- Τι αποφασίστηκε τελικά στην Π.Γ.; Παραπέμπεται στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή η απόφαση για συνέδριο, που είναι και το αρμόδιο όργανο νομίζω….. που συνεδριάζει το Σαββατοκύριακο;… Και πάει με εισήγηση του Προέδρου;… Πώς γίνεται αυτό;…..
Χθες υπήρξε μια εισήγηση από τον Γραμματέα της ΚΠΕ τον Δημ. Βίτσα που τεκμηρίωνε την άποψη γιατί θα πρέπει να πάμε τελικά σε ένα έκτακτο συνέδριο. Περιείχε μια εκτίμηση των κατατεθειμένων απόψεων στις περιφερειακές συσκέψεις που έγιναν όλο αυτό το διάστημα και από κει και πέρα αναφερόταν και σε κάποιες εκτιμήσεις σε σχέση με ζητήματα συγκυρίας, σε σχέση με προβλήματα που έχουμε όλο το τελευταίο διάστημα, τα οποία τελικά επιβάλλουν την επιλογή του συνεδρίου.
- Για πότε περίπου υπολογίζετε ότι μπορεί να γίνει το συνέδριο;…
Η πρόταση είναι για μετά το Πάσχα, μέσα στον Μάιο.
- Ώστε θα υπάρχει ένα διάστημα ζυμώσεων…..
Αυτό κρίνεται αναγκαίο, διότι, παρά το γεγονός ότι πολλά από τα προβλήματα, υποκειμενικά αλλά και γενικότερα της πολιτικής συγκυρίας, έχουν κατεπείγοντα χαρακτήρα. Νομίζω όμως ότι σωστό είναι να πάμε σ΄ ένα συνέδριο ώστε να εξαντλήσουμε όλες τις δυνατότητες να υπάρξει ένας ουσιαστικός διάλογος, η δυνατότητα έκφρασης των μελών και στελεχών του ΣΥΝ. Άρα δεν το βλέπω να μπορούμε να πηγαίνουμε νωρίτερα από τον Μάιο.
- Το ερώτημα που τίθεται -και τίθεται και μέσα από το κόμμα σας- είναι ποιοι είναι οι τόσο σοβαροί λόγοι που επιβάλλουν ένα έκτακτο συνέδριο με τον κίνδυνο, όπως λένε κάποιοι, το κόμμα να μπει σε μια τρίμηνη εσωστρέφεια. Ποιοι είναι οι λόγοι που πρέπει κατά την εισήγηση να πάει ο ΣΥΝ σε έκτακτο συνέδριο;…
Ο κίνδυνος της εσωστρέφειας νομίζω ότι πάντα ελλοχεύει σ΄ αυτές τις περιπτώσεις και η πρόκληση και το στοίχημα είναι αυτή η συζήτηση να είναι όσο το δυνατόν πιο εξωστρεφής. Δηλαδή στην πορεία για το συνέδριο να μην αρκεστούμε μόνο στις κλασικού τύπου διαδικασίες, συνελεύσεις των τοπικών κινήσεων, αλλά να μπορέσουμε να διοργανώσουμε θεματικά συνέδρια, να καλέσουμε ανθρώπους να μιλήσουν. Και νομίζω ότι τα προβλήματα που έχουν ανακύψει από την εξελισσόμενη κρίση, προσφέρονται για έναν βαθύ προβληματισμό, αλλά προσφέρονται και για δράση, να πάμε με νωπές εμπειρίες, κινηματικές παρεμβάσεις, προτάσεις. Αλίμονο αν τραβήξουμε χειρόφρενο αυτή τη στιγμή το κόμμα.
Από κει και πέρα όμως νομίζω ότι αυτό το οποίο βιώνουν πια όλα τα μέλη του κόμματος είναι μια κατάσταση συνεχών θερμών επεισοδίων, θα το χαρακτήριζα, τους τελευταίους αρκετούς μήνες πια. Χωρίς τίποτα να αμφισβητείται, όλα επί της ουσίας αμφισβητούνται. Νομίζω ότι τα προβλήματα που έχουν ανακύψει, η σχέση μας με τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως τα προβλήματα της προοπτικής του ΣΥΡΙΖΑ, προβλήματα που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία μας, της δημόσιας έκφρασης του χώρου μας, των στελεχών μας, του αναγκαίου αυτοπεριορισμού που πολλές φορές πρέπει να επιδεικνύουν, η πολιτική ωριμότητα των στελεχών μας, θέματα που έχουν να κάνουν με τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, για άλλη μια φορά σας λέω τα ζητήματα που έχουν ανακύψει με την οικονομική κρίση, όλα αυτά κάλλιστα μπορούν να είναι -και προτείνεται να είναι- στην ατζέντα του συνεδρίου που προτείνεται να γίνει τον Μάιο.
- Επειδή αναφερθήκατε σε θερμά επεισόδια.. Και χθες είχαμε ένα θερμό επεισόδιο. Τέσσερα μέλη της Π.Γ. , της Ανανεωτικής Πτέρυγας αποχώρησαν από τη συνεδρίαση, διαμαρτυρόμενα ότι σύρεται το κόμμα σε συνέδριο… χρησιμοποιώ μια φράση που δεν ξέρω αν την χρησιμοποιούν οι ίδιοι… Έχει ξανασυμβεί αυτό;.. Και σαν κίνηση είναι κάπως…
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μια ακατανόητη κίνηση, ότι εισάγει τελικά νέα ήθη και πρακτικές. Να αποχωρεί κάποιος από μια διαδικασία επειδή διαφωνεί με μία πρόταση; Αυτά μπορεί να γίνονται στο επίπεδο του Ελληνικού Κοινοβουλίου, δεν γίνονται στα πλαίσια ενός κόμματος.. Άρα ως πρακτική ξενίζει και είναι ακατανόητη ή αποτελεί περιφρόνηση απέναντι στις διαδικασίες του κόμματος.
- Εκφράζουν όμως κάποιες εύλογες από τη μεριά τους αιτιάσεις πολιτικά για το συνέδριο.. Ότι είναι μια διαδικασία ξεκαθαρίσματος λογαριασμών… και θα πρέπει να απαντηθούν από την άλλη μεριά…
Απόλυτα νόμιμες αυτές οι αιτιάσεις. Αλλά αυτές κατατίθενται στις διαδικασίες των οργάνων, στην Κεντρική Επιτροπή, η οποία τελικά θα πάρει ή όχι την απόφαση και αποφασίζουμε όλοι μαζί. Ποιο είναι το νόημα μιας τέτοιας κίνησης; Να δημιουργήσει τι είδους εντυπώσεις; Γιατί πρόκειται τελικά για μια κίνηση πίεσης. Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να εισάγουμε και να καθιερώσουμε τέτοιου είδους αντιπαραθέσεις και πρακτικές ανάμεσά μας. Πολύ δε περισσότερο -φαντάζομαι ότι έχετε δει και την ανακοίνωση στελεχών της Ανανεωτικής Πτέρυγας- που προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι μάλλον δεν πρέπει να απηχεί το σύνολο των απόψεων των συντρόφων και των φίλων που εκφράζονται μέσα από την Ανανεωτική Πτέρυγα, αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.. Μέσα λοιπόν στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι εν πάση περιπτώσει επιδιώκεται να γυρίσουμε σε εποχές όπου εξοστρακίζεται και ενοχοποιείται η διαφορετική άποψη. Αστεία πράγματα να το λέει κανείς για τον ΣΥΝ. Και εν πάση περιπτώσει, επειδή όλοι ζούμε εδώ και ξέρουμε τις δημόσιες δηλώσεις, πολύ συχνά έχουμε δει στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας, όχι να φιμώνονται, αλλά θα ισχυριζόταν κάποιος ότι βρίσκονται σε ένα καθεστώς ασυλίας. Αν ένα από τα προβλήματα που αυτή τη στιγμή τίθενται στις συζητήσεις που έχουν γίνει όλο αυτό το διάστημα στο κόμμα, είναι ότι έχουμε πέσει σε μια κατάσταση πλήρους ασυδοσίας πια του οποιουδήποτε να λέει το οτιδήποτε στον οποιονδήποτε χρόνο και με τον οποιονδήποτε τρόπο. Άρα, χωρίς να θέλουμε να υιοθετήσουμε μοντέλα λειτουργίας που θα φιμώνουν τη διαφορετική άποψη, πρέπει να ξαναδούμε τι σημαίνει σεβασμός των συλλογικών διαδικασιών, τι σημαίνει αυτοσυγκράτηση, τι σημαίνει τελικά ότι προχωράμε αφού έχουμε κουβεντιάσει σε μια πορεία που θα σέβεται αυτό που από κοινού όλοι έχουμε αποφασίσει.
- Όπως διαβάζουμε και στις εφημερίδες σήμερα, και όσοι έμειναν στη συνεδρίαση της Π.Γ. χθες δεν ομονόησαν όλοι υπέρ της διεξαγωγής έκτακτου συνεδρίου. Ισχύει αυτό; Υπήρξαν διαφωνίες και από πλευράς στελεχών του Αριστερού Ρεύματος απ΄ ότι διαβάζουμε, ιστορικών στελεχών του χώρου…
-
Δεν είναι κάτι καινούργιο. Θυμόσαστε ότι στην ΚΠΕ πριν τις εκλογές είχε συγκεντρώσει μία ψήφο παραπάνω η πρόταση του να γίνει έκτακτο συνέδριο και προφανώς τότε δεν επιλέχθηκε -και σωστά…/
- Θέλω να πω ότι είναι αμφίπλευρες οι αιτιάσεις κατά του συνεδρίου. Δεν είναι μόνο η Ανανεωτική Πτέρυγα.
Βεβαίως είναι αμφίπλευρες. Είναι απόλυτα κατανοητό -σας είπα- να έχει ο καθένας την άποψή του. Φανταστείτε οποιοσδήποτε διαφωνεί αυτή τη στιγμή, να σηκώνεται, να βροντάει την πόρτα και να φεύγει. Νομίζω ότι στην παρούσα φάση όποιος πραγματικά υποτιμάει αυτή την αναγκαιότητα του συνεδρίου, δεν μπορεί να ερμηνεύσει το εκπεμπόμενο σήμα αυτή τη στιγμή από τον κόσμο, τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος. Εγώ θα έλεγα πως ένα έκτακτο συνέδριο μπορεί να μας βγάλει από την εσωστρέφεια των τελευταίων μηνών. Η άρνησή του συνιστά στην ουσία θα έλεγα μια υποτίμηση των διαθέσεων αυτή τη στιγμή αλλά και των αντικειμενικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Αλλά δεν είναι θέματα μόνο διαδικασίας. Είναι θέματα πολύ σοβαρά. Είναι θέματα διαφορετικών πια πολιτικών σχεδίων που εξελίσσονται ή εν πάση περιπτώσει τίθενται μέσα στα πλαίσια του ΣΥΡΙΖΑ.
- Ο κ. Τσίπρας μίλησε για δύο διαφορετικά σχέδια… Για τρία μάλλον… Αλλά δύο.. δύο φυγόκεντρα όπως τα ονόμασε…
Ακριβώς.. Από τη μία υπάρχει η άποψη ότι η Αριστερά πρέπει σήμερα να μπει σε μια λογική εθνικής συνεννόησης απέναντι στην κρίση και να προσπαθήσει μ΄ αυτόν τον τρόπο να απαντήσει. Θα έλεγε κανείς με έναν πολύ εύλογο και σαφή τρόπο διατυπώθηκε και από τον σύντροφό μας Λ. Κύρκο και από διάφορους άλλους συντρόφους που ως ένα βαθμό ακούνε αυτή την πρόταση και από την άλλη υπάρχει μια αντίληψη μιας Αριστεράς η οποία συγκροτείται σε μια εθνοκεντρική βάση η οποία θεωρεί ότι μπορεί μέσα από μια αναδίπλωση στο εθνικό επίπεδο και διαμόρφωση μιας στρατηγικής απάντησης απέναντι στην κρίση μπορεί σήμερα να παίξει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο. Νομίζω ότι και τα δύο αυτή τη στιγμή είναι παλιές απόψεις, δεν ταιριάζουν σε μια στρατηγική μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής ανανεωτικής Αριστεράς. Η δικιά μας Αριστερά, έτσι όπως έχει διαμορφώσει, μέσα από το προγραμματικό συνέδριο που είχαμε κάνει το προηγούμενο διάστημα, την αντίληψή της, θεωρεί πράγματι ότι οι λύσεις που πρέπει να αναζητηθούν απέναντι στη σημερινή κρίση θα πρέπει να είναι σε ένα πανευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να έχουν τη λογική των προτάσεων της αλλαγής της δομής της σημερινής Ευρώπης, τη λογική του συντονισμού της δράσης των εργαζομένων, των συνδικάτων. Είναι δυνατόν να θεωρούμε ότι μπορεί να υπάρξει μια απάντηση, για παράδειγμα, για τα εργασιακά ζητήματα, από την Ελλάδα μόνο; Ότι μπορούμε σήμερα να μιλάμε για μια απάντηση βιώσιμη σε σχέση με τα ζητήματα του ασφαλιστικού μόνο μέσα από διεργασίες που μπορεί να υπάρξουν στον ελληνικό χώρο; Δεν αποτελεί ένα κοινό πρόβλημα, δεν υπάρχει ένας συσχετισμός κεφαλαίου και εργασίας όπου ξεπερνάει τα εθνικά όρια; Υπάρχει μια πραγματικότητα αυτή τη στιγμή στην οποία συμμετέχει η Ελλάδα, την οποία δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε. Αν δηλαδή σήμερα η Ελλάδα, που πράγματι με έναν οξυμμένο τρόπο αντιμετωπίζει αυτά τα προβλήματα, είναι, όχι μόνο γιατί έχει τις δικές της παθογένειες, αλλά και διότι αποτελεί μέρος ενός συνολικού προβλήματος, που αντιμετωπίζει η Ευρώπη. Μπορεί σήμερα η Ευρώπη να απαντήσει απέναντι στην κρίση; Τελικά ο νεοφιλελευθερισμός θα πάρει ανάσες και θα έχει ξανά την ηγεμονία στις δεκαετίες που έρχονται ή θα πάμε σε μια αλλαγή της πορείας; Αυτό είναι το ερώτημα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS