Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Ημέρα της Γυναίκας στη Δεύτερη Διεθνή Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών, το 1910, στην Κοπεγχάγη, μετά από πρόταση της αγωνίστριας για τα δικαιώματα των γυναικών Κλάρας Τσέτκιν.
Οι γυναίκες συμφώνησαν σε κοινή δράση για τα δικαιώματα των εργατριών, για την προστασία της μητέρας και του παιδιού, για το δικαίωμα της ψήφου, για κοινό αγώνα κατά της ακρίβειας, που προκαλούσε η δίψα των μονοπωλίων για κέρδος, και κατά του ανταγωνισμού των εξοπλισμών.
Στα 100 χρόνια που πέρασαν από τότε η Ισότητα των Φύλων αναγνωρίστηκε ως θεμελιώδες Ανθρώπινο Δικαίωμα. Η Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για την εξάλειψη κάθε μορφής διάκρισης εις βάρος των γυναικών -CEDAW -αποτέλεσε μία ισχυρή διεθνή βάση.
Δημιουργήθηκε μια καλή διεθνής, και ευρωπαϊκή νομοθεσία αποτέλεσμα σκληρών και μακροχρόνιων αγώνων του γυναικείου και φεμινιστικού κινήματος. Βέβαια υπήρχε πάντα το χάσμα μεταξύ νομικής [de jure] ισοτιμίας και πραγματικής [de facto] ισότητας,που σε πείσμα των όποιων βημάτων προόδου παραμένει ακόμα.
Όμως το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, με την οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική κρίση που προκάλεσε, απειλεί σήμερα να εξαλείψει όχι μόνο τις κατακτήσεις των γυναικών, αλλά και τις αρχές πάνω στις οποίες αυτές στηρίχθηκαν.
Η εργασία των γυναικών έχει μετατραπεί σε δουλεία, με εξευτελιστικές αμοιβές,με άνιση αμοιβή για ίσης αξίας εργασία,,συχνά χωρίς ασφάλιση, με μεταχείριση που περιέχει βία, απειλές,ηθική και σεξουαλική παρενόχληση, απολύσεις εγκύων και συνθήκες εργασίας που τους στοιχίζουν ακόμα και τη ζωή τους.
Αποδομείται το κοινωνικό κράτος με την ιδιωτικοποίηση και εκείνων των τομέων που αποτελούν βάση για την ουσιαστική ισότητα. Δηλαδή όλο το πλέγμα : υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, φροντίδα και μέριμνα για παιδιά και ηλικιωμένους. Οι υποχρεώσεις του κοινωνικού κράτους φορτώθηκαν στους ώμους των γυναικών.
Τα όρια συνταξιοδότησης εξισώθηκαν προς τα πάνω και καταργούνται όλα τα θετικά μέτρα υπέρ των γυναικών,
Η βία κατά των γυναικών εντάθηκε και συχνά φτάνει μέχρι τη δολοφονία, το δικαίωμα στην άμβλωση είτε αμφισβητείται η παίρνεται πίσω. Το οικογενειακό δίκαιο αλλάζει σε αναχρονιστική κατεύθυνση.
Ο χώρος της πολιτικής παραμένει ανδροκρατούμενος
Η επίθεση του νεοφιλελευθερισμού στα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των γυναικών έχει τις εκφράσεις της και στην ιδεολογική σφαίρα. Γίνεται συστηματική προπαγάνδα για να επιβληθεί η ελαστική,μερική απασχόληση, προ πάντων στις γυναίκες, ως μοναδική μορφή εργασίας.
Συντηρητικοί πολιτικοί κύκλοι και η Εκκλησία βάλλουν εναντίον κατακτημένων δικαιωμάτων των γυναικών. Η σεξουαλικότητα των γυναικών, η αυτορρύθμιση της αναπαραγωγικής τους λειτουργίας και η σεξουαλική επιλογή δέχονται συστηματική επίθεση.
Το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη απαιτεί να ξεπεραστεί η κρίση όχι εις βάρος των λαών ,αλλά να πληρώσουν γι αυτήν τα μονοπώλια, οι επιχειρήσεις και οι τράπεζες.
Ο Συνασπισμός μαζί με το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στηρίζει τους αγώνες των Γυναικών για τα δικαιώματά τους, που πρώτες μπήκαν στο στόχαστρο της νεοφιλελεύθερης επίθεσης .Θα αγωνιστεί μαζί τους για να μην επιτρέψει να ακυρωθούν τα κεκτημένα δικαιώματα τους και επικρατήσει το αλήστου μνήμης «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».
No PASARAN
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS