Κάθε πολιτικό κόμμα δικαιούται προφανώς να καταθέτει τη δική του πρόταση ως προς το πρόσωπο που θεωρεί πιο κατάλληλο για το ύπατο αξίωμα της χώρας. Έτσι και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αφού απέρριψε την άποψη Κουβέλη, αρνούμενος οποιαδήποτε συνεννόηση και συναίνεση για την επανεκλογή του σημερινού Προέδρου, Κ. Παπούλια, δηλώνει ότι θα προτείνει κάποιο δικό του ιστορικό στέλεχος.
Η άρνηση στήριξης της υποψηφιότητας Παπούλια και η κατάθεση άλλης υποψηφιότητας πραγματοποιείται για «να μη δημιουργηθεί εικόνα συναίνεσης του ΣΥΡΙΖΑ … για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές της κυβέρνησης» (Δ. Στρατούλης, Κανάλι 1, 05/01/10), «γιατί εκπροσωπεί (ο πρόεδρος) ένα πολιτικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της πολιτικής που βλέπει πιο πολύ τις απαιτήσεις των αποπάνω, παρά τις ανάγκες των αποκάτω» (Θ. Καρτερός, Αυγή, 10/01/10), ή επειδή «αυτό που εκπέμπεται από την κοινωνία δεν είναι σύμπτωση και συναίνεση σε μια πολιτική γραμμή που ακολουθείται από την κυβέρνηση με την αξιωματική αντιπολίτευση να είναι στην ίδια γραμμή» (Αλ. Τσίπρας, Mega, 14/01/10), και άλλες συναφούς και αναλόγου νοήματος δηλώσεις.
Για μια ακόμα φορά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα του κυρίαρχου εντός του αντισυστημισμού και του εναγκαλισμού με τον αριστερισμό συγχέει τα πράγματα και τους ρόλους, αδυνατώντας να κάνει τη στοιχειώδη διάκριση ανάμεσα στο ζήτημα της ομαλής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεσμών και στο ζήτημα της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Ελλάδας (άρθρα 35-48), στις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας περιλαμβάνονται: ο διορισμός του πρωθυπουργού και των μελών της κυβέρνησης, η διάλυση της Βουλής, η περιορισμένη αναπομπή νόμων, η έκδοση διαταγμάτων για την εκτέλεση νόμων, η προκήρυξη δημοψηφισμάτων για κρίσιμα εθνικά θέματα και κάποια άλλα ζητήματα που σχετίζονται με τις ένοπλες δυνάμεις και τις διεθνείς συνθήκες.
Πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνδιαμορφώνει ή αποφασίζει για την ασκούμενη οικονομική πολιτική, για την παιδεία, την υγεία, για το εκλογικό σύστημα ή για άλλες πολιτικές της κυβέρνησης.
Εύλογο λοιπόν το ερώτημα: τι ακριβώς αναμένει από έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας η αριστερά;
Από τις δηλώσεις των στελεχών και εκ της αρθρογραφίας προκύπτει ότι θα έπρεπε να αποτελεί ανάχωμα και «να αντιστέκεται» σε ό,τι κρίνει η αριστερά ως αντιλαϊκό μέτρο. Δηλαδή σχεδόν στα πάντα. Φανταστείτε έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα αναπέμπει διαρκώς τα κυβερνητικά νομοσχέδια και θα καταγγέλλει τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση ως υπηρέτη των Βρυξελλών, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και θα προτρέπει τον λαό στην ανατροπή της. Μάλλον θα πρόκειται για σαφή κατάλυση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας και για τερατώδη υπέρβαση των συνταγματικών αρμοδιοτήτων και του ρόλου του Προέδρου, ο οποίος από εγγυητής θα μετατρεπόταν σε παράγοντα αποσταθεροποίησης της δημοκρατίας και της ομαλής λειτουργίας των θεσμών.
Ο αντισυστημικός παροξυσμός παρασύρει την αριστερά σε πρόχειρη και επιπόλαιη επί του θέματος επιχειρηματολογία, που αντιφάσκει ακόμα και με τις δικές της διακηρύξεις περί προσήλωσης στον δημοκρατικό και ειρηνικό δρόμο για τον σοσιαλισμό, εκτός αν και αυτές τελούν υπό αίρεση. Και φυσικά ηχεί εντελώς αστείο το επιχείρημα πως η στήριξη της υποψηφιότητας του σημερινού Προέδρου θα σηματοδοτήσει τη συμμετοχή σε ένα δήθεν τόξο εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης με το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ. και το ΛΑΟΣ, τη στιγμή που η πλειονότητα των πολιτών αντιλαμβάνεται τη διάκριση των ρόλων του Προέδρου της Δημοκρατίας, της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων και δεν απαιτεί από τον Πρόεδρο να ασκεί έναν «αντισυστημικό ρόλο» ο οποίος επιπλέον δεν απορρέει και από το Σύνταγμα, εκτός αν και αυτό αμφισβητείται. Ούτε βεβαίως μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η αριστερά, ζηλώσασα τη δόξα του Τσάβες, επιθυμεί ένα ενισχυμένο προεδροκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης. Απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ ενορχηστρώνει και ο ΣΥΝ χορεύει.
* Ο Γεράσιμος Γεωργάτος είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS