«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το χθεσινό γεγονός της εμφάνισης του τέως Υπουργού Μαντέλη στην αρμόδια εξεταστική επιτροπή, αναδεικνύει πέρα από θράσος και ύβρη έναντι του ελληνικού λαού. Μια ύβρης που έχει σχέση με την άνεση που του παρέχεται από το γεγονός ότι δεν υπήρξαν και δεν υπάρχουν ούτε θεσμοί διαφάνειας, ούτε θεσμοί ελέγχου, αλλά ούτε και θεσμοί τιμωρίας όλων εκείνων που διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα, διέφθειραν την πολιτική ζωή και κινήθηκαν μέσα στο σκοτάδι της αδιαφάνειας.
Βεβαίως όλα αυτά δεν εκτρέφονται σε πολιτικό στεγανό. Είναι το αποτέλεσμα ενός πολιτικού συστήματος όχι γενικά και αόριστα, αλλά ενός πολιτικού συστήματος που δομήθηκε με όρους αδιαφάνειας, με συγκεντρωτισμούς, οι οποίοι δεν επέτρεψαν την ύπαρξη των κοινωνικών ελέγχων, έτσι ώστε δικαιολογημένα ο ελληνικός λαός όχι μόνο να αγανακτεί, αλλά να ελέγχει αυτό το πολιτικό σύστημα και όχι μόνο για ανεπάρκεια, αλλά για υπόθαλψη και σε κάποιες φορές και για οργάνωση της παρανομίας και της πολιτικής διαφθοράς. Και εδώ είναι το μεγάλο ζήτημα. Και όταν αναφέρουν κάποιοι ότι όλοι ίδιοι είναι ή γενικώς και αορίστως το πολιτικό σύστημα φταίει, δεν κάνουν μόνο λάθος αλλά και αποπροσανατολίζουν. Διότι, πρώτον, δεν είναι όλοι ίδιοι και δεύτερον το πολιτικό σύστημα το δόμησαν, το οργάνωσαν, το οικοδόμησαν τα κόμματα που άσκησαν την κυβερνητική εξουσία με συγκεκριμένες παραδοχές και συγκεκριμένες στοχεύσεις.
Και το λέω, με τη άνεση, το θάρρος και το δικαίωμα ότι και προτάσεις υπήρξαν για να διαμορφωθούν θεσμοί διαφάνειας και ελέγχου της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος και διεκδικήσεις υπήρξαν, προκειμένου αυτό το πολιτικό σύστημα να αποκτήσει εκείνους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που πράγματι θα μπορούσαν, στο βαθμό που θα υπήρχαν να περιορίζουν αν όχι να ακυρώνουν παντελώς τη δυνατότητα της διαφθοράς. Ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο ανέφερα πώς δομήθηκε για να εξυπηρετούνται όλοι εκείνοι και όλες εκείνες οι πολιτικές που θέλουν μέσα στο πλαίσιο των πελατειακών σχέσεων να αδικούν και να προσβάλουν το δημόσιο αγαθό και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού.
Κοιτάξτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παραδοχή ότι έλαβε μίζα συγκεκριμένος τέως Υπουργός. Και τούτη την ώρα ψάχνει η ελληνική κοινωνία πώς θα ελεγχθεί αυτή η κυνική ομολογία, πώς θα ελεγχθεί από τη δικαιοσύνη.
Αυτές οι ανεπάρκειες, κύριε Πρόεδρε, είναι τυχαίο γεγονός; Αυτές οι θεσμικές ανεπάρκειες προέκυψαν από αβελτηρία; Ή αυτές οι ανεπάρκειες και οι αδυναμίες του θεσμικού συστήματος υπήρξαν πολιτική επιλογή είτε ανοχής είτε οργάνωσης των ανεπαρκειών; Θεωρώ ότι το δεύτερο συνέβη.
Έτσι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναδεικνύεται ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο θεσμικό. Είναι ταυτόχρονα και πολιτικό και η αντιμετώπισή του πρέπει να γίνεται και στα δύο αυτά επίπεδα. Και στο βαθμό που η ελληνική κοινωνία ανακαθορίζεται, ανακαθορίζονται οι συσχετισμοί της στη βάση και της οικονομικής πολιτικής και τους πολιτικού συστήματος που αποσυντίθεται, πρέπει να προκύψει και ανακαθορισμός των πολιτικών συσχετισμών αν θέλουμε πράγματι να αλλάξει το περιεχόμενο της πολιτικής και να σταματήσουν επιτέλους κάποιοι να ομιλούν γενικώς και αορίστως και ψευδεπίγραφα. Διότι αυτή η ψευδεπίγραφα αναφορά τι κάνει; Ουσιαστικά αναδεικνύει και προωθεί δυνατότητα να ανασυντεθεί το πολιτικό σύστημα με όρους οικονομικών κέντρων και όχι με όρους και συνθήκες πολιτικής. Και εδώ είναι το μεγάλο ζήτημα για το οποίο υπάρχουν ευθύνες, οι οποίες βεβαίως και θα πρέπει να καταμερίζονται. Και σε κάθε περίπτωση, σε αυτό τον καταμερισμό ουδείς δικαιούται να λέει ότι όλοι ίδιοι είναι και ότι όλες οι πολιτικές είναι ίδιες. Δεν είναι έτσι».
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS