Κάθε χρόνο η ΔΕΘ αποτελεί το σημείο εκκίνησης της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε αυτούς που πλήττονται από την εφαρμοζόμενη πολιτική και την κυβέρνηση. Η φετινή χρονιά έχει μια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις προηγούμενες. Τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η πολιτική των κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ είναι πια τόσο μεγάλα που η κοινωνική και πολιτική σύγκρουση γενικεύεται σε απίστευτο βαθμό. Ενώ συνήθως στη ΔΕΘ εκφωνούνται ψήγματα παροχών σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ευνοϊκό για την κυβέρνηση κλίμα, φέτος η κυβέρνηση ανακοίνωσε λίγες ημέρες πριν από τη ΔΕΘ μια φοροεπιδρομή σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κλείσει τρύπες...
Ομως, οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν έχουν άλλα περιθώρια συμπίεσης. Από τη μία η αισχροκέρδεια των καρτέλ, από την άλλη οι εξευτελιστικές αποδοχές (μισθοί και συντάξεις) και στη μέση το φορολογικό πλιάτσικο διαμορφώνουν ένα πρωτοφανές σκηνικό ανισότητας. Βέβαια δεν είναι όλα μαύρα. Μια ματιά στα κέρδη των τραπεζών, για παράδειγμα, μας δίνει να καταλάβουμε πού πάει ο πλούτος που παράγουμε δουλεύοντας όλη την ημέρα για ένα χαρτζιλίκι...
Οταν λοιπόν η επίθεση της κυβέρνησης είναι τέτοιας έντασης, είναι επόμενο οι αγώνες αυτών που αδικούνται να έχουν ανάλογη ένταση. Και δεν είναι μόνο οι κινητοποιήσεις εν όψει της ΔΕΘ, που προβλέπεται να είναι μεγαλειώδεις, αλλά όλος ο φετινός χειμώνας προβλέπεται θερμός. Το ξέρει η κυβέρνηση, το ξέρει και ο πρωθυπουργός, αλλά δεν κάνουν πίσω. Για να δούμε λοιπόν ποιος θα χάσει από αυτή τη σύγκρουση...
Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα είναι και πάλι παρούσες. Θα δώσουν με όλες τους τις δυνάμεις τις μάχες στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια εναντίον των εργαζομένων και της νεολαίας και ο οποίος κορυφώνεται αυτή την τόσο κρίσιμη χρονιά.
Σκοπός μας η ήττα της κυβερνητικής πολιτικής. Σκοπός μας επίσης η αναπτέρωση του ηθικού των «από κάτω» και η αύξηση των προσδοκιών τους για το αύριο. Παρά την τρομοκρατία που ασκείται και την καταστροφολογία που ακούγεται όποτε διατυπώνονται αυτονόητα αιτήματα από τη μεριά των εργαζομένων, πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι δεν είναι καθόλου παράλογο να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας και να μη δουλεύουμε όποτε και όσο βολεύει τους εργοδότες, ούτε να πληρωνόμαστε κάποια λίγα κάποτε. Δεν είναι αδιανόητο να έχουμε μια καλή ποιότητα ζωής, αξιόλογα σχολεία και νοσοκομεία για όλους και για όλες δωρεάν. Δεν είναι παράλογο να θέλουμε να μην καταστρέφεται το περιβάλλον από μια τυφλή πίστη στη νομοτέλεια της ανάπτυξης.
Παράλογο είναι που εν έτει 2008, ακόμη συζητάμε για αυτά τα πράγματα. Αυτός ο παραλογισμός πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Η φετινή χρονιά, με αφετηρία τη ΔΕΘ, μπορεί να είναι η αρχή του τέλους αυτής της αδιέξοδης πορείας. Ας βάλουμε όλες και όλοι ένα χεράκι.