Η ιστορία εγγυάται ότι θα υπάρχει πάντοτε αριστερή στάση ζωής και αριστερή παρέμβαση στην κοινωνία, στην οικονομία, στην πολιτική, στα πολιτιστικά και ιδεολογικά ζητήματα, στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους και στις σχέσεις τους με τη φύση. Διαμορφώνονται σήμερα νέες συνθήκες που παράγουν ανάγκες πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής παρέμβασης και που πιέζουν προς την κατεύθυνση της μετεξέλιξης των υπαρχόντων πολιτικών-κομματικών υποκειμένων και σχηματισμών της αριστεράς που φυτοζωούν σε διεθνές επίπεδο.
H Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη, υφίστανται τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που άναρχα και ταχύρρυθμα τείνει να ανατρέψει την παγκόσμια κατανομή του παραγωγικού δυναμικού, να ισοπεδώσει τις κοινωνικές συνθήκες της παραγωγής, τις κοινωνικές διαρθρώσεις, να κατεδαφίσει τα συστήματα προστασίας της οικονομικής ευημερίας και του κοινωνικού κράτους. Η πολιτική που ηγεμονεύει σήμερα παγκοσμίως τείνει να ακυρώσει τις όποιες πολιτικές οικοδομούνται για την προστασία της φύσης και του περιβάλλοντος προς όφελος της οικονομικής τους αξιοποίησης και για συνεχή μείωση του κόστους της παραγωγής (άλλωστε αυτό μας μαρτύρησε εμφατικά η διάσκεψη της Κοπεγχάγης).
Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα των εξελίξεων η αριστερά καλείται να δώσει απαντήσεις και να προτείνει λύσεις. Σήμερα στον Συνασπισμό προτείνονται δύο στρατηγικές. Η μία έρχεται από παλιά… Ο απομονωτισμός της χώρας και η έξοδος από το ευρώ συγκροτούν την ραχοκοκαλιά αυτής της πολιτικής πρότασης. Η δεύτερη στρατηγική προσπαθεί να διαμορφώσει μια πολιτική παρέμβαση στην οικοδόμηση της Ευρώπης και στην παγκοσμιοποίηση, με στόχο την διεύθυνση της με πολιτικά, κοινωνικά και οικολογικά κριτήρια, με εμπλοκή των κινημάτων και της κοινωνίας των πολιτών που διαμορφώνουν πολιτικές επεξεργασίες παρεμβάσεις και προτάσεις πέρα και έξω από τα παραδοσιακά κομματικά κονκλάβια. Ζητούμενο μια δημοκρατική και προοδευτική Ευρώπη στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού που θα “κυβερνάται” από τους λαούς της και μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση με επίκεντρο τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους και όχι το χρηματοπιστωτικό σύστημα και την υπερκερδοφορία των ανεξέλεγκτων ελίτ.
Αυτή η αριστερά οφείλει να μην κλείνεται στο καβούκι του καταγγελτικού λόγου, των αμετροεπών, φλύαρων και των αδιέξοδων προτάσεων όπως κάνει η πρώτη άποψη. Οφείλει να είναι η αριστερά του συγκεκριμένου, του εφικτού, προγραμματικού λόγου και των συγκλίσεων με τις δυνάμεις που αντιστέκονται στις πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ άλλα και που έχουν κάτι να προτείνουν.
Ο Συνασπισμός έχει μια αντοχή και ιστορικότητα. Αυτό που ζητάει η πλειοψηφία των μελών αλλά και των ψηφοφόρων μας, είναι να ισχυροποιηθεί ο Συνασπισμός. Να τονίσει τα χαρακτηριστικά του ως κόμμα της αριστεράς, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με προγραμματικό λόγο, με οικολογική διάσταση που ενδιαφέρεται να αλλάξει την πορεία της χώρας αλλά και την πορεία της Ευρώπης μέσω του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Τα τελευταία χρόνια μια απο τις αιτίες που αποδυναμώθηκε ο Συνασπισμός και αυτά τα χαρακτηριστικά, ήταν το δόγμα που έλεγε «όλα στον ΣΥΡΙΖΑ» . Αυτή η επιλογή αποδείχθηκε λάθος. Το συνειδητοποιούν ακόμα και οι μέχρι χτες φανατικοί υποστηρικτές του , το ομολογεί και ο πρόεδρος του ΣΥΝ στην συνέντευξη του «και το πρώτο βήμα είναι να είμαστε ειλικρινείς και να το παραδεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μετατραπεί σε πεδίο ανταγωνισμού και αντιπαράθεσης ανταγωνιστικών πολιτικών σχεδίων» .
Η σημερινή διάρθρωση του πολιτικού σκηνικού δείχνει ότι οι Ο.Π. είναι η μόνη πολιτική δύναμη με την οποία μπορούμε να συγκλίνουμε προγραμματικά και να έχουμε κοινές δράσεις στο κινηματικό επίπεδο όπως συμμετοχή στο κίνημα ενάντια στην κλιματική αλλαγή, Αχελώος, Ασωπός, κινήματα στις τοπικές κοινωνίες κοκ. Με ΚΚΕ είναι αδύνατο να συμπέσουμε στο επίπεδο των αντιπροτάσεων αλλά πέρα απ αυτό η άρνηση στην κοινή δράση και η διάσπαση του φοιτητικού και συνδικαλιστικού κινήματος δεν αφήνει κανένα περιθώριο συνεννόησης με την ηγεσία του Περισσού παρά την αντίθετη διάθεση σημαντικής μερίδας των ψηφοφόρων του ΚΚΕ.
Δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος ο αποκλεισμός του Φώτη Κουβέλη από το συνέδριο. Οι αριστεροί και οι αριστερές έχουν άποψη για την ιστορία και την διαδρομή του καθενός και τον κρίνουν αυστηρά… Ο Φ.Κ. έχει επανειλημμένως περάσει αυτά τα τεστ. Τεστ που αυτοί που τον απέκλεισαν δεν έχουν τολμήσει να δώσουν ή τα έδωσαν και απέτυχαν παταγωδώς. Αυτό που είναι άξιο σχολιασμού είναι η ανακοίνωση του Αλέξη Τσίπρα… «Οι μεθοδεύσεις αποκλεισμού προσώπων και απόψεων δεν έχουν θέση στο δημοκρατικό μας κόμμα. Τέτοια φαινόμενα δεν είναι αθώα ούτε τυχαία» δήλωσε μεταξύ άλλων. Είναι πολύ καλή ανακοίνωση… Περιμέναμε όμως να την είχαμε ακούσει πιο πριν και συγκεκριμένα μετά το συνέδριο της νεολαίας ΣΥΝ, εκεί που η εκπροσώπηση της διαφορετικής άποψης στα όργανα της νεολαίας δεν είναι καθόλου αυτονόητη και για να χρησιμοποιήσω τα ίδια τα λόγια του προέδρου φαινόμενα αποκλεισμού απόψεων στην νεολαία δεν είναι ούτε αθώα ούτε τυχαία και δεν θα έπρεπε να έχουν θέση σε μια νεολαία ενός δημοκρατικού κόμματος όπως θέλει να είναι ο ΣΥΝ.
Πρέπει να ανοίξει μια συγκροτημένη κουβέντα για το στίγμα του ΣΥΝ. Ζητείται από τις διαφοροποιούμενες απόψεις μια ιδιότυπη πειθαρχεία στην δημόσια εκφορά της μειοψηφικής άποψης. Αντί όμως να αναζητούμε διοικητικά μέτρα σε πολιτικά προβλήματα καλό θα ήταν να αναζητήσουμε την προωθητική σύνθεση και την εκφορά ενός πολιτικού λόγου που θα ασκεί ιδεολογική ηγεμονία και πέραν της αριστεράς. Όταν οι πλειοψηφίες στο εσωτερικό ενός κόμματος αποτυγχάνουν να ηγεμονεύσουν ιδεολογικά και δε μπορούν να συνθέσουν προωθητικά (όπως ακριβώς συνέβη στην πλειοψηφία του ΣΥΝ την τελευταία διετία) τα φαινόμενα της έκφρασης διαφορετικών προτάσεων θα πληθαίνουν.
Αναζητούμε απεγνωσμένα τον ΣΥΝ… Ένα κόμμα που θα λειτουργεί ως κόμμα και όχι ως ομοσπονδία τάσεων, ένα κόμμα που θα παράγει πολιτική και θα αξιοποιεί τις επεξεργασίες του (πρόγραμμα), ένα κόμμα που η πλειοψηφία θα προσπαθεί να συνθέτει και δεν θα διαχειρίζεται το κόμμα ως φέουδο, ένα κόμμα που θα οικοδομεί συμμαχίες σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για να αλλάξει την κατάσταση. Ένα κόμμα που θα κάνει χαρούμενα και περήφανα τα μέλη του. Ένα κόμμα που η λέξη «συντροφικότητα» θα έχει περιεχόμενο. Αυτό το κόμμα σήμερα ζει στα όνειρα μας και είμαστε αρκετοί που θέλουμε να το ζήσουμε.
Κώστας Ζαχαριάδης
Νεολαία ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS