21/04/2010

Εισήγηση Ε.Αμμανατίδου στο σ/ν για τους ημιυπαίθριους

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΡΓ΄
Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μόνη συζήτηση επί της αρχής των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής: «Ταυτότητα κτιρίων, υπερβάσεις δόμησης και αλλαγές χρήσης, μητροπολιτικές αναπλάσεις και άλλες διατάξεις».

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Το λόγο τώρα έχει η Ειδική Αγορήτρια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κυρία Ευαγγελία Αμμανατίδου-Πασχαλίδου.

Κυρία Αμμανατίδου, έχετε το λόγο για δεκαπέντε λεπτά ακριβώς.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Από πέρυσι συζητούμε συνεχώς το νομοσχέδιο για τους ημιυπαίθριους. Έρχεται η ρύθμιση Σουφλιά, φεύγει η ρύθμιση Σουφλιά, έρχεται η δική σας ρύθμιση, αλλά τελικά εδώ έχουμε ένα νομοσχέδιο κατά βάση εισπρακτικού χαρακτήρα, που έχει συνταχθεί με βιασύνη, προκειμένου, αφενός, να διαχειριστεί την «καυτή πατάτα» της αντισυνταγματικής, κατά το Συμβούλιο της Επικρατείας, τακτοποίηση Σουφλιά και αφετέρου, να δώσει μια ανάσα στα άθλια οικονομικά του κράτους.

Βεβαίως, η ρύθμιση Σουφλιά έβαζε κατευθείαν στα ταμεία του κράτους τα χρήματα και εσείς τα μετακινείτε στο ΕΤΕΡΠΣ, που αύριο ίσως γίνει το «πράσινο ταμείο» για «πράσινες πολιτικές».

Το νομοσχέδιο δεν ξεφεύγει από τη λογική της χρηματικής συναλλαγής μεταξύ κράτους και παρανομούντων σε βάρος του κράτους δικαίου. Επιπλέον, κληροδοτεί ένα πρόβλημα που δημιούργησε η δική μας και η προηγούμενη γενιά στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας, ακολουθώντας την αγοραία λογική που, δυστυχώς, εφαρμόζεται σε όλα τα περιβαλλοντικά θέματα, αυτή, βέβαια, της μετάθεσης του προβλήματος σε ένα μελλοντικό χρόνο, με βάθος σαράντα έτη.

Θα επαναλάβω μία σημαντική επισήμανση που έκανε και ο πρόεδρος του Τ.Ε.Ε. στη διαβούλευση με τους φορείς στην Επιτροπή. Μερικές φορές, η αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» μπορεί να φθάσει σε ευτελή επίπεδα. Ο αυθαιρετών πληρώνει, δικαιώνεται και αυθαιρετεί ξανά. Μπορεί αυτό να συνεχίζεται επʼ αόριστον με τις ευλογίες του κράτους; Στις στρεβλώσεις δεν πρέπει κάποια στιγμή να μπει ένα τέλος;

Θα περιμέναμε από την κυρία Μπιρμπίλη, που έχει ευαισθησίες απέναντι σε περιβαλλοντολογικά ζητήματα, ένα νομοσχέδιο που θα αντιμετώπιζε γενναία και συνολικά το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται «αυθαίρετη δόμηση» στη χώρα μας, του οποίου οι ημιυπαίθριοι είναι μόνο μία υποπερίπτωση. Μία τέτοια αντιμετώπιση στο κομμάτι των ημιυπαίθριων θα καθοδηγούνταν από τη λογική της ολοκλήρωσης του πολεοδομικού σχεδιασμού –που βεβαίως να πούμε ότι δεν υπάρχει αντίστοιχο κονδύλι στο ΕΣΠΑ- και της πραγματικής καταγραφής των ημιυπαίθριων χώρων, προκειμένου να μπορούμε να συζητήσουμε βάσει στοιχείων.

Το πραγματικό μέγεθος της αυθαιρεσίας αυτή τη στιγμή, δυστυχώς δεν το γνωρίζει κανένας. Η σύνταξη μελετών για τη διατήρηση του περιβαλλοντικού ισοζυγίου έπεται ως πρακτική και μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις θα μπορούσε, βεβαίως, να έχει τα πραγματικά αποτελέσματα.

Εδώ να σημειώσουμε ότι το περιβαλλοντικό ισοζύγιο αφορά μία συγκεκριμένη πολεοδομική ενότητα, που δεν ταυτίζεται με τα γεωγραφικά όρια ενός δήμου ή ενός δημοτικού διαμερίσματος και ότι οι κλειστοί ημιυπαίθριοι επιβαρύνουν το μικροκλίμα μιας περιοχής και αυξάνουν την πυκνότητα του πληθυσμού και άρα, την επιδείνωση της ποιότητας ζωής στην μικροκλίμακα.

Δεν θεωρούμε ότι οι ρυθμίσεις για τα αντισταθμιστικά έργα που θα διατηρούν το ισοζύγιο είναι σαφείς και δεσμευτικές βάσει του παραπάνω προβληματισμού. Δεν εξασφαλίζεται η ευθεία ανταποδοτικότητα, η εγγύτητα των αντισταθμιστικών έργων, όπως και δεν υπάρχει καμία μα καμία δέσμευση για την ποιότητά τους. Θα μπορούσαμε να καταλήξουμε στην εύκολη λύση των κηποτεχνικών βελτιώσεων, που σε καμία περίπτωση δεν εξασφαλίζουν το ισοζύγιο. Οι πραγματικά επιβαρυμένες περιοχές όπως –ας πούμε- η Κυψέλη στην Αθήνα, πολύ δύσκολα θα μπορούσαν να ελπίζουν σε απαλλοτριώσεις και απελευθερώσεις χώρων, που είναι ο μοναδικός τρόπος πραγματικής μείωσης του δομημένου χώρου.

Αυτό που το νομοσχέδιο προβλέπει, δεν είναι διαφορετικό από τα όσα προέβλεπε η λειτουργία του ΕΤΕΡΠΣ, του οποίου τα χρήματα διατίθεντο σε αποσπασματικά έργα, που αφορούσαν το περιβάλλον ή και σε κάποια άλλα έργα που οριακά μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι έχουν σχέση με το περιβάλλον. Το ΕΤΕΡΠΣ και ο Ειδικός Φορέας Δασών υποκαθιστούσαν όλα αυτά τα χρόνια τη λογική των «πράσινων ταμείων» και ενώ είναι ένα καλό παράδειγμα ότι υπάρχουν χρήματα για περιβαλλοντικές δράσεις αλλά ότι τα χρήματα αυτά κανείς, ποτέ δεν ξέρει που πηγαίνουν.

Ένα τεράστιο πρόβλημα, το οποίο αντικειμενικά υπάρχει και δεν αντιμετωπίζεται με το νομοσχέδιο και το οποίο θεωρούμε ότι θα υπονομεύσει την εφαρμογή του, είναι η ποιότητα τεχνικών υπηρεσιών του κράτους, οι οποίες με τον νέο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ περνούν στους Ο.Τ.Α.. Οι πολεοδομίες είναι υποστελεχωμένες. Παρατηρείται μεγάλος βαθμός διαφθοράς, ενώ η οργανωτική τους επάρκεια είναι μηδενική. Μπορούμε να ελπίζουμε σε σοβαρή πρόληψη αυθαιρεσιών και σε αποτελεσματικούς ελέγχους, εάν δεν μιλάμε για αναβάθμιση των πολεοδομικών υπηρεσιών;

Κυρία Υπουργέ, αυτό είναι ένα σοβαρό θέμα. Όλες οι πολεοδομίες –οι περισσότερες να πω- έχουν σημαντικά φαινόμενα διαφθοράς και εάν αυτό συνεχιστεί και με τη νέα δομή και με τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ, καταλαβαίνετε ότι όλο αυτό που έχετε εσείς κατά νου και φέρατε ως νομοσχέδιο και αυτό που θέλουμε εμείς ως χώρος -και φαντάζομαι και πολλοί ακόμη συνάδελφοι εδώ μέσα- δηλαδή να σταματήσει η αυθαιρεσία, έχει να κάνει με τις δομές και με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους και της πολιτείας και βεβαίως, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που θα περάσουν. Θα πρέπει εδώ να πούμε ότι υπάρχει μία αναγκαιότητα κωδικοποίησης της βασικής πολεοδομικής νομοθεσίας, ώστε να μην επιτρέπεται κατά βούληση ερμηνεία των πολεοδομικών διατάξεων.

Εδώ θα σας κάνω μία παρέμβαση. Η ρύθμιση «Σουφλιά» έλεγε 15% από 20% επενέβαινε στο Γ.Ο.Κ.. Κατέβαζε δηλαδή σε 15% τους ημιυπαίθριους, οι οποίοι δεν προσμετρούνται στο συντελεστή δόμησης ενός οικοπέδου. Εσείς κρατάτε αυτό το 15%.

Όμως, για τη χώρα μας το 20% που δεν προσμετρείται στο συντελεστή δόμησης ο ημιυπαίθριος, είναι πολύ σημαντικό. Είμαστε μια χώρα που έχουμε μια συγκεκριμένη αρχιτεκτονική. Θα μπορούσαμε να έχουμε βιοκλιματικά κτήρια. Και γιατί ένας χώρος μιας οικοδομής να μην είναι και χώρος συνεύρεσης των κατοίκων ως κοινόχρηστος ή ακόμη συνεύρεσης των ίδιων των ανθρώπων που ζουν, που βιώνουν μέσα σε ένα διαμέρισμα;

Έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Δεν πρέπει να μειωθεί το 20%.

Πολλά σημεία είναι στον αέρα, καθώς μέσα από το νομοσχέδιο παραπέμπονται σε Προεδρικά Διατάγματα. Το ίδιο το ζήτημα των ιδιωτών επιθεωρητών μηχανικών, οι οποίοι θα πρέπει να πληρώνονται από τους ιδιοκτήτες και είναι σκανδαλώδες.

Όσον αφορά το ζήτημα του «πράσινου ταμείου» –το λέω «πράσινο ταμείο» γιατί δεν ξέρουμε τι μορφή θα πάρει και πώς θα λειτουργεί, μας είχατε φέρει ένα σχέδιο νόμου που θα καταθέσετε αργότερα- διαλύατε το ΕΤΕΡΠΣ και το Ταμείο Δασών, κάνατε το «πράσινο ταμείο» ως ανώνυμη εταιρεία και βάζετε όρους προσέλκυσης ιδιωτικών κεφαλαίων.

Δεν έχουμε τίποτα ξεκάθαρο. Δεν μας έχετε ενημερώσει και τώρα θεωρείτε ότι αυτός ο τρόπος λειτουργίας δεν θα έχει κανένα –μα, κανένα- πρόβλημα. Μακάρι!

Δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για τα επικλινή οικόπεδα και τα υπόγεια που έχουν αλλάξει χρήση με υπέρβαση του συντελεστή δόμησης και αφορούν το σύνολο των νησιωτικών και ευαίσθητων περιοχών.

Κάνατε ένα πολύ θετικό βήμα, με την έννοια ότι εξαιρέσατε την αυθαιρεσία και την κατά έναν τρόπο τακτοποίηση σε παλαιά και διατηρητέα κτίσματα και σε περιοχές που είναι χαρακτηρισμένες ως αρχαιολογικές. Νομίζω ότι αυτό, βεβαίως, ήταν αυτονόητο. Υπάρχει και ένας πολιτισμός που πρέπει να τον διατηρήσουμε, όσο μπορούμε, στα πλαίσια της υποχρηματοδότησης και με όλον αυτόν το βιασμό που γίνεται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Όσον αφορά τον τρόπο υπολογισμού των προστίμων, είμαστε υπέρ –όσες δυσκολίες και αν αυτό δημιουργεί- ενός προσδιορισμού βάσει της αντικειμενικής αξίας που περιλαμβάνει επιπλέον στοιχεία, όπως η παλαιότητα, ο όροφος και άλλα και όχι ένα ξερό «τιμή ζώνης». Ενδεχομένως, όσον αφορά τα πρόστιμα, θα έπρεπε να δούμε και κάποια κοινωνικά κριτήρια για πολύτεκνες οικογένειες, για τα άτομα με αναπηρία, αλλά αυτό σε μια αντιδιαστολή με τις αυθαιρεσίες που γίνονται από ανθρώπους που έχουν κάνει μεγάλες καταστροφές στο περιβάλλον ή έχουν μεγάλες ιδιοκτησίες και μεγάλες αυθαιρεσίες.

Ας κάνουμε όμως και μια σύνδεση. Όσον αφορά το θέμα των ημιυπαίθριων –που πέρα από περιβαλλοντικό ζήτημα, εμείς λέμε ότι είναι και κοινωνικό- η επίλυσή του δεν μπορεί παρά να πηγαίνει χέρι-χέρι με στεγαστικά προγράμματα και προγράμματα κοινωνικής κατοικίας. Και δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να αγνοήσουμε την ταξική διάσταση του προβλήματος της αυθαίρετης δόμησης, η οποία απαιτεί μια μεγαλύτερη ευαισθησία, όχι όμως βεβαίως σε βάρος του περιβάλλοντος. Τελικά, η αυθαιρεσία δεν πλήττει αυτόν που παρανομεί, αλλά πλήττει το σύνολο των πολιτών και το περιβάλλον.

Βεβαίως, ο εισπρακτικός χαρακτήρας του νομοσχεδίου δεν μας επιτρέπει να το υποστηρίξουμε. Έχετε, όμως, δυο άρθρα, για τα οποία θα λέγαμε ένα κριτικό «ναι» και θα εξηγήσω γιατί.

Όσον αφορά το Φαληρικό Όρμο Αττικής, θεωρούμε ότι η μεταολυμπιακή αξιοποίηση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και η ουσιαστική απεμπλοκή της περιοχής από τα Ολυμπιακά Ακίνητα είναι ένα από τα θετικά στοιχεία του νομοσχεδίου.

Ωστόσο, δεν μας βρίσκει σύμφωνους η επαναφορά του Προεδρικού Διατάγματος του 2002. Το ΕΣΟΑΠ του 2002 καθόριζε ζώνες ανάπλασης στην περιοχή και ήταν αόριστο, με αποτέλεσμα με διασταλτικές ερμηνείες να χωρέσουν χωροθετήσεις των ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Υπάρχει ένας χώρος διακοσίων πενήντα στρεμμάτων, ο οποίος πρέπει να παραμείνει ένας ανοιχτός χώρος και να μην εγκατασταθούν εκεί άλλες χρήσεις. Υπάρχουν όμως και εκείνα τα υφιστάμενα κτήρια που έγιναν με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τα γραμμικά κτήρια που ξεκινούν από το ΤΑΕ-ΚΒΟ-ΝΤΟ και πηγαίνουν προς την πλευρά του Σ.Ε.Φ.

Αυτά δεν πρέπει να γκρεμιστούν; Το ένα χρησιμοποιείται από ιστιοπλοϊκούς ομίλους. Όλα τα υπόλοιπα κάποιος ιδιώτης –το είχα πει και στην Επιτροπή- τα ενοικίασε. Από εκεί και πέρα, δεν αξιοποιήθηκαν, μένουν εκεί και τι κάνουν αυτά; Αυτά ορθώνονται ως ένας μπετόν τοίχος, ανάμεσα στην πόλη και στο θαλάσσιο μέτωπο. Άρα, αυτά θα πρέπει να φύγουν.

Η Εισηγήτρια του ΠΑΣΟΚ, η συνάδελφος κυρία Φαρμάκη, ανέφερε στην εισήγησή της ότι, εύστοχα η κυρία Υπουργός είπε «ότι θα πρέπει να φέρουμε την πόλη στη θάλασσα και όχι τη θάλασσα στην πόλη.» Kυρία Υπουργέ και κυρία Φαρμάκη, αν μεταφράσουμε αυτό που λέτε, σημαίνει να φέρουμε την πόλη στη θάλασσα και να κτίσουμε ό,τι έχει μπαζωθεί από το 1969 και μετά.

Αυτό σημαίνει, κυρία Υπουργέ το «Φέρνουμε την πόλη στη θάλασσα»! Η θάλασσα ήταν πίσω, ήταν εκεί που είναι σήμερα οι γραμμές του τραμ, ήταν πέρα από τη λεωφόρο Ποσειδώνος, που ορθώνεται οκτώ μέτρα επάνω.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΖΩΪΔΗΣ: Να σκάψουμε δηλαδή;

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Με συγχωρείτε πάρα πολύ, αλλά υπάρχουν μελέτες, υπάρχει και η έκθεση Δεκλερή του 2007, που μιλάει για την «αποκατάσταση και τη βιώσιμη διαχείριση του εσωτερικού Φαληρικού Όρμου», που αποφαίνεται ότι ο Φαληρικός Όρμος ουσιαστικά έχει καταστραφεί και ότι «η κοινοχρησία των παράκτιων οικοσυστημάτων του Φαληρικού Όρμου και ειδικώς της παραλίας Μοσχάτου είναι συμβατή μόνο με μικρές εγκαταστάσεις υποστηρίξεως, χάριν αναψυχής». Δεν είναι σε γνώση σας η έκθεση Δεκλερή; Το Υπουργείο Περιβάλλοντος πρέπει να διαφυλάσσει το περιβάλλον.

Επίσης, για την περιοχή που συζητούμε θα υπάρξει δέσμευση από τη μεριά σας, για τα αντιπλημμυρικά που δεν έχουν γίνει στην περιοχή; Υπάρχει μια τάφρος η οποία βρίσκεται παράλληλα της υπερυψωμένης αυτής λεωφόρου Ποσειδώνος. Ακριβώς εκεί, θα πρέπει να υπάρξει μια υπογειοποίηση αυτής της λεωφόρου.

Θα πρέπει επίσης, να γίνουν ανισόπεδες διαβάσεις πεζών ώστε οι πόλεις και οι κάτοικοι της Καλλιθέας και του Μοσχάτου να μπορούν να περνάνε περπατώντας και να έχουν άμεση επαφή με το θαλάσσιο μέτωπο. Γιατί εκεί ήταν η θάλασσα και όχι η πόλη. Σʼ αυτό θα λειτουργήσει καταλυτικά η σύνδεση του Κηφισού με τον Ιλισό, ώστε το θαλάσσιο κανάλι που θα κατασκευαστεί παράλληλα με τις γραμμές του τραμ, να φέρει ακόμα πιο κοντά τη θάλασσα στη στεριά.

Η λεγόμενη περιοχή της Μεσοποταμίας αξίζει να έχει τα χαρακτηριστικά ενός φυσικού πάρκου με την εναλλαγή χώματος, πρασίνου και θάλασσας, το οποίο βέβαια θα είναι ανοικτό σε όλους τους πολίτες χωρίς παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης με οποιονδήποτε τρόπο.

Το τσιμέντο βρίσκεται σε πλεόνασμα στις πόλεις μας. Να σταματήσουμε να το χρησιμοποιούμε ανεξέλεγκτα, ειδικά τώρα που ήδη ζούμε τις πρώτες επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών.

Ως ΣΥΡΙΖΑ σας είπα, θα στηρίξουμε κριτικά το συγκεκριμένο άρθρο αλλά θα πρέπει και εσείς να δεσμευθείτε, όπως και η Κυβέρνηση ότι θα υλοποιηθούν όλα τα προηγούμενα, τα οποία προβλέπονται ως αντιστάθμισμα των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από τα ολυμπιακά έργα και όχι μόνο.

(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξης του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού)

Ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αθανάσιος Λεβέντης): Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Για την ΕΑΧΑ στηρίζουμε επίσης κριτικά την επέκταση των αρμοδιοτήτων της Εταιρείας Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων της Αθήνας. Δεν πρέπει, όμως, να ξεχνάμε ότι παρά τα αξιόλογα έργα που έφερε εις πέρας, το πρόγραμμά της για χώρους της Αθήνας μένει ακόμα ανολοκλήρωτο, ενώ η Εταιρεία δεν έχει ξεφύγει από τη μοίρα της υποχρηματοδότησης.

Για την ΕΑΧΑ από τα κοινοτικά κονδύλια προβλεπόταν για το 2009 ενίσχυση μηδέν, ενώ από εθνικά κονδύλια μόλις 3 εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο η ΕΑΧΑ έχει ολοκληρώσει σημαντικά έργα. Ανάμεσά τους η Διονυσίου Αρεοπαγίτου και η Αποστόλου Παύλου.

Το πρόγραμμά της όμως, περιελάμβανε και μια σειρά άλλων μνημείων και χώρων. Ανάμεσα σʼ αυτά ένα σημαντικό έργο για την ανάδειξη του κέντρου της πόλης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υποβάθμιση της πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής αξίας του εμπορικού κέντρου και των παραδοσιακών συνοικιών της παλιάς Αθήνας, είναι ευθύνη της πολιτείας.

Έχει όμως, μεγάλη βαρύτητα το γεγονός ότι η ΕΑΧΑ έχει εγκαταλείψει τους στόχους της, σχετικά με χώρους στις δυτικές υποβαθμισμένες περιοχές του Δήμου Αθηναίων και ειδικά σχετικά με την Ακαδημία Πλάτωνος, μια περιοχή μεγάλης ιστορικής και οικολογικής σημασίας που εδώ και χρόνια βιώνει μια πολύπλευρη υποβάθμιση.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να πω ότι επειδή το παρόν σχέδιο νόμου έχει την εισπρακτική λογική για τη ρύθμιση –και αυτή είναι η βασική του λογική- των ημιυπαίθριων, εμείς το καταψηφίζουμε και αύριο επί των άρθρων θα πούμε πιο αναλυτικά την τοποθέτησή μας όσον αφορά τα υπόλοιπα σημεία του σχεδίου νόμου.

Σας ευχαριστώ.

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ

Στο σ/ν του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής: «Ταυτότητα κτιρίων, υπερβάσεις δόμησης και αλλαγές χρήσης, μητροπολιτικές αναπλάσεις και άλλες διατάξεις».

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Η Εισηγήτρια του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κα Ευαγγελία Αμμανατίδου Πασχαλίδου έχει το λόγο για τρία λεπτά.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Δεν θα πω πολλά πράγματα. Εμείς παραμένουμε σʼ αυτό που είπαμε ότι τελικά αυτό το νομοσχέδιο είναι εισπρακτικού χαρακτήρα. Θα το δείτε και στην προσπάθειά σας, κύριε Υφυπουργέ. Το θέμα είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα.

Είναι κάποια πράγματα που θα τα έλεγα αύριο, αλλά ας πω και κάποια τώρα. Βάζετε την ταυτότητα κτηρίου που κατά μία έννοια είναι θετική. Όμως, θεωρώ ότι θα λειτουργήσει τελείως γραφειοκρατικά, αν και θα έπρεπε να υπάρχει ταυτότητα των κτηρίων για να γνωρίζουμε τις περαιτέρω αυθαιρεσίες.

Βάζετε ελεγκτικούς μηχανισμούς. Να δούμε και αυτοί πώς θα λειτουργήσουν, διότι πάρα πολλά χρόνια ακούμε ότι υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που θα πατάξουν τη διαφθορά, την αυθαιρεσία, την παρανομία, το κάθε μικρό και μεγάλο παράπτωμα. Δυστυχώς, όμως, δεν έχει γίνει τίποτε.

Ό,τι έχει γίνει μέχρι τώρα με τη στρεβλή κατάσταση πρέπει να σταματήσει. Από εδώ και πέρα, όμως, θα πρέπει να υπάρξει εκείνο το νομοθετικό πλαίσιο, εκείνη η αυστηροποίηση, ώστε να έχουμε μία άλλη ποιότητα ζωής, ένα άλλο περιβάλλον και να μην υπάρχει και αυτή η ανισονομία μεταξύ συμπολιτών μας, εκ των οποίων οι μισοί είναι νόμιμοι και οι άλλοι μισοί παρανομούν. Και κάποιοι είναι έμμεσα εμπλεκόμενοι στην παρανομία και όχι άμεσα, με την έννοια –το είπε και ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος Παναγιώτης Λαφαζάνης- ότι τα αγοράζουν από εργολάβους και γίνονται εκεί διάφορα τέτοια τερτίπια που τα ξέρουμε όλοι μας. Δεν είναι δυνατόν να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.

Από εδώ και πέρα, θα πρέπει να μπει μία τάξη. Και δεν έχει θιγεί εδώ μέσα ότι υπάρχουν τα κατʼ εξοχήν αυθαίρετα, τα οποία είναι μέσα σε δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις και τα οποία θα έπρεπε να έχουν κατεδαφιστεί και παρόλα αυτά -σε καταπατημένες μάλιστα περιοχές που δεν υπάρχουν ούτε καν ιδιοκτησίες- δεν έχει γίνει τίποτα, δεν έχει κατεδαφιστεί ούτε καν ένα κτίσμα σε περιοχές οι οποίες είναι προστατευόμενες. Θα πρέπει και εκεί να μπει μία τάξη και να σταματήσει όλη αυτή η παρανομία, η αυθαιρεσία και η καταπάτηση του δημόσιου πλούτου.

Τα υπόλοιπα θα τα πούμε αύριο. Πάντως αν θα κάνετε νομοθετικές ρυθμίσεις, θα πρέπει να είναι σε εκείνη την κατεύθυνση που να συμπεριλαμβάνετε, τα κοινωνικά μεν κριτήρια, αλλά και το σταμάτημα της περαιτέρω αυθαιρεσίας. Ας λειτουργήσουν επιτέλους οι νόμοι του κράτους.

Ευχαριστώ.