Ο κ. Παπανδρέου μέσα σε τέσσερις μήνες από τις εκλογές κατέληξε σε μια πολιτική σκληρής λιτότητας που κάνει την προεκλογική πολιτική-σοκ του κ. Καραμανλή να φαντάζει φιλολαϊκή! Δεν είναι τυχαίο που η ΝΔ είναι σε θέση πια να ασκεί στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κριτική ότι δεν λαμβάνει μέτρα προστασίας για τους χαμηλόμισθους όπως προέβλεπε ο δικός της οδοστρωτήρας!
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε. Ο κ. Καραμανλής προκήρυξε εκλογές με το σκεπτικό ότι χρειάζεται νωπή εντολή για να εφαρμοστεί σκληρή λιτότητα. Και ο κ. Παπανδρέου είπε ψέματα ότι διέθετε άλλο σχέδιο. Αλλά και στο επίπεδο του τρόπου διακυβέρνησης ξεπέρασε κάθε κακό προηγούμενο. Εν μέσω υποτίθεται διαλόγου για το Ασφαλιστικό ανακοίνωσε τις αποφάσεις του αδειάζοντας τον υπουργό του και τους αφελείς...
Η πολιτική Παπανδρέου είναι μνημείο δογματισμού και εμμονής στις συνταγές που οδήγησαν στην κρίση, οι οποίες θα επιδεινώσουν την ύφεση και θα οδηγήσουν σε μαρασμό την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Είναι μια πολιτική που βασίζεται στην κοινωνική αδικία, αφού καλούνται να πληρώσουν την κρίση οι «χαμένοι» της περιόδου της ανάπτυξης, στους οποίους ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν υποσχεθεί φως στην άκρη του τούνελ. Στην άκρη του τούνελ όμως τους περίμενε η μείωση μισθών και συντάξεων, και η ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους.
Η Ελλάδα - και κάθε χώρα της ΕΕ- βρίσκεται «οικειοθελώς» σε πτωχευτική διαδικασία, με τις αγορές να αναλαμβάνουν τον ρόλο του διαχειριστή. Δεν απαιτείται πλέον η προσφυγή στο ΔΝΤ για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, αφού όλες οι πολιτικές των κυβερνήσεων είναι εκ προοιμίου στοιχημένες με όσα προτείνονται από τις αγορές: μόνο που η πτωχευτική διαδικασία δεν αφορά περιουσιακά στοιχεία χωρών αλλά την ίδια την εργασία. Αυτή είναι η ακραία συνέπεια της αρχιτεκτονικής της ΕΕ μέσα στην κρίση.
Η κρίση οδηγεί στα άκρα την αντιστροφή της πραγματικότητας, την πολιτική αντίληψη κατά την οποία τα αίτια εμφανίζονται ως αποτελέσματα, οι θύτες ως θύματα, οι επιλογές ως νομοτέλειες. Παραδείγματα πολλά: μέσα σε καθεστώς γενικευμένης ύφεσης ανατίθεται η ανάκαμψη στους μηχανισμούς που δημιούργησαν την κρίση, προχωράει η μείωση μισθών και συντάξεων, αλλά εξαιρείται η μείωση των αμυντικών δαπανών, διαλύεται η κοινωνική ασφάλιση υπό το πρόσχημα του δυσβάστακτου μελλοντικού κόστους, ενώ ταυτόχρονα μετατίθεται με τη μέθοδο των ΣΔΙΤ ένα ανυπολόγιστο και διαρκώς ογκούμενο ύψος δαπανών σε μελλοντικούς κρατικούς προϋπολογισμούς...
Μπροστά σε αυτό τον παραλογισμό, την αντιστροφή της πραγματικότητας και την κυνική καταδίκη στην ανέχεια των εργαζομένων, υπάρχει μόνο μία απάντηση. Παλλαϊκός ξεσηκωμός στην Ελλάδα για τη σαρωτική ήττα της πολιτικής της κυβέρνησης και ταυτόχρονα συντονισμός με τους εργαζόμενους στις άλλες χώρες της Ευρώπης, αφού η μοίρα μας είναι κοινή. Ελαχε στους εργαζόμενους αυτής της χώρας να βρεθούν στην πρώτη γραμμή. Το σίγουρο είναι ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Ολοι οι λαοί της Ευρώπης είναι μαζί μας. Πρώτος γύρος: 10 Φλεβάρη.
Ανδρέας Καρίτζης, μέλος της ΠΓ του Συνασπισμού
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS