Συντρόφισσες και Σύντροφοι.
Θα σταθώ επιγραμματικά στα πολιτικά δεδομένα, μια και θεωρώ ότι τις τελευταίες ημέρες, με τις δημόσιες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες, έχει αναδειχτεί και αναλυθεί η δική μας ματιά και η εναλλακτική μας πρόταση, με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο.
Το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή, είναι να εστιάσουμε στην οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Σήμερα βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή. Σε μια ιστορική καμπή για τη χώρα.
Το πακέτο μέτρων που προωθείται εμπλουτίζεται συνεχώς με όλο και χειρότερα μέτρα. Ενδεχομένως και μέτρα βαρύτερα αυτών που επιβάλει το ΔΝΤ.
Και οι επιπτώσεις από τα μέτρα αυτά, αν επιτρέψουμε να εφαρμοστούν θα είναι καταλυτικές.
Δεν αντιδρούμε εμείς στα μέτρα μόνο γιατί είναι κοινωνικά άδικα.
Αντιδρούμε και γιατί θα έχουν εγκληματικές επιπτώσεις. Γιατί θα μας αναγκάσουν να ξεχάσουμε την Ελλάδα που ξέραμε. Γιατί θα αλλάξουν προς το χειρότερο τα πράγματα σε όλους τους τομείς.
Πρώτον: στην συνολική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Η επιδείνωση θα είναι ραγδαία. Η ύφεση θα βαθύνει τόσο που δε θα είναι καθόλου εύκολο για πολλά χρόνια, να βγούμε από αυτήν
Τα περιοριστικά μέτρα που προτείνονται είναι απολύτως αναποτελεσματικά, γιατί βυθίζουν την οικονομία στην ύφεση και μας απομακρύνουν από οποιαδήποτε προοπτική διεξόδου.
Αυτό θα μας οδηγήσει σε έναν φαύλο κύκλο. Ο στραγγαλισμός την οικονομίας θα δημιουργήσει πρόσθετο πρόβλημα δημοσίων εσόδων. Και αυτό θα φέρει έναν νέο κύκλο περιοριστικών μέτρων.
Έχουμε επισημάνει πολλές φορές ότι δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση, ούτε βελτίωση των δεικτών της οικονομίας χωρίς απασχόληση και ανάπτυξη.
Και η κυβέρνηση αρκείται να διαφημίζει τη τεράστια ανεργία για την οποία νίπτει τας χείρας της.
Δεύτερον: η πίεση στα αδύναμα κοινωνικά στρώματα θα γίνει ασφυκτική. Τόσο που θα έχουμε διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής φαινόμενα νέας φτώχειας.
Οι περικοπές μισθών θίγουν τους πιο αδύναμους. Το ίδιο και οι σημαντικές περικοπές κοινωνικών δαπανών.
Παράλληλα, η συνεχής αύξηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα και η διαφαινόμενη αύξηση του ΦΠΑ, θα δημιουργήσει ένα μεγάλο κύμα ακρίβειας στα αγαθά.
Αυτό θα επιδράσει ιδιαίτερα στους πιο αδύναμους.
Η πολιτική που ακολουθείται σήμερα είναι μια πολιτική που θα διευρύνει την φτώχεια και την ανεργία. Και το κοινωνικό κόστος θα το καταβάλουν οι πιο αδύναμοι, την στιγμή που τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών παραμένουν άθικτα.
Οι τραπεζίτες συνεχίζουν ανενόχλητοι να κερδοσκοπούν.
Οι εφοπλιστές να μη πληρώνουν φόρους.
Οι μεγαλοεργολάβοι να μη πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, η εκκλησία να κρατάει όλους τους χιτώνες για πάρτη της και η φορολογία στα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου να μειώνεται, τη στιγμή που ξετινάζονται οι χαμηλόμισθοι με τους έμμεσους φόρους.
Και τρίτον, η απαλλοτρίωση κοινωνικών δικαιωμάτων.
Σήμερα, μαζί με τα άμεσα οικονομικά μέτρα, προωθούνται θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα γυρίσουν την χώρα πολλά χρόνια πίσω.
Αυτά που είπε ο κ. Λοβέρδος για το ασφαλιστικό σύστημα, είναι πρωτοφανή. Στην ουσία το κράτος αποσύρεται από την κοινωνική ασφάλιση.
Και με το σύστημα που προωθείται, είναι πρακτικά αδύνατον ένας νέος άνθρωπος να θεμελιώσει δικαίωμα σε αξιοπρεπή σύνταξη, ακόμα και αν δουλεύει μέχρι τα 70 του.
Παράλληλα, έχουν αρχίσει να προωθούνται δέσμες σκέψεων για τα εργασιακά, που αφορούν την απελευθέρωση των απολύσεων, την κατάργηση της αποζημίωσης, ακόμα και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Αυτά βέβαια, δεν έχουν καμία σχέση με την σημερινή έκτακτη κατάσταση που δημιουργεί η κρίση. Ούτε είναι καινούρια.
Υπάρχουν αυτούσια μέσα στη στρατηγική της Λισσαβόνας. Προωθούνται όμως τώρα, γιατί το διευθυντήριο των Βρυξελλών, με το οποίο η κυβέρνηση συνεργάζεται άψογα, κρίνει ότι μέσα στην ατμόσφαιρα της κρίσης είναι ευκολότερο να περάσουν.
Και ο κόσμος οφείλει να κατανοήσει ότι τέτοια μέτρα δεν θα διαρκέσουν όσο διαρκεί η επιτήρηση, δηλαδή τρία χρόνια. Είναι προορισμένα να διαρκέσουν για δεκαετίες.
Μια οικονομική εφημερίδα έγραψε τις προάλλες ότι «αν η Ελλάδα θέλει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των αγορών, οφείλει να επαναδιαπραγματευθεί το κοινωνικό συμβόλαιο, χωρίς να προκληθεί κοινωνική αναταραχή».
Φαίνεται ότι η κυβέρνηση πήρε το μήνυμα και κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είμαι όμως καθόλου βέβαιος ότι τελικά θα καταφέρει να αποφύγει τη κοινωνική αναταραχή.
Πάντως, η προσπάθεια της να αποφύγει το πολιτικό κόστος, ξεφεύγει πλέον από τα όρια της σοβαρότητας.
Προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την εξεταστική επιτροπή για την οικονομία για να πείσουν τον κόσμο ότι για όλα όσα συμβαίνουν σήμερα φταίνε οι προηγούμενες κυβερνήσεις που μαγείρευαν τα στατιστικά στοιχεία.
Λες και δεν ήταν γνωστό ότι τα στατιστικά στοιχεία είναι αντικείμενο δημιουργικής λογιστικής.
Λες και οι Βρυξέλες είναι ηλίθιες και μπορείς τόσο εύκολα να τις εξαπατήσεις.
Λες και τώρα κατάλαβε ο υπουργός Οικονομικών ότι υπάρχει η δημιουργική λογιστική.
Λες και δεν ήταν ο ίδιος ειδικός σύμβουλος του υπουργείου οικονομικών.
Απλώς έχει αλλάξει το σχέδιο. Μέχρι εχθές η παραποίηση στοιχείων συνέφερε τόσο τις ελληνικές κυβερνήσεις όσο και τις Βρυξέλες. Σήμερα τους συμφέρει η δημοσιονομική τρομοκρατία. Αυτό είναι το ζήτημα.
Εμείς θα κάνουμε ότι μπορούμε ώστε η εξεταστική να αναδείξει τις διαχρονικές πολιτικές ευθύνες, τη διαχρονική εγκληματική πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Θα προσπαθήσουμε να παρέμβουμε, ώστε να αποκαλυφθούν τα πραγματικά προβλήματα, η πραγματική λεηλασία των δημόσιων οικονομικών, αυτοί που διέπραξαν την λεηλασία αυτή, καθώς και αυτοί που ωφελήθηκαν.
Δεν έχουμε όμως και καμιά αυταπάτη ότι υπάρχει η βούληση των δύο κομμάτων ώστε να διερευνήσει τίποτα καινούριο.
Και σε τελευταία ανάλυση, η συστηματική παραποίηση των στοιχείων για την ανεργία, που θεωρεί εργαζόμενο όποιον δουλεύει μια μέρα τον μήνα, δεν αποτελεί σοβαρό ζήτημα; Δεν ενοχλεί, όμως, κανένα απολύτως.
Εκεί είναι οι πραγματικές ευθύνες και εμείς θα τις καταλογίσουμε. Επιδιώκοντας πάντα, η παρέμβασή μας να αφυπνίσει την κριτική σκέψη και την συνείδηση των εργαζομένων, οι οποίοι αφού επί χρόνια πληρώνουν το κόστος της περίφημης ανάπτυξης, σήμερα καλούνται να καταβάλλουν με πολύ χειρότερους όρους και το κόστος της κρίσης.
Εχθές διαβάσαμε επίσης ότι η ΕΥΠ ανακάλυψε ότι τέσσερεις εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίων κερδοσκοπούσαν εις βάρος της χώρας μας.
Συγκλονιστική αποκάλυψη. Γιατί δεν ρώταγαν εμάς να τους το πούμε. Το καταλάβαμε πιο γρήγορα από τις μυστικές υπηρεσίες.
Γιατί δεν ρωτούσαν τον κ. Παπακωνσταντίνου, που συνομιλούσε με τις εταιρείες αυτές στο Λονδίνο και τις διαβεβαίωνε ότι η Ελλάδα θα πάρει σκληρά μέτρα εις βάρος των εργαζομένων;
Αυτά είναι αστεία πράγματα και το καρναβάλι έχει τελειώσει.
Τέσσερεις μήνες η κυβέρνηση γυαλίζει τα παπούτσια των αγορών, αρνείται να αναζητήσει οποιαδήποτε εναλλακτική επιλογή διεξόδου από το πρόβλημα, και σήμερα βάζει την ΕΥΠ να αναζητήσει τους κερδοσκόπους.
Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική για την κοινωνία, θα μπορούσε αυτή η υπόθεση να γίνει και ανέκδοτο ή νούμερο επιθεώρησης.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση;
Πρώτον.
Ένα ευρύ μέτωπο δυνάμεων που θα αποτρέψει αυτές τις οδυνηρές για την κοινωνία εξελίξεις.
Με ενωτικές μαζικές συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις. Όλοι Μαζί. Καθένας με τη διαφορετικότητα του, αλλά όλοι μαζί.
Και βλέπω ότι για μια ακόμη φορά, την ώρα που ο κόσμος καίγεται, η κα Παπαρήγα, το χαβά της. Ασχολείται με το ΣΥΡΙΖΑ.
Τρείς μέρες πριν τη Γενική Απεργία που θα είναι ένα μεγάλο κρας τεστ και θα πρέπει όλοι να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για να πετύχει, η κα Παπαρήγα ασχολείται με το ΣΥΡΙΖΑ.
Δικαίωμά τους, βέβαια, να λένε ότι θέλουν για το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που δεν έχουν δικαίωμα είναι με τη διχαστική εμμονή τους να αποδυναμώνουν τη προοπτική ενωτικών μαζικών και άρα αποτελεσματικών αγώνων.
Να τελειώνουμε, λοιπόν, με την κωμωδία των χωριστών συγκεντρώσεων.
Εδώ ψάχνεται η αριστερά όλης της Ευρώπης να συντονιστεί και να παλέψει μαζί, και δε μπορεί η αριστερά της Ελλάδας. Είναι αδιανόητο.
Ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, ο κόσμος του ΚΚΕ, της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας, τα νέα συνδικάτα, ακόμα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες οι οποίες οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Γιατί όλοι μαζί μπορούμε να συγκροτήσουμε ένα συνασπισμό κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, απέναντι στο συντηρητικό συνασπισμό της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του κ. Καρατζαφέρη οποίος πιστός στις ακροδεξιές παραδόσεις προπαγανδίζει ότι για την κρίση φταίνε οι μετανάστες.
Γιατί όλοι μαζί μπορούμε να αποτρέψουμε.
• Την περικοπή του 14ου μισθού
• Τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και των εργασιακών σχέσεων
• Τη νέα φοροεπιδρομή που σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.
Και τα μάτια των εργαζομένων της Ευρώπης είναι πάνω μας. Τα όνειρα και οι ελπίδες τους για να μην πληρώσουν την κρίση θα βαδίζουν μαζί μας την Τετάρτη που έρχεται.
Αν με αφετηρία την Τετάρτη, 24η Φλεβάρη εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι απεργήσουν και βρεθούν στους δρόμους, τότε όλο το πολιτικό τοπίο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη θα αλλάξει σε βάρος των αγορών και υπέρ των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Δεύτερον
Αγώνας όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Και εμείς κάνουμε πρώτοι αυτό που όφειλαν να κάνουν οι σοσιαλιστές πρωθυπουργοί του ευρωπαϊκού Νότου. Συντονιζόμαστε και αναλαμβάνουμε κοινές πρωτοβουλίες με τα κόμματα της αριστεράς και τα συνδικάτα στον Ευρωπαϊκό Νότο.
Για να οικοδομήσουμε ένα μέτωπο που θα υπερασπιστεί την κοινωνία, κόντρα στις επιλογές της ευρωπαϊκής ηγεσίας και στις προτεραιότητες του Συμφώνου Σταθερότητας.
Επιτρέψτε εδώ μια παρένθεση. Όταν πριν από τις ευρωεκλογές είχαμε ζητήσει την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, σε ειδική συνέντευξη τύπου μαζί με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, το Γιάννη Μηλιό , τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Γιώργο Σταθάκη, είχαμε λοιδορηθεί.
Όταν εξηγούσαμε ότι μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά παλεύουμε για ένα σύμφωνο αλληλεγγύης και κοινωνικής προστασίας, είχαμε γίνει δέκτες ειρωνικών σχολίων και μας λέγανε ότι θέλουμε τη διάλυση της Ευρώπης και του κοινού νομίσματος.
Ας απαντήσουν τώρα λοιπόν. Τώρα που αποδεικνύεται ότι αυτό το Σύμφωνο δεν προστατεύει από την κρίση ούτε τις κοινωνίες, ούτε την ίδια την ένωση τί απαντούν;
Θεωρούν εαυτούς δικαιωμένους; Αν ναι ας συνεχίσουν. Ας ετοιμάζονται όμως και για εκπλήξεις.
Τα μέτρα θα σταματήσουν εκεί ακριβώς που θα ξεσηκωθεί ο κόσμος.
Και αυτό το ομολογούν και η κυβέρνηση και οι Βρυξέλλες.
Τα δημοσιεύματα των προηγούμενων ημερών παρουσίαζαν κυβερνητικούς κύκλους να λένε ότι η περικοπή του 14ου μισθού είναι δύσκολο να εφαρμοστεί, γιατί οι άνθρωποι θα βγουν στο δρόμο.
Νομίζω ότι οι ίδιοι δείχνουν στους εργαζόμενους τον δρόμο.
Η όρεξη για τέτοιου είδους μέτρα θα κοπεί απότομα αν οι δρόμοι των ελληνικών πόλεων πλημμυρίσουν με κόσμο και κραυγές διαμαρτυρίας.
Και αυτό δεν φοβίζει μόνο την κυβέρνηση, που νομίζει ότι με το θέατρο της ΕΥΠ θα αποφύγει το κόστος. Φοβίζει πολύ περισσότερο τις Βρυξέλλες, που αντιλαμβάνονται ότι αν γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα, μέσα σε ελάχιστο χρόνο θα έχει επεκταθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη, αφού παντού οι εργαζόμενοι και οι κοινωνίες υποφέρουν από την κρίση.
Επομένως αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να επικεντρώσουμε στις κοινωνικές αντιστάσεις την πολιτική και οργανωτική μας προσπάθεια.
Αυτή είναι μια δουλειά που πρέπει να γίνει σε πολλά επίπεδα. Τόσο στο επικοινωνιακό, όσο και στο οργανωτικό. Τόσο σε επίπεδο κεντρικής παρέμβασης, όσο και ξεχωριστά στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στις διαπροσωπικές επαφές.
Σε επικοινωνιακό επίπεδο, είναι σημαντικό μέσα από όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις μας, τις πολιτικές πρωτοβουλίες και τις καμπάνιες μας να κάνουμε κατανοητά στους εργαζόμενους, τους κοινωνικά αδύναμους, τους νέους ανθρώπους, τα πραγματικά δεδομένα της κατάστασης.
Κατ αρχήν να τους αναδείξουμε την τρομακτικά άδικη πολιτική που αποτυπώνεται μέσα στα συγκεκριμένα μέτρα, την στιγμή που τα ισχυρά κέντρα οικονομικής εξουσίας δεν καλούνται να πληρώσουν τίποτα απολύτως.
Δεύτερον το μέγεθος της κοινωνικής οπισθοδρόμησης που συντελείται με τα κυβερνητικά σχέδια γύρω από το ασφαλιστικό ,τις εργασιακές σχέσεις και την συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών.
Και τρίτον την επιχείρηση μαζικής παραπλάνησης που βρίσκεται σε εξέλιξη. Τα μέτρα αφορούν τους πάντες. Και η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού ούτε στα 25 χρόνια εργάσιμου βίου συνταξιοδοτείται, ούτε σκανδαλώδη επιδόματα παίρνει.
Ακόμα πιο σημαντικό, όμως, είναι να δείξουμε ότι η σημερινή κατάσταση είναι αναστρέψιμη, εφ όσον υπάρξει μαζική και αποφασιστική κοινωνική αντίσταση.
Εφ όσον καταλογιστεί στην κυβέρνηση το πολιτικό κόστος το οποίο με τόση αγωνία προσπαθεί να αποφύγει. Και εφ όσον απειληθεί αυτή η κατάσταση απάθειας και παραίτησης που είναι τόσο αναγκαία να περάσουν τα σημερινά μέτρα.
Η εμπειρία του ασφαλιστικού Γιαννίτση και ο τρόπος με τον οπαίον αποσύρθηκε κακήν κακώς, πρέπει να μας διδάσκει πολλά.
ΟΙ μαζικοί κοινωνικοί αγώνες μπορούν να αλλάξουν τα σημερινά δεδομένα. Αφού το πρόβλημα δεν είναι ότι απουσιάζουν οι εναλλακτικές λύσεις. Αλλά ότι απουσιάζουν οι συσχετισμοί δύναμης που θα τις επιβάλλουν.
Στην κατεύθυνση αυτή πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.
ΝΑ σκεφτούμε τρόπους δράσης και πολιτικές πρωτοβουλίες.
Και να χτυπάμε όλα τα σφυριά στο ίδιο καρφί, από το πεδίο δουλειάς που έχει αναλάβει ο καθένας μας.
Από τα στελέχη που εκπροσωπούν δημόσια το κόμμα, μέχρι τις οργανώσεις και τα μέλη.
ΟΙ συνθήκες επιβάλλουν ένα μεγάλο άνοιγμα στη κοινωνία, στο κόσμο τον οποίο θέλουμε να εκφράσουμε αλλά με τον οποίο δεν έχουμε καταφέρει να έρθουμε σε επαφή.
Θεωρώ ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να συγκροτηθούμε και να δουλέψουμε σαν κόμμα.
Και πιστεύω ότι μέσα από αυτή την εμπειρία θα βρούμε και τρόπους να ξεπεράσουμε χρόνιες αδυναμίες και προβλήματα στη δουλειά και τη λειτουργία μας, τόσο στον Συνασπισμό ,όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Και ίσως είναι η καλύτερη ευκαιρία να μετατρέψουμε το 6ο Συνέδριό μας, σε ένα συνέδριο πλατιάς παρέμβασης του Συνασπισμού στη κοινωνία. Και σε ένα συνέδριο που πρώτα και κύρια θα ασχοληθεί με τη κρίσιμη κοινωνική και πολιτική συγκυρία και θα επεξεργαστεί το σχέδιο της αριστεράς για την έξοδο από τη κρίση
Στις κατευθύνσεις αυτές, θεωρώ ότι θα υπάρξουν εξαιρετικά χρήσιμες τοποθετήσεις στην σημερινή συνεδρίαση της ΚΠΕ.
Νομίζω ότι η μεγάλη δυσκολία μας αυτή τη στιγμή είναι να περάσουμε από τα λόγια και τις διακηρύξεις, στην πράξη, πράξη με οργανωμένο σχέδιο, και συγκεκριμένους στόχους,
Και επειδή δεν λείπει ούτε το μυαλό, ούτε η διάθεση, ούτε οι διαθεσιμότητες για να καταφέρουμε κάτι τέτοιο, πρέπει να στρωθούμε στη δουλεία.
Και ας μην ξεχνάμε ότι μέσα σε τόσο σκληρές κοινωνικές συνθήκες, οφείλουμε να σταθούμε όλοι αντίστοιχοι των περιστάσεων.
Κυριακή 21/2/2010 - ξεν. Athens acropol
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS