Εκ μέρους του Συνασπισμού της Αριστεράς ευχαριστούμε το Αριστερό Μπλόκ της Πορτογαλίας για την πρόσκληση του σʼ αυτή τη συγκέντρωση και για την αλληλεγγύη του στους αγώνες μας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Αυτή την περίοδο η Ελλάδα και η Πορτογαλία βρίσκονται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος εξαιτίας των σκληρών αντικοινωνικών μέτρων που πήραν σε βάρος των δύο λαών οι δήθεν σοσιαλιστικές κυβερνήσεις σε συνεργασία με την ΕΕ και στη χώρα μου και με το ΔΝΤ.
Η καπιταλιστική κρίση αξιοποιείται από τους κυρίαρχους κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να επιβάλλουν, σε απόλυτη συμφωνία και συνεργασία με τις κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και άλλων χωρών, μέτρα σκληρής μονόπλευρης λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των κοινωνικών πολιτικών.
Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με την προσφυγή της στο «μηχανισμό στήριξης» ΔΝΤ-ΕΕ μετέτρεψε τη χώρα μας, σε μισοαποικία, αφού οι αποφάσεις για τις ασκούμενες σε αυτή πολιτικές θα παίρνονται στο Βερολίνο και στην Ουάσιγκτον.
Η ΕΕ με την απόφασή της να εμπλέξει το ΔΝΤ στο μηχανισμό στήριξης της χώρας μας, αλλά και στον «Ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας» ολοκληρώνει τη μετατροπή της σʼ ένα υπερεθνικό μηχανισμό κατεδάφισης εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το ΔΝΤ, με τους ακραία νεοφιλελεύθερους όρους που επιβάλει στις χώρες που δανειοδοτεί λειτουργεί ως σφαγείο των λαών. Ταυτόχρονα είναι ενεργούμενο των ΗΠΑ και μαζί με τους τραπεζίτες της γουόλ στρήτ και τις εταιρείες αξιολόγησης λειτουργούν ως συνεταίροι μίας αδίστακτης οικονομικής μαφίας. Ασκεί στους λαούς οικονομική τρομοκρατία χρησιμοποιώντας σε βάρος τους οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής. Οι λαοί των χωρών της ΕΕ στις οποίες παρενέβη το ΔΝΤ υπέφεραν ή συνεχίζουν να υποφέρουν ακόμη, όπως έγινε με τη Ρουμανία, την Ουγγαρία, τη Λετονία.
Οι συνταγές του μηχανισμού ΔΝΤ–ΕΕ περιλαμβάνουν για τη χώρα μας μείωση μισθών και απολύσεις στους εργαζόμενους στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις, αύξηση των έμμεσων φόρων, μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας. Κατεδάφιση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης, δραματική μείωση των συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αναστολή εφαρμογής των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και κατάργηση του κατώτερου μισθού.
Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, αυτά τα μέτρα δε θα βγάλουν την Ελλάδα από τη δημοσιονομική κρίση, αλλά θα βυθίσουν την οικονομία στην ύφεση και την κοινωνία στην φτώχεια και την ανεργία. Επίσης, αφού δεν έχουν αναπτυξιακό χαρακτήρα, θα επιδεινώσουν τα προβλήματα του χρέους και των ελλειμμάτων.
Οι κερδοσκοπικές πιέσεις των αγορών δεν πρόκειται να σταματήσουν, αφού λειτουργούν όπως οι καρχαρίες. Όσο πιο πολύ τους ταΐζεις, τόσο πιο απαιτητικές γίνονται.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση να σύρει τη χώρα μας στο ΔΝΤ, αφού δεν είχε κάνει προεκλογικά μια τέτοια εξαγγελία. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει προτείνει να ζητηθεί η γνώμη του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα.
Εξάλλου υπήρχε άλλη λύση. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα έπρεπε να χρηματοδοτεί απευθείας την Ελλάδα, την Πορτογαλία ή όποια άλλη χώρα της ΕΕ δέχεται επίθεση από τις αγορές με τα επιτόκια με τα οποία χρηματοδοτεί (χαριστικά) τις εμπορικές τράπεζες (1%)!
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας δεν ευθύνονται για το υπέρογκο δημόσιο χρέος της. Ο δανεισμός του δημοσίου δεν διογκώθηκε για να στηρίξει την ανάπτυξη ή τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά τα κέρδη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων.
Η χώρα μας δεν μπορεί να αποπληρώσει τα επόμενα χρόνια τόσο μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις του δημοσίου που θα έχουν φτάσει το 2014 στο 150% του ΑΕΠ ακόμα και εάν στραγγαλιστεί οικονομικά ο ελληνικός λαός. Θα πρέπει να επιδιωχθεί η άμεση επαναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού δημοσίου χρέους της χώρας μας με στόχο μια νέα ρύθμισή του με διαγραφή ενός τμήματός του, με μείωση επιτοκίων, χρονική παράταση ή περίοδο χάριτος για την αποπληρωμή του.
Με την οικονομική ανάσα και τους πρόσθετους πόρους που θα εξοικονομήσει η χώρα μας με αυτό τον τρόπο θα πρέπει να προωθηθεί ένα έκτακτο πρόγραμμα παραγωγικής ανάπτυξης της με στόχο τη στήριξη παραγωγικών κλάδων και τομέων της οικονομίας που διαθέτουν συγκριτικά πλεονεκτήματα, της βιομηχανίας, του αγροτικού τομέα και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με εργαλεία τις δημόσιες επενδύσεις, το δημόσιο τομέα και μια πιο αποτελεσματική, σύγχρονη και δημοκρατική Δημόσια Διοίκηση.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα για να προωθηθεί πρέπει το δημόσιο να αποκτήσει με εθνικοποιήσεις τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και να επανακτήσει επιχειρήσεων στρατηγικής ή κοινωνικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί, ώστε να λειτουργήσουν με άλλα αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια.
Παρόμοιες ρυθμίσεις του δημόσιου χρέους θα πρέπει να γίνουν και για άλλες χώρες που έχουν το ίδιο πρόβλημα με την Ελλάδα και χρειάζονται συντονισμένες παρεμβάσεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο για να μην πληρώσουν οι λαοί χρέη που δεν δημιουργήθηκαν για λογαριασμό τους.
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Αυτά που γίνονται αυτή την περίοδο στη χώρα μας δεν θα περιοριστούν σε αυτή, γιατί αποτελούν εκδηλώσεις της κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού, του νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού οικοδομήματος και του ίδιου του ευρώ.
Η «κρίση ελλείμματος και χρέους» της Ελλάδας μπορεί, να μεταδοθεί και στις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, με παρόμοια αποτελέσματα για τους εργαζόμενους αυτών των χωρών.
Ο ελληνικός λαός χρησιμοποιείται ως πειραματόζωο, πάνω στον οποίο δοκιμάζεται η επιστροφή της Ευρώπης σε ένα «νέο» νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό, χωρίς εργατικά δικαιώματα και κοινωνικό κράτος.
Στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης, ο ευρωπαϊκός και κυρίως ο Γερμανικός καπιταλισμός γίνονται ιδιαίτερα επιθετικοί, για να διασφαλίσουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα έναντι άλλων κέντρων οικονομικής ισχύος στο σύγχρονο κόσμο.
Τα μέτρα λιτότητας που πάρθηκαν στην Ελλάδα είναι εξοντωτικά για τους εργαζόμενους. Το ίδιο κι αυτά που πάρθηκαν στην Πορτογαλία για μείωση των μισθών στο δημόσιο τομέα, των δημοσίων δαπανών και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και σε άλλες χώρες της Ε.Ε.
Η λιτότητα προωθείται σʼ ολόκληρη την ΕΕ με επιχειρήματα τη «σωτηρία του ευρώ», την «εξάλειψη της δυσπιστίας των αγορών» κλπ. που έχουν αποδειχτεί υποκριτικά.
Οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τρομοκρατούν ιδεολογικά τους λαούς της Ευρώπης με τα χρέη, τα ελλείμματα, τον «κίνδυνο καταστροφής» του ευρώ κ.λπ. με στόχο να διαχύσουν σε αυτούς το φόβο, ώστε να παραλύσουν τις αντιδράσεις τους στη σκληρή λιτότητα.
Το ερώτημα είναι γιατί άντεχε το κοινωνικό κράτος Ευρώπη του 1960, του 1970, του 1980 που ήταν πολύ φτωχότερη και δεν το αντέχει το η πολύ πλουσιότερη Ευρώπη του 2010;
Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στα δύο τελευταία χρόνια στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες (και στις ΗΠΑ), γιατί τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος διατέθηκαν από τις κυβερνήσεις για να διασώσουν τις Τράπεζες. Αυτές αφού διασώθηκαν, τώρα απειλούν τα κράτη με χρεοκοπία και "γδέρνουν" τους λαούς της Ευρώπης! «Αφού μας πήραν τα ρούχα, μας κατηγορούν ότι είμαστε γυμνοί». Οι μισθοί και οι συντάξεις στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία κόβονται για να σωθούν οι πιστωτές και τα τραπεζικά κέρδη και όχι οι χώρες και οι λαοί μας! Τα χρήματα, που θα δανείσουν η ΕΕ και το ΔΝΤ στην Ελλάδα, θα περάσουν απλά από τα κυβερνητικά ταμεία για να επιστρέψουν αμέσως στις τράπεζες και στους εμπόρους όπλων.
Η Άνγκελα Μέρκελ με τα μέτρα που θέλει να επιβάλει στην Ευρωζώνη προκειμένου να κάνει πιο δεσμευτικό το σύμφωνο σταθερότητας θέλει να μετατρέψει την ΕΕ σε «δημοσιονομικό Νταχάου».
Όποια χώρα έχει περισσότερο από 3% δημόσιο έλλειμμα και περισσότερο από 60% δημόσιο χρέος θα τιμωρείται με οικονομικά πρόστιμα, θα της περικόπτονται οι πόροι από την ΕΕ, θα χάνει το δικαίωμα ψήφου και τελικά θα οδηγείται σε ελεγχόμενη χρεοκοπία και σε αποβολή από την Ευρωζώνη, ίσως και από την ΕΕ!
Εάν ισχύσουν αυτοί οι κανόνες η Ελλάδα, η Πορτογαλία και οι άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου δεν θα αποφύγουμε την χρεοκοπία και οι σημερινές θυσίες των εργαζομένων θα πάνε χαμένες. Το Βερολίνο μάλιστα απαιτεί να ελέγχονται πριν να υποβληθούν προς ψήφιση στα εθνικά κοινοβούλια οι προϋπολογισμοί των κρατών-μελών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή άλλο όργανο της ΕΕ! Αυτό όμως συνιστά πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας των χωρών και της ελευθερίας των λαών τους.
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Η μόνη ελπίδα σήμερα είναι οι λαϊκές κινητοποιήσεις, τις οποίες οι κυρίαρχες δυνάμεις φοβούνται ότι θα επεκταθούν από την Ελλάδα και την Πορτογαλία σʼ όλη την Ευρώπη.
Η συμμετοχή των εργαζομένων της χώρας μας στις απεργίες και στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας είναι πρωτοφανής. Οι εργατικές κινητοποιήσεις επηρρεάζουν τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά τους είναι η μεγάλη μαζικότητα η οργή και ο θυμός των εργαζομένων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πρώτη γραμμή των εργατικών αγώνων και προσπαθεί να μετατρέψει την οργή των εργαζομένων σε οργανωμένη διεκδίκηση. Ταυτόχρονα διατυπώνει ένα εναλλακτικό προοδευτικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της χώρας δίνοντας ελπίδα στους εργαζόμενους και προοπτική στους αγώνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναπτύσσει επίσεις ενωτικές πρωτοβουλίες προς όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς. Η κοινή δράση των αριστερών δυνάμεων είναι σήμερα αναγκαία για την υπεράσπιση θεμελιωδών δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει πρωτοβουλίες συνάντησης με τον αριστερό κόσμο του ΠΑΣΟΚ, που αυτό το διάστημα είναι μαζί μας στους δρόμους και αναζητά πολιτική διέξοδο προς τα αριστερά.
Οι εργαζόμενοι, άνδρες και γυναίκες, στη χώρα μας, που δίνουν, σήμερα, τον αγώνα τους ενάντια στα αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης –ΕΕ-ΔΝΤ, δεν αγωνίζονται μόνο για δικό τους λογαριασμό. Δίνουν μήνυμα αντίστασης και αγωνίζονται για όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης και γιʼ αυτό έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη σας.
Οι αγώνες μας στην Ελλάδα και στην Πορτογαλία θα είναι αποτελεσματικοί, εάν απέναντι στους συνασπισμένους αντιπάλους μας, αντιπαρατάξουμε τη διεθνιστική δράση και τον συντονισμό των αγώνων των αριστερών πολιτικών δυνάμεων, των συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου αλλά και όλων των χωρών της ΕΕ.
Η συντονισμένη πανευρωπαϊκή αντίσταση ενισχύει τους αγώνες σε εθνικό επίπεδο, μπορεί να σώσει τις κοινωνικές κατακτήσεις και νʼ ανοίξει τον δρόμο με ταξικούς αγώνες, ρήξεις και ανατροπές στην ήττα και ανατροπή της ΕΕ ως υπερεθνικής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης και την επαναθεμελίωση μιας νέας ενοποιημένης και προοδευτικής Ευρώπης.
Μια διαφορετική Ευρώπη, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια ως δύναμη ειρήνης, δημοκρατίας και προστασίας του περιβάλλοντος.
Μια Ευρώπη αποφασισμένη να συγκρούεται και όχι να υποτάσσεται στις αγορές, χωρίς το ξεπερασμένο νεοφιλελεύθερο κορσέ του «Σύμφωνου Σταθερότητας», που πρέπει άμεσα να καταργηθεί. Μια άλλη Ευρώπη, που θα έχει ως κριτήρια σύγκλισης την αειφόρο ανάπτυξη, την κοινωνική προστασία και την πλήρη απασχόληση.
Μια Ευρώπη της οποίας οι οικονομικοί θεσμοί και πρώτα από όλα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα ελέγχονται πολιτικά και θʼ αλλάξουν ριζικά ο προσανατολισμός τους, ώστε να θέσει ως προτεραιότητες την ανάπτυξη, τη σύγκληση χωρών και περιφερειών και την πλήρη απασχόληση.
Μια Ευρώπη με ενισχυμένους τους δημοκρατικούς αντιπροσωπευτικούς, αλλά και τους αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς, που θα σέβεται τη λαϊκή κυριαρχία.
Σε μια περίοδο πλήρους αποτυχίας των νεοφιλελεύθερων δογμάτων η Αριστερά μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο. Δικαιωμένη σε αυτά που έλεγε τόσα χρόνια, πρέπει να δώσει ελπίδα και προοπτική στους λαούς. Η κρίση πρέπει να γίνει η αφετηρία μιας νέας αρχής. Μιας πορείας ανταγωνιστικής στα δόγματα της «ελεύθερης αγοράς», με προοπτική ο απόβλητος Νότος της Ευρώπης να ακολουθήσει μια πορεία μακριά από τα εκβιαστικά διλήμματα των αγορών, την τρομοκρατία του μονόδρομου των Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και με γνώμονα τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Στους δρόμους της Αθήνας και της Λισαβόνας σήμερα διαδηλώνουν η Μαδρίτη, το Δουβλίνο και το Βουκουρέστι. Αντηχούν συνθήματα από την εξέγερση του Μπουένος Άιρες, τη Βουδαπέστη, τη Ρίγα.
Καλούς αγώνες σύντροφοι και συντρόφισσες.
Έχετε την συντροφική αλληλεγγύη μας στους δικούς σας αγώνες. Οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν θα πληρώσουν την κρίση.
Ενωμένοι, για την Ευρώπη της αλληλεγγύης.
Γεια σας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS