Σε μια περίοδο όπου όλα τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα (τα οποία έριξαν δραματικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και της νεολαίας) καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος, την ώρα που το σύμφωνο σταθερότητας από «μονόδρομο που επιβάλλει ο κοινός νους» θεωρείται από το σύστημα «βραχνάς» που δεν επιτρέπει να σωθούν από την καταστροφή τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, ένα πράγμα παραμένει σταθερό: η σύμπλευση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στην κεντρική πολιτική κατεύθυνση που μας έχει φέρει μέχρι εδώ.
Η προσπάθεια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση στο διαδικαστικό επίπεδο και οι υψηλοί τόνοι που χρησιμοποιεί δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι επί της ουσίας συμφωνεί με τη χορήγηση 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, δηλαδή σε αυτούς που ευθύνονται για την κατάσταση που έχουμε όλοι μας περιέλθει. Διατύπωσε μόνο κάτι ενστάσεις σχετικά με την απουσία εγγυήσεων, ενώ δεν είπε τίποτα για την αιτία του προβλήματος, που δεν είναι άλλη από την περιβόητη «απελευθέρωση των αγορών» στην οποία συνέβαλαν καθοριστικά και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ καθώς ευθύνονται για την απόσυρση του Δημοσίου από τον χρηματοπιστωτικό τομέα (βλ. ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών). Οταν δεν έχει το Δημόσιο εργαλεία άσκησης πολιτικής στον χρηματοπιστωτικό τομέα -δηλαδή δεν διαθέτει τραπεζικά ιδρύματα στην κατοχή του που να είναι σε θέση να ασκήσουν μια πολιτική προς όφελος των πολιτών- τότε δεν μπορεί να μπει κανείς έλεγχος. Το ΠΑΣΟΚ δεν είπε τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση.
Από την άλλη, η πολιτική που συρρικνώνει το κοινωνικό κράτος και αναγκάζει τους πάντες να καταφύγουν στον τραπεζικό δανεισμό για να τα βγάλουν πέρα δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Αλλά τόσο η κυβέρνηση όσο και το ΠΑΣΟΚ σιωπηρά προϋποθέτουν μια τέτοια πολιτική και τσακώνονται σχετικά με το κατά πόσο οι τράπεζες που θα πάρουν ζεστό χρήμα θα το διοχετεύσουν ή όχι σε αυτούς που έχουν ανάγκη (βεβαίως όχι για την ψυχή της μάνας των golden boys).
Οποιος θέλει να βοηθήσει πραγματικά τους εργαζόμενους και τη νεολαία δεν δίνει ζεστό χρήμα στις τράπεζες (με εγγυήσεις ή χωρίς) για να συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τον κόσμο που έχει ανάγκη, αλλά ενισχύει τα λαϊκά εισοδήματα με άμεσο τρόπο (αυξήσεις μισθών κ.λπ.), με έμμεσο τρόπο (ενίσχυση κοινωνικού κράτους), ανακτά τραπεζικά ιδρύματα, εφαρμόζει στεγαστική πολιτική με γνώμονα τις ανάγκες και όχι το κέρδος κ.ο.κ. Για όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ δεν είπε λέξη, γιατί μοιράζεται με την κυβέρνηση της ΝΔ την κοινή προκείμενη ότι οι κοινωνίες πάνε μπροστά όταν ικανοποιούνται τα συμφέροντα των «από πάνω», διότι τότε και μόνο τότε είναι σε θέση να πετάξουν και ένα ξεροκόμματο στους εργαζόμενους και τη νεολαία (το οποίο ξεροκόμματο είναι και στο μόνο που μπορούν να ελπίζουν). Ομως, μια τέτοια προσέγγιση δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να οργανώνει τη συναίνεση των πολλών σε μια αδιέξοδη πολιτική που πλήττει τη ζωή τους και ψαλιδίζει τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS