Συντρόφισσες, σύντροφοι
Το παρακάτω κείμενο είναι η συμβολή μας στον προσυνεδριακό διάλογο, εστιάζοντας κυρίως στην κρίση χρέους που περνάει η χώρα και τη στάση του Συνασπισμού απέναντί της καθώς και τα πολιτικά καθήκοντα που απορρέουν από αυτήν.
Η κατάσταση σήμερα έχει ως εξής: Η χώρα εμφανίζεται υπερχρεωμένη, ενώ παρακαλάει να χρεωθεί κι άλλο. Με αυτήν την πολιτική το 2014 το εθνικό μας εισόδημα θα είναι μειωμένο 5% σε σχέση με το2009, το δημόσιο χρέος θα είναι 150% του ΑΕΠ, οι τόκοι που θα πληρώνουμε για την εξυπηρέτησή του θα φτάσουν το 7,2% του ΑΕΠ, από 5% που είναι σήμερα1, ενώ σε αυτό το ζοφερό σενάριο δεν έχουμε αναφερθεί στην εκτίναξη της ανεργίας, την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και την διάλυση του κοινωνικού ιστού. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν πώς θα επιτευχθεί η απαραίτητη ανάπτυξη για την αποπληρωμή των χρεών και την αποκατάσταση των βλαβών που θα έχουν υποστεί τα λαϊκά στρώματα;
Είναι απλό: καμιά ανάπτυξη δεν θα γίνει και κανένα φιλολαϊκό μέτρο δεν θα ληφθεί, η χώρα θα χρεωκοπήσει, όπως όλοι οι σοβαροί οικονομολόγοι προβλέπουν2,3 και ο Γ.Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ) έχει σχεδιάσει να οδηγήσει την χώρα σε χρεωκοπία με τους όρους της άρχουσας τάξης. Ο στόχος είναι τα λαϊκά εισοδήματα, τα εργασιακά δικαιώματα, το κοινωνικό κράτος. Γι' αυτό δεν έχει κανένα νόημα η διατύπωση οποιασδήποτε διορθωτικής πρότασης προς την κυβέρνηση, αφού άλλα είναι τα ενδιαφέροντά της, όπως προείπαμε. Η πρότασή μας είναι πρόταση εξουσίας που μπορεί να την εφαρμόσει μόνον κυβέρνηση της αριστεράς.
Προτείνουμε έξοδο από την ΟΝΕ, όχι για να έχουμε την δυνατότητα υποτίμησης της δραχμής, όπως φοβάται ο σύντροφος Σ. Παππάς στην "Αυγή" της 18/4, αλλά για να παύσουμε να αποπληρώνουμε τα χρέη μας προς το εξωτερικό. Η εμμονή στην ΟΝΕ και το Ευρώ σημαίνει την αποδοχή ενός ισχυρού νομίσματος από μία αδύναμη οικονομία, δηλαδή την επιδότηση της πολυτελούς εισαγόμενης κατανάλωσης από την υποτίμηση των μισθών και των λαϊκών εισοδημάτων.
Η στάση πληρωμών προς τους πιστωτές πρέπει να συνοδεύεται από την κρατικοποίηση των τραπεζών, των οργανισμών κοινής ωφέλειας και της βαριάς βιομηχανίας που είναι κομβικής σημασίας για την εθνική οικονομία (χαλυβουργία, τσιμέντα, ναυπηγεία κ.λπ.), δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας αν η Εκκλησία επιμένει στη μισθοδοσία των στελεχών της από τον προϋπολογισμό, σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να διατηρήσει την περιουσία της αναλαμβάνοντας την μισθοδοσία των κληρικών. Φυσικά η εξασφάλιση πόρων που θα προκύψει από την παύση πληρωμών θα πρέπει να στραφεί σε ένα γενναίο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων με σκοπό την δημιουργία βιομηχανίας και αναδιάρθρωσης της γεωργίας, δηλαδή με λίγα λόγια επαναδραστηριοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας που έχουν εγκαταλειφθεί. Φυσικά εννοείται η αποκατάσταση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων και των μισθολογικών απωλειών. Ακόμη η δήμευση των επιχειρήσεων που παραβιάζουν περιβαλλοντικούς όρους και συνέχιση της λειτουργίας τους από το κράτος, με στόχο την διατήρηση των θέσεων εργασίας, αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος.
Τα χαρακτηριστικά της κρίσης έχουν επαρκώς αναλυθεί και στις θέσεις της ΚΠΕ, αλλά και στο κείμενο των Λαφαζάνη, Στρατούλη, Τόλιου και άλλων. Απέναντί της μπορεί να στέκεσαι:
Α) Με προτάσεις που διατυπώνουν τα δύο κόμματα εξουσίας μαζί με το ΛΑΟΣ που είναι πανομοιότυπες αφού δεν αμφισβητούν την υποταγή της χώρας στην ΕΚΤ, το ΔΝΤ, και τους ξένους δανειοδότες και θεωρούν ότι και πάλι την κρίση πρέπει να πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια που δεν έφταιξαν σε τίποτα.
Β) Η άλλη τακτική, η αμυντική, δηλαδή, υπερασπίζουμε τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν αποδίδει, αφού φαίνεται πως μόνον η άμυνα δεν εμπνέει, αλλά και επειδή ο λαός αρνείται -και έχει μάλλον δίκιο- να ακολουθήσει την φθαρμένη και υπόλογη συνδικαλιστική ηγεσία σε σοβαρές κινητοποιήσεις.
Γ) Τέλος φαίνεται ότι οι όποιες μεταρρυθμιστικές προτάσεις ή είναι στην λογική του συστήματος ή κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, μία στρατηγική έξω από την λογική του συστήματος που να εμπνεύσει τον λαό είναι απαραίτητη, πιστεύουμε πως η πρότασή μας είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Τα πλεονεκτήματα αυτής της λύσης είναι προφανή:
1) Με την παύση πληρωμής του χρέους απελευθερώνονται πόροι για να διοχετευθούν στην στήριξη του κοινωνικού κράτους αλλά κυριότερα μέσω δημοσίων επενδύσεων στην ανασύνταξη των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας (βιομηχανία, γεωργία κ.λπ. όπως προαναφέρθηκε).
2) Είναι προφανές ότι αυτή η πολιτική θα δώσει ίσως για πρώτη φορά στην χώρα την ευκαιρία ανεξάρτητης ανάπτυξης.
3) Δίνει την δυνατότητα αυτόνομης νομισματικής πολιτικής.
Τα μειονεκτήματα ή οι ενστάσεις που μπορεί να διατυπωθούν είναι:
1. Αυτή η πολιτική μπορεί να οδηγήσει σε φτώχεια αφού η χώρα δεν θα μπορεί πλέον να δανείζεται. Απαντάμε: ο λαός της χώρας με την σημερινή πολιτική οδηγείται με βεβαιότητα σε φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση. Η δικιά μας πρόταση εμπερικλείει την ανάπτυξη και την αλλαγή του καταναλωτικού μοντέλου.
2. Τι θα γίνει με τις διεθνείς δεσμεύσεις της χώρας, άλλωστε σαν κόμμα έχουμε αποδεχθεί το Μαάστριχτ; Απαντάμε: τα κράτη είναι κυρίαρχα και μπορούν να αναθεωρούν την στάση τους και όσον αφορά το κόμμα μας καιρός είναι να απεμπλακούμε από το λάθος του Μαάστριχτ με μια γενναία αυτοκριτική.
3. Μήπως η χώρα οδηγηθεί σε απομόνωση; Κανείς μας δεν την προτείνει, άλλωστε δεν προτείνουμε καταρχήν έξοδο από την Ε.Ε., αλλά είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες στον κόσμο για να συμμαχήσουμε, αναφέρουμε ενδεικτικά την Λατινική Αμερική, την Ρωσία, αλλά και τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
4. Μήπως υπάρχουν συνταγματικά κωλύματα; Δεν φαίνεται καταρχήν κάτι τέτοιο αλλά αν προκύψει από πιο ενδελεχή ανάλυση γιατί να μην προτείνουμε και συνταγματική αναθεώρηση.
5. Τέλος μπορεί κάποιοι να πουν ότι η πρόταση είναι σοσιαλιστικής κατεύθυνσης και ότι σοσιαλισμός σε μία χώρα δεν γίνεται και ότι στο κάτω - κάτω εγκαταλείπουμε τις ελπίδες μας από την δράση του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι μία πρόταση σοσιαλιστικής κατεύθυνσης μπορεί να θεωρείται μειονεκτική από ένα αριστερό κόμμα. Δεν προτείνουμε τον σοσιαλισμό σε μία χώρα, από κάτι όμως πρέπει να ξεκινήσουμε, το ΚΕΑ ας συντονιστεί μαζί μας.
VI) Ο υποκειμενικός παράγοντας, δηλαδή ο λαός, δεν είναι ακόμα έτοιμος για τέτοιες λύσεις. Εκτός του ότι τέτοιες σκέψεις είναι προσβλητικές για τον λαό, ξεχνούν και την ιδιότητα της πρωτοπορίας που η αριστερά πρέπει να εκφράζει, μαζί με την τόλμη και το όραμα.
Κατά τα λοιπά υιοθετούμε το πρόσφατα ψηφισμένο πρόγραμμά μας.
* Μέλος Νομαρχιακής επιτροπής Εύβοιας Συνασπισμού, νομαρχιακός σύμβουλος Εύβοιας ΣΥΡΙΖΑ
1. Συνέντευξη Δραγασάκη στην «Αυγή» 2/5/2010
2. Wolfgang Münchau, “Greeceʼs bail-out only delays the inevitable”, Financial Times, 18/4/2010
3. R Atkins & K Hope, “Greece faces risk of spiraling into default”, Financial Times 22/4/2010
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS