Η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε μια νέα ιστορική καμπή και οι προκλήσεις για τον λαό της είναι πλέον πολύ μεγάλες και δύσκολες. Η λαϊκή εντολή που δόθηκε πριν λίγους μόλις μήνες στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία σχέση με τις υλοποιούμενες σήμερα πολιτικές της. Κανονικά η κυβέρνηση για να μπορέσει να προχωρήσει σε τόσο κρίσιμες πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις (Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, «αντιμετώπιση» δημόσιου χρέους με προσφυγή στο «ευρωπαϊκό» μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ, αλλαγή του χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος από κεφαλαιοποιητικό σε ανταποδοτικό) θα έπρεπε η ίδια να επιδιώξει έστω και τυπικά την λαϊκή συγκατάθεση μέσω της διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος ή και προκήρυξη εκλογών. Μήπως όμως η κυβέρνηση της πολυδιαφημιζόμενης «συμμετοχικής» δημοκρατίας το φοβάται ακόμα και αυτό; Η αλήθεια είναι ότι αν ανοίξει ένας ειλικρινής διάλογος για αυτά τα ζητήματα στην ελληνική κοινωνία με αιτία μια -τέτοιας έκτασης- δημοκρατική διαδικασία τότε η παλαιά και η νέα ηγεσία του πολιτικού προσωπικού των δύο κομμάτων εξουσίας αλλά και οι κυρίαρχες οικονομικές ελίτ θα βρεθούν σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση ως προς την αξιοπιστία τους. Τότε, ούτε η καθεστωτική δημοσιονομική τρομοκρατία που σήμερα αναπαράγουν με περισσή ευκολία τα ΜΜΕ δεν θα καταφέρει να «σκεπάσει» τις τεράστιες ευθύνες που υπάρχουν σε αυτές τις δυνάμεις τόσο για την κατασπατάληση των εθνικών πόρων εκμεταλλευόμενοι τον «μύθο» της ΟΝΕ όσο και για την γενικότερη αδυναμία εκπόνησης ενός αποτελεσματικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας εδώ και σχεδόν τρείς δεκαετίες. Η αριστερά μπροστά σε αυτές τις δυσμενείς εξελίξεις για την λαϊκή και εθνική κυριαρχία και κάτω από την επιδρομή του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η πρόταση για άμεση παύση πληρωμών και αναδιαπραγμάτευση του χρέους σε συνδυασμό με την απειλή για μονομερή έξοδο από την Ευρωζώνη και εθνικοποιήσεις στρατηγικών τομέων της οικονομίας δεν είναι πλέον μια μη πειστική πρόταση και αρχίζει και κερδίζει έδαφος. Η όποια εναλλακτική λύση της αριστεράς απαιτεί όμως την μέγιστη δυνατή συσπείρωση στο πεδίο των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων αλλά και των ταξικών συμμαχιών. Το αίτημα για άμεσο δημοψήφισμα με αιχμή την μη προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ μπορεί να πυροδοτήσει τέτοιου είδους εξελίξεις οι οποίες με την σειρά τους θα δώσουν πραγματική προοδευτική διέξοδο στον τόπο.
Βαγγέλης Πιλάλης
Μέλος Πολιτικής Γραμματείας ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS