Σας ευχαριστούμε πολύ που είστε μαζί μας εδώ. Οι δυνάμεις που συμμετέχουμε σ αυτό το ενωτικό εγχείρημα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, έχουμε αρχίσει, παρά το κρύο, να ανασκουμπωνόμαστε και να προσπαθούμε να δραστηριοποιηθούμε σε μεγάλα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.
Ένα από τα κεντρικά είναι το ζήτημα του Ευρωσυντάγματος για το οποίο, όπως θα έχετε πληροφορηθεί, ζητάμε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος και στην Ελλάδα.
Το πρώτο σημείο είναι αυτό επομένως. Δεν μπορούμε να δεχτούμε εμείς ότι η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Γαλλία, το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Ιρλανδία, η Πολωνία, η Δανία, η Μεγάλη Βρετανία έχουν ευρύτερη και βαθύτερη δημοκρατική διαδικασία και προχωρούν στην έγκριση ή την απόρριψη του Σχεδίου Ευρωσυντάγματος με δημοψήφισμα και στην Ελλάδα δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
Και δεν μπορούμε να δεχτούμε κι εμείς τελεσίγραφα. Δηλαδή να ακούμε ότι έρχεται τον Μάρτη του 2005 η έγκριση από τη Βουλή, όταν ο χρόνος τον οποίον διαθέτουν οι χώρες μέλη για να εγκρίνουν ή να απορρίψουν το δημοψήφισμα, φτάνει μέχρι το τέλος του 2006. Όταν η Μεγάλη Βρετανία θα κάνει δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 2006. Γιατί έτσι εσπευσμένα, γιατί έτσι λάθρα, γιατί έτσι ερήμην από την κοινωνία και από τους πολίτες της χώρας;
Επομένως αυτό είναι το αίτημά μας, το οποίο ήδη έχει μεταφερθεί από αντιπροσωπεία του Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Πρόεδρο της Βουλής. Έχουμε ζητήσει να μεταφερθεί κι έχουμε ζητήσει συνάντηση με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Είναι πρώτον, να υπάρξει και στην Ελλάδα δημοψήφισμα, παίρνοντας υπόψη ότι και το πνεύμα του Συντάγματος και το γράμμα είναι ότι σε μεγάλα εθνικά θέματα υπάρχει η δυνατότητα να γίνεται δημοψήφισμα και να τοποθετείται ο ίδιος ο λαός και, δεύτερον, να δοθεί ένας ευρύτερος χρόνος για συζήτηση.
Πέρα απ το δημοψήφισμα επομένως υπάρχει το ζήτημα να υπάρξει μία μεγάλη συζήτηση. Και μάλιστα μια μεγάλη συζήτηση η οποία δεν θα έχει έναν συνομιλητή. Διότι βλέπουμε ότι ετοιμάζονται σποτ στην τηλεόραση, διαφημίσεις στον Τύπο με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες θα προβάλλουν το «ναι» στο δημοψήφισμα. Δεν είναι δημοκρατία αυτό, αν γίνει. Θέλουμε ισότιμη, και όσον αφορά την οικονομική στήριξη και όσον αφορά στο χρόνο παρουσίας κι όσον αφορά στους συνομιλητές μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, συμμετοχή των δύο πλευρών, του «ναι» ή του «όχι».
Αυτό έχει μεγάλη σημασία δεδομένου ότι αυτό το σχέδιο Συντάγματος δεν προκύπτει από μία εκλεγμένη Συντακτική Συνέλευση και δεν έχει μια δημοκρατική νομιμοποίηση δεδομένη. Υπήρξε αυτή η ιδιότυπη Συνέλευση η οποία έγινε με εκπροσώπηση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και των εθνικών Κοινοβουλίων αλλά και των Κυβερνήσεων και της Commission κτλ., η οποία όμως απλώς είχε συμβουλευτικό ρόλο.
Το σχέδιο συντάγματος έχει αποφασισθεί από τους 25 επικεφαλής της Εκτελεστικής εξουσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος να ζητήσουμε δημοκρατική νομιμοποίηση.
Χρειάζεται να σημειώσουμε ότι αυτή η προσπάθεια και η καμπάνιά μας, όλων των δυνάμεων που συμμετέχουν στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν είναι μόνο μια εθνική καμπάνια. Εντάσσεται σε ευρύτερες συσπειρώσεις και προσπάθειες που γίνονται από την Ευρωπαϊκή Αριστερά, είτε μέσω του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, είτε μέσω της ευρωπαϊκής αντικαπιταλισιτικής συσπείρωσης, είτε μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, να ανοίξει η συζήτηση και να προβληθούν οι θέσεις αντίθεσης που υπάρχουν από την Ευρωπαϊκή Αριστερά στο σχέδιο του Συντάγματος.
Καταλήγοντας, θέλω να πω ότι, πέρα από τα ζητήματα κάλυψης του δημοκρατικού ελλείμματος, έχουμε πολύ μεγάλα προβλήματα τα οποία συνδέονται με αυτή την Συνταγματική Συνθήκη και τα οποία επηρεάζουν άμεσα την ζωή των πολιτών.
Πάρτε το κορυφαίο ζήτημα σήμερα της ανεργίας, της αναζήτησης για να ανοίξουν θέσεις απασχόλησης και να υλοποιηθεί το δικαίωμα στην εργασία που πρέπει να έχει κάθε Ευρωπαίος πολίτης. Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ουσιαστικά, συνταγματοποιώντας για μια ακόμη φορά την Συνθήκη του Μάαστριχτ και τους περιοριστικούς όρους δημοσιονομικούς στις αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές, βάζει ένα μεγάλο σύννεφο απειλής για τις πολιτικές που θα μπορούσε η Ευρώπη να ακολουθήσει απέναντι στα θέματα της ανεργίας.
Πάρτε τα ζητήματα των ελευθεριών. Με το πέρασμα των κοινών πολιτικών για την ασφάλεια ουσιαστικά αυτός ο ευρωπαϊκός πολιτισμός στον τομέα των δημοκρατικών ελευθεριών, που εκφράζεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και από άλλες κατακτήσεις Ευρωπαϊκές και Εθνικές, αρχίζει και τίθεται σε υποχώρηση, όπως είδαμε ήδη από μέτρα που παίρνονται, όπως είναι η δικαστική συνδρομή με τις ΗΠΑ, η συμφωνία έκδοσης με τις ΗΠΑ ή οτιδήποτε σχετικό υπάρχει.
Ή πάρτε την παρουσία των χωρών - μελών μέσα στο θεσμικό - λειτουργικό χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή ότι όλες οι χώρες σε λίγο δεν θα έχουν πλήρες μέλος στην Επιτροπή της Ε.Ε. ή ότι η ειδική πλειοψηφία επεκτείνεται σχεδόν σε όλους τους τομείς.
Γι αυτούς τους λόγους εμείς διαμορφώνουμε ένα ΟΧΙ, το οποίο δεν είναι ΟΧΙ στο κοινό ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Είναι ένα ΟΧΙ σε ένα Σύνταγμα νεοφιλελεύθερο που ενισχύει το δημοκρατικό έλλειμμα, που εγκλωβίζει την Ευρωπαϊκή Ένωση σε ατλαντικές σκοπιμότητες και λέμε ναι στην αναζήτηση, μέσα από την παρέμβαση των κοινωνιών, των κινημάτων, των δημοκρατικών, πολιτικών δυνάμεων, ενός Συντάγματος που θα ανοίγει το δρόμο σε μια Ευρώπη της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ειρήνης, των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών. Ευχαριστώ πολύ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Η Τασία η Χριστοδουλοπούλου έχει τον λόγο, με τις τρεις ιδιότητες, τις τρεις ταυτότητες που έχει: Μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, γνωστή νομικός και Πρόεδρος του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών.
Τ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ: Σας ευχαριστούμε και από την μεριά μας που ανταποκριθήκατε στην πρόσκληση. Νομίζω ότι αυτή η πρωτοβουλία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ να δώσει αυτή την συνέντευξη και να εγκαινιάσει μ αυτό τον τρόπο την καμπάνια ενάντια στο λεγόμενο Ευρωσύνταγμα, έρχεται να υπογραμμίσει και την σιωπή που υπάρχει γύρω από το θέμα ενώ βλέπουμε την φλυαρία για χιλιάδες άλλα ζητήματα που απασχολούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Υπερβαίνοντας λοιπόν το εφήμερο, όχι γιατί δεν έχουμε να πούμε τίποτα γι΄ αυτά που ακούγονται για την κρίση των θεσμών, αντίθετα έχουμε πολλά και ρηξικέλευθα, ήδη έχει τοποθετηθεί ο Πρόεδρος ο κ. Αλαβάνος, για τον διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας, σε κάθε περίπτωση όμως θεωρούμε και θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι το Ευρωσύνταγμα που θα υποθηκεύσει τη ζωή των λαών της Ευρώπης, όπως δήλωσε ο Ζισκάρ Ντ Εστεν για τα επόμενα 50 χρόνια, θα έπρεπε να τύχει ενός μεγάλου ενδιαφέροντος.
Και με την ευκαιρία κάνουμε έκκληση και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης να ανοίξουν αυτό το ζήτημα, να ενημερώσουν, να καλύψουν αυτό το έλλειμμα ενημέρωσης που υπάρχει και το οποίο κατά την γνώμη μας δεν είναι τυχαίο. Γιατί η Κυβέρνηση Καραμανλή επέλεξε όχι το δημοψήφισμα, το οποίο θα την κινητοποιούσε για να ενημερώσει, έστω για να το κερδίσει, αλλά επέλεξε την διαδικασία της επικύρωσης που σημαίνει ότι με τον συγκεκριμένο συσχετισμό που υπάρχει μέσα στην Βουλή, η επικύρωση θα γίνει πραγματικότητα όποτε μπει η συγκεκριμένη συνταγματική συνθήκη μέσα στο Κοινοβούλιο.
Κατά συνέπεια εμείς δεν είναι τυχαίο ότι το επιλέξαμε και σε μια φάση που αναζωογονούμε τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και προτιθέμεθα να κάνουμε μια πανελλαδική καμπάνια σ όλη την Ελλάδα να συντονιστούμε με άλλες πρωτοβουλίες που έχουν τον ίδιο στόχο και παράλληλα να διεκδικήσουμε ισότιμη προβολή των θέσεων όσων είναι ενάντια στην λεγόμενη συνταγματική συνθήκη ή στο λεγόμενο Ευρωσύνταγμα.
Θα είχαμε ίσως πολλά να πούμε, δεν επαρκεί ο χρόνος. Πολύ συνοπτικά θα αναφερθώ σε μερικά ζητήματα που νομίζω ότι είναι σημαντικά και για να τα προβάλλετε και για να εγκαινιαστεί αυτή η καμπάνια.
Κατ αρχήν θεωρούμε ότι αυτή η συνταγματική συνθήκη δεν είναι Σύνταγμα. Το Σύνταγμα σημαίνει λαϊκή κυριαρχία, το Σύνταγμα του 20ου αιώνα σημαίνει κατοχύρωση δικαιωμάτων των πολιτών και υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στους πολίτες. Επελέγη η λέξη Σύνταγμα γιατί έχει μια μυθική σημασία για τους λαούς, έτσι ώστε υποκριτικά να ρυθμιστούν οι ηγεμονικοί πολιτικοί συσχετισμοί που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση με ένα τρόπο τελεσίδικο.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο Ευρωσύνταγμα και ξεκινώντας σ αυτό καταγράφεται ποια είναι η προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα επόμενα 50 χρόνια. Έτσι αναφέρει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εργάζεται για μια άκρως ανταγωνιστική, οικονομία της αγοράς. Είναι πρώτη φορά που Σύνταγμα καταγράφει την κυρίαρχη πολιτική της καπιταλιστικής διαχείρισης μέσα σε ένα Σύνταγμα.
Από αυτό και μόνο μπορούμε να καταλάβουμε τα επόμενα που είναι πολύ σημαντικά και γι αυτό εμείς θέλουμε να καταγγείλουμε συνολικά αυτή την Ευρωπαϊκή συνθήκη, γι αυτά που ρητά διατυπώνει αλλά και γι αυτά που αποσιωπά. Γι΄ αυτά που ρυθμίζει αλλά και γι αυτά που απορυθμίζει. Γι αυτά που δηλώνει αλλά και γι αυτά που υπαινίσσεται.
Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να θεωρήσουμε ότι είναι Σύνταγμα ένα κείμενο το οποίο το δικαίωμα στην εργασία το μετατρέπει σε δυνατότητα για εργασία. Και λέει επί λέξει, ότι κάθε εργαζόμενος έχει δυνατότητα να εργάζεται, σε όποια δουλειά βρει. Δεν είναι δυνατόν να είναι Σύνταγμα όταν παρέχεται η δυνατότητα ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστήμιων και άρα κατοχύρωση της επιχειρηματικότητας και του κέρδους στον χώρο της παιδείας και φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι δεν χρησιμοποιεί πουθενά την λέξη «παιδεία» αλλά μόνο την λέξη «εκπαίδευση».
Δεν είναι φυσικά Σύνταγμα, όταν δεν εγγυάται ούτε δεσμεύεται για την ισότητα των φύλων, των ανδρών και των γυναικών, αλλά απλώς την εύχεται να ισχύσει στις Ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν είναι φυσικά Σύνταγμα, μια συνθήκη που κατοχυρώνει το δικαίωμα ανταπεργίας, το lock out των εργοδοτών ως μέσον συλλογικής διαπραγμάτευσης. Ούτε φυσικά μπορεί να θεωρηθεί Σύνταγμα, όταν αναφέρει ότι απλά σέβεται το δικαίωμα πρόσβασης στις παροχές κοινωνικής ασφάλειας. Δεν κάνει τίποτα γι αυτές, δεν τις εγγυάται, δεν εργάζεται, δεν ανακαλύπτει πόρους για να τις στηρίξει αλλά απλώς σέβεται το δικαίωμα όποιου το έχει.
Και φυσικά δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ότι είναι ένα Σύνταγμα που αντικατοπτρίζει την σημερινή εικόνα μιας Ευρώπης πολυπολιτισμικής, πλουραλιστικής και πολύχρωμης, όταν λέει ότι ιθαγένεια Ευρωπαϊκή έχουν μόνο όσοι έχουν την ιθαγένεια ενός κράτους - μέλους αφήνοντας τα 13 εκατομμύρια μεταναστών, σύμφωνα με τις τελευταίες καταμετρήσεις που ζουν στον χώρο της Ευρώπης, να είναι πολίτες τρίτης κατηγορίας χωρίς δικαιώματα και οργανώνοντας μ αυτό τον τρόπο το ρατσισμό και την Ευρώπη φρούριο.
Και φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί Σύνταγμα, όταν ούτε καν υποκριτικά δεν θέτει την ειρήνη ως αξία της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά την θέτει ως στόχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης μακρινό, όπως κάθε στόχο, που κάποτε ίσως επιτευχθεί. Και που αυτόματα στα υπόλοιπα άρθρα εννοεί και αποκαλύπτει γιατί η ειρήνη δεν είναι αξία, γιατί μέσα στο Ευρωσύνταγμα, όπως το λένε, προβλέπονται επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο, στρατιωτικές, προκειμένου να αποκατασταθεί η δημοκρατία - βλέπετε τα προηγούμενα περιστατικά που ξέρουμε - ή προκειμένου να υπερασπιστούν τις αξίες όπως αναγράφει, και τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και πάντα υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και φυσικά υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να θεωρηθεί Σύνταγμα μια συνθήκη που αντί να ενσωματώσει την σύμβαση, την Ευρωπαϊκή σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου, που την έχουν υπογράψει όλες οι χώρες - μέλη, ενσωματώνει τον χάρτη των δικαιωμάτων που ψηφίστηκε και καταρτίστηκε στην Νίκαια και που κατοχυρώνει ένα μίνιμουμ προστασίας των δικαιωμάτων και μάλιστα καταγράφεται μέσα σ αυτή την συνθήκη ότι στο μέλλον ενδεχομένως να προσχωρήσουν και στην Ευρωπαϊκή σύμβαση για τα δικαιώματα του ανθρώπου που μετράει σαν ιστορία, μισό αιώνα.
Γιατί φοβούνται η Ευρωπαϊκή Ένωση να την ενσωματώσει; Όταν, ας πούμε, αυτή η συνθήκη στην πραγματικότητα κατέγραψε τους συσχετισμούς στον χώρο των ελευθεριών μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο; Είναι δυνατόν ο 20ος αιώνας που έδωσε δείγματα γύρω από τα δικαιώματα και το μεγάλο δίδαγμα ήταν ότι όπου υπάρχουν κοινωνικά δικαιώματα υπάρχουν και πολιτικά, δεν υπάρχει διάσπαση, σ άλλες χώρες έχουμε κοινωνικά και σ άλλες πολιτικά. Ή υπάρχουν και τα δύο ή δεν υπάρχει τίποτα.
Και φυσικά στην Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, με τον τρόπο που προστατεύει, προωθεί και οργανώνει την ανταγωνιστική οικονομία της αγοράς, δηλαδή την πολιτική της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, της οποίας τα δεινά ζουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης, την ανεργία, την περιθωριοποίηση, την επισφαλή εργασία, την ανύπαρκτη κοινωνική ασφάλιση, την ανύπαρκτη κοινωνική μέριμνα, το πρόταγμα της ασφάλειας έναντι της ελευθερίας. Δηλαδή την αντιγραφή του σκληρού μοντέλου καταστολής της αμερικάνικης πολιτικής.
Όλα αυτά είναι φυσικό να υπάρχουν από την στιγμή που η Ευρωπαϊκή συνθήκη αυτό που ενδιαφέρεται να κάνει είναι να κατοχυρώσει με ένα τρόπο τελεσίδικο, την οικονομία της αγοράς για τα επόμενα 50 χρόνια.
Εμείς θεωρούμε ότι μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή και μαζί με την Ευρωπαϊκή Αριστερά και τα Κινήματα της Ευρώπης, παλεύουμε για να την περιγράψουμε και πολύ περισσότερο παλεύουμε για να την προετοιμάσουμε.
Μ αυτή την έννοια είμαστε ενάντια στην Συνταγματική συνθήκη αυτή. Ζητάμε ακόμα και την τελευταία στιγμή δημοψήφισμα. Ζητάμε επικουρικά αν δεν γίνει δεκτό, που όπως φαίνεται δεν γίνεται, ενημέρωση, πλατιά ενημέρωση του ελληνικού λαού ώστε να μάθει τι τον περιμένει, γιατί μέσα σ αυτό το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα αναφέρεται ότι αυτό που ψηφίζεται με αυτό τον τρόπο θα είναι πάνω από τα εθνικά Συντάγματα, θα είναι πάνω από τις εθνικές νομοθεσίες, θα είναι από τις Ευρωπαϊκές συμβάσεις που έχουν μέχρι τώρα ψηφιστεί.
Υποθηκεύεται λοιπόν το μέλλον όλης της Ευρώπης, των δικαιωμάτων, της αλληλεγγύης, του πολυπολιτισμού, της ειρήνης, στο όνομα μιας αλαζονικής - κατά την γνώμη μας - ανάγκης του Διευθυντηρίου της Ευρώπης, να προβάλλει και να οργανώσει την οικονομία της αγοράς. Σας ευχαριστώ πολύ.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ο κ. Μπαλαούρας έχει τον λόγο προσπαθώντας να αποδώσει και την κριτική του κόσμου της εργασίας με την ιδιότητά του τη γνωστή ως συνδικαλιστής στο χώρο των Τραπεζών.
Μ.ΜΠΑΛΑΟΥΡΑΣ: Νομίζω ότι έχει γίνει πια εμφανές ότι αφού έφτιαξαν πρώτα τους αντιδημοκρατικούς και ανεξέλεγκτους θεσμούς όπως για παράδειγμα την Επιτροπή ή ακόμα περισσότερο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ήρθαν τώρα να θεσμοθετήσουν τις αρχές και τους στόχους τους με την διακήρυξη των δικαιωμάτων του κεφαλαίου.
Πρόκειται για μια διακήρυξη των δικαιωμάτων του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο προοίμιο γράφεται και θεσμοθετείται η αρχή της οικονομίας της αγοράς όπου ο ανταγωνισμός είναι ελεύθερος και ανόθευτος. Τελικά πρόκειται για σύνθημα για την τελική επίθεση απέναντι στην κοινωνική προστασία, στις εργασιακές κατακτήσεις της σταθερής και μόνιμης απασχόλησης, στην ελαστικοποίησή της, στοχεύοντας να κάνουν ελαστικοποιημένους τους εργαζόμενους μετατρέποντάς τους σε απασχολήσιμους.
Δεν είναι τυχαίο ότι το δικαίωμα στην απασχόληση αντικαθίσταται πια σ αυτή την περίφημη χάρτα με την δυνατότητα να εργάζεται κάποιος.
Προτρέπει την κατεδάφιση των ασφαλιστικών κατακτήσεων των Ευρωπαίων εργαζομένων, ενθαρρύνει τις ιδιωτικοποιήσεις ακόμα και των κοινωνικών αγαθών, ενώ παράλληλα επαναδιατυπώνει, επαναβεβαιώνει την απελευθέρωση της κυκλοφορίας του κεφαλαίου. Ενώ αντίστροφα, την προστασία των εργαζομένων την κρατά στα εθνικά πλαίσια.
Εμείς, θυμόσαστε διάφορες τάσεις της Αριστεράς από παλιά, είχαμε σαν κατεύθυνση, σαν αίτημα, τον ενιαίο κοινωνικό χώρο, τώρα μ αυτή την ιστορία του Ευρωσυντάγματος όπως είπα επαναβεβαιώνεται η απελευθέρωση κεφαλαίου, η εργασία παραμένει στα πλαίσια του εθνικού κράτους με αποτέλεσμα να απελευθερώνεται ουσιαστικά ο ανταγωνισμός και στη βάση αυτή του ανταγωνισμού προσδοκούν και ήδη έχουν πάρει και συγκεκριμένα μέτρα, να κατεβάσουν τη στάθμη των εργασιακών δικαιωμάτων στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.
Παράδειγμα, η οδηγία Multeberg όπου, χωρίς να φάω ιδιαίτερο χρόνο να σας πω ότι μια εταιρεία που έχει την έδρα της ας πούμε στην Πολωνία ή στη Λιθουανία, που τα εργατικά δικαιώματα δυστυχώς είναι πολύ μικρότερα απ ότι είναι στη Γαλλία ή ακόμα και στην Ελλάδα, αυτή η εταιρεία μπορεί να πάει στη Γαλλία ή να έρθει στην Ελλάδα και να δουλεύει με τους όρους, τις συλλογικές συμβάσεις και τα ασφαλιστικά δικαιώματα της χώρας προέλευσης. Δηλαδή της Λιθουανίας για παράδειγμα που είπα ή της Πολωνίας. Ουσιαστικά δηλαδή θεσμοθετεί το κοινωνικό dumpng.
Ταυτόχρονα προς αυτή την κατεύθυνση είναι γνωστό ότι δόθηκε πράσινο φως από τη Σύνοδο Κορυφής ώστε το 2005 να ανακηρυχθεί έτος βαθιών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Ο συνδυασμός λοιπόν αυτών των πραγμάτων με την απελευθέρωση και την ισορροπία που προσπαθούν να επιφέρουν στο κατώτερο δυνατό επίπεδο ακόμα και το lock out που θεσμοθετούν, βλέπουμε ότι δεν είναι τυχαίο ότι και οι πολιτικές των κυβερνήσεων όπως η σημερινή της Νέας Δημοκρατίας η οποία ακολουθεί και στρατηγικές της προηγούμενης Κυβέρνησης, είναι ακριβώς μέσα σ αυτό το πλαίσιο.
Είναι προφανές ότι εμείς σαν εργαζόμενοι, σαν εργαζόμενοι όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σαν συνδικαλιστές που μπορούμε να επηρεάσουμε ευρύτερο κόσμο, πιστεύουμε ότι αυτό το σύνταγμα πρέπει να καταγγελθεί γιατί είναι ένα μανιφέστο του νεοφιλελευθερισμού και εν πάση περιπτώσει γίνεται ένα σύνταγμα στο όνομα των πολιτών, αλλά ερήμην των ίδιων των πολιτών. Ευχαριστώ.
Α.ΚΑΒΒΑΔΙΑ («ΝΕΤ»): Η ερώτηση σαφώς απευθύνεται σε όλους αλλά θα πρέπει να απαντήσει ο κ. Αλαβάνος, κ. Πρόεδρε αν έχετε την καλοσύνη: Απ ό,τι ξέρουμε η Ισπανία είναι η πρώτη χώρα που στις 20 Φεβρουαρίου ανοίγει τον χορό των δημοψηφισμάτων, ωστόσο έχω την αίσθηση κι αν κάνω λάθος διαψεύστε με, ότι καταβάλλεται μια αγωνιώδης προσπάθεια για επικράτηση του «ναι».
Έχω πρόχειρα τα όσα είπε για παράδειγμα ο πρώην Πρωθυπουργός της Ισπανίας ο κ. Φελίππε Γκονζάλες, ο οποίος προειδοποίησε ότι η επικράτηση του «όχι» έστω και σε μία χώρα μέλος θα πυροδοτήσει βαρύτατη θεσμική κρίση και συνολική οπισθοδρόμηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Επίσης, σε συνέντευξή του στην Ελ Παϊς, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Καταλανός, είπε μία φράση: «Τα δημοψηφίσματα, αυτό το ξέρουμε πια, είναι έργο του διαβόλου». Θα ήθελα ένα σχόλιο.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Να σας πω, έχουν κι ένα καλύτερο κόλπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή όταν ένα δημοψήφισμα πει «όχι», να κάνουμε κι ένα δεύτερο δημοψήφισμα μέχρι να βγει το «ναι» και πιθανά και τρίτο. Αυτό το έχουν εφαρμόσει ήδη π.χ. στη Δανία και στην Ιρλανδία. Παρ όλα αυτά, τα δημοψηφίσματα είναι δημοψηφίσματα, υπάρχει μια δυνατότητα συζητήσεων και εμπλοκής του λαϊκού παράγοντα των Συνδικάτων, των Κινημάτων, των διαφόρων αν θέλετε διανοουμένων κτλ. κι έχουν μια μεγάλη σημασία.
Γι αυτό και εμείς τονίσαμε ιδιαίτερα απ τη μια την ανάγκη να γίνει δημοψήφισμα στην Ελλάδα, από την άλλη ούτως ή άλλως να υπάρξει ένας ισότιμος και ανοιχτός διάλογος με ίδιο χρόνο συζήτησης, με ίδιους αριθμούς ομιλητών, με ίδια αν θέλετε οικονομική στήριξη.
Δεν μπορεί ο άνεργος ή ο συνταξιούχος ή ο απλός μισθωτός, μέσα από τους φόρους του οποίου διαμορφώνεται ο Προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να χρησιμοποιούνται τα έσοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να στηρίξουν μόνο το «ναι». Είναι αυτό δημοκρατικά απαράδεκτο.
κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Ήθελα να ρωτήσω τον κ. Αλαβάνο αν υπάρχει η σκέψη στον ΣΥΝ να γίνει εσωκομματικό δημοψήφισμα για το Ευρωσύνταγμα.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Ο ΣΥΝ βέβαια, με τις πιο δημοκρατικές λειτουργίες, δηλαδή ίσως με κάτι περισσότερο από δημοψήφισμα, με την εκλογή των αντιπροσώπων για το Συνέδριο και με την τοποθέτηση του Συνεδρίου, έχει μία θέση πάνω στο θέμα του Ευρωσυντάγματος, αυτή που αναφέραμε και τώρα.
Ο ΣΥΝ δεν είναι από τα κόμματα τα οποία τα στελέχη του και τα μέλη του κάνουν τους παπαγάλους της ηγετικής ομάδας. Είναι πολύ θετικό για μας ότι υπάρχει ένας πλούτος απόψεων, ο οποίος νομίζω εμπλουτίζει και την κεντρική θέση του ΣΥΝ. Φυσικά θα γίνει ένας διάλογος ξανά πηγαίνοντας προς το Ευρωσύνταγμα και μέσα στον ΣΥΝ και ό,τι θέμα τεθεί από συντρόφους σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής, Γραμματείας κτλ. θα αντιμετωπισθεί με τον πιο δημοκρατικό τρόπο.
κ. ΦΙΛΗΣ: Στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στον χώρο των σοσιαλιστικών κομμάτων, για παράδειγμα στη Γαλλία, υπάρχει ένας διχασμός γύρω απ το θέμα του ευρωσυντάγματος. Ένας αριθμός θεωρεί ότι μπορεί να απευθυνθεί σε αυτές τις δυνάμεις του ευρωπαϊκού «όχι» στην Ευρώπη στο χώρο των σοσιαλιστών και άλλων ομάδων της ευρύτερης Αριστεράς, προκειμένου να υπάρξει και στη Ελλάδα μια πανευρωπαϊκή καμπάνια για το θέμα του «όχι», διότι δεν είναι ένα θέμα ελληνικού ενδιαφέροντος το «όχι» ή το «ναι», είναι ένα ευρωπαϊκό ζήτημα.
Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση, αν σκέφτεστε να πάρετε κάποιες πρωτοβουλίες.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Προσπάθησα να το αναφέρω. Ίσως η αλήθεια είναι, λίγο συνοπτικά, ότι η καμπάνιά μας κινείται μέσα σε ευρύτερα ευρωπαϊκά πλαίσια, δεν έχει μόνο εθνική διάσταση. Και γι αυτό ανέφερα και το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ανέφερα την ευρωπαϊκή αντικαπιταλιστική Αριστερά, ανέφερα το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, του οποίου μάλιστα συνεδριάζει η προπαρασκευαστική του Επιτροπή μέσα στον Φλεβάρη στην Αθήνα και ένα από τα θέματα που θα επιδιωχθεί να συζητηθούν είναι η προώθηση των θέσεων των αρνητικών πάνω στο Ευρωσύνταγμα.
Στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ όπως ξέρετε, δεν συμμετέχουν μονάχα δυνάμεις των οικογενειών της Αριστεράς στην οποία ανήκουμε εμείς που είμαστε στον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Συμμετέχουν ευρύτερες δυνάμεις, συμμετέχουν συνδικαλιστικές δυνάμεις, συμμετέχουν προσωπικότητες και Κινήσεις από άλλους δημοκρατικούς προοδευτικούς χώρους κι έτσι δίνει την αφορμή και την ευκαιρία για έναν ευρύτερο συντονισμό.
Εμείς εδώ έχουμε υπόψη ότι ένα αξιόλογο τμήμα που ακολουθεί το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο αισθάνεται τις πιέσεις που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα πολλαπλασιαστούν σε θέματα κοινωνικά, δημοκρατικά, σχέσεων με τις ΗΠΑ, έχει αντίστοιχες θέσεις με εμάς και στόχος δικός μας είναι να βρούμε γέφυρες συνεργασίας με όλους.
Γι αυτό θα έλεγα, για να παγώσει η κοινωνική δυναμική, για να μην υπάρχει ο χρόνος γι αυτή την κοινωνική δυναμική γίνεται κι αυτή η προσπάθεια, να επιβληθούν τετελεσμένα γεγονότα μέσω της Βουλής πάρα πολύ σύντομα.
Τ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ: Νομίζω ότι η πανευρωπαϊκή καμπάνια ενάντια στο Ευρωσύνταγμα έχει ήδη ξεκινήσει και κυρίως είναι στα χέρια του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ το οποίο προφανώς διαμορφώνει και συμμαχίες και συσχετισμούς στο χώρο της Ευρώπης.
Είναι ενδεικτικό ότι στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ είναι υπέρ του Ευρωσυντάγματος, απλά κάποια στιγμή ο αρχηγός του ζήτησε δημοψήφισμα, δηλαδή ενδεχομένως να διαφωνεί επί της διαδικασίας, όπως ξέρετε επί κυβέρνησης Σημίτη καταρτίσθηκε, που ήταν και στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε κάθε περίπτωση 25, 26 και 27 Φεβρουαρίου που θα γίνει στην Ελλάδα η προπαρασκευαστική Επιτροπή για την οργάνωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στην Ελλάδα τον Μάιο του 2006 θα συνεδριάσει και το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά του Ευρωσυντάγματος τις ίδιες ημερομηνίες, έτσι θα υπάρχει ευκαιρία γιατί θα προσκληθούν και όλες οι πρωτοβουλίες που είναι στην Ελλάδα και δρουν ενάντια στο Ευρωσύνταγμα, ώστε και με έναν δικό μας τρόπο στη χώρα μας να δώσουμε αυτό το ευρωπαϊκό στίγμα, γιατί πραγματικά δεν είναι δυνατόν μόνοι μας να είμαστε ενάντια στο Ευρωσύνταγμα εάν αυτό δεν συνολικοποιηθεί σε επίπεδο Ευρώπης ώστε να καταγραφεί η διαμαρτυρία των πολιτών της Ευρώπης σ αυτό το σχέδιο που οργανώνει όλα αυτά που είπαμε προηγούμενα.
Ν.ΦΙΛΗΣ: Απ ότι γνωρίζω διαβάζοντας το έντυπο «ΕΥΡΩΤΟΠΙΑ» που και στα ελληνικά κυκλοφόρησε ένα τεύχος του, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ το οποίο αναδεικνύεται ως πλαίσιο αυτής της καμπάνιας κι εμείς, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, όπως στην προσέγγιση του ΟΧΙ. Δηλαδή μία άποψη λέει, ότι πρέπει να προβληθεί ο στόχος, η σύνταξη ενός νέου Ευρωπαϊκού Δημοκρατικού Συντάγματος και μία άλλη λέει να μείνουμε αμυντικά στην απόρριψη του προτεινόμενου Συντάγματος.
Στη συζήτηση που θα κάνετε με τους Έλληνες πολίτες ποια από τις δυο θέσεις θα υιοθετήσετε, ένα ΟΧΙ ή ένα ΟΧΙ που συνοδεύεται από μερικές αξίες για ένα νέο Δημοκρατικό Σύνταγμα;
Τ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ: Πιστεύουμε ότι οι σημερινοί κοινωνικοί και πολιτικοί συσχετισμοί δεν επιτρέπουν να προβάλλουμε με ένα ρεαλιστικό τρόπο ένα Αντισύνταγμα, ας το πούμε έτσι.
Σε κάθε περίπτωση όμως κεντράροντας την καμπάνια στο ΟΧΙ, επειδή δεν είναι ένα ΟΧΙ δογματικό και μεταφυσικό, αλλά είναι ένα ΟΧΙ που εστιάζεται και κριτικάρει τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις και κάνουμε τις αντιπροτάσεις μας, έτσι κι αλλιώς μέσα σ αυτή την καμπάνια υπάρχει κι αυτή η θετική απεύθυνση και η θετική προσπάθεια οι λαοί της Ευρώπης και ο Ελληνικός λαός να πουν το ΟΧΙ πάνω σε συγκεκριμένες θέσεις. Όχι γενικά γιατί είμαστε εναντίον της Ευρώπης με ένα δαιμονικό τρόπο, ούτε όχι γενικά γιατί η Αριστερά δεν το έφτιαξε, αλλά το φτιάξανε οι Δεξιοί και οι όποιοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έχουμε ένα θετικό τρόπο να καταγράφουμε και να διεκδικούμε τα δικαιώματα αυτά που θεωρούμε ότι καταστρατηγούνται από το Ευρωσύνταγμα και με έναν τρόπο έτσι περιγράφουμε και μέσα από το σύνθημα «Μια άλλη Ευρώπη είναι εφικτή» ότι εμείς διεκδικούμε την Ευρώπη των λαών, την Ευρώπη των κινημάτων, την Ευρώπη της ειρήνης, του πολυπολιτισμού, των δικαιωμάτων και της ανεκτικότητας που πάει με έναν τελεσίδικο τρόπο να ακυρωθεί μέσα από το σχέδιο του Ευρωσυντάγματος.
ΑΛ.ΑΛΑΒΑΝΟΣ: Ναι, νομίζω ότι είναι πολύ εύστοχο αυτό το θετικό ΟΧΙ το οποίο ανέφερε η Τασία. Να πω βέβαια, ότι εμείς, το δικό μας Κόμμα και με παρουσία του στην Ευρωβουλή μέσω της ομάδας της Ενωτικής Ευρωπαϊκής Αριστεράς κάναμε συγκεκριμένες προτάσεις, όλοι από κοινού η Ευρωπαϊκή Αριστερά, προκειμένου να έχουμε μία συνταγματική αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία όντως θα είχε ριζοσπαστική επίπτωση στο χαρακτήρα, το ρόλο, τις κατευθύνσεις, τους στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν το καταφέραμε αυτό. Οι περισσότερες προτάσεις μας, το σύνολο σχεδόν των προτάσεών μας απορρίφθηκε. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους στα κόμματα που ανήκαμε και ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά οδηγούμαστε στο ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα. Δεν παραιτούμαστε από τον στόχο- και σε πολιτικό επίπεδο και αυτές είναι οι θέσεις του Κόμματός μας και σε Συνταγματικό επίπεδο- να προωθήσουμε και να αγωνιστούμε, στηριζόμενοι στις κοινωνίες και στα κινήματα, θετικές προτάσεις, που θα μπορούσαν να μεταρρυθμίσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δ.ΤΣΑΚΝΙΑΣ: Ήθελα να συμπληρώσω κάτι για το θέμα αυτό. Η Συνθήκη του Συντάγματος έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό με το νόμο για το βασικό μέτοχο, παράγει αποτελέσματα πριν ακόμα ολοκληρωθεί η ψήφισής του, έτσι όπως λέγαμε, όταν συζητιόταν στη Βουλή.
Δέστε το παράδειγμα της πολιτικής που ακολουθεί και εμφάνισε, μάλλον εμφάνισε δεν ακολουθεί ακόμα, η Επιτροπή Μπαρόζο. Ουσιαστικά είναι η γραμμή η πολιτική για την Ευρώπη η οποία περιγράφεται από το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα.
'Αρα, λοιπόν, αυτό που προέχει σήμερα είναι, να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα. Και σε β φάση ασφαλώς θα υπάρξουν συζητήσεις σχετικά με το τι θα είναι αυτό το οποίο θα αντικαταστήσει αυτή τη Συνθήκη, δεδομένου ότι όλοι γνωρίζουμε ότι στην Ευρώπη δεν υπάρχει μόνο ΟΧΙ από την Αριστερά και από τις προοδευτικές δυνάμεις, υπάρχει και ένα ΟΧΙ το οποίο το προτάσσουν όχι μόνο οι συντηρητικές, οι ακροδεξιές δυνάμεις.
Εμείς δεν έχουμε την άποψη ότι πρέπει να σταματήσει η διαδικασία του Ευρωσυντάγματος και να τελειώσει η υπόθεση, γιατί ενδιαφερόμαστε πραγματικά να υπάρξει μια συνέχεια στο ευρωπαϊκό εγχείρημα. Αυτό όμως είναι κάτι το οποίο θα προέλθει μέσα από διαδικασίες συζήτησης. Και στο πλαίσιο αυτό το αίτημα για δημοψήφισμα μπορεί να εμφανίζεται σαν ένα διαδικαστικό αίτημα, αλλά έχει μία βαθιά δημοκρατική ουσία. Μέσα ακριβώς από τη συζήτηση θα μπορέσουν να προκύψουν και εναλλακτικές λύσεις στην πορεία της οικοδόμησης μιας άλλης Ευρώπης.
Αυτή είναι η λογική η οποία διέπει το Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και δεν είναι μία αρνητική θέση απέναντι σε μία προτεινόμενη Συνθήκη.-
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Υπάρχει άλλη ερώτηση; Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS