Η συζήτηση για το σχέδιο «Καλλικράτης» δεν γίνεται εν κενώ. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει κατʼ επανάληψη ότι ο βασικός λόγος που προχωράει η κυβέρνηση στο σχέδιο «Καλλικράτης» είναι δημοσιονομικός. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο «Καλλικράτης» έχει περίοπτη θέση στο λεγόμενο «Πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης». Το γεγονός και μόνο αυτό επιβεβαιώνει ότι η αφετηρία της κυβέρνησης για τη λεγόμενη διοικητική μεταρρύθμιση δεν είναι η ισχυροποίηση της Αυτοδιοίκησης. Συνεπώς εύλογα προκύπτει το συμπέρασμα ότι στην πράξη δεν πρόκειται να υλοποιήσει την απαίτηση της Αυτοδιοίκησης για απόδοση στην Αυτοδιοίκηση των αναγκαίων πόρων που απαιτούνται για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου.
Η Αριστερά αγωνίζεται για να αναγεννηθεί η Αυτοδιοίκηση ως λαϊκός και κοινωνικός θεσμός με ενισχυμένο τον πολιτικό της ρόλο, ώστε να συμβάλλει στη συμμετοχή των πολιτών στις υποθέσεις που τους αφορούν, στη μείωση των τεράστιων κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων και στην καλύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών.
Αναγκαία συνθήκη είναι ένα συνολικό, δημοκρατικό, πολιτικό σχέδιο ανακατανομής εξουσιών και πόρων υπέρ των αυτοδιοικητικών θεσμών.
Εμείς θέλουμε η Αυτοδιοίκηση να παράγει πολιτική, να σχεδιάζει και να υλοποιεί πολιτικές στα πλαίσια του εθνικού σχεδιασμού και όχι απλά να διαχειρίζεται πόρους είτε ευρωπαϊκούς είτε εθνικούς. Η περιφερειακή ανάπτυξη δεν έχει ανάγκη από έναν «περιφερειακό κατασκευαστή υποδομών» ούτε από έναν διεκπεραιωτή αρμοδιοτήτων που του εκχωρεί η κρατική εξουσία, αλλά από ένα ισχυρό πολιτικό θεσμό.
Το σχέδιο «Καλλικράτης», που παρουσίασε η κυβέρνηση, τι σχέση όμως έχει με αυτή την αντίληψη της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς; Εκτιμώ ελάχιστη έως καμία.
Έχουμε τονίσει ότι απαιτούνται 1 + 9 όροι και οι προϋποθέσεις για μια ουσιαστική, δημοκρατική, αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση. Στη βάση αυτών των όρων και προϋποθέσεων που έχουμε θέσει θα κρίνουμε το σχέδιο «Καλλικράτης».
1. ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ
Για μας όμως πρωταρχική προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση περί διοικητικής μεταρρύθμισης αποτελεί η δέσμευση της κυβέρνησης για καθιέρωση της απλής αναλογικής.
Η κυβέρνηση αρνείται την απλή αναλογική στην αυτοδιοίκηση. Το εκλογικό σύστημα στο σχέδιο «Καλλικράτης» είναι καθαρά πλειοψηφικό, αφού ο πρώτος συνδυασμός, ανεξαρτήτως ποσοστού εκλέγει το 60% των μελών του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου!!!
Εμείς θεωρούμε ως προϋπόθεση την εκλογή όλων των οργάνων της Αυτοδιοίκησης με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής σε όλες τις βαθμίδες της Αυτοδιοίκησης για τη δημοκρατικότερη συγκρότηση των οργάνων και την αναλογική εκπροσώπηση των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων σε αυτά.
Η δημιουργία αυτοδιοικητικών οργανισμών σε τόσο μεγάλη έκταση μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» αποκλείουν στην πράξη την ύπαρξη ανεξάρτητων κινηματικών συνδυασμών, συνεπώς είναι ακόμη πιο αναγκαία από παλιότερα η καθιέρωση της απλής αναλογικής.
+
1. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Μια δημοκρατική μεταρρύθμιση στην Αυτοδιοίκηση πρέπει, εκτός από το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής να θεμελιώνεται και σε δύο ακόμη δημοκρατικούς πυλώνες.
α) Στην αναβάθμιση των συλλογικών οργάνων σε βάρος των μονοπρόσωπων διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη δημοκρατική συμμετοχή με την αποτελεσματικότητα. Στο σύστημα διακυβέρνησης πρέπει να αναβαθμιστούν περισσότερο τα συλλογικά όργανα εις βάρος των μονοπρόσωπων. Η εκτελεστική λειτουργία πρέπει να ασκείται δημοκρατικότερα μέσα από μια εκτελεστική επιτροπή, στην οποία πρέπει να συμμετέχουν αναλογικά με την εκλογική τους δύναμη οι παρατάξεις και στην οποία επικεφαλής θα είναι ανάλογα ο Δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης. Το πρόγραμμα «Καλλικράτης» ενισχύει τη μονοπρόσωπη εξουσία του Περιφερειάρχη και του Δημάρχου σε βάρος της συλλογικής λειτουργίας του συμβουλίου.
Επιπλέον στο επίπεδο του Νομού ο Αντιπεριφερειάρχης είναι ανεξέλεγκτος, αφού δεν προβλέπεται συλλογικό όργανο.
Επίσης η άμεση εκλογή του Περιφερειάρχη ή του Δημάρχου από το σύνολο του πληθυσμού της Περιφέρειας ή του Δήμου με τρόπο δηλαδή διαφορετικό από την εκλογή των μελών των συμβουλίων οδηγεί ακόμη περισσότερο στην πολιτική υπερεξουσία του ενός. Θεωρώ ότι είναι πιο δημοκρατικό η εκλογή του Περιφερειάρχη και του Δημάρχου να γίνεται με έμμεσο τρόπο από το Περιφερειακό ή Δημοτικό Συμβούλιο.
β) Στην εισαγωγή κανόνων πολιτικής συμμετοχής και άμεσης δημοκρατίας. Τα αυτοδιοικητικά οργανωτικά σχήματα πρέπει να διασφαλίζουν, την άμεση συμμετοχή των πολιτών στην διοίκηση των υποθέσεών τους και την άσκηση της τοπικής δημοκρατίας, την ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας. Άλλωστε, ο όρος «αυτοδιοίκηση» δηλώνει την αυτο-διεύθυνση, την αυτοδιαχείριση της τοπικής κοινωνίας.
Η Αυτοδιοίκηση αποτελεί τον πλησιέστερο προς τον πολίτη θεσμό κοινωνικοποίησης, συμμετοχής στη διαχείριση των κοινών υποθέσεων και κοινωνικού ελέγχου της εξουσίας. Η αποστολή και ο ρόλος της είναι κατεξοχήν πολιτικός, δημοκρατικός, κοινωνικός, αναπτυξιακός και περιβαλλοντικός και δευτερευόντως διοικητικός (παροχή υπηρεσιών). Το πρόγραμμα εισάγει μεν ορισμένες νέες διαδικασίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών, αλλά μόνο στον τομέα της παροχής υπηρεσιών. Το ζήτημα είναι πώς αυτά τα ηλεκτρονικά συστήματα θα ενσωματωθούν και στην άσκηση της «διακυβέρνησης».
Συνολικά ο «Καλλικράτης» διαπνέεται από μια σκληρή δικομματική λογική, κυρίως στην δευτεροβάθμια περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ρόλο των επικεφαλής των παρατάξεων του Περιφερειακού Συμβουλίου τον εξομοιώνει με το ρόλο των προέδρων των μη κυβερνητικών οργανώσεων στο Συμβούλιο Διαβούλευσης που φτιάχνει!!!
2. ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ
Η μεταρρύθμιση πρέπει να είναι συνολική και να καλύπτει την κεντρική κρατική και αποκεντρωμένη διοίκηση σʼ όλους τους τομείς της (στο σύνολό της) και την α΄/βάθμια και β΄/βάθμια αυτοδιοίκηση. Ο πρωταρχικός σκοπός ήταν και παραμένει να περιοριστεί το κράτος στα επιτελικά του καθήκοντα, όπως προβλέπει άλλωστε το Σύνταγμα και να αποκεντρωθούν προς την Αυτοδιοίκηση εκτελεστικές εξουσίες και κρατικές αρμοδιότητες, ώστε να ασκούνται πλησιέστερα προς την κοινωνία και με τη συμμετοχή της κοινωνίας. Δηλαδή εκείνο που πρέπει να αλλάξει και να μεταρρυθμιστεί είναι κυρίως το κράτος.
Το λεγόμενο «Σχέδιο Καλλικράτης» που έχει παρουσιάσει η κυβέρνηση περιορίζει τις αλλαγές μόνο στην Αυτοδιοίκηση και δεν θίγει καθόλου τον συγκεντρωτισμό του κράτους. Αλλά και οι αλλαγές που προωθεί στην Αυτοδιοίκηση είναι κυρίως οργανωτικού τύπου και αφορούν κατά κύριο λόγο το «σχήμα της Αυτοδιοίκησης» και όχι το περιεχόμενό της. Όμως μια μεταρρύθμιση που δεν θίγει τον συγκεντρωτισμό του κράτους και δεν ανακατανέμει εξουσίες, αρμοδιότητες και πόρους μεταξύ αυτοδιοίκησης και κράτους, που δεν ενισχύει τη δημοκρατία, αλλά περιορίζεται μόνο σε συνενώσεις θα αναπαραγάγει με πολύ πιο έντονο τρόπο τον συγκεντρωτισμό και τον κομματισμό σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο και είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα καταλήξει σε μία απορρύθμιση της Αυτοδιοίκησης.
3. ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ
Κρίσιμο ζήτημα σε μια «διοικητική μεταρρύθμιση» αποτελεί το πολιτικό περιεχόμενο που αποδίδεται στους οργανισμούς της Αυτοδιοίκησης που καθορίζεται από τις πολιτικές και διοικητικές αρμοδιότητες που τους εκχωρούνται για να ασκούν με αυτοτέλεια.
Η κυβέρνηση ακολουθεί το ίδιο μοντέλο που ακολουθήθηκε όταν δημιουργήθηκε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Πάνω από τις αιρετές Περιφέρειες θα έχει σαν «καπέλο» 7 Υπερπεριφέρειες με διορισμένους υπερπεριφερειάρχες.
Το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» στις παρ. 25, 29 και 30 αναφέρει ό,τι μεταφέρονται στην περιφερειακή Αυτοδιοίκηση, οι αρμοδιότητες και πόροι των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων (όσες απομένουν μετά την μεταφορά τους στην α' βάθμια). Επίσης από την κρατική περιφέρεια μεταφέρονται σταδιακά (δηλαδή στο μέλλον) ορισμένες «επιμέρους αρμοδιότητες, κατά το μέρος που περιλαμβάνουν αντικείμενα για τα οποία δεν ασκείται αποφασιστική αρμοδιότητα η οποία ανήκει στα κρατικά όργανα (κεντρικά ή αποκεντρωμένα)». Δηλαδή σχεδόν τίποτα! Είναι προφανές ότι η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση θα είναι ένα άδειο κουτί.
Η επίκληση στο πρόγραμμα του συνταγματικού κωλύματος για την μεταφορά κρατικών αρμοδιοτήτων στην αυτοδιοίκηση μόνο ως πρόφαση μπορεί να εκληφθεί. Ο αναθεωρητικός συνταγματικός νομοθέτης το 2001 προέβη στην τροποποίηση του άρθρου 102 παρ. 1 και κατοχύρωσε την δυνατότητα ανάθεσης με νόμο στην αυτοδιοίκηση αρμοδιοτήτων που συνιστούν αποστολή και αρμοδιότητα του κράτους («Με νόμο μπορεί να ανατίθεται στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης η άσκηση αρμοδιοτήτων που συνιστούν αποστολή του Κράτους»).
Στα πλαίσια αυτά πρέπει να καταργηθούν η κρατική Περιφέρεια και όλες οι αποκεντρωμένες μονοκλαδικές δομές των Υπουργείων (Αγροτικής Ανάπτυξης, Εργασίας, κτλ) στις περιφέρειες και τους νομούς, και να μην επιτρέπεται να υπάρχουν σ' αυτό το επίπεδο, αποκεντρωμένες κρατικές υπηρεσίες με αντικείμενα παράλληλα με την Αυτοδιοίκηση.
Στη βάση της αναφερόμενης επιταγής του συντάγματος, πρέπει εξ αρχής να ρυθμιστεί η μεταφορά του συνόλου των αναφερόμενων αρμοδιοτήτων με το νέο νόμο κατά τον ίδιο τρόπο που έγινε στο ιδρυτικό Νόμο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (Νόμος 2218/2004 άρθ.3). Μια αναλυτική παράθεση αρμοδιοτήτων μπορεί να γίνει στην συνέχεια στους Κώδικες. Στο πακέτο των αρμοδιοτήτων που μεταβιβάζονται εξ αρχής στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση πρέπει να περιλαμβάνεται όχι μόνο η διαχείριση και η διαχείριση των Περιφερειακών Προγραμμάτων του ΕΣΠΑ 2007-2013, τα οποία έχουν ήδη κατανεμηθεί, αλλά η διαχείριση όλων των αναπτυξιακών προγραμμάτων από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους.
Χωρίς όλες αυτές τις προϋποθέσεις η αιρετή Περιφέρεια θα είναι ένα «αδειανό πουκάμισο», όπως ήταν και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση.
4. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Εμείς υποστηρίζουμε ότι πρέπει να γίνει επιτέλους πλήρης εφαρμογή του άρθρου 102 του Συντάγματος. Η μεταρρύθμιση θα πρέπει να συνοδεύεται από μια δεύτερη, τη φορολογική που θα προβλέπει τη μεταφορά φορολογικών πόρων, χωρίς φορολογική εξουσία, στην Αυτοδιοίκηση. Στο πλαίσιο του ενιαίου δημοσιονομικού συστήματος υπό την ευθύνη του κράτους και χωρίς επιβολή νέων φόρων στους πολίτες, πρέπει να γίνει ανακατανομή των φορολογικών πόρων μεταξύ κεντρικής εξουσίας και αυτοδιοίκησης, προκειμένου αυτή να ασκήσει με επάρκεια και ανεξαρτησία τις νέες αρμοδιότητες. Το σημερινό 3,3% του ΑΕΠ που διαχειρίζεται η Αυτοδιοίκηση πρέπει να προσεγγίσει τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε. (11,5%).
Το σχέδιο της κυβέρνησης όχι μόνο δεν δεσμεύεται ότι θα εφαρμόσει πλήρως το άρθρο 102 του Συντάγματος, αντίθετα μάλιστα έχει επικίνδυνες διατυπώσεις, όπως ότι «ο Καποδίστριας δεν δημιούργησε Αυτοδιοίκηση με δυνατότητα άντλησης ιδίων πόρων» ή «οι οργανισμοί της αυτοδιοίκησης πρέπει να αναλάβουν δημοσιονομικές ευθύνες». Οι διατυπώσεις αυτές ευλόγως δημιουργούν ανησυχία ότι η κυβέρνηση επιφυλάσσει στους Δήμους και στις Περιφέρειες φοροεισπρακτικό – φορομπηχτικό ρόλο. Καμία δέσμευση δεν υπάρχει ότι θα αποδώσει η κυβέρνηση τα οφειλόμενα στην Αυτοδιοίκηση. Και βέβαια όσον αφορά την προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση δεν γίνεται κανένας λόγος. Προφανώς παραπέμπεται στις «ελληνικές καλένδες». Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι η Αυτοδιοίκηση την επόμενη τετραετία που είναι περίοδος σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής και κοινοτικής επιτήρησης θα δει τους πόρους της να μειώνονται ξανά.
5. ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Η δευτεροβάθμια περιφερειακή αυτοδιοίκηση στη νέα θεσμική της διάρθρωση πρέπει να έχει πολιτική και νομική οντότητα και αιρετά πολιτικά όργανα και στις Περιφέρειες και στους Νομούς, με σαφώς καθορισμένους πολιτικούς ρόλους, αρμοδιότητες και πόρους και στα δύο εσωτερικά επίπεδα.
Στο επίπεδο της περιφέρειας οι κύριες ασκούμενες αρμοδιότητες είναι: της αναπτυξιακής πολιτικής, του προγραμματισμού και του συντονισμού, του χωρικού σχεδιασμού και διαχείρισης περιοχών (χωροταξία, φυσικό περιβάλλον, υδατικοί πόροι), της κατασκευής και λειτουργίας έργων υποδομής διανομαρχιακού επιπέδου.
Στο επίπεδο του Νομού σημαντικά κρίνονται τα ζητήματα αρμοδιοτήτων Νομαρχιακού επιπέδου: της εφαρμογής αναπτυξιακής πολιτικής (παραγωγικοί τομείς α΄, β΄, γ΄), της πολεοδομίας, του περιβάλλοντος, της κοινωνικής πολιτικής (υγεία, κοινωνική φροντίδα, εκπαίδευση), της πολιτικής προστασίας κτλ.
Η κυβέρνηση προτείνει με τον «Καλλικράτη» μόνο έναν τοπικό αντιπεριφερειάρχη στο επίπεδο του κάθε σημερινού νομού, ο οποίος θα είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτος αφού δεν προβλέπεται συλλογικό όργανο στο επίπεδο του Νομού, παρʼ ότι οι περιφερειακοί σύμβουλοι εκλέγονται κατά νομό. Και βέβαια κανένα επιχείρημα δεν έχει η κυβέρνηση για κάτι τέτοιο, αφού στο επίπεδο του Δήμου ο «Καλλικράτης» προβλέπει Τοπικά Συμβούλια. Αλλά και σήμερα που η δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση είναι στο επίπεδο του Νομού, όπου υπάρχουν Επαρχεία υπάρχουν και Επαρχιακά Συμβούλια.
Είναι προφανές, συνεπώς, ότι δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με την πρόταση της κυβέρνησης και σε αυτό το θέμα.
6. ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ
Σημαντικό ζήτημα είναι το θέμα του προσωπικού, δεδομένων τριών προβλημάτων.
α) Της υποστελέχωσης της Αυτοδιοίκησης.
β) Της άνισης μισθολογικής κατάστασης του προσωπικού της (στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης).
γ) Της πολιτικής των μη προσλήψεων για την επόμενη τουλάχιστον τριετία με βάση τις δεσμεύσεις του «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης».
Αν όμως δεν υπάρξουν προσλήψεις επιστημονικού προσωπικού και δεν υπάρξει ενιαίο μισθολόγιο για τους εργαζομένους στην αυτοδιοίκηση, ώστε να μπορούν να γίνουν μετατάξεις από το ένα επίπεδο στο άλλο, θα δημιουργηθούν ανυπέρβλητα προβλήματα και το εγχείρημα θα αποτύχει πολύ σύντομα, αφού δεν θα μπορεί να επιτελέσει η αυτοδιοίκηση το ρόλο της.
7. ΑΡΧΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ, ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ –ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Πρέπει να συγκεκριμενοποιούνται και κατοχυρώνονται νομικά (πέραν του Συντάγματος) το «τεκμήριο αρμοδιότητας» για τις τοπικές και υπερ-τοπικές υποθέσεις και οι αρχές:
• της εγγύτητας
• της επικουρικότητας
• της αυτονομίας
Είναι προφανές ότι μια διοικητική μεταρρύθμιση θα πρέπει να συνοδεύει ένας νέος Καταστατικός Χάρτης - Κώδικας για κάθε βαθμό αυτοδιοίκησης και ότι οι πρόσφατοι κώδικες θα καταργηθούν, αφού αποτυπώνουν την υπάρχουσα σήμερα κατάσταση. Ούτε για αυτό το θέμα αναφέρει τίποτα το σχέδιο «Καλλικράτης».
8. ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ
Πλήρης αυτονομία της Αυτοδιοίκησης από το κράτος. Ασκείται μόνο έλεγχος νομιμότητας από Ανεξάρτητη Αρχή Ελέγχου Αυτοδιοίκησης που συγκροτείται γι' αυτό το σκοπό. Το σχέδιο «Καλλικράτης», όχι μόνο δεν κατοχυρώνει μια τέτοια ανεξάρτητη αρχή ελέγχου, αλλά καθορίζει ότι τον έλεγχο τον ασκεί ο διορισμένος Υπερπεριφερειάρχης. Είναι προφανές ότι και σε αυτό το θέμα είμαστε αντίθετοι.
9. ΑΝΑΓΚΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από γεωγραφικό κατακερματισμό, ανισοκατανομή του πληθυσμού, μεγάλη αναπτυξιακή ανισότητα μεταξύ των νομών και περιφερειών και μεγάλη ανομοιομορφία στις τοπικές και υπερτοπικές υποθέσεις μεταξύ των περιοχών. Ως εκ τούτου πρέπει να διαφοροποιείται, οργανωτικά και λειτουργικά, η β' βάθμια αυτοδιοίκηση στους νομούς και τις περιφέρειες της χώρας (μητροπολιτικές, νησιωτικές, ορεινές) ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά. Η μητροπολιτική διακυβέρνηση θα πρέπει να ενταχθεί καθαρά στην β' βάθμια αυτοδιοίκηση.
Είναι προφανές λοιπόν ότι το σχέδιο «Καλλικράτης» είναι πολύ μακριά από τους όρους και προϋποθέσεις που έχουμε θέσει για να κάνουμε αποδεκτή μια μεταρρύθμιση. Είναι φανερό ότι το σχέδιο «Καλλικράτης» αντί σχέδιο μεταρρύθμισης υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να γίνει σχέδιο απορρύθμισης της αυτοδιοίκησης και συνεπώς της εξυπηρέτησης των πολιτών.
Συνεπώς αφού δεν ικανοποιούνται αυτές οι βασικές προϋποθέσεις δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με το σχέδιο «Καλλικράτης», διότι δεν απαντάει στα μεγάλα προβλήματα της αυτοδιοίκησης, της περιφερειακής ανάπτυξης, της σύγκλισης και της κοινωνικής συνοχής καθώς και της εξυπηρέτησης των πολιτών.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΕΤΡΑΚΟΣ
Επικεφαλής του συνδυασμού «Συνεργασία για τη Μεσσηνία
Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Αυτοδιοίκησης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS