29/03/2010

Ανακοίνωση της «Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση» του ΣΥΝ

Πραξικοπηματικά φρενάρει τις καταστατικές αλλαγές η  ΚΠΕ

Για την πρόσφατη απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ (27-3-2010) η τάση του ΣΥΝ «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» δηλώνει τα εξής:

Η απόφαση της τελευταίας Κ.Π.Ε. (27/03/2010)  πραξικοπηματικά εμπόδισε να κατεβούν προς ψήφιση στο 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ οι προτεινόμενες αλλαγές καταστατικού που κατατέθηκαν έγκαιρα στην Επιτροπή Θέσεων και στην Κ.Π.Ε.  Η αντικαταστατική αυτή απόφαση αυτή ελήφθη επιπλέον με έναν πολύ ισχνό και αμφισβητίσημο συσχετισμό: 39 μέλη υπέρ της θεματολογίας των καταστατικών αλλαγών και της συγκρότησης επιτροπής καταστατικού, 43 κατά, 7 λευκά και 1 αποχή. Παραβιάζει δε, ανοιχτά, την καταστατική δυνατότητα όχι μόνο των μελών της ΚΠΕ που κατέθεσαν τις αλλαγές του καταστατικού, αλλά και όλων των μελών του ΣΥΝ να καταθέτουν προτάσεις στον προσυνεδριακό διάλογο.

Επιχειρείται με αυτή την απαράδεκτη «απόφαση» να υποβαθμιστεί ο προσυνεδριακός διάλογος για αυτά τα ζητήματα και εμποδιστεί το αναφαίρετο καταστατικό δικαίωμα των συνέδρων του 6ου Συνεδρίου να παρέμβουν μέσα στο συνέδριο με καταστατικές τροπολογίες ή προσθήκες.

Η απόφαση αυτή δείχνει ξεκάθαρα ότι για μεγάλο μέρος της ηγεσίας του κόμματος η επιλογή του ΄Εκτακτου Συνεδρίου έγινε κυρίως για λόγους διαμόρφωσης νέων εσωκομματικών συσχετισμών.

Το κείμενο-κορμός όπως τελικά διαμορφώθηκε και ενέκρινε η ετερόκλητη πλειοψηφία της ΚΠΕ δεν αποτελεί  επαρκή δικαιολογητική βάση για την πρόκληση του έκτακτου συνεδρίου.

Το Συνέδριο όλοι ξέρουμε ότι συγκλήθηκε εκτάκτως για να δοθούν κάποιες άμεσες απαντήσεις- κατευθύνσεις σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ και την πρόσφατη κρίση του αλλά και σε σχέση με τον στρεβλό-γραφειοκρατικό και μιντιακό τρόπο λειτουργίας της κομματικής δομής. Στην κατεύθυνση αυτή και η «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» συμφώνησε και στήριξε τη διαξαγωγή του.

Αντʼ αυτού εγκαταλείπεται το ώριμο και μαζικό αίτημα των μελών για καταστατικές αλλαγές που ανέδειξαν οι «περίφημες» περιφερειακές συσκέψεις. Η φωνή της βάσης ξεχάστηκε γρήγορα  και την θέση της πήραν «σκληρές» και καλά επιτηδευμένες ιδεολογικοπολιτικές αντιπαραθέσεις για ζητήματα αριστερών στρατηγικών για την καπιταλιστική κρίση και την Ευρώπη.

Έτσι τα μέλη σήμερα καλούνται να τοποθετηθούν βεβιασμένα επί μιας σειράς δύσκολων στρατηγικών ζητημάτων που δεν έχουν επαρκώς κουβεντιαστεί στις πολιτικές τους κινήσεις, στα όργανα του κόμματος και στα προηγούμενα συνέδρια ώστε να νομιμοποιήσουν με αυτόν τον τρόπο την αναδιάταξη των ισορροπιών του ίδιου πάνω - κάτω στελεχικού δυναμικού.