23/02/2009

Αρθρο του Παναγιώτη Λαφαζάνη στην «Ναυτεμπορική»

Eφημερίδα «Ναυτεμπορική»

23.02.2009

Του  Παναγιώτη Λαφαζάνη,
Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Βʼ Πειραιά
Μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ

Είμαστε στο τέλος της αρχής και όχι στην αρχή του τέλους, της μεγαλύτερης κρίσης που γνώρισε ο καπιταλισμός στην ιστορία του.

Το διεθνές οικονομικό «τσουνάμι» έχει αρχίσει να πλήττει έντονα τη χώρα μας, πράγμα που θα επιταθεί το επόμενο διάστημα, πολύ περισσότερο αφού η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει κρίσιμα και μεγάλα ενδογενή διαρθρωτικά παραγωγικά προβλήματα. Η ύφεση στην περίπτωση της ελληνικής οικονομίας έρχεται σχετικά αργότερα, αλλά αφού ενσκήψει θα είναι πολύ πιο οδυνηρή και μακρόσυρτη.

Η κρίση αυτή θα αλλάξει εκ των πραγμάτων σχεδόν τα πάντα στον κόσμο, την Ευρώπη και στη χώρα μας. Είναι εκτός τόπου και χρόνου η κυβέρνηση αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση  -για να αναφερθώ μόνο στη χώρα μας- οι οποίες, μέσα στην κρίση, επιδίδονται φοβισμένες σε μια συντηρητική αναδίπλωση  προκειμένου να κρατήσουν ανέπαφο το νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, που προκάλεσε τα αδιέξοδα.

Αλλαγές και μεγάλες αλλαγές εκ των πραγμάτων θα γίνουν για να αντιμετωπισθούν εφιαλτικές κρισιακές συνέπειες. Το θέμα είναι ποιες θα είναι αυτές οι αλλαγές και ποια η κατεύθυνσή τους. Με δυο λόγια, θα αποφύγουμε τις τραγωδίες που ακολούθησαν την κρίση του ʼ29 ή τηρούμενων των αναλογιών, θα βιώσουμε παρόμοιες καταστροφικές εξελίξεις;

Αν το παραπάνω ερώτημα δεν είναι ρητορικό –και δεν είναι- τότε η χώρα μας και η Ευρώπη χρειάζονται ένα νέο προοδευτικό και σοσιαλιστικό σχέδιο για το μέλλον. Σχέδιο, όμως, και όχι αόριστες συνθηματολογίες όπως οι πρόσφατοι 5 στόχοι του κ. Γ. Παπανδρέου.

Συνοψίζω ορισμένα κεντρικά σημεία:

Πρώτον: Οι νεοφιλελεύθεροι θεσμοί πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε η Ε.Ε. καταρρέουν μέσα στην κρίση και έχουν μετατραπεί σε κουρελόχαρτο. Αυτή την ώρα η Ευρώπη χρειάζεται μια νέα Συνθήκη για την απασχόληση, την κοινωνική προστασία, την οικολογία και την ανάπτυξη ή αλλιώς η Ευρωζώνη θα οδηγηθεί στη διάλυση ή η Ευρωπαϊκή Ένωση θα προχωρήσει μια ακραία, άνευ προηγουμένου, πολιτική αντίδραση.

Το πρώτο που πρέπει να γίνει είναι να εγκαταλειφθεί άμεσα το Σύμφωνο Σταθερότητας, να καταργηθεί η λεγόμενη ανεξαρτησία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και να εφαρμοστεί μια νέα, υπό πολιτικό έλεγχο, νομισματική πολιτική με πρώτο κριτήριο τη χορήγηση ρευστότητας στις οικονομίες. Σε αυτή την κατεύθυνση η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να αναλάβει άμεσα να χρηματοδοτήσει μέρος του χρέους των χωρών-μελών με χαμηλά επιτόκια, ανάλογα με εκείνα που δανείζει βραχυπρόθεσμα τις εμπορικές Τράπεζες. Η Ελλάδα, αντί να παρακολουθεί άφωνη τις Συνόδους της Ε.Ε., οφείλει να προτείνει και να διεκδικήσει αυτές τις αναγκαίες αλλαγές.

Δεύτερον: Τα 28 δις που έδωσε η κυβέρνηση στις Τράπεζες έπεσαν σε «μαύρη τρύπα». Δεν θα έχουν κανένα αντίκρισμα, όπως δεν είχαν και δεν θα έχουν τα αντίστοιχα πακέτα προς τις Τράπεζες σε ΗΠΑ και Ε.Ε. Σήμερα χρειάζεται άμεσα μια στρατηγική επανακρατικοποίησης με νέους όρους  του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι ιδιώτες λειτουργούν το τραπεζικό σύστημα με κερδοσκοπικά αποκλειστικά κριτήρια. Αυτό, ιδιαίτερα μέσα στην κρίση, είναι καταστροφή. Μόνο το δημόσιο, αν διαθέτει ανάλογη ισχυρή πολιτική βούληση, μπορεί να βάλει τις τράπεζες να λειτουργήσουν με νέα αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια. Κι αυτό πρέπει να γίνει τώρα. Πρώτο άμεσο βήμα σε αυτή την κατεύθυνση είναι να περάσει στο δημόσιο η Εθνική Τράπεζα, ώστε μαζί με το Τ.Τ. και την ΑΤΕ να συναποτελέσουν τον πρώτο πυρήνα για μια νέα λειτουργία των Τραπεζών.

Τρίτον: Απαιτείται άμεσα μια μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση που θα καταργήσει τη φορολογική ασυλία του μεγάλου πλούτου, των κερδών, των μεγάλων περιουσιών και των μεγάλων εισοδημάτων, μαζί με μια μεγάλη αποτελεσματική εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής. Αυτό σημαίνει μέτρα και ρήξεις, Είναι ο μόνος δρόμος για την άμεση ανεύρεση των απαραίτητων κεφαλαίων για μια πραγματική κοινωνική πολιτική.

Τέταρτον: Χρειάζεται άμεση κατάργηση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο της λεγόμενης απελευθέρωσης των αγορών σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς όπως οι υποδομές, η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές κλπ. Στόχος είναι ο έλεγχος όλων αυτών των τομέων από ανασυγκροτημένες δημόσιες επιχειρήσεις που θα δουλεύουν με ένα νέο σύγχρονο αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο για την ανάπτυξη, για νέες επενδύσεις, την απασχόληση, το δημόσιο συμφέρον.

Πέμπτον: Χρειαζόμαστε μια νέα εθνική και ευρωπαϊκή κοινωνική πολιτική η οποία θα στηρίξει μισθούς και συντάξεις, ιδιαίτερα του χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, τους μακροχρόνια άνεργους, ενώ θα εκπονήσει ένα άμεσο πρόγραμμα ριζικής μείωσης της ανεργίας και καταπολέμησης της φτώχειας. Ας μην ξεχνάμε ότι στη βάση της κρίσης βρίσκονται οι αβυσσαλέες κοινωνικές ανισότητες και χωρίς την αντιμετώπισή τους θετική διέξοδος δεν υπάρχει.