Η χώρα έχει μια καινούργια κυβέρνηση με μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μια κυβέρνηση που έχει αρχίσει ήδη να δίνει δείγματα γραφής σε δύο επίπεδα. Στο επίπεδο του τρόπου διακυβέρνησης και στο επίπεδο του περιεχομένου της διακυβέρνησης. Οχι τυχαία, η κινητικότητα είναι ιδιαίτερα έντονη στο πρώτο επίπεδο. Νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση που δεν προέρχονται από το κομματικό σώμα, δημόσιες προκηρύξεις για τις υψηλόβαθμες θέσεις στην κρατική διοίκηση κ.ο.κ. Ο πρωθυπουργός μίλησε ακόμη και για αντιεξουσιαστές στην εξουσία...
Ολα αυτά θυμίζουν έντονα τα περί εκσυγχρονισμού και νοικοκυρέματος από τον «καθηγητή Σημίτη» το 1996 ή το «σεμνά και ταπεινά» του κ. Καραμανλή το 2004, σε πολύ πιο προχωρημένη βέβαια μορφή. Με δεδομένη την κατάληξη των προηγούμενων «αντιεξουσιαστών στην εξουσία», θα μπορούσαμε με σχετική βεβαιότητα να ισχυριστούμε ότι η πιθανότερη έκβαση και στο επίπεδο του τρόπου διακυβέρνησης της νέας κυβέρνησης είναι η πλήρης απαξίωσή της. Ομως, στην περίπτωση της κυβέρνησης του κ. Παπανδρέου δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με κάποιες πρωτοβουλίες νοικοκυρέματος που δεν θα φέρουν καμιά ουσιαστική αλλαγή. Υπάρχει και μια ποιοτική διαφορά.
Στην Ελλάδα υπάρχει ένα γενικευμένο αίτημα σοβαρής διαχείρισης της κρατικής εξουσίας. Πέρα από το ποια συμφέροντα εξυπηρετεί μια κυβέρνηση, το οποίο είναι πολιτικό θέμα και ζήτημα συσχετισμών δύναμης μέσα στην κοινωνία, υπάρχει ένα πιο πρωτόλειο αίτημα να ακολουθούνται κανόνες διαφάνειας, σοβαρότητας και τήρησης στοιχειωδών αρχών. Αρα υπάρχει ένα θέμα του τρόπου διακυβέρνησης πέρα από το περιεχόμενό της. Γι αυτό κάθε νέα κυβέρνηση υπόσχεται αλλαγές σε αυτό το επίπεδο.
Η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ εμφανίζει την ποιοτική διαφορά σε σχέση με τις προηγούμενες στο πού θεωρεί ότι βρίσκεται ο πυρήνας του προβλήματος και άρα στο ποια είναι η λύση. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση έγκειται στην πολιτική και στα κόμματα που πνίγουν την αξιοκρατία, τη δημιουργικότητα, πλήττουν την διαφάνεια κ.ο.κ. Γι αυτό η λύση που προτείνεται είναι η κατάληψη των υπουργείων από τους στενούς συνεργάτες και φίλους του πρωθυπουργού, ανεξαρτήτως της σχέσης τους με το κυβερνών κόμμα. Αυτή η λύση ξεχνάει ότι ακριβώς αυτή η λογική των «δικών μας ανθρώπων» μετέτρεψε τα κόμματα εξουσίας σε μηχανισμούς και συστήματα διαπλοκής. Εχουμε επομένως τη διατήρηση του προβλήματος χωρίς το «βάρος» της κομματικής οργάνωσης, που είναι η μόνη οδός της οργανωμένης συμμετοχής των πολιτών πέρα από την ψήφο. Αλλά και η ανάληψη κρίσιμων πολιτικών θέσεων στην κρατική διοίκηση από ανθρώπους «από την αγορά» με κριτήρια αξιοκρατικά διαγράφει την πολιτική διάσταση της διακυβέρνησης.
Εχουμε να κάνουμε με πρωτοβουλίες με βαρύνουσα αρνητική πολιτική σημασία για την ποιότητα της δημοκρατίας. Πίσω από τα ωραία λόγια κρύβεται μια πολύ επικίνδυνη αντίληψη τόσο για τη διακυβέρνηση όσο και για τη συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική, αφού απαξιώνεται η κομματική συμμετοχή, ενώ παράλληλα διατηρείται και ενισχύεται η λογική που οδήγησε το κομματικό φαινόμενο σε κρίση στην περίπτωση των κομμάτων εξουσίας.
Ανδρέας Καρίτζης, εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS