Βρισκόμαστε στη δίνη μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που τη δημιούργησε μια συγκεκριμένη οικονομική ορθοδοξία, η οποία συνεχίζει και σήμερα να είναι κυρίαρχη. Ταυτόχρονα, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση η τρομοκρατία γύρω από τη δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, αφού διάφορες κασσάνδρες πιέζουν καθημερινά ζητώντας σκληρά μέτρα για να σωθεί η χώρα από τη χρεωκοπία.
Η αλήθεια όμως είναι ότι μόνο οι διεθνείς χρηματαγορές μπορούν να οδηγήσουν όντως τη χώρα σε χρεωκοπία καλλιεργώντας ένα κλίμα πανικού (αυτοεκπληρούμενη προφητεία λέγεται αυτό), αν δεν ενδώσουμε στην περαιτέρω εφαρμογή της πολιτικής που γέννησε την κρίση. Άρα, η χρεωκοπία θα είναι η «ποινή» σε περίπτωση που δεν ακολουθήσουμε μια πολιτική που βαθαίνει την κρίση! Με αυτή την έννοια, ο τρόμος για τους εργαζόμενους προέρχεται όχι από την πραγματική κατάσταση της χώρας αλλά από τις «λύσεις» που προτείνονται, αν αποδεχθούμε τον εκβιασμό.
Με άλλα λόγια, η χώρα μας αντιμετωπίζεται ως πειραματόζωο: μπορεί ένας λαός να δεχθεί να γίνει έρμαιο και τελικά θύμα των κερδοσκοπικών κεφαλαίων; Η Ελλάδα είναι το εργαστήρι όπου δοκιμάζεται ο πιο ακραίος πολιτικός παραλογισμός: το γεγονός ότι εμφανίζει μια προβληματική εικόνα στα δημοσιονομικά της μεγέθη -γεγονός που δεν είναι ουδέτερο, δεν φταίει η αριστερά ή οι εργαζόμενοι, αλλά τα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) που ήταν στην εξουσία και η επιχειρηματική ελίτ που κέρδιζε όλη την προηγούμενη περίοδο- δίνει σήμερα την αφορμή για την άσκηση τρομοκρατίας και ωμού εκβιασμού από τους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οίκους, την Ε.Ε. και μια σειρά «φανατικών» τής ελεύθερης αγοράς: ή δεχόμαστε την επιβολή σκληρών μέτρων που καμιά σχέση δεν έχουν με την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης και των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και τα οποία θα επιτείνουν τα κοινωνικά αδιέξοδα ή δεν θα μπορούμε να δανειστούμε. Είναι σαν να μας έχουν βάλει το πιστόλι στον κρόταφο και να μας απειλούν ότι θα μας πυροβολήσουν αν δεν κάνουμε μόνοι μας χαρακίρι...
Η τρομοκρατία που μας ασκείται αυτή την περίοδο αποσκοπεί ανάμεσα σε άλλα στο να αποκρύψει τις δυνατότητες που έχουμε για να βγούμε από τον φαύλο κύκλο του απόλυτου πολιτικού παραλογισμού. Γιατί, ό,τι και να κάνουνε, έχει αρχίσει πια να γίνεται φανερή μια απλή αλήθεια: δεν μπορεί το 2010, με τόση τεχνολογία και τόσες δυνατότητες από την επιστημονική πρόοδο, ολόκληρες κοινωνίες, όπως η ελληνική, αλλά και ολόκληρη η ανθρωπότητα να βρίσκεται αντιμέτωπη με μια πρωτοφανή οικονομική και περιβαλλοντική κρίση (βλέπε το φιάσκο της συνόδου της Κοπεγχάγης). Δεν μπορεί το 2010 να μιλάμε για ανεργία, εργασιακό μεσαίωνα, διάλυση του ασφαλιστικού και μείωση μισθών, αντί να δουλεύουμε όλοι και όλες λίγες ώρες την ημέρα για να έχουμε ένα πολύ καλό επίπεδο ζωής. Δεν μπορεί το 2010 να μιλάμε για πρόβλημα με το πόσιμο νερό, το λιώσιμο των πάγων κ.α., αντί να βρισκόμαστε σε πλήρη αρμονία με τη φύση και τις δυνατότητες του πλανήτη.
Η απλή αλήθεια, που προσπαθούν πια μάταια σε όλο τον κόσμο να αποκρύψουν τα ιερατεία της «ελεύθερης αγοράς», είναι ότι πρέπει να απαλλαγούμε από τη μάστιγα της λογικής του κέρδους χθες, για να σώσουμε τον πλανήτη και τις ζωές μας. Το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν θα κερδίσουμε την «εμπιστοσύνη των αγορών» και αν θα μας επιτρέψουν να κάνουμε μόνοι μας χαρακίρι, αλλά ανάπτυξη, πώς και για ποιους; Για εμάς και τα παιδιά μας και με σεβασμό στο περιβάλλον ή για την κερδοφορία κάποιων λίγων;
Ερωτήματα στα οποία επιχειρεί να απαντήσει μόνο η αριστερά με προγραμματικές επεξεργασίες και παραδείγματα - τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως. Τελικά, φαίνεται ότι η αριστερά, παρά τις αδυναμίες της, είναι η μόνη πολιτική δύναμη που βρίσκεται πραγματικά στο 2010. Καλή χρονιά.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS