Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και η πρωτοφανής διάψευση του νεοφιλελευθερισμού έχουν προκαλέσει μέσα σε λίγες ημέρες αλλαγές στον τρόπο που μιλάει το πολιτικό προσωπικό του δικομματισμού. Η «απελευθέρωση των αγορών», που θα οδηγούσε στον παράδεισο, τώρα ονομάζεται «απορρύθμιση των αγορών», που κάποιοι «άλλοι» προκάλεσαν. Η κρατική παρέμβαση από «αναχρονισμός» μετατρέπεται σε «συνετή και υπεύθυνη επιλογή». Το Σύμφωνο Σταθερότητας και η αρχή του ελεύθερου και ανόθευτου ανταγωνισμού από «μονόδρομο που επιτάσσει η κοινή λογική» μετατρέπεται σε «ζητήματα που πρέπει να τα ξαναδούμε».
Βέβαια, ο νεοφιλελευθερισμός τίθεται υπό αμφισβήτηση από τις δυνάμεις που τον υπηρέτησαν με μανία μόνο στους τομείς εκείνους που διακυβεύονται τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γιατί τα golden boys είναι κακά, όταν ρίχνουν έξω χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς, αλλά καλά, όταν απαξιώνουν και ξεπουλάνε τις ΔΕΚΟ. Ο ανταγωνισμός νοθεύεται, αν στηρίζεται η Ολυμπιακή, αλλά όχι όταν σώζονται κερδοσκοπικά ιδρύματα. Πού είναι τώρα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που θα καταδίκαζε το ελληνικό Δημόσιο στην περίπτωση της Ολυμπιακής; Επίσης, το Δημόσιο δεν έχει χρήματα για τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας, αλλά υπάρχουν άφθονα για τους τραπεζίτες. Χρήματα, τα οποία δίνονται για να στηριχθεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά κανείς δεν σκέφτηκε τα χρήματα αυτά να αποπληρώσουν τα δάνεια των ανθρώπων που θα συνεχίσουν να χάνουν τα σπίτια τους... Δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο ξεκάθαρη η ταξική φύση των πολιτικών επιλογών του συστήματος. Νεοφιλελευθερισμός και κρατική παρέμβαση αλά καρτ. Σκληρός νεοφιλελευθερισμός όταν πρόκειται για τους εργαζομένους και τη ζωή τους, κρατική παρέμβαση όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Θα τσιμπήσουμε στη δήθεν αριστερή φρασεολογία των απολογητών του νεοφιλελευθερισμού είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ; Ή θα αντιληφθούμε ότι σε κάθε περίπτωση νεοφιλελευθερισμός και κρατική παρέμβαση αποσκοπούν πάντα στην ικανοποίηση των συμφερόντων των «από πάνω»; Για τα συμφέροντα αυτά διατίθενται όλα τα δυνατά και αδύνατα μέσα. Για τους «από κάτω» διατίθεται ένα παντοδύναμο σύστημα, που θα επιβάλει τους όρους της συζήτησης γύρω από ζητήματα όπως η ακυβερνησία, με μόνο στόχο να μπούμε όλοι και όλες στο μαντρί.
Είμαστε σε θέση να σπάσουμε έναν φαύλο κύκλο, όπου οι επιλογές για την πλειονότητα των πολιτών είναι του τύπου κερδίζουν οι άλλοι ή χάνουμε εμείς; Είναι η μοίρα μας να βρισκόμαστε μονίμως στη θέση εκείνων που επιβραβεύουν πολιτικές κατευθύνσεις που είναι εναντίον των συμφερόντων τους;
Ολοι εμείς στον ΣΥΡΙΖΑ είμαστε πεισμένοι ότι δεν είναι η μοίρα των κοινωνιών η υποβάθμιση και η αναξιοπρέπεια. Μπορούμε όλοι και όλες μαζί να αποτινάξουμε τη λογική του κέρδους που δεν οδηγεί πουθενά. Αρκεί να κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι, όταν μας λένε να μπούμε στο καβούκι μας, να κρατάμε ανοικτούς τους ορίζοντες, όταν μας ψαλιδίζουν τις ελπίδες και να μην υποκύπτουμε σε διλήμματα που δεν αφορούν τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS