H ανάληψη πρωτοβουλιών από τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, απόλυτη προτεραιότητα για τη νέα χρονιά. Πρωτοβουλίες, που είναι απαραίτητο να συνδυάζουν τα παραδοσιακά και αναγκαία εργαλεία πολιτικής παρέμβασης με τα νέα που αποκτήσαμε τα τελευταία χρόνια από την όσμωσή μας με τα κοινωνικά κινήματα.
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, παρά τα φραστικά επιχρίσματα κοινωνικής ευαισθησίας, έρχεται να εφαρμόσει τις ίδιες μονεταριστικές πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας υπό την υψηλή καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το οικονομικό μοντέλο για την έξοδο από την κρίση, που παρουσιάζει, θυμίζει το «ιρλανδικό θαύμα» με τα ολέθριά του αποτελέσματα.
Η Ιρλανδία, τη δεκαετία του '90, ακολούθησε σκληρή λιτότητα με μείωση μισθών και επισφαλή εργασία με στόχο τον περιορισμό του δημόσιου χρέους της και την οικονομική της ανάπτυξη. Οι συνέπειες της πολιτικής αυτής είναι ορατές σήμερα που η χώρα έφτασε στα όρια της χρεωκοπίας εξαιτίας του τεράστιου δημόσιου χρέους!
Μ' αυτό το δεδομένο, η περίοδος χάριτος για το ΠΑΣΟΚ δεν θα κρατήσει πολύ. Εδώ ακριβώς χρειάζεται να εστιαστεί και η δική μας στρατηγική. Να επανακτήσουμε το ηθικό μας πλεονέκτημα παίρνοντας τις κατάλληλες πρωτοβουλίες. Να προβάλουμε δηλαδή το δικό μας πολιτικό πλαίσιο.
Για την επίτευξη του σκοπού αυτού είναι αναγκαίο να αξιοποιήσουμε με όρους μεγαλύτερης αποτελεσματικότητας το πρόγραμμα μας και τις πολιτικές επεξεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκοντας να τα προβάλουμε σε κάθε κοινωνική ομάδα που ασφυκτιά από τη σημερινή οικονομική κατάσταση. Το πρόγραμμα, του οποίου μέρος μόνο αν υλοποιηθεί στις υπάρχουσες συνθήκες, θα τραντάξει συθέμελα το οικοδόμημα του νεοφιλελευθερισμού.
Παράλληλα, θα πρέπει να επινοήσουμε και πιο αποτελεσματικούς τρόπους στην «κοινωνικοποίηση» των προτάσεών μας. Είναι σημαντικό να επιχειρήσουμε να εκμεταλλευτούμε τις όποιες δυνατότητες μας παρέχουν τα μέσα επικοινωνίας, έντυπα και ηλεκτρονικά. Με άλλα λόγια, να υπερβούμε την πρακτική των ΜΜΕ που κόβουν και ράβουν τον δημόσιο λόγο μας στις «ανάγκες» των δελτίων ειδήσεων και των τηλεοπτικών εκπομπών παρά τις συγκροτημένες παρεμβάσεις του προέδρου και των υπολοίπων συντρόφων που μας εκπροσωπούν εκεί.
Με βάση όλα τα παραπάνω, μια συγκεκριμένη πρόταση δράσης για τον νέο χρόνο, ανεξάρτητα με το πότε και αν θα διεξαχθεί το συνέδριο, θα μπορούσε να είναι και η ακόλουθη: Να οργανώσουμε, καταρχήν στην Αθήνα, ένα τριήμερο, κατά τα πρότυπα του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, για την οικονομική κρίση και τη δική μας πρόταση εξόδου από αυτήν. Ένα τριήμερο με συζητήσεις, ακτιβισμούς, διαδηλώσεις, μουσική.
Να απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε σωματείο, ομοσπονδία, συνδικάτο, μεταναστευτική οργάνωση, πολιτιστική ομάδα, επιτροπή αγώνα κ.ο.κ. να συμμετέχουν αφενός για να ακούσουν τις δικές μας προτάσεις, αφετέρου για να καταθέσουν τις δικές τους. Ταυτόχρονα, να πλαισιώσουμε το γεγονός με προσωπικότητες από το εξωτερικό, ακόμη και με φιλελεύθερους οικονομολόγους που ασκούν κριτική στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Σε αυτό το πλαίσιο, απ' τη μια μεριά να επιδιώξουμε την κάλυψη του εγχειρήματος από τα ΜΜΕ και από την άλλη να το προβάλουμε εμείς, ως συλλογικός φορέας, με κάθε διαθέσιμο μέσο. Και αν κάποιος θα έλεγε ότι μεσούσης της κρίσης η δαπάνη για κάτι τέτοιο είναι τεράστια, θα απαντούσα πως αυτού του είδους οι διαδικασίες είναι περισσότερο θέμα πολιτικής απόφασης και λιγότερο θέμα χρημάτων.
Τέλος, αντίστοιχες δράσεις σε μικρότερη κλίμακα και με πιο εξειδικευμένη ίσως θεματολογία θα μπορούσαν, στη συνέχεια, να πραγματοποιηθούν και σε άλλες περιοχές, όπως π.χ. στη Β. Ελλάδα για την ανεργία, στην Κρήτη για την αγροτική παραγωγή κ.ο.κ.
Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι μετά το δικό μας «σύντομο καλοκαίρι της εσωστρέφειας» είναι ώρα, όπως λένε και οι ποδοσφαιρόφιλοι, να αφήσουμε το κατενάτσιο και να βγούμε και πάλι στην επίθεση. Διότι, ως γνωστόν, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
* Ο Άλκης Αντωνιάδης είναι μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS