Επειδή το θέατρο του παραλόγου θα κρατήσει αρκετό διάστημα και οι τραγικές του συνέπειες θα σημαδέψουν για πολλά χρόνια τη χώρα, ας συνοψίσω κάποιες σκέψεις σχετικά με το πώς φαίνονται τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου, από τη σκοπιά των εργαζομένων.
Η νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ΕΕ δεν είναι ένα λάθος αλλά μια επιλογή. Μια επιλογή όλων των κυρίαρχων τάξεων και πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης -παρά το άνισο επίπεδο ανάπτυξης και τους ανταγωνισμούς τους- εναντίον των δυνάμεων της εργασίας.
Μέσα στην κρίση, η εμμονή σε αυτή την πολιτική από τις κυρίαρχες δυνάμεις σε όλες τις χώρες συνιστά ένα στοίχημα: τη μετατροπή της κρίσης που δημιούργησαν σε ευκαιρία για την εμβάθυνση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων σε όλες τις χώρες. Το συμφέρον των εργαζομένων περνάει μέσα από το ξήλωμα της νεοφιλελεύθερης αρχιτεκτονικής της ΕΕ και την αναθεμελίωσή της σε μια τελείως διαφορετική βάση. Οι προτάσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς σήμερα για την ΕΕ (κατάργηση συμφώνου σταθερότητας κλπ.), λύνουν προβλήματα, αποσταθεροποιούν το νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα και στοχεύουν προοπτικά σε αυτή την αναθεμελίωση.
Με ευκαιρία την κρίση, η επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι σήμερα είναι μια ταξική επίθεση επικεφαλής της οποίας είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ακολουθούν ΝΔ και ΛΑΟΣ. Είναι μια επίθεση του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, οι οποίοι επιχειρούν να πετύχουν στόχους που έχουν εδώ και πολλά χρόνια. Σε συντονισμό με τις άλλες κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις στην ΕΕ, αξιοποιούν τη νεοφιλελεύθερη αρχιτεκτονική της ΕΕ και τις διεθνείς αγορές χρήματος ως μηχανισμό πειθάρχησης των εργαζομένων για την επιβολή μέτρων που είναι ο στόχος και όχι το μέσο όπως λέγεται για να αντιμετωπίσει η χώρα τα δημοσιονομικά προβλήματα.
Τα μέτρα είναι άδικα και αναποτελεσματικά. Οι συνέπειές τους θα είναι η επιδείνωση της ύφεσης, η εκτόξευση της φτώχειας και της ανεργίας, το κλείσιμο πάρα πολλών μικρών επιχειρήσεων, η συμπίεση των αυτοαπασχολούμενων, το ξεκλήρισμα των αγροτών, η υποβάθμιση της παιδείας, της υγείας, των κοινωνικών υπηρεσιών κλπ. Με αφορμή την ύφεση (εξαιτίας των μέτρων και όχι γενικά της κρίσης) θα ενταθεί το ίδιο καταστροφικό μοντέλο ανάπτυξης, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα, χωρίς περιβαλλοντική μέριμνα, με περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις και γενικά μια λογική να υποθηκεύσουμε ό,τι μπορεί ακόμη να υποθηκευθεί σε αυτό τον τόπο στη λογική «να γίνουν επενδύσεις και να έχουμε δουλειά».
Απέναντι σε αυτή την επίθεση χρειάζεται καθολική αντίδραση, ένα παλλαϊκό μέτωπο, ένας ξεσηκωμός όλων των υποτελών τάξεων αντάξιος της κρισιμότητας της περιόδου, για να μην περάσουν τα μέτρα και με αίτημα μια άλλη πορεία του τόπου. Οι επιμέρους προτάσεις-διεκδικήσεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς λύνουν άμεσα προβλήματα, αποκαθηλώνουν την πολιτική που γέννησε την κρίση και βάζουν τις βάσεις από σήμερα γιʼ αυτή τη διαφορετική πορεία της χώρας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS