Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, σχολιάζοντας τη δήλωση του στελέχους του ΔΝΤ Κάρλο Κοταρέλι ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν αποτελεί επιλογή για το ΔΝΤ , έκανε την παρακάτω δήλωση:
Είναι φυσικό για το ΔΝΤ αλλά και για την Ε.Ε. να απορρίπτουν μετά «βδελυγμίας» την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, αφού τόσο το ΔΝΤ όσο και η Ε.Ε. υπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα των πιστωτών και επιδιώκουν να διαιωνίσουν την πιο ανελέητη τοκογλυφική καταλήστευση της χώρας.
Η τραγωδία για τον τόπο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση παραδίδοντας τη χώρα στο έλεος της Ε.Ε. και του ΔΝΤ υπερθεματίζει σε αυτούς τους βρώμικους σχεδιασμούς, που υποθηκεύουν το μέλλον της χώρας για δεκαετίες.
Αυτή την ώρα η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός κυριολεκτικά καταστρέφονται παραδομένοι στον «οικονομικό φασισμό» των κεφαλαιαγορών και του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Αν η κυβέρνηση-Ε.Ε.-ΔΝΤ δουλεύουν από κοινού για να εξυπηρετήσουν τους πιστωτές, ο ελληνικός λαός δεν είναι υπόλογος και δεν χρωστά σε κανέναν και τίποτα, ενώ ένα κυβερνητικό χρέος τέτοιου ύψους είναι αδύνατον να αποπληρωθεί, παρά μόνο με την «εξόντωση» του ελληνικού λαού.
Κανένας λαός με ένα ΑΕΠ περίπου 240 δισ. ευρώ, όπως ο ελληνικός, δεν μπορεί να πληρώνει σε λίγο και σε ρευστό πάνω από 20 δισ. ετησίως μόνο για τόκους και πολλές δεκάδες δισ. για χρεολύσια (χώρια άλλα τόσα και περισσότερα εξαιτίας του υπέρογκου ιδιωτικού χρέους), χωρίς κυριολεκτικά να κινδυνεύει με εξαφάνιση!
Αυτή την ώρα, η Ελλάδα οφείλει, ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ, να αποσυρθεί άμεσα από τον άθλιο μηχανισμό ΕΕ-ΔΝΤ, να ακυρώσει τα μέτρα που ελήφθησαν στο πλαίσιό του και να εφαρμόσει ένα νέο ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμα ανόρθωσης της χώρας με σοσιαλιστική προοπτική.
Πρώτο βήμα του απόλυτα αναγκαίου νέου προοδευτικού ανορθωτικού προγράμματος της χώρας, είναι να διεκδικήσει η χώρα μας αποφασιστικά την επαναδιαπραγμάτευση του δημόσιου χρέους, πρώτα απʼ όλα του εξωτερικού, με στόχο μια νέα, χωρίς δεσμεύσεις, ευνοϊκή ρύθμισή του.
Μια νέα ρύθμιση οφείλει να εξασφαλίζει τη διαγραφή σημαντικού μέρους του χρέους, τη μείωση των επιτοκίων για το υπόλοιπο, τη διασφάλιση ευρείας περιόδου χάριτος και τη διεύρυνση των χρονικών οριζόντων για την αποπληρωμή του.
Η διεκδίκηση της επαναδιαπραγμάτευσης για μια νέα ευνοϊκή ρύθμιση του χρέους με τα ως άνω χαρακτηριστικά δεν είναι ένας εύκολος και ανθόσπαρτος δρόμος. Είναι μια επιλογή σύγκρουσης με το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και μια επιλογή σκληρού αγώνα, η οποία όμως είναι βαθύτατα δίκαιη και ρεαλιστική και κυρίως απόλυτα αναγκαία για τη διάσωση της χώρας και του ελληνικού λαού.
Η επαναδιαπραγμάτευση-ρύθμιση του δημόσιου χρέους, ως πρώτο βήμα ενός προοδευτικού ανορθωτικού προγράμματος, πρέπει άμεσα να συνδυαστεί με την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος της χώρας, πράγμα που αποτελεί προϋπόθεση για μια νέα χρηματοπιστωτική πολιτική, με αποκλειστικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια, χωρίς την οποία δεν μπορεί να υπάρξει αναπτυξιακή, παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.
To Γραφείο Τύπου