Οι ελπίδες, οι σφοδρές επιθυμίες και οι στόχοι που συχνά τρέφουν και ταυτόχρονα ονειρεύονται πολλοί νυν και πρώην σύντροφοι και συντρόφισσες, ενταγμένοι ή ανένταχτοι, ακόμη και συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, να προβλέπουν για τον ΣΥΝ και κατ̉' επέκταση για τον ΣΥΡΙΖΑ -με την είσοδο του νέου έτους- να γίνεται χίλια κομμάτια, θα πρέπει να διαψευσθούν για άλλη μια φορά.
Αυτή μου η πεποίθηση δεν με γεμίζει βέβαια χαρά, αλλά αντίθετα, αμηχανία, που μετατρέπεται σε θλίψη και συχνά σε οργή, γιατί διαπιστώνω ότι η πολιτική μας συμπεριφορά είναι σε πλήρη αναντιστοιχία προς τις ανάγκες εκατομμυρίων εργαζόμενων, άνεργων, νέων, όλων αυτών που έχουν μπει στο στόχαστρο των κυβερνητικών πολιτικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ, που μεθοδικά τους σπρώχνει στο περιθώριο.
Είναι φανερό ότι η σχεδόν αποκλειστική ενασχόληση της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ με «οργανωτικά» θέματα, που δεν τα υποτιμώ βεβαίως, αλλά μονοπωλούν, και μάλιστα με εμμονές, την κύρια αν όχι μοναδική «δραστηριότητα», προκαλεί μόνο συγχύσεις, αμφισβητήσεις, αντιπαραθέσεις και απογοητεύσεις με φυσικό αποτέλεσμα να αποσταθεροποιείται ο πολιτικός, αλλά ακόμα χειρότερα ο ψυχικός ιστός των μελών της παράταξης.
Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, πρέπει να έχει σαν στόχο μέσα από την καθημερινή του παρουσία να γίνεται ο συλλογικός οργανωτής των αντιστάσεων όλων όσων θίγονται από τις κυβερνητικές πολιτικές. Ταυτόχρονα ο φορέας που θα στηρίζει και θα διευρύνει την επιρροή και την ελκτικότητά του στηριζόμενος στις πειστικές προτάσεις που θα καταθέτει για την έξοδο από την κρίση, όχι βέβαια με θύματα για άλλη μια φορά όλους αυτούς που δεν έχουν καμιά ευθύνη, αλλά επιτέλους όλους αυτούς που τη δημιουργούν και την αναπαράγουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ανταποκριθεί στην απαίτηση των καιρών υπηρετώντας με συνέπεια το εναλλακτικό προγραμματικό σχέδιο της αριστεράς, που είναι ανταγωνιστικό στο προτεινόμενο σκληρό νεοφιλελεύθερο, σχέδιο, που θα εμπνέει και θα πείθει όλους και όλες ότι η μόνη λύση είναι ο καθημερινός αγώνας για να αποκρούονται τα αντιλαϊκά μέτρα και να προωθούνται οι δίκαιες λύσεις.
Θέλω να κλείσω αυτό το σύντομο σημείωμα με μια έκκληση με πολλούς αποδέκτες:
Σε όλους τους καλοπροαίρετους που αγωνιούν ειλικρινά για την οργανωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ (κάρτα μέλους, μητρώο, τοπικές κλαδικές, περιοδικό κ.λπ.) υπενθυμίζω ότι η καθημερινή πολιτική παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ και η συμμετοχή του στις μαζικές συνδικαλιστικές και κινηματικές διεκδικήσεις, ενάντια στη μείωση των επιδομάτων, στις χιλιάδες απολύσεις, στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών, στην επιβολή πανάκριβων διοδίων, στο κλείσιμο εκατοντάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων κ.λπ, μαζί με τον κόσμο που υποφέρει, θα λειτουργήσουν ενισχυτικά στην ανασυγκρότησή του. Όσο πιο παρεμβατικοί γινόμαστε τόσο πιο εύκολα θα αντιμετωπίζουμε τα όποια προβλήματα.
Ας δοκιμάσουμε λοιπόν. Σε όσους προτάσσουν το «κομματικό συμφέρον» έναντι του συλλογικού και συμμαχικού ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα με πρωτοβουλίες, δηλώσεις και κινήσεις με τέτοιες εμμονές που συχνά διαστρεβλώνουν ακόμα και θέσεις, απόψεις και προθέσεις, υπενθυμίζω πρέπει να γνωρίζουν ότι όχι μόνο δεν πετυχαίνουν τον στόχο τους, αλλά αντίθετα συμβάλλουν στην απαξίωση όχι μόνο του συμμαχικού σχήματος, αλλά και του φορέα που «υπερασπίζονται».
Τέλος, απευθύνομαι σε αυτούς, στις προθέσεις των οποίων δεν είναι εύκολο να διακρίνει κανείς πολιτικές διαφωνίες ή διαφορετικές οργανωτικές προτάσεις -γιατί μάλλον δεν υπάρχουν τέτοιες- λέγοντάς τους ότι γίνεται φανερό πως η προσωπική επιδίωξη και το «συμφέρον» του καθένα τίθεται πάνω από όλα και από όλους. Αυτοί επιφέρουν το μεγαλύτερο πλήγμα στην παράταξη. Οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι θεμιτές, αλλά όταν υπερβαίνουν τα όρια γίνονται καταστροφικές και συχνά αυτοκαταστροφικές. Ας το σκεφτούν καλύτερα.
Η έκκληση λοιπόν είναι να τα παραμερίσουμε όλα αυτά τα μικρά και ταπεινά και να σταθούμε στο ύψος των αναγκών. Να σεβαστούμε ότι οι χιλιάδες αριστεροί και οι αριστερές συμμετέχουν και αγωνίζονται με τη θέλησή τους, χωρίς να τους πείθει κανείς, παρά μόνο η συνείδησή τους, παραμερίζοντας συχνά το «προσωπικό» τους συμφέρον, πολλές φορές με «κόστος».
Να συμμεριστούμε λοιπόν την προσφορά, αλλά κυρίως την αγωνία τους και ας προσπαθήσουμε να επαναφέρουμε την ανιδιοτέλεια στις πράξεις μας, στις συμπεριφορές μας, στις επιδιώξεις μας, γιατί είναι καιρός πια να συνειδητοποιήσουμε ότι η αριστερά για να μεγαλουργήσει πρέπει να ξανακερδίσει τη χαμένη της αξιοπιστία, αξιοπρέπεια και ανιδιοτέλεια.
* Ο Αλέκος Φλαμπουράρης είναι πρώην μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS