Ζούμε σε μια περίοδο όπου τα αδιέξοδα για την πλειονότητα του κόσμου είναι πια πέρα από κάθε όριο ανοχής. Τα εισοδήματα έχουν συμπιεστεί αφόρητα, ο υπερδανεισμός οδηγεί σε απόγνωση και η αξιοπρεπής δουλειά αποτελεί μια άπιαστη πολυτέλεια. Την ίδια ώρα υπάρχει ο κίνδυνος να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία τη ζημιά για την κρίση που προκάλεσαν τα κερδοσκοπικά παιχνίδια του κεφαλαίου. Από την άλλη η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν αφήνει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας για το μέλλον. Το παζλ συμπληρώνεται από τη γενικευμένη πια κατάσταση διαφθοράς και διαπλοκής στο επίπεδο της διοίκησης του κράτους, στοιχείο που αναδεικνύει την παρακμή και στο πεδίο των θεσμών.
Σε ένα τέτοιο ζοφερό περιβάλλον υπάρχει μια έντονη κοινωνική διεργασία και η κυοφορία μεγάλων συγκρούσεων στο κοινωνικό αλλά και στο πολιτικό επίπεδο. Μακριά από «παιχνιδάκια» χωρίς νόημα για την πραγματική ζωή των ανθρώπων στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, η σπίθα για την έκρηξη της συσσωρευμένης και διάχυτης κοινωνικής οργής και απόγνωσης προέκυψε από τους αποκλεισμένους αυτής της κοινωνίας, από τους κρατούμενους στις φυλακές.
Μια πρωτόγνωρη σε μέγεθος απεργία πείνας είναι σε εξέλιξη σε όλες τις φυλακές της χώρας. 4.805 κρατούμενοι αρνούνται να φάνε ως την ύστατη πράξη αντίστασης σε μια αδιανόητη κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις φυλακές. Η υπερποινικοποίηση σε επίπεδο νομοθεσίας, ο δικαστικός αυταρχισμός, η αυστηροποίηση των επιβαλλόμενων ποινών, η κατάχρηση της προφυλάκισης, η έλλειψη εναλλακτικών τρόπων έκτισης ποινής και η αδιαλλαξία στην εφαρμογή των μέτρων άμβλυνσης των συνεπειών της φυλακής, σε συνδυασμό με τη διαρκή περικοπή δαπανών έχουν οδηγήσει σε δραματική επιδείνωση των όρων διαβίωσης των κρατουμένων, διπλασιάζοντας τον αριθμό τους μέσα σε 10 χρόνια και επιβαρύνοντας σε ακραίο βαθμό τις συνθήκες διαβίωσης, που έτσι κι αλλιώς ήταν απαράδεκτες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέχρι σήμερα έχει κάνει πολλές παρεμβάσεις στη Βουλή αλλά και μέσα στις φυλακές για τα προβλήματα των κρατουμένων, στηρίζει τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων και εκφράζει την αλληλεγγύη του σ' αυτές. Η προχθεσινή συναυλία αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας στο κέντρο της Αθήνας ήταν συγκινητικά μαζική και δίνει ελπίδες για τη νικηφόρα έκβαση αυτής της προσπάθειας.
Μετά τους αποκλεισμένους και τους έγκλειστους αυτής της κοινωνίας, θα ξεσπάσει και η οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας και τότε πια θα ανοίξουν πραγματικά και όχι τηλεοπτικά οι δρόμοι για ένα καλύτερο αύριο με βάση τις ανάγκες μας. Γιατί, αλλαγές δεν μπορούν να προκύψουν χωρίς τη μαζική και μαχητική είσοδο των ίδιων των πολιτών στο προσκήνιο των πολιτικών εξελίξεων, με τη μορφή κοινωνικών αγώνων και με στόχο τη διαμόρφωση τέτοιων συσχετισμών δύναμης που θα είναι σε θέση να επιβάλλουν μια ριζικά διαφορετική πολιτική.
Μια πολιτική που θα εξυπηρετεί με ουσιαστικό τρόπο τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας και δεν θα αντιμετωπίζει τις ανάγκες των πολλών δίνοντας ένα ξεροκόμματο ή κάποιες παροχές που προσβάλλουν τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS