Παρακολουθούμε με πολύ προσοχή το ταξίδι του Πρωθυπουργού αλλά ούτε από το Βερολίνο ούτε από το Παρίσι προκύπτει κάτι που να αλλάζει τα πράγματα για τα θύματα της βάναυσης λιτότητας που επιβλήθηκε την προηγούμενη Πέμπτη. Απεναντίας, οι αφηρημένες φιλοφρονήσεις που έγιναν εμπεριέχουν και την συμφωνία για την επόμενη δόση μέτρων.
Οι αναφορές σε ένα είδος μηχανισμού στήριξης με ευθεία αναφορά στο γνωστό τοις πάσι, για τον βίο και την πολιτεία του, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανησυχεί τους εργαζόμενους, ιδίως στο Νότο της Ε.Ε., δεν τους καθησυχάζει. Η αλληλεγγύη στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. δεν αρκεί να είναι αλληλεγγύη μεταξύ κρατών και κυβερνήσεων. Η αλληλεγγύη πρέπει να στηρίζεται σε μέτρα εξόδου από την κρίση υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων, την προστασία των κοινωνικών μας κατακτήσεων. Δεν μπορεί να είναι ένας οργανισμός που θα επιτηρεί αποτελεσματικότερα τα εκάστοτε μέτρα λιτότητας που απαιτούν οι αγορές. Ούτε να αποβλέπει στον καθησυχασμό των μεγάλων δανειστών, που είναι οι μεγάλες τράπεζες χωρών όπως η Γαλλία και η Γερμανία, ότι θα αποπληρωθούν τα χρέη έστω και αν υποφέρουν οι λαοί.
Τελευταίο, αλλά όχι μικρής σημασίας, είναι να επισημανθούν οι συμφωνίες, που παρά το έκρυθμο της κρίσης, βρήκαν το χρόνο να υπογραφούν στο Βερολίνο μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας: περιβάλλον, ενέργεια, έρευνα είναι οι τομείς που θα έχει το πάνω χέρι, ως επενδύτρια, η Γερμανία. Η συμφωνία για τους μετανάστες σημαίνει ότι οι μετανάστες στην Ελλάδα, ως φαίνεται, θα πληρώσουν την κρίση όχι μόνο ως εργάτες αλλά και ως πολίτες που θα διώκονται απηνώς με βάση τη γερμανική τεχνογνωσία.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS