Η αντιμετώπιση των συμφύσεων που αλλοιώνουν τη λειτουργία του κόμματος και η αξιόπιστη πρόταση εξόδου από την κρίση δεν φαίνεται να εξασφαλίζονται στο συνέδριο.
α. Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία του ΣΥΝ:
* Τα τμήματα της Κεντρικής Επιτροπής δεν προχώρησαν ως όφειλαν σε απολογισμό δράσης και προτάσεις σε θεματική βάση.
* Στο τρίμηνο που προηγήθηκε των βουλευτικών εκλογών σημαντικά έως "σημαντικά" στελέχη του Κόμματος "πλειοδότησαν" σε ένα απεχθές πινγκ - πονγκ αντεγκλήσεων και αλληλοκατηγοριών στα ΜΜΕ.
* Το κόμμα διασύρθηκε. Παρά ταύτα καμία αυτοκριτική, καμία συγγνώμη προς τα κομματικά μέλη από τα στελέχη αυτά που "αγρόν ηγόρασαν" θεωρώντας προφανώς ότι δεν υπάρχει ούτε γάτα ούτε ζημιά.
* Οι τάσεις αντί να λειτουργούν με κανόνες δημοσιότητας ως κινήματα ιδεών, παραβιάζουν το καταστατικό κατά το δοκούν προκαλώντας την διαλυτική φυγοκέντριση της κομματικής βάσης.
* Συναντώνται μάλιστα συχνά - πυκνά δίκην συνδικαλιστικών παρατάξεων για "να τα βρουν" όχι με την κοινωνία αλλά φευ μεταξύ τους.
* Η Κ. Επιτροπή ενδιαφέρθηκε ιδιαιτέρως για την κατανομή της εκπροσώπησης των στελεχών στα ΜΜΕ, όχι όμως και για το κατ' εξοχήν δημοκρατικό δικαίωμα της ισηγορίας των πολιτών.
* Η στελεχοπαρεΐστικη πρακτική νέων μελών της Κ.Ε. προβληματίζει Είμαστε κόμμα μελών ή κόμμα αυτοαναφερόμενο, αγόμενο και φερόμενο; Δυστυχώς όμως για μία ακόμη φορά "ώδινεν όρος και έτεκε μυν".
β. Σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση εναλλακτικής πρότασης εξόδου από την κρίση: Η έκθεση δράσης της Κ.Π. Επιτροπής (“Αυγή” - 28.4.2010) γράφει: «Ο ΣΥΝ είναι το πρώτο κόμμα που καταπιάστηκε με τα ζητήματα της οικονομικής κρίσης που ένα χρόνο πριν είχε ήδη γίνει ορατή».
Η θέση αυτή όμως συνιστά χονδροειδές ατόπημα. Δεδομένου μάλιστα ότι το δημόσιο χρέος της χώρας είχε φτάσει ήδη το 2005 στα 216,9 δισ. ευρώ και ίσο με το τότε Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ). Εξάλλου το έλλειμμα, από 3,6% του ΑΕΠ το 2007, πέταξε στο 7,7% το 2008, κυριολεκτικά απαρατήρητο "πάνω από το συνέδριο του ΣΥΝ" που έγινε του Φλεβάρη του 2008. Γιατί επομένως η ΚΠΕ καταφεύγει σε προφάσεις εν «αμαρτίαις».
Άραγε ο «διάλογος» περί «αντισυστημικής δράσης», περί "αριστερού ευρωπαϊσμού" και κυρίως περί «όνου σκιάς» τι απέδωσε.
Ενώ δε απέτυχαν παταγωδώς οι πολιτικές του δικομματισμού γιατί να παραμένει τόσο ασαφής η πρότασή μας για το ποιος θα πληρώσει και με ποιον συγκεκριμένο τρόπο θα πληρώσει την κρίση;
Οι δύο τελευταίες Κεντρικές Επιτροπές προτίμησαν να βάλουν κάτω από το χαλί την αξιόλογη μελέτη που συντάξαμε για λογαριασμό του κόμματος το 2007 για τις τράπεζες και ακύρωσαν έτσι και το επόμενο βήμα που θα ήταν μελέτη για τα καρτέλ με ατυχή κατάληξη τις ανεκδιήγητες "κοινές θέσεις καταθετών - δανειοληπτών" του ΣΥΡΙΖΑ (“Αυγή” 1.2.08).
Αλλά και μετά την παρουσίαση στοιχείων από τον δημοσιογράφο του “Ριζοσπάστη” Μπογιόπουλο σε εκπομπή του Alter για την πρωτοφανή αύξηση του ενεργητικού των Τραπεζών την περίοδο 2004 - 2009 η δική μας απραξία δυστυχώς συνεχίστηκε όπως επίσης και για τους φουσκωμένους με πανωτόκια λογαριασμούς του ΤΕΙΡΕΣΙΑ.
Αν η πολιτική μας όμως είναι πραγματικά προσημασμένη τότε τι περιμένουμε για να καταθέσουμε μία πρόταση νόμου βάσει συγκεκριμένης μελέτης για ένα πρώτο βήμα περιορισμού της ασυδοσίας του τεράστιου πλούτου όπως:
* Των διαφόρων καρτέλ και μεταξύ αυτών των τραπεζών.
* Των εισηγμένων επιχειρήσεων.
* Των ακινήτων των «οφ σορ» εταιρειών και των εφοπλιστών.
* Των κερδών των μεγάλων εταιρειών.
* Των κερδών των «οφ σορ» εταιρειών.
* Της μεγάλης ακίνητης περιουσίας για την οποία η θέση μας είναι εντελώς γενική.
Γιατί δεν προτείνουμε σχέδιο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας; Τι προτείνουμε για κρίσιμα ζητήματα της ανάπτυξης όπως:
* Το πρόβλημα της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, που παρά τις υπάρχουσες τεράστιες δυνατότητες, έφτασε στο 67,3% (ενώ στη Δανία είναι μείον 25%);
* Την πρωτογενή παραγωγή (γεωργία - κτηνοτροφία) που παρουσιάζει μείωση 40% την περίοδο 1996-2006.
* Το πρόγραμμα ΕΣΠΑ για το οποίο η απορροφητικότητα των κονδυλίων την περίοδο 2007 - 2009 είναι μόλις 3,6%.
* Την ανταγωνιστικότητα της χώρας που από το 2002 έως το 2009 κατρακύλησε από τη θέση 33 στη θέση 71.
* Την καθίζηση των Εξαγωγών.
* Την έρευνα.
* Την καινοτομία.
* Την αναθεώρηση της Αγροτικής πολιτικής με ορίζοντα το 2013.
* Την Τοπική Αυτοδιοίκηση 3ου βαθμού με την οποία δεν ασχοληθήκαμε ποτέ, με αποτέλεσμα να βρεθούμε ανέτοιμοι με τον Καλλικράτη.
* Τους φυσικούς πόρους. Το υδάτινο δυναμικό για το οποίο προτείνουμε "άλλα αντ' άλλων";
* Τις δημόσιες επιχειρήσεις.
Σήμερα και αστοί πολιτικοί όπως ο Σαρκοζί αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα στροφής στις Δημόσιες Επιχειρήσεις. Θα μπορούσαμε να έχουμε ήδη παρέμβει με εναλλακτικές προτάσεις υπέρ της ανάδειξης του δημόσιου τομέα ως βασικού πυλώνα της βιομηχανικής ανάπτυξης σε συγκεκριμένους κλάδους:
* Της παραγωγής μέσων παραγωγής.
* Της καθετοποίησης της αγροτικής παραγωγής.
* Της παραγωγής εξοπλισμού συστημάτων ηλιακής και αιολικής ενέργειας.
* Της ναυπηγοεπισκευαστικής δραστηριότητας κ.ά.
* Χωρίς συγκεκριμένες ριζοσπαστικές λύσεις εξ άλλου πώς θα αντιμετωπιστεί η λαίλαπα της ανεργίας;
Σύντροφοι της Κ. Επιτροπής δεν σκύψατε στα λαϊκά προβλήματα. Επιλέξατε την εύκολη λύση. Τον καταγγελτικό και διαπιστωτικό πολιτικό λόγο. Διαπιστώσεις για την ακρίβεια και αισχροκέρδεια χωρίς προτάσεις για καθιέρωση αγορανομικών κανόνων.
* Διαπιστώσεις για την στρεβλή οικονομική ανάπτυξη χωρίς προτάσεις για την κατάργηση των καρτέλ.
* Διαπιστώσεις για το Ασφαλιστικό χωρίς προτάσεις για το Δημογραφικό. (Βάσει στοιχείων της Eurostat προβλέπεται να αυξηθεί κατά 138% ο δείκτης γήρανσης στην Αττική την περίοδο 2006-2030).
* Διαπιστώσεις για το Περιβάλλον και τον Δασικό πλούτο με ανύπαρκτες προτάσεις για την αυθαίρετη δόμηση.
* Διαπιστώσεις για την ανεργία χωρίς συγκεκριμένη πρόταση για σχέδιο ανάπτυξης της χώρας.
* Τα μηνύματα των πολιτών όμως δεν επιτρέπουν κανένα περιθώριο περαιτέρω «αγρανάπαυσης».
Το έκτακτο Συνέδριο έχει οριακή δυνατότητα να κερδίσει και να μην χάσει την ευκαιρία:
* Να διατυπώσει μία αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση.
* Να θέσει άπαξ δια παντός στο περιθώριο τις γνωστές αγελαίες πρακτικές που ακυρώνουν την αξιοπιστία του ΣΥΝ, που προτάσσουν τις σκοπιμότητες από τους σκοπούς της αριστεράς, τα αξιώματα από τις αξίες μας.
Η απερχόμενη Κ.Π. Επιτροπή διαπίστωσε ότι «ένα χρόνο πριν έγινε ορατή η κρίση». Ένα χρόνο πριν όμως το δημόσιο χρέος είχε φτάσει ήδη στα 272,3 δισ. ευρώ. Άραγε έως τα 270 δισ. ευρώ για την Κ.Π. Επιτροπή η κρίση ήταν αόρατη; Ή μήπως ήταν αόρατη η κλασική παθογένεια της γεωγραφίας των Τάσεων και της χωροταξίας της «καρέκλας»; Που όχι μόνο δεν συμβάλλει στην κίνηση της κοινωνίας προς τα μπρος αλλά αντιθέτως σε μία επαναλαμβανόμενη «τρικυμία εν ποτηρίω» που συμπληρώνει το παζλ της νοσηρότητας του πολιτικού μας συστήματος.
* Πολ. Μηχανικός
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS