Ενώ η δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει φθάσει η χώρα μας σχετίζεται απολύτως με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που άσκησαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, η σημερινή κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ δεν δείχνει να διδάχτηκε τίποτα και ακολουθεί τον ίδιο μονόδρομο. Μετά από μία ένοχη προεκλογική ασάφεια και σιωπή όπου το ΠΑΣΟΚ κράτησε θολές τις προθέσεις για την πολιτική του στις Δημόσιες επιχειρήσεις για λόγους σκοπιμότητας, μετά τις εκλογές (Προϋπολογισμός 2010, Πρόγραμμα Σταθερότητας & Ανάπτυξης) άρχισε να εκδηλώνει με σαφήνεια τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη και τις σκέψεις για ιδιωτικοποιήσεις πιστή όπως πάντα στις Ευρωπαϊκές συνθήκες- «Ευαγγέλια». Οπωσδήποτε σημαντικό ρόλο στην επιτάχυνση αυτής της πολιτικής έπαιξαν τα αιτήματα που έθεσαν εξ αρχής τα κλιμάκια της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα οικονομικής πολιτικής που συνομολόγησε η Ελλάδα για να λάβει την χρηματοδοτική «βοήθεια» των 110 δισ. ευρώ μέρος των οποίων αφορούν-για να μην τις ξεχνάμε- τις Τράπεζες.
Η πολιτική αυτή είναι καταγεγραμμένη στο μνημόνιο του ΔΝΤ με συγκεκριμένες αναφορές στον σιδηροδρομικό τομέα, τον ηλεκτρενεργειακό και το Φυσικό αέριο, στο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και στην υλοποίηση έργων μέσω ΣΔΙΤ κλπ.
Όπως αναφέρεται στον τύπο, η κυβέρνηση δρομολογεί το ξεπούλημα και άλλων δημόσιων επιχειρήσεων(Δ.Ε.) και οι αποκρατικοποιήσεις θα βρεθούν στο επίκεντρο του Υπουργικού Συμβουλίου στα τέλη της εβδομάδας. Σε αυτό αναμένεται να δρομολογηθούν ιδιωτικοποιήσεις πχ στις ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΠΑΠ, ΟΣΕ, ΤΤ, ΟΛΠ, ΟΛΘ , Καζίνα κλπ, ενώ δεν φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και η ιδέα παραπέρα ιδιωτικοποιήσεων σε δημόσιους φορείς ενέργειας όπως η ΔΕΗ, ΔΕΠΑ κλπ.
Σε δεύτερη φάση αναμένεται να συσταθεί εταιρεία επενδύσεων, στην οποία θα περάσουν τα ακίνητα-φιλέτα του Δημοσίου. Σε εκκρεμότητα παραμένει το θέμα του ΟΤΕ. Η Deutsche Telekom επιθυμεί την αγορά ενός ακόμη ποσοστού στον Οργανισμό που θα έχει συνέπεια η συμμετοχή του δημοσίου να κατέβει από 20% σε 10% μόλις και με κίνδυνο να χάσει το δημόσιο και τα τελευταία ερείσματα.
Για τις εξελίξεις στο δημόσιο τομέα μπορούμε να διατυπώσουμε τα εξής συμπεράσματα και να κάνουμε τις εξής επισημάνσεις:
1. Η πολιτική για τις δημόσιες επιχειρήσεις υπήρξε εγκληματική τόσο για τη χώρα όσο και για τους εργαζόμενους στις Δ.Ε. Η κυβέρνηση άσκησε εισπρακτική πολιτική και μάλιστα με κοντόθωρη οπτική. Η κυβέρνηση πούλησε όλα τα σημαντικά «χρυσαφικά» του κράτους και αποδιάρθρωσε τις εργασιακές σχέσεις. Τα φιλέτα των δημόσιων επιχειρήσεων που πουλήθηκαν στέρησαν τη χώρα από τη δυνατότητα αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος που εκδηλώθηκε πριν λίγους μήνες. Αν η κυβέρνηση συγκέντρωνε και αξιοποιούσε μόνο τα έσοδα από τον ΟΠΑΠ μιας δεκαετίας, δεν θα εμφανιζόταν δημοσιονομικό πρόβλημα, δεν θα είχε ανάγκη να καταφύγει σε ληστρικό δανεισμό.
2. Αρχικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων 2010 του ΠΣΑ προέβλεπε έσοδα 2,5δις ? και στη συνέχεια το ποσό έπεσε σε 1 δις.?. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι γίνονται κατά καιρούς σχέδια που δεν πατούν στην πραγματικότητα, δεν παίρνονται υπόψη οι εξελίξεις απαξίωσης στο χρηματιστήριο, επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση είναι βασιλικότερη του βασιλέως και η πρεμούρα να ξεφορτωθεί τον δημόσιο πλούτο την κάνει να μην βάζει κανένα φρένο . Με τα σημερινά χρηματιστηριακά δεδομένα η όποια εκποίηση προχωρήσει, θα γίνει αντί πινακίου φακής, θα είναι δηλαδή εγκληματική , ατελέσφορη και προς όφελος του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου που καιροφυλακτεί για να εκμεταλλευτεί τη σημερινή κρίση.
3. Η τιμολογιακή πολιτική των Δ.Ε. επηρεάστηκε σημαντικά από την εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο με συνέπεια την υπερβολική αύξηση των τιμολογίων και της συνεπαγόμενης ακρίβειας τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερα εκτινάχθηκαν τα ενεργειακά προϊόντα (ηλεκτρικό ρεύμα, βενζίνες, φυσικό αέριο) αλλά αυξήθηκαν σημαντικά και άλλα τιμολόγια(πχ αστικές συγκοινωνίες, διόδια κλπ). Οι ανατιμήσεις στις Δ.Ε. θα ενταθούν.
4. Η κυβέρνηση ακολουθεί μία αδιέξοδη πολιτική εμμονής στο νεοφιλελευθερισμό, τη στιγμή που σε πολλές χώρες στον κόσμο έχουν σταματήσει οι ιδιωτικοποιήσεις και έχουμε επανεθνικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων από το κράτος (σε τομείς όπως οι σιδηρόδρομοι, νερό κλπ). Για διέξοδο στη σημερινή κρίση του νεοφιλελευθερισμού ακολουθείται πολιτική μεγαλύτερης έντασης φιλελευθερισμού αποστερώντας την χώρα από τα οικονομικά εργαλεία για μια άλλη αναπτυξιακή πολιτική.
5. Όλοι σήμερα υπογραμμίζουν το αναπτυξιακό έλλειμμα της χώρας, την ανάγκη αύξησης της ανταγωνιστικότητας για να ενισχυθεί η οικονομία. Όμως τι έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν οι κυβερνήσεις; Τόσο οι δημόσιοι φορείς που θα μπορούσαν να συμβάλλουν άμεσα σε μία αναπτυξιακή κατεύθυνση (πχ ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΟΤΕ, ΕΑΒ κλπ) όσο και φορείς υποστηρικτικοί και έρευνας (πχ ΕΟΜΜΕΧ, ΙΓΜΕ, φορείς της ΓΓΕΤ όπως ο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ κλπ) είτε ιδιωτικοποιήθηκαν στον ένα ή άλλο βαθμό είτε εγκαταλείφθηκαν.
6. Πολύς θόρυβος γίνεται για «ζημιογόνες» επιχειρήσεις όπως ο ΟΣΕ με στόχο την ιδιωτικοποίησή τους. Τι θα σημάνει όμως για παράδειγμα ιδιωτικοποίηση ΟΣΕ. Θα σημάνει πώληση φιλέτων όπως οι εμπορευματικοί σταθμοί με συνέπεια ακόμη πιο «ζημιογόνο» ΟΣΕ. Πολιτική δηλαδή και εγκληματική και αδιέξοδη. Οι κυβερνήσεις χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις ζημιογόνες Δ.Ε. που επιβαρύνουν τον έλληνα φορολογούμενο ενώ με την πολιτική τους τις οδηγούν πιο βαθιά σε ζημιά. Η κυβέρνηση ξεχνά πως κοινωφελείς επιχειρήσεις όπως ο ΟΣΕ δεν είναι δυνατό να αντιμετωπίζονται στυγνά σαν επιχειρήσεις όπου επιζητείται η μέγιστη κερδοφορία. Τέτοιες επιχειρήσεις μπορεί να είναι ελλειμματικές και να επιδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό στα πλαίσια άσκησης κοινωνικής πολιτικής.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ . Απέναντι σε μία τέτοια πολιτική τι πρέπει να κάνουν οι εργαζόμενοι; Οι εργαζόμενοι στις Δ.Ε. με την συμπαράσταση και των άλλων εργαζομένων οφείλουν να απαντήσουν σε δύο κατευθύνσεις. Πρώτον: Nα μην προχωρήσει καμία άλλη ιδιωτικοποίηση. Δεύτερον: η ανάκτηση πλήρους και ουσιαστικού ελέγχου (περιλαμβανομένου και του ιδιοκτησιακού) από τους εργαζόμενους, την κοινωνία και το κοινοβούλιο, των δημόσιων επιχειρήσεων που έχουν ιδιωτικοποιηθεί στο ένα ή άλλο βαθμό.
Φυσικά η Αριστερά οφείλει να στηρίξει και μάλιστα να πρωτοστατήσει σε ένα τέτοιο αγώνα.
ΤΜΗΜΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΥΝ & Νομαρχιακή Επιτροπή ΔEKO
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS