Τις τελευταίες ημέρες κορυφώνεται η κρίση στις κορυφές της Εκκλησίας. Οι ευθύνες του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου και της πλειοψηφίας της Ιεραρχίας γι αυτή την κρίση είναι προφανέστατες και μεγάλες.
Ο Αρχιεπίσκοπος, και ευρύτερα τα ηγετικά κλιμάκια της Εκκλησίας όλα τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο όρθωσαν τείχος σε κάθε πρόταση εκσυγχρονισμού, διαφάνειας και εκδημοκρατισμού στο χώρο της Εκκλησίας και λοιδορούσαν με περιφρόνηση τους φορείς αυτών των προτάσεων, αλλά και ανέλαβαν έναν όλο και πιο έντονο παρεμβατικό πολιτικό ρόλο, εμφανιζόμενοι, ταυτόχρονα, ως «εισαγγελείς» για την προστασία των παραδόσεων και των εθνικών αξιών του ελληνικού λαού στη λογική του «ελληνορθόδοξου» πνεύματος.
Ο ΣΥΝ από την πρώτη στιγμή -και ιδιαίτερα στην περίοδο της αντιπαράθεσης για το θέμα των «ταυτοτήτων»- είχε θέσει το ζήτημα του χωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος, δεχόμενος πολλαπλές επιθέσεις για την στάση του. Το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. φέρνουν στο ακέραιο την ευθύνη, διότι, πέραν των άλλων, κατά την πρόσφατη Συνταγματική αναθεώρηση αρνήθηκαν να προωθήσουν αυτή την πρόταση.
Είναι σοβαρές, επίσης, οι ευθύνες της Ν.Δ. που, από την εποχή της υπόθεσης των ταυτοτήτων, επιχείρησε να αξιοποιήσει ακόμα και τις πιο ακραίες φωνές στην εκκλησιαστική Ιεραρχία στη στρατηγική για την επικράτησή της στις εθνικές εκλογές.
Σήμερα η δημόσια συζήτηση δεν πρέπει να μείνει στα σοβαρά θέματα ηθικής τάξης, που έχουν αναδειχθεί στο χώρο της Εκκλησίας, αλλά να προσανατολιστεί κυρίως στις αλλαγές και τις μεταρρυθμίσεις που σήμερα είναι απόλυτα αναγκαίες και να προχωρήσει σε ρυθμίσεις που εκσυγχρονίζουν τη δημόσια ζωή και δεν μετατρέπουν τη σεβαστή θρησκευτικότητα των πολιτών σε μοχλό αναχρονισμού στις λειτουργίες του κράτους.
Ο ΣΥΝ, στο πλαίσιο της πάγιας θέσης του για τον χωρισμό Εκκλησίας-Κράτους, καλεί τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να συμφωνήσουν σε νομοθετικές ρυθμίσεις που κινούνται σ΄ αυτή την κατεύθυνση και είναι δυνατές από την υπάρχουσα Συνταγματική τάξη.
Συγκεκριμένα προτείνουμε:
1. Να καθιερωθεί ο πολιτικός όρκος στο πλαίσιο της κρατικής λειτουργίας (δικαστήρια, στρατιωτικές μονάδες κ.λ.π.),
2. Να καθιερωθεί επίσημα η κοσμική κηδεία και ταφή, καθώς και η καύση νεκρών, που σήμερα δεν προβλέπεται.
3. Να καταργηθεί η μεταξική νομοθεσία περί προσηλυτισμού, η οποία και έχει οδηγήσει σε καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων..
4. Με «ανοικτή» ερμηνεία του άρθρου 3 του Συντάγματος, η αναφορά στην επικρατούσα θρησκεία να μην έχει άλλες έννομες συνέπειες, εκτός από την απόδοση τιμής προς την Ορθοδοξία (εορτολόγιο, επίσημες αργίες κ.λ.π.).
5. Να αποδεσμευτεί η διαδικασία ανέγερσης ναών, ευκτήριων οίκων και χώρων λατρείας από την προβλεπόμενη από «Μεταξικό» νόμο έγκριση του τοπικού ορθόδοξου μητροπολίτη.
6. Να καταργηθεί η υποχρεωτική κατήχηση στις στρατιωτικές μονάδες.
7. Να αλλάξει ριζικά ο κατηχητικός χαρακτήρας της θρησκευτικής εκπαίδευσης στα σχολεία, κατά τα πρότυπα των υπόλοιπων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
8. Να ρυθμιστεί το ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας από το Κράτος και να αλλάξει το νομικό καθεστώς της Εκκλησίας..
9. Να αναθεωρηθεί η ποινική «υπερπροστασία» της θρησκείας (διατάξεις περί βλασφημίας κ.λπ.).
10. Να καθιερωθεί, σε ό,τι αφορά τη λειτουργία της Πολιτείας, ο πολιτικός γάμος ως υποχρεωτικός για όλους και να καταστεί προαιρετικός ο θρησκευτικός.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS