομοκρατικό, όπως σας είπα, τρόπο, με το λεγόμενο ασφαλιστικό πρόβλημα, ως μέρος του δημοσιονομικού, βεβαίως, προβλήματος της χώρας.
Όμως, όπως σας είπα, δεν αντιμετωπίζει η χώρα κυρίως δημοσιονομικό πρόβλημα. Αναπτυξιακό πρόβλημα αντιμετωπίζει, παραγωγικό πρόβλημα αντιμετωπίζει, εργασιακό πρόβλημα αντιμετωπίζει, πρόβλημα απασχόλησης, πρόβλημα κοινωνικό σε τελευταία ανάλυση. Και αν δεν αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα, το δημοσιονομικό θέμα, η δημοσιονομική κρίση δε μπορεί να απαντηθεί, όπως αποδείχθηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Και αντί να προσανατολίσετε την πολιτική σας σε αυτά τα πραγματικά προβλήματα, ασκείτε δημοσιονομική τρομοκρατία, για να κατεδαφίσετε ό,τι έχει απομείνει από την ανάπτυξη, από την παραγωγή και από τα κοινωνικά δικαιώματα. Ξέρετε ότι αυτός είναι φαύλος κύκλος. Είναι χρόνος χωρίς τέρμα όσον αφορά τον κατήφορο και γιʼ αυτό σας λέω ότι αυτή η πολιτική εκεί οδηγεί τα επόμενα χρόνια.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Μια κουβέντα, επίσης και κλείνω, κύριε Πρόεδρε και ευχαριστώ πολύ για την ανοχή σας. Δεν είναι δυνατόν τα θύματα εργασιακών πολιτικών και πολιτικών που ασκούνται από το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις να αναγορεύονται ως οι υπαίτιοι των προβλημάτων και της σημερινής κατάστασης στις εργασιακές σχέσεις. Και αναφέρομαι στον κ. Ροντούλη γιʼ αυτά που είπε για τους μετανάστες.
Για τις εργασιακές σχέσεις δε νομοθετούν οι μετανάστες. Νομοθετούν οι κυβερνήσεις. Επιβάλλει το κεφάλαιο, εγκρίνουν και προσανατολίζουν τα διευθυντήρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι διεθνείς κεφαλαιαγορές. Αυτές πρέπει να αντιμετωπίσουμε, αν θέλουμε να ανοίξουμε θετικούς δρόμους για τον κόσμο της εργασίας, αλλά και τις προοπτικές της χώρας μας και όχι να αναγορεύσουμε ως εχθρούς τους μετανάστες που είναι θύματα και αυτοί αυτών των συγκεκριμένων ταξικών πολιτικών επιλογών.
Σας ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS