Ο κ. Γ. Παπανδρέου θα μείνει στην Ιστορία διότι γράφει μία από τις πιο μελανές σελίδες αυτής της χώρας. Ξεπέρασε σε μερικούς μήνες σε ένταση και επιθετικότητα εναντίον των εργαζομένων τους προκατόχους του, τον κ. K. Καραμανλή και τον κ. K. Σημίτη, οι οποίοι επέδειξαν απαράμιλλο φανατισμό στην επιχείρηση ισοπέδωσης των εργαζομένων.
Η τρέλα της επιδίωξης με κάθε κόστος περισσότερου κέρδους οδήγησε στην οικονομική κρίση. Και τώρα μας λένε ότι η ολοκληρωτική μας ισοπέδωση είναι αναγκαία για να μπορεί η χώρα να «ικανοποιήσει τις δανειακές της ανάγκες». Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα.
Μα, δεν είναι αναγκαία η ισοπέδωση των εργαζόμενων; Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα παπαγαλάκια της πρέπει να μας ξεκαθαρίσουν αν τη θεωρούν αναγκαία γιατί είναι σωστή ή είναι αναγκαία επειδή επιβάλλεται από τρίτους και με την οποία διαφωνούν. Η ασάφεια σε αυτό το σημείο είναι σκόπιμη και ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να την ενισχύει.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το πολιτικό, οικονομικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο δεν μπορούν να κρύψουν τη χαρά τους για την πιθανότητα να πετύχουν με τη βοήθεια της ΕΕ και του ΔΝΤ αυτά που δεν έχουν καταφέρει τόσα χρόνια. Ομως, δεν είναι «έξυπνο» να φαίνεται κάτι τέτοιο. Οπότε έρχεται το ΔΝΤ, το «ιππικό» τους, να κάνει τη βρώμικη δουλειά.
Η χώρα δεν είναι υπό κατοχή όπως λέει το ΛΑΟΣ, ούτε υπό κηδεμονία όπως λέει ο πρωθυπουργός. Προσπαθούν να μας πείσουν γιʼ αυτό διότι α) θύτες και θύματα εμφανίζονται να είναι από την ίδια μεριά και β) αποκρύπτεται η συμφωνία τους με την ισοπέδωσή μας.
Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα εξελίσσεται μια σκληρή και ολομέτωπη ταξική επίθεση.
Μα, δεν επιβάλλεται το ΔΝΤ στην κυβέρνηση; Υπό μία έννοια ναι, αλλά είναι η επιβολή μεταξύ συντρόφων όταν ο ένας δεν μπορεί να κάνει μια δουλειά και επιστρατεύεται κάποιος άλλος. Για τα παιδιά μας συμφωνούν απολύτως: αποτελούν μια αλόγιστη δαπάνη και ένα έλλειμμα ανταγωνιστικότητας...
Μα, δεν θα διορθώσει το ΔΝΤ και κάποια κακώς κείμενα; Εξαρτάται, αν κακώς κείμενο εννοούμε την ύπαρξη συντάξεων, προφανώς θα επιχειρήσει να το διορθώσει.
Αλλωστε, η «μαγεία του ΔΝΤ» είναι να συνεχίσουμε να ζούμε χωρίς «βαρίδια» τα οποία αφορούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των παιδιών μας.
Μα, δεν βλέπετε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος; Δεν υπήρχε άλλος δρόμος τόσα χρόνια και ό,τι έλεγε η Αριστερά μάς λέγανε ότι θα έφερνε την καταστροφή. «Ευτυχώς» που ακολουθήσαμε τον μονόδρομο και σήμερα ατενίζουμε με αισιοδοξία και ελπίδα το μέλλον...
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS