- Να ξεκινήσουμε από την χθεσινή εξέλιξη.. Μείον τέσσερις…..
Πράγματι ήταν μια αρνητική εξέλιξη και απροσδόκητη κατ΄ εμέ, διότι δεν μπορώ να ερμηνεύσω αυτή την πολιτική κίνηση, δεδομένου ότι έχουμε μόνο εφτάμιση μήνες μετά τις εκλογές, δεδομένου ότι σʼ αυτούς τους μήνες έχουμε περάσει κρίσεις στο πολιτικό σύστημα και στην οικονομία και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είχε συνοχή. Δεν είχαμε μια απομάκρυνση….
- Υπήρξαν… Από την οργάνωση της Καλλιθέας όταν ο κ. Κουβέλης δεν βγήκε σύνεδρος …
Θα σας πω.. Δεν είχαμε όλους αυτούς τους οκτώ μήνες μια μείζονα διαφωνία μέσα στην Κ.Ο. για θέματα που προκύπτουν και είναι κρίσιμα, τεράστια θέματα για την οικονομία, για την έξοδο από την κρίση, για την οικονομική πολιτική, την κοινωνική πολιτική. Πέρασε το πιο σπουδαίο νομοσχέδιο, όπως το Μνημόνιο, πριν από λίγους μήνες και είχαμε αποχωρήσεις από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, εξ αιτίας της διαφωνίας στην ψήφο του νομοσχεδίου, διαγραφή από τη Ν.Δ. εξ αιτίας αυτής της διαφωνίας. Στο εσωτερικό της Κ.,Ο. του ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε καμία διαφωνία, διαφοροποίηση επί της στρατηγικής, επί της πολιτικής. Υπήρχε διαφορά απόψεων καταγεγραμμένη εδώ και πολύ καιρό σε ένα οργανωτικό ζήτημα: Ποια είναι η συμμαχία με την οποία προσέρχεται το κόμμα μας ο ΣΥΝ στον πολιτικό στίβο…
- Άρα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.. Υπήρχαν οι ενδείξεις…
Κεραυνός εν αιθρία είναι η πολιτική απόφαση να μετατρέψεις μια διαφωνία, καταγεγραμμένη, σεβαστή, σε πολιτική πράξη αποχώρησης από την Κ.Ο, που, επιτρέψτε μου να πω, αλλοιώνει τους συσχετισμούς δύναμης εντός του Κοινοβουλίου έτσι όπως η λαϊκή ετυμηγορία διαμόρφωσε μόλις πριν από εφτά μήνες. Ο ελληνικός λαός έδωσε 4,6% στον ΣΥΡΙΖΑ να έχει 13 βουλευτές…
- Ναι, αλλά επέλεγαν.. Στο ψηφοδέλτιό του ο πολίτης επέλεγε και έλεγε, τον τάδε ναι γιατί είναι με την ΚΟΕ, έχω μια εκτίμηση σ΄ αυτούς, και πριμοδοτώ…
Τι είναι multiply choice είναι τα ψηφοδέλτια;…
- Υπάρχουν ονόματα.. Είναι Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς…
Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι 13 βουλευτές βρίσκονται στο Κοινοβούλιο χάρη στην ψήφο που κερδίσαμε από το Καστελόριζο ως την Κέρκυρα και από τον Έβρο ως την Κρήτη, σε περιφέρειες που οι ψηφοφόροι ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζοντας ότι εξ αιτίας αυτού του εκλογικού νόμου δεν πρόκειται να εκλέξουν στην εκλογική τους περιφέρεια βουλευτή. Άρα λοιπόν, όταν κάποιος εκλέγεται σε έναν συνδυασμό, δεσμεύεται να εκπροσωπεί τον συνδυασμό και να εκπροσωπείται απ΄ αυτόν.
- Άρα πρέπει να δώσουν τις έδρες πίσω;…
Είμαι ο τελευταίος που θα πω τι θα κάνουν. Είναι θέμα συνείδησης. Αλλά ο καθένας από μας κρίνεται…
- Θα επιμείνω… Θεωρώ ότι ο ΣΥΝ με τις τάσεις τους -υγεία είναι αυτό- και ο ΣΥΡΙΖΑ με τα κόμματα και τα κινήματα που τον απαρτίζουν σε ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο δεν ψήφιζε κάποιος δαγκωτό αλλά κάποιοι επέλεγαν πρόσωπα για μια αντίληψη… Αφού ψήφισα τον… τάδε και την αντίληψή του, ναι, τον θέλω στη Βουλή.. Αυτό σας λέω…
Ουδείς λέει ότι δεν πρέπει να είναι στη Βουλή προβεβλημένα στελέχη τα οποία εξελέγησαν στη σειρά προτίμησης πρώτα σε ψηφοδέλτια και σε εκλογικές περιφέρειες μεγάλες. Άλλο λέω εγώ. Λέω ότι τους εξέλεξαν να είναι στη Βουλή οι συγκεκριμένοι εντός του συνδυασμού τον οποίον ψήφισαν. Και σας λέω ότι το 4,6 της εκλογικής δύναμής που του αντιστοιχεί, ο ελληνικός λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ και αντιστοιχεί σε 13 βουλευτές. Συνεπώς εγώ αυτό που ζήτησα χθες στην Κ.Ο. είναι να παραμείνουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι να παραιτηθούν. Να παραμείνουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Και σας εξηγώ ότι δεν προέκυψε μια μεγάλη πολιτική διαφωνία επί της στρατηγικής, επί της κρίσης της κοινωνικής που αντιμετωπίζουμε, της οικονομικής πολιτικής που να δικαιολογεί αυτή την απόφαση. Υπήρχε καταγεγραμμένη και γνωστή διαφοροποίηση, η οποία υπήρχε και πριν τις εκλογές. Γνώριζαν οι τέσσερις και όλοι μας όταν μπαίναμε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ποια είναι αυτή η συμμαχία και ποιο είναι το πρόγραμμα με το οποίο κατέρχεται για να διεκδικήσει την ψήφο του ελληνικού λαού.
Ως εκ τούτου λέω ότι θεωρώ ότι είναι μία κίνηση βεβιασμένη και, επιτρέψτε μου να πω, στο κενό. Δεδομένου ότι για να καταγράψεις πολιτική διαφοροποίηση και να θες αυτή να εκφράζεται και στο εθνικό Κοινοβούλιο, με τέσσερις βουλευτές μάλιστα, θα πρέπει αυτή η διαφοροποίηση να μπορεί να εκφράσει κοινωνικές ανάγκες, να μπορεί να έχει μια προοπτική αυτονομίας, αυθυπαρξίας στην πολιτική ζωή του τόπου, να απαντά σε κοινωνικής διεργασίες. Τούτη την ώρα οι κοινωνικές διεργασίες δεν μας δίνουν την εικόνα, την κατεύθυνση του να προχωρήσουμε σε κινήσεις κατακερματισμού και διάσπασης. Οι κοινωνικές διεργασίες είναι κοινωνικές διεργασίες κρίσης, οικονομικής και κοινωνικής, οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις κι αυτό που χρειάζεται τούτη την ώρα είναι η Αριστερά όχι να αποσυσπειρώνεται, αλλά να συσπειρώνεται, να ενώνεται, να ενώνει τις δυνάμεις της προκειμένου να μπορέσει να ανταπεξέλθει στη βασική της αποστολή που είναι να στηρίξει την κοινωνία, να προβάλει πειστικά ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση…
- Είπατε ότι είναι μια κίνηση στο κενό.. Είναι αναστρέψιμη αυτή η κίνηση ή θεωρείτε ότι έχει λήξει το θέμα;…
Δεν λέω ποτέ ότι δεν υπάρχουν πράγματα τα οποία μπορεί να διορθωθούν. Λέω όμως και εκφράζω με έντονο τρόπο την απογοήτευσή μου για υτή την πολιτική επιλογή. Εάν αυτή η πολιτική επιλογή -το επαναλαμβάνω γιατί κατά τη γνώμη μου είναι πάρα πολύ σημαντικό- βασίζονταν πάνω σε μία επί της ουσίας διαφωνία επί της πολιτικής πρότασης θα ήταν…
- Είναι καιροσκοπισμός…
Δεν ξέρω τι είναι. Παρακολούθησα όμως με μεγάλο ενδιαφέρον την παρουσία του αγαπημένου μου συντρόφου -και πρέπει να το πω και δημόσια- ότι η κοινοβουλευτική του εμπειρία στάθηκε βοηθός σε μένα στα πρώτα μου βήματα -είμαι μόλις εφτά μήνες βουλευτής, δεν είμαι 20 χρόνια βουλευτής, ούτε 30 χρόνια- στάθηκε λοιπόν βοηθός μου ο Φ,. Κουβέλης.. Τον άκουσα να λέει ότι αλλοιώνεται η φυσιογνωμία του κόμματος διότι χάνει τον αριστερό ευρωπαϊσμό, τον αριστερό ριζοσπαστικό μεταρρυθμισμό. Και ειλικρινά δεν κατανόησα τι ήθελε να πει ….
- Υπάρχουν συνιστώσες…
….. και φαντάζομαι ότι δεν κατανοούν και οι πολίτες που ακολουθούν, που μας παρακολουθούν τούτες τις ώρες. Δηλαδή τι είναι αυτό; Εάν ενισχυθεί ο αριστερός ευρωπαϊσμός, ριζοσπαστικός μεταρρυθμισμός θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε με μεγαλύτερη επάρκεια την κρίση που μαστίζει την ελληνική κοινωνία;
Οι συνιστώσες γνωρίζουμε τι απόψεις έχουν και γνωρίζαμε και πριν συνεργαστούμε, γιατί είχαμε ως στρατηγικό όραμα την ενότητα της Αριστεράς, με τις διαφορές της. Αυτό που δεν γνωρίζαμε είναι ότι θα οδηγηθούμε στην εκφώνηση αριστερών παραδοξοτήτων. Αλλά βλέπω ότι οδηγούμαστε ταυτόχρονα και στην εκφώνηση ανανεωτικών παραδοξοτήτων. Γιατί είναι παραδοξότητα σήμερα, σε μια περίοδο κρίσης, να λέμε ότι το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας είναι ότι δεν ενισχύεται ο αριστερός ευρωπαϊσμός.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι σ΄έναν πολιτικό χώρο ακούγονται ακρότητες, ένθεν κακείθεν. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι ακρότητες εκφράζονται από πρόσωπα που έχουν μια ιστορική διαδρομή, έχουν τιμήσει και έχουν τιμηθεί από το χώρο μας. Έχουν τιμήσει τα κοινοβουλευτικά και ευρωκοινοβουλευτικά έδρανα του ΣΥΝ με πολυετή παρουσία Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα. Και επιτρέψτε μου να σας πω ότι δεν είναι η περίοδος που δικαιολογεί τη δημιουργία πολιτικών σχημάτων σε μία ανταγωνιστική λογική με το κόμμα και με τη συμπαρατάξή μας τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια περίοδο κρίσης δεν μπορεί να δικαιολογηθεί στο όνομα καμίας επιβεβαίωσης φιλοδοξιών, προσωπικών ή πολιτικών.
- Προσωπικές φιλοδοξίες ήταν;… Γιατί συζητήσατε μαζί τους, είναι άνθρωποι που τους ξέρετε πάρα πολύ καλά…
Θα επαναλάβω. Απόψεις διαφορετικές και ακραίες στα όρια παραδοξοτήτων, επαναλαμβάνω.. Από τη μια μεριά ακούμε ότι πρέπει να φύγουμε από τη Βουλή, ακούμε ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου η κυβέρνηση δεν έχει η ίδια την ευθύνη, αλλά είναι κυβέρνηση κατοχής κι ότι πρέπει να κάνουμε νέο ΕΑΜ. Αυτά είναι παραδοξότητες. Και από την άλλη μεριά, σε μια περίοδο που η Ε.Ε. μαζί με το Δ.Ν.Τ. μας έχουν επιβάλει έναν στενό κορσέ, ακούμε ότι ο ΣΥΝ έχει χάσει τον ευρωπαϊσμό του…
Αυτές είναι ακραίες απόψεις. Θεμιτές να υπάρχουν σ΄έναν χώρο. Τα δημοκρατικά κόμματα αποφασίζουν συλλογικά και δημοκρατικά. Πριν από λίγες μέρες είχαμε ένα δημοκρατικό συνέδριο, του πιο δημοκρατικού -σας βεβαιώνω- κόμματος στην ελληνική πολιτική ζωή, εξέλεξε ηγεσία με μεγάλη πλειοψηφία και πρέπει να γίνουν σεβαστές οι αποφάσεις. Δεν δικαιολογείται σε κανένα δημοκρατικό μόρφωμα, είτε είναι κόμμα, είτε είναι συνδικάτο, είτε είναι σωματείο, η μειοψηφία του 20% να απειλεί ότι αν δεν γίνει το δικό της θα σηκωθεί να φύγει…
- Πρέπει να συνεργαζόμαστε με όλους θάλεγε ένας μέσος αριστερός;.. Δηλαδή σ΄ένα τέτοιο δυναμικό σχήμα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ .. ο ΣΥΝ που είναι κόμμα πρέπει να συνεργάζεται με όλους, με όλες τις εκφράσεις που κάποιες μπορεί να πει κανείς δεν είναι και αριστερά, είναι έξω από τα όρια της αριστεράς….. Δηλαδή τροτσκιστές, μαοϊκοί, ανανεωτικοί, λενινιστές… όλοι με όλους;…
Το ζητούμενο, κατά την εκτίμησή μου, είναι η ευρύτερη δυνατή συσπείρωση. Ταυτόχρονα όμως είναι και ένας συνεκτικός πολιτικός λόγος. Το πρόβλημα με τον ΣΥΝ δεν είναι ότι συνεργάζεται με πολλούς. Το πρόβλημα με τον ΣΥΝ, το οποίο προσπαθήσαμε να επιλύσουμε με δημοκρατικό τρόπο, μέσα από τις αποφάσεις του συνεδρίου μας, είναι να σταματήσει η παράλληλη και η ισόποση εκφώνηση διαφορετικών πολιτικών γραμμών. Το πρόβλημα με τον ΣΥΝ δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η συμμαχία του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια συμμαχία στην οποία θα υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, γιατί έτσι είναι οι συμμαχίες. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΣΥΝ μέχρι τώρα, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν κόμμα. Και η συλλογική βούληση των μελών του ήταν ο ΣΥΝ να γίνει κόμμα. Δεν μπορεί να υπάρχει η άποψη του προέδρου, αλλά ταυτοχρόνως στα ΜΜΕ και στην κοινωνία να ακούγεται με ίδιο επίπεδο φωνής και η άποψη άλλων δεκαπέντε συνιστωσών, τάσεων, ομάδων. Δεν φιμώνεται η διαφορετική άποψη. Προφανώς και δεν μπορεί να φιμώνεται η διαφορετική άποψη. Θα ακούγεται η διαφορετική άποψη. Όμως δεν μπορεί να εκβιάζεται και η βούληση των πολλών με βάση τη δημόσια διαρκή εκφώνηση της άποψης των ολίγων.
Άρα λοιπόν, για να πάμε στον πυρήνα του προβλήματος, αντιλαμβάνομαι ότι πιθανώς οι σύντροφοί μου που αποφάσισαν να αποχωρήσουν από τα όργανα του ΣΥΝ και εσχάτως από την Κ.Ο., μπορεί όντως να διαφωνούν μ΄ αυτό το μοντέλο κόμματος που αποφασίσαμε με δημοκρατικό τρόπο, όχι να επιβάλλουμε χτίσουμε σιγά-σιγά, να κάνουμε τον ΣΥΝ κόμμα. Μ΄ αυτό πιθανόν να αποφάσισαν να διαφοροποιηθούν. Εκεί πραγματικά βλέπω μία αιτία διαφοροποίησης. Εκεί όμως πρέπει να σας πω ότι έγινε μια μεγάλη, διαρκής συζήτηση. Η συντριπτική πλειοψηφία της βάσης, των μελών του κόμματος δεν μπορούσαν να ανεχθούν άλλο αυτή την εικόνα. Ανεξάρτητα από το ποια άποψη είναι πλειοψηφούσα στην εκάστοτε συγκυρία -γιατί στα δημοκρατικά κόμματα εναλλάσσονται οι πλειοψηφίες- αυτό το οποίο είναι αναγκαίο, απαραίτητο, ιδίως όταν συμμετέχεις και σε μια συμμαχία με διαφορετικές απόψεις, είναι ως κόμμα να έχεις συνοχή, να καταλαβαίνει ο κόσμος τι λες, τι εκπέμπεις.
Πιστεύω ότι αυτό εκφράστηκε και μέσα από την πολιτική απόφαση του συνεδρίου, όπου αποφασίστηκε να θεσπιστούν κάποιοι κανόνες λειτουργίας που να τους συνομολογήσουμε όλοι και ταυτόχρονα να εφαρμοστεί και το Καταστατικό, το οποίο προβλέπει και θητείες για τα προβεβλημένα στελέχη, ώστε να υπάρξει και μία δυνατόν καλύτερη προσπάθεια για την ανάδειξη νέων στελεχών. Η ανανέωση δεν είναι ένα σχήμα ρητορικό. Δεν μπορεί να γίνει ανανέωση, αναπαλαιώνοντας διαρκώς τις ίδιες απόψεις και τα ίδια πρόσωπα.
- Αυτό που θέλω να σας ρωτήσω με το χέρι στην καρδιά, δύο μορφές της ελληνικής αριστεράς, ο Αλ. Αλαβάνος και ο Φ. Κυβέλης, από άλλο μετερίζι ο ένας, από άλλο μετερίζι ο άλλος, και συνεργάτες σας, σας άδειασαν;…
Δεν θα χρησιμοποιήσω αυτές τις εκφράσεις. Εκτιμώ ότι η προσφορά και των δύο στην ελληνική πολιτική ζωή και την αριστερά είναι ανεκτίμητη. Θεωρώ όμως επίσης ότι τα δημοκρατικά κόμματα επιλέγουν ηγεσίες. Και οι επιλογές αυτές πρέπει να γίνονται σεβαστές. Όταν δεν γίνονται σεβαστές και στη βάση της αμφισβήτησης αυτών των επιλογών επιδιώκει κανείς να δημιουργήσει μορφώματα,. Ανεξαρτήτως αν θέλει να παίξε σ΄ αυτά αρχηγικό ή μη ρόλο -αυτό είναι δευτερεύον- και οδηγεί σε καταστάσεις πολυδιάσπασης έναν πολιτικό χώρο ο οποίος αυτή τη στιγμή οφείλει να σταθεί όρθιος για να στηρίξει την ελληνική κοινωνία, τότε νομίζω ότι αυτές οι επιλογές κρίνονται. Και από τον κόσμο της αριστεράς και από τους πολίτες.
Το μόνο που θα σας πω είναι ότι είμαι μόλις δύο χρόνια στην ηγεσία του ΣΥΝ, εκλεγμένος και τις δύο φορές από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών. Και μάλιστα την πρώτη φορά με μία δυναμική αποδοχής της εξέλιξης αυτής από την ελληνική κοινωνία. Έχω κάνει λάθη; Βεβαίως έχω κάνει λάθη. Πολύ σημαντικά λάθη. Άλλωστε έκανα και την αυτοκριτική μου. Και ο καθένας μας που κάνει λάθη είναι να μπορεί και να έχει την αυτοπεποίθηση και τη συλλογική λειτουργία για να τα διορθώσει. Έχω δεχτεί κριτική εκ των έσω μεγαλύτερη από κάθε άλλον πρόεδρο του ΣΥΝ.
Η άποψή μου είναι ότι σ΄ αυτή την πορεία, αν θέλεις να αλλάξεις τα πράγματα, να αλλάξεις την κοινωνία, πρέπει να είσαι πρωτίστως αποφασισμένος να αλλάξεις εσύ ο ίδιος και εσωτερικά. Η αριστερά πρέπει να αλλάξει για να μπορέσει να κερδίσει την κοινωνία…
- Προς το παρόν όμως τριχοτομείται .. Έχουμε το Μέτωπο του κ. Αλαβάνου, έχουμε την κίνηση των τεσσάρων τώρα… και έχουμε και τον ΣΥΡΙΖΑ… Τριχοτομείται δηλαδή η αριστερά…
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι αυτή η έκφραση θα ήταν ακριβής εάν συνομολογούσε και μία υπαρκτή κίνηση κατεύθυνσης στο κοινωνικό πεδίο αυτού του κατακερματισμού που υπονοείτε. Εγώ δεν το βλέπω. Βλέπω ότι η αριστερά έχει πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις και απόψεις. Δεν μπορούν όμως αυτές οι διαφορετικές εκφράσεις και απόψεις να συγκροτήσουν πολιτικό μόρφωμα με προοπτική, δηλαδή κόμμα, γιατί τα κόμματα εκφράζουν κοινωνικές ανάγκες και απευθύνονται σε πολίτες οι οποίοι θέλουν να εμπιστευτούν τα κόμματα για να αλλάξει η ζωή τους. Δεν ανταποκρίνονται ούτε σε ιστορικά ρεύματα που έχουν διαμορφωθεί στην αρχή της δεκαετίας του ΄80, αλλά σήμερα δεν λένε πολλά πράγματα, όπως το ιστορικό ρεύμα -το σέβομαι απολύτως- του ανανεωτικού λεγόμενου χώρου. Όμως έχουν προκύψει 25 χρόνια κοινής παρουσίας και κοινών αγώνων. Έχει δημιουργηθεί μια νέα ταυτότητα στον ΣΥΝ και την αριστερά. Δεν μπορούμε να τρώμε διαρκώς από τα έτοιμα της δεκαετίας του ΄80. Και επίσης δεν μπορούν να ανταποκριθούν και στις προσωπικές θεμιτές φιλοδοξίες ή στην αδυναμία προσώπων να έχουν δεύτερο ρόλο. Και δεν αναφέρομαι τόσο στον αγαπημένο μου σύντροφο Φ. Κουβέλη, όσο στον πρώην πρόεδρο του ΣΥΝ, ο οποίος βρέθηκε πάνω από 30 χρόνια στα έδρανα του Κοινοβουλίου, του εθνικού και του ευρωπαϊκού, ο ίδιος επέλεξε την αποχώρησή του, δρομολόγησε δημοκρατικές διαδικασίες και ξαφνικά, τη στιγμή που βρέθηκε εκτός Βουλής με δική του απόφαση, αποφάσισε να προτείνει την καινοτόμα και πρωτοφανή πρόταση, να αποχωρήσει τώρα η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ από το Κοινοβούλιο.
Αυτές είναι παραδοξότητες. Ο κόσμος τις κατανοεί. Από την άλλη όμως εγώ ως νεοεκλεγμένος πρόεδρος του ΣΥΝ και η ηγεσία του ΣΥΝ είμαστε αποφασισμένοι να βάλουμε ένα τέρμα σ΄ αυτήν την παραδοξότητα της κατάστασης.
- Τι σημαίνει το «τα παιχνίδια τελείωσαν» στο συνέδριο;…
Σημαίνει ότι ο ΣΥΝ θα γίνει κόμμα. Με πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αλλά κόμμα. Με ενιαία εκφώνηση πολιτικής γραμμής. Σημαίνει ότι θα σεβαστούμε την ετυμηγορία των μελών μας. Και ταυτόχρονα σημαίνει ότι η συμμαχία μας, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι ξέφραγο αμπέλι εντός του οποίου θα υπάρχει το ελεύθερο, το πράσινο φως να διαμορφώνονται νέες συμμαχίες και ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδια. Αλλά θα συμφωνήσουμε, θα προχωρήσουμε στην εκφώνηση ενός νέου πολιτικού συμβολαίου, να βρούμε ποια είναι αυτά που μας ενώνουν για να προχωρήσουμε μαζί. Όσοι μπορούμε να προχωρήσουμε μαζί. Εγώ ελπίζω να προχωρήσουμε όλοι.
Και να σας πω και κάτι άλλο. Ακριβώς επειδή δεν βλέπω αυτή τη στιγμή να καλύπτει κανένα πολιτικό κενό η κίνηση των τεσσάρων συντρόφων μου που αποχώρησαν από την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, θα σας πω ότι βλέπω ότι και με αυτούς στο μέλλον θα υπάρξει κοινή πορεία…
- Υπάρχει ενδεχόμενο να συνεργαστείτε τώρα στις δημοτικές εκλογές;…
Εμείς θα κάνουμε τις επιλογές μας. Οι επιλογές αυτές πιστεύω ότι θα είναι τέτοιες που θα δημιουργούν την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση. Θέλω λοιπόν να πιστεύω ότι οι τέσσερις που αποχώρησαν, ακριβώς ε4πειδή δεν βλέπω ότι υπάρχει ούτε άλλο πολιτικό σχέδιο που μπορεί να οδηγήσει πουθενά, ούτε διαφοροποίηση επί της γραμμής, θα ακολουθήσουν τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ και αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε σε κοινή πορεία. Οι πληγές όμως που δημιουργούνται είναι σημαντικές, κυρίως στη δημόσια εικόνα του εγχειρήματος.
Και έρχομαι τώρα, γιατί νομίζω ότι καταχραστήκαμε το χρόνο με τα εσωτερικά μας, η κοινωνία αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες. Το φθινόπωρο είναι πολύ πιθανόν να κλείνουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις, να κλείνουν μαγαζιά, να έχει φτάσει η ανεργία στο 20%. Είναι πολύ πιθανόν να βρεθεί η κυβέρνηση μπροστά στην αδυναμία, στα αδιέξοδα μάλλον αυτής της πολιτικής που εφαρμόζει. Είπαμε ότι τον κίνδυνο της χρεοκοπίας τον φέρνει πιο κοντά η πολιτική που έχει επιλέξει, η πολιτική του Δ.Ν.Τ. Άρα βρισκόμαστε στην πιο κρίσιμη καμπή της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία 35 χρόνια…
- Τα τελευταία όμως 24ωρα κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση κάνουν προσπάθεια και διαψεύδουν διαρκώς τη λέξη που είπατε, χρεοκοπία. Διάβαζα εχτές την ανακοίνωση που έβγαλε ο κ. Λαφαζάνης για το θέμα της οικονομίας και είπε ότι χρειάζεται άμεση επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, κάτι που αρνήθηκε προχθές πάλι ο κ. Παπακωνσταντίνου. Μπορούμε να προχωρήσουμε σε άμεση επαναδιαπραγμάτευση του χρέους;…
Η άποψή μου είναι σαφής. Θεωρώ ότι με ένα χρέος στο 150% , γιατί εκεί θα οδηγήσει στο τέλος της τριετίας μ΄ αυτή την πολιτική της ύφεσης που επιλέγει η κυβέρνηση, δεν μπορείς να προχωρήσεις πολύ μακριά. Ακόμα κι αν σταθεροποιηθείς στο 150%. Είναι εκρηκτικό. Είναι τροχοπέδη. Έχω λοιπόν την αίσθηση ότι αργά ή γρήγορα αυτά τα οποία λέτε σενάρια θα γίνουν μια ρεαλιστική προοπτική απ΄ όλους όσους θέλουν να δουν μια διέξοδο.
Τρεις τρόποι υπάρχουν αυτή τη στιγμή να ξεπεράσει κανείς την κρίση. Ο ένας είναι πληθωριστική πολιτική. Δεν έχουν αυτή την αντίληψη στην Ε.Ε. Ο άλλος είναι πλεονασματικός προϋπολογισμός. Στην ύφεση μας βυθίζει αυτή η πολιτική και όχι στην ανάπτυξη για να έχουμε πλεόνασμα. Ο τρίτος τρόπος είναι να υπάρξει μια διαδικασία ρύθμισης των επιτοκίων, των χρεών, του χρόνου αποπληρωμής και διαγραφής μέρους του χρέους. Αυτό όμως δεν είναι δεδομένο ότι οδηγεί σε θετικές εξελίξεις. Εξαρτάται με τους όρους που θα γίνει και με τους συσχετισμούς που μπορεί να γίνει. Με τους σημερινούς όρους και με τους σημερινούς συσχετισμούς θα είναι μια εξέλιξη δραματική. Με τους όρους τους οποίους εμείς επιδιώκουμε, δηλαδή με την κοινωνία στο προσκήνιο, να απαιτεί, να διεκδικεί, να βάζει όρους, νομίζω ότι μπορεί να είναι μια θετική εξέλιξη.
Και θέλω να πω πολύ συγκεκριμένα τι εννοώ θετική και αρνητική εξέλιξη. Εάν η διαδικασία αυτού που λέμε διαπραγμάτευση -γιατί τι σημαίνει διαπραγμάτευση, κάτι δίνω, κάτι παίρνω- είναι το Δ.Ν.Τ. να είναι ο διαπραγματευτής και να διαπραγματευτεί διαγραφή μέρους του χρέους ή διευκόλυνση αποπληρωμής με αντάλλαγμα διάλυση κοινωνικών σχέσεων, απελευθέρωση απολύσεων, ασφαλιστικό που θα δίνει σύνταξη κατώτερη από το επίδομα ανεργίας, τότε οι όροι θα είναι δραματικοί. Αν όμως όλη αυτή η διαδικασία γίνει με την κοινωνία στο προσκήνιο να απαιτεί, να λέει ως εδώ, να λέει δεν αντέχει άλλο αυτή η κοινωνία, ο έλληνας εργαζόμενος που δεν ευθύνεται για την κρίση, τότε ενδεχομένως να γίνει με όρους που θα είναι όροι προωθητικοί. Διαγραφή μέρους του χρέους -και βεβαίως αυτό δεν μπορεί να γίνει μονάχα σε μονομερές επίπεδο διαπραγμάτευσης. Είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι αυτή η κρίση είναι κρίση ευρωπαϊκή και παγκόσμια. Το πρόβλημα χρέους δεν είναι πρόβλημα που το δημιούργησε η Ελλάδα. Άρα αυτή τη στιγμή χρειάζεται μέτωπο με τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, που βρίσκονται πρώτες στη σειρά για να γίνουν κι αυτές πειραματόζωα και μια διαδικασία συνολικής ρύθμισης του χρέους για να ξεπεραστεί η κρίση χρέους σε επίπεδο ευρωπαϊκό, σε συντονισμό με αυτές τις χώρες και όχι μονομερώς.
- Μέρος του χρέους πάντως το δημιούργησαν Έλληνες ή τουλάχιστον Έλληνες σε συνεργασία με μεγάλα συμφέροντα .. Έχετε αισιοδοξία ότι κάτι μπορεί να γίνει; Στο μεγάλο σκάνδαλο της Siemens αλλά και το Βατοπέδι..
Στο Βατοπέδι, για παράδειγμα, είχαμε πέντε διαφορετικά πορίσματα…
- Ένα είναι το δικό σας… Γιατί δεν κάνατε προσπάθεια να έχουμε τέσσερα πορίσματα…
..Έγινε προσπάθεια από τη δική μας την πλευρά. Αλλά το κρίσιμο είναι τα δυο μεγάλα κόμματα έχουν πορίσματα που το ένα τα ρίχνει όλα στο άλλο. Αυτό υποτιμά τη νοημοσύνη των Ελλήνων πολιτών.
Έχω λοιπόν την αίσθηση ότι γίνεται ένας διαγκωνισμός στις εξεταστικές επιτροπές και μ΄ αυτή τη σκανδαλολογία ποιος έκλεψε περισσότερο, να ισοφαρίσουμε, αν μας έβγαλαν έναν από την Siemens, να βγάλουμε κι εμείς έναν από το άλλο. Αυτός είναι ο διαγκωνισμός που γίνεται..
- Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να περάσει το ψυχολογικό φράγμα και να έχει κοινό πόρισμα με τον ΛΑ.Ο.Σ. και το ΚΚΕ;… στο θέμα του Βατοπεδίου π.χ.;…
Εμάς αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το περιεχόμενο. Έγινε προσπάθεια… Ο Ν.Τσούκαλης, που ανεξαρτητοποιήθηκε, δεν υπήρχε καμία ουσιώδης διαφορά σε επίπεδο εκτίμησης, αντίληψης, γραμμής στο εσωτερικό της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Αγαστή συνεργασία είχαμε. Ο Ν.Τσούκαλης έκανε μια εξαιρετική δουλειά στην επιτροπή και προσπάθησε να κατευθύνει και την επιτροπή στη λογική του ενιαίου πορίσματος, για αυτό και αμφιταλαντεύτηκαν, ζήτησαν και παράταση κάποια στιγμή. Τελευταία στιγμή όμως επικράτησαν μικροκομματικές σκοπιμότητες και κυρίως των δύο μεγάλων κομμάτων -γιατί εκεί παίζεται το παιχνίδι- όπου ο ένας ήθελε να ρίξει τις ευθύνες στον άλλον. Και το ίδιο γίνεται και στη Siemens. Προσπαθούν να βρουν να ανασύρουν, όταν βγαίνει ένα σκάνδαλο πράσινο, οι πράσινοι προσπαθούν να βρουν ένα γαλάζιο για να ισοφαρίσουν. Και βλέπουμε αυτή τη στιγμή ότι γίνεται μια προσπάθεια να επιρριφθούν οι ευθύνες σε απόστρατους της πολιτικής, σε πρόσωπα τα οποία δεν παίζουν και κανένα ρόλο, όπως ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο Τ.Μαντέλης. Ενώ το σκάνδαλο Siemens είναι ένα διαχρονικό σκάνδαλο του δικομματικού πολιτικού συστήματος και πίσω του κρύβει σκελετούς στα συρτάρια που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το παρελθόν αλλά και με το παρόν της πολιτικής ζωής του τόπου.
- Να ρωτήσω για τους τέσσερις που έφυγαν.. Παραμένουν μέλη του ΣΥΝ;…
Ελπίζω να μην φύγουν από κοντά μας στις απόψεις, στην πολιτική μέσα στο Κοινοβούλιο, ελπίζω να υπηρετήσουν την ίδια πολιτική που ακολουθούσαν μέχρι χθες, πολιτική σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική και με την πολιτική του ΔΝΤ που είναι η πιο βάρβαρη που έχει αντιμετωπίσει ποτέ η ελληνική κοινωνία. Απ΄ αυτό θα κριθεί και η δυνατότητα να ξαναβρεθούμε σε κοινούς αγώνες Ελπίζω ότι θα συνεχίσουν να ακολουθούν την ίδια γραμμή.
Με ρωτάτε για τον ΣΥΝ. Σας είπα ότι ο ΣΥΝ είναι ένα δημοκρατικό κόμμα. Και σ΄ αυτή την κρίσιμη στιγμή εμείς καλούμε και το τελευταίο μέλος που ταλαντεύεται να μείνει στο κόμμα. Εδώ είναι το σπίτι του, εδώ πρέπει να παραμείνει. Να σεβαστεί βεβαίως τις δημοκρατικές συλλογικές αποφάσεις και να μείνει στο κόμμα.
Ο ΣΥΝ είναι ένα συντεταγμένο κόμμα και έχει καταστατικές λειτουργίες Το καταστατικό λοιπόν του ΣΥΝ είναι σαφές σε ότι αφορά τα μέλη του που εκλέγονται στο Κοινοβούλιο. Και το καταστατικό του ΣΥΝ λέει ρητά και κατηγορηματικά ότι δεν μπορεί να είσαι μέλος του κόμματος εκλεγμένος στο Κοινοβούλιο και να ανήκεις σε άλλη κοινοβουλευτική ομάδα ή να μην ανήκεις στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός σου.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι όλοι ξέρουν να σέβονται και να διαβάζουν σωστά τα καταστατικά που είναι οι αρχές λειτουργίας των κομμάτων. Και άρα λοιπόν αυτές οι αντιφατικές πολιτικές επιλογές πρέπει να εξειδικεύονται και με βάση τους συντεταγμένους κανόνες λειτουργίας που όλοι πρέπει να τους σέβονται.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS