Η διαδικασία των συνελεύσεων των Πολιτικών Κινήσεων αποτελεί (ή θα έπρεπε να αποτελεί) μία από τις βασικές λειτουργίες του κόμματος που θα έχει ως στόχο μεταξύ άλλων τη μεταφορά της πολύτιμης κοινωνικής εμπειρίας των μελών προς τον κομματικό οργανισμό, καθώς και την παραγωγή πολιτικής πρότασης η οποία θα αξιοποιείται από τα ανώτερα κομματικά όργανα στη διαμόρφωση της πολιτικής του κόμματος. Οι πολιτικές κινήσεις δυστυχώς λειτουργούν μόνο ως εκτελεστικά όργανα μεταφέροντας στην καλύτερη περίπτωση την κομματική άποψη στο χώρο δραστηριοποίησης τους, ενώ αξιοποιούνται ως εκλογικός μηχανισμός για την εξυπηρέτηση των αναγκών του κόμματος σε αντίστοιχες περιόδους.
Η αναβάθμιση του ρόλου των πολιτικών κινήσεων δεν τέθηκε ποτέ ως στόχος προτεραιότητας, ίσως γιατί μία τέτοια λειτουργία θα ερχόταν σε ευθεία αντίθεση με τις επιδιώξεις και τις επιλογές στελεχών του κόμματος που δραστηριοποιούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή και αναγνωρίζουν στον εαυτό τους τον ρόλο του αποκλειστικού διαμορφωτή και εκφραστή των απόψεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς. Η κριτική σε αυτή τους τη στάση δεν γίνεται δεκτή και κατηγορείται ως προσπάθεια περιορισμού τους, όταν την ίδια στιγμή οι ίδιοι αγνοούν κάθε έννοια συλλογικότητας και δημοκρατικής λειτουργίας. Ωστόσο μία τέτοια λειτουργία προϋποθέτει:
• την αναγνώριση του σημαντικού ρόλου των πολιτικών κινήσεων αλλά και των άλλων οργάνων του κόμματος, όπως είναι οι νομαρχιακές επιτροπές και η κεντρική επιτροπή.
• τη μετατροπή των πολιτικών κινήσεων και των οργάνων του κόμματος, από χώρους υποδοχής του ανταγωνισμού των μηχανισμών των τάσεων και επικύρωσης των αποφάσεων των ηγετικών στελεχών, σε κύταρρα διαμόρφωσης πολιτικής πρότασης που θα εξασφαλίζει την προωθητική σύνθεση των διαφορετικών απόψεων και τη δέσμευση για την ενιαία εκφώνηση τους.
Θα ήταν κοινοτοπία να αναφερθούμε στη διαπίστωση της κρισιμότητας της τρέχουσας συγκυρίας. Οι εργαζόμενοι βιώνουν εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις καθώς η μεταφορά του κόστους της κρίσης στην πλάτη τους έχει οδηγήσει μεγάλη μερίδα της κοινωνίας σε δραματικά αδιέξοδα. Τα σημάδια της κρίσης είναι ακόμη πιο έντονα σε εργατικές πόλεις, όπως είναι το Κερατσίνι, στις οποίες μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού βίωναν και εξακολουθούν να βιώνουν τα προβλήματα της ανεργίας, της ανέχειας και της ανασφάλειας ήδη αρκετά χρόνια και οπωσδήποτε πολύ πριν η υπάρχουσα κρίση γίνει κεντρικό θέμα στα δελτία ειδήσεων.
Σε μια κοινωνία που έχει κυριευτεί από το φόβο και την μελαγχολία ζητείται ελπίδα. Ζητείται ελπίδα που μπορεί να προκύψει μεταξύ άλλων μέσα από πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στις γειτονιές και στους χώρους εργασίας, μέσα από ενωτικούς αγώνες καθώς και με την προώθηση συγκεκριμένης πρότασης διεξόδου από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Σε αυτή τη συγκυρία η δική μας αριστερά θα έπρεπε να διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός κινήματος που θα δώσει στους πολίτες κίνητρο ενεργοποίησης και στην κοινωνία την ελπίδα για μια διαφορετική προοπτική. Αντίθετα, ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δίνουν την εικόνα ενός χώρου σε σύγχυση, στον οποίο αναζητούνται επισταμένως οι διαφωνίες και όχι οι συμπτώσεις, προκειμένου η προβολή τους να εξασφαλίσει δημοσιότητα στα στελέχη και πιθανά, να διευκολύνει την υλοποίηση διαφορετικών πολιτικών σχεδίων.
Σε αυτή την εσωκομματική συγκυρία πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 26 Μαΐου η δεύτερη συνέλευση συζήτησης των θέσεων για το έκτακτο συνέδριο του Συνασπισμού στην ΠΚ Κερατσινίου. Μεταξύ των μελών της Κίνησης συνυπάρχουν διαφορετικές απόψεις οι οποίες καλύπτουν το σύνολο της εσωκομματικής γεωγραφίας. Ωστόσο κατά τη συζήτηση των θέσεων διαπιστώθηκε ότι τα κείμενα που έχουν κατατεθεί, είτε αυτά αφορούν αντιπαραθετικά κείμενα είτε διαφορετικές εκδοχές και τροπολογίες, αντικατοπτρίζουν περισσότερο την ανάγκη διαφοροποίησης των μηχανισμών των τάσεων και λιγότερο σημαντικές διαφορές, οι οποίες σε ορισμένα σημεία είναι υπαρκτές και ουσιαστικές. Θεωρούμε ότι η υφιστάμενη εσωκομματική κρίση δεν διευκόλυνε την αναζήτηση συνθέσεων και οδήγησε στη διατύπωση προσχηματικών διαφοροποιήσεων, οι οποίες διαπιστώνονται με μια απλή ανάγνωση των κειμένων. Στο πλαίσιο αυτό αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε στην διαδικασία ψήφισης των κειμένων. Επισημαίνουμε τέλος τον κίνδυνο και μετά το επικείμενο συνέδριο, να συνεχίσει η παραλυτική λειτουργία του κόμματος και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο δηλώνουμε ότι δεν μπορούμε, έστω και ακούσια, να εξακολουθήσουμε να είμαστε συμμέτοχοι.
26/05/2010
Ομόφωνη απόφαση της Γ.Σ. της ΠΚ Κερατσινίου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS