Στην εσωτερική ζωή ενός συλλογικού πολιτικού υποκειμένου, η νοηματοδότηση της απόφασης του κεντρικού καθοδηγητικού οργάνου (ΚΠΕ), βρίσκεται πάντα σε άμεση συνάρτηση με τον τρόπο που επιλέγει η συλλογικότητα να διαχειριστεί την συγκεκριμένη απόφαση. Επί του προκειμένου η συνάντηση όλων μας στο συνέδριο που ακολουθεί, μπορεί είτε να αποτελέσει το εύνασμα για ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα του πολιτικού μας χώρου, είτε μια ακόμα χαμένη ευκαιρία που θα επιφέρει νέα εσωτερικά, δομικά προβλήματα. Είναι στο χέρι μας να διαμορφώσουμε τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες ώστε ο διάλογος που έχει ανοίξει στο κόμμα να αποκτήσει μορφή συνθετικής και προωθητικής διαβούλευσης, απαραίτητης ως προς την συγκρότηση της πολιτικής αντεπίθεσης απέναντι στα οικονομικά μέτρα της τρόικας (Δ.Ν.Τ-ΚΟΜΙΣΙΟΝ-Ε.Κ.Τ).
Η ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά και γενικά ο αριστερός χώρος στο σύνολο του βρίσκεται μπροστά στις ιστορικές προκλήσεις των καιρών που διαμορφώνονται λόγω της παγκόσμιας δομικής καπιταλιστικής κρίσης. Στο άμεσο μέλλον η Αριστερά θα δοκιμαστεί τόσο στο επίπεδο αντοχής του οργανωτικού της μοντέλου, όσο και στο επίπεδο κατάθεσης εναλλακτικών προτάσεων. Βασικό στόχο για την συλλογικότητα μας αποτελεί η επεξεργασία και η ολοκλήρωση της ανάλυσης των αιτιών της κρίσης, μέσω μιας διαδικασίας η οποία πρέπει να εμπνεύσει και να βάλει σε κίνηση τον κόσμο της εργασίας ως το απαραίτητο εργαλείο συγκρότησης μιας δημοκρατικής και αλληλέγγυας κοινωνίας.
Αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα είναι να μην αφομοιώσουμε στο εσωτερικό μας τα χαρακτηριστικά που δίνει το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα στην εξελισσόμενη κρίση, δημιουργώντας και εμείς με την σειρά μας λογικές «όλοι εναντίον όλων», λογικές που αν εδραιωθούν θα προκαλέσουν μια συνολικότερη απαξίωση του κόμματος στα μάτια της κοινωνίας. Μπροστά σε αυτή την ιστορική συγκυρία και μιλώντας με όρους ψυχολογίας η απάντηση της Αριστεράς εκτός από το οικονομικό και ιδεολογικό σκέλος θα πρέπει να κινηθεί και στο επίπεδο των συμβολισμών, αναδεικνύοντας ενωτικές, μαζικές διαδικασίες κυρίως στο εσωτερικό της, διαδικασίες που θα την διευκολύνουν στο να μιλήσει με όρους πολιτικής ηγεμονίας στην κοινωνία, στην προσπάθεια της να αναδείξει την δυναμική του ιδεολογικού οπλοστασίου της ως απαραίτητης και αλληλέγγυας δύναμης στήριξης του σκληρά δοκιμαζόμενου ελληνικού λαού.
Έχω την αίσθηση λοιπόν, ότι το επερχόμενο συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ θα πρέπει να αναδείξει αυτή ακριβώς την δυναμική, μέσω της αξιοποίησης του προγράμματος μας στα πλαίσια της δημιουργίας ενός επίκαιρου πολιτικού ντοκουμέντου, ενός ιδεολογικού μανιφέστου ως απάντηση στην κυρίαρχη κουλτούρα που επενδύει την διαιώνιση της ηγεμονίας της πάνω στην περαιτέρω εξέλιξη της κρίσης. Μιλώντας στο συναίσθημα του αριστερού πολίτη ο χώρος που θα φιλοξενήσει τις συνεδριακές διαδικασίες θα πρέπει να πάλετε από την ζωντάνια και τον ενθουσιασμό των μελών και των φίλων που θα παρακολουθούν τις εργασίες του σώματος, μεταδίδοντας το μήνυμα στην κοινωνία ότι ένα δυναμικό, αριστερό, ριζοσπαστικό, ρεύμα ιδεών κάνει την εμφάνιση του στο πολιτικό τοπίο, ρεύμα πάνω στο οποίο η κοινωνία μπορεί να ακουμπήσει τις αγωνίες και τα αδιέξοδα της. Προφανώς έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ της οργάνωσης ενός πανηγυρικού συνεδρίου που θα αποκαταστήσει την πολιτική αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του κόμματος ως αντιστάθμισμα της πνιγηρής ατμόσφαιρας τρόμου που καθημερινά βιώνει ο έλληνας πολίτης ή την παραγωγή μιας αδιέξοδης διαδικασίας αναδιάταξης δυνάμεων στον εσωτερικό κομματικό χάρτη που διόλου ενδιαφέρει την κοινωνία τούτες τις κρίσιμες ώρες. Δεν παραγνωρίζω τις όποιες διαφορές υπάρχουν στα ιδεολογικά ρεύματα που συναπαρτίζουν τον πολιτικό μας χώρο, όμως εάν θέλουμε να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων ας καταλάβουμε ότι το συγκεκριμένο συνέδριο και ιδιαίτερα στην χρονική στιγμή που συγκαλείται, συγκαλείται για να γίνει συγκεκριμένη πολιτική και ιδεολογική δουλειά και δεν προσφέρεται για «επίδειξη δύναμης» εντός του κόμματος, τόσο των προσωπικοτήτων όσο και των μηχανισμών που «αυτονομούνται» σε επίπεδο κειμένων και εσωτερικής λειτουργίας, δυσκολεύοντας έτσι την απαραίτητη σύνθεση, ενώ ταυτόχρονα συντηρείται η αρνητική ψυχολογία των μελών. Αυτό δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι όλοι μας πρέπει να εκφραζόμαστε απόλυτα από το κείμενο της επιτροπής θέσεων που πλειοψήφησε στην ΚΠΕ, αλλά ότι οπωσδήποτε, εάν θέλουμε να φανούμε αποτελεσματικοί, τα κείμενα των συντρόφων που διάλεξαν να καταθέσουν διαφορετικές πλατφόρμες, θα πρέπει απαραιτήτως να συμβάλουν στον εμπλουτισμό του κειμένου κορμού, να λειτουργούν συνθετικά ως προς αυτό και όχι να αποτελούν αφορμή ίδρυσης νέων μηχανισμών, νέων ομαδοποιήσεων ή να συντηρούν τον πολιτικό αυτισμό των ήδη υπαρχόντων. Το πολιτικό επίδικο του συγκεκριμένου συνεδρίου είναι να πείσουμε τον έλληνα πολίτη ότι το κόμμα, παρά τις επιμέρους διαφωνίες, έχει την ικανότητα πολιτικής σύνθεσης ώστε ενωμένο και δυνατό να πορευθεί προς την μάχη. Μια μάχη κρίσιμη και σκληρή που τα αποτελέσματα της σίγουρα θα σηματοδοτήσουν όχι μόνο την πορεία του δικού μας χώρου αλλά και την διαμόρφωση ολόκληρης της κοινωνίας για την επόμενη δεκαετία. Η ηθική νομιμοποίηση στα μάτια της κοινωνίας και η περαιτέρω αξιοποίηση σε πρακτικό επίπεδο του πολιτικού ντοκουμέντου που θα εκδοθεί από το συνέδριο, βρίσκεται πάντα σε συνάρτηση με την πλειοψηφική δύναμη που θα αποκτήσει το συγκεκριμένο κείμενο, με τις όποιες προσθήκες ή διαφοροποιήσεις εγκρίνει το σώμα των συνέδρων. Το εύρος της πλειοψηφικής δύναμης θα αποτελέσει το ιδανικότερο μεθοδολογικό εργαλείο των πολιτικών κινήσεων, πάνω στις οποίες στηρίζει ο χώρος μας μεγάλο μερίδιο της πολιτικής του εκπροσώπησης.
Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε μια πρωτόγνωρη σε ένταση «κατάσταση πολιορκίας», όσο πιο έγκαιρα αντιληφθούμε ότι η στοχοποίηση του πολιτικού μας χώρου θα είναι διαρκής στο άμεσο μέλλον, τόσο πιο εύκολα θα αναγνωρίσουμε την επιτακτική ανάγκη γόνιμων συνθέσεων μεταξύ των κειμένων που κατατέθηκαν στην προσυνεδριακή διαδικασία. Στόχος του επικείμενου συνεδρίου πρέπει να είναι ένα νέο συλλογικό προωθητικό ξεκίνημα. Πάνω σε αυτό, σύντομα όλοι μας θα τεθούμε προ των ευθυνών μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΙΜΟΣ
Γραμματέας της Πολιτικής Κίνησης Παλαιού Φαλήρου.