Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Αυτή είναι η πρώτη συνεδρίαση της νέας ΚΠΕ μετά από το συνέδριο. Εύχομαι σε όλες και όλους καλή δουλειά και καλή δύναμη.
Το συνέδριό μας, έδωσε απαντήσεις σε καθοριστικής σημασίας πολιτικά και οργανωτικά προβλήματα. Και κυρίως μας έδωσε μια σαφή εντολή να γυρίσουμε σελίδα. Να αφήσουμε πίσω μας παθογένειες του παρελθόντος. Να αφήσουμε πίσω μας την εικόνα Βαβυλωνίας, την ταυτόχρονη εκφώνηση ανταγωνιστικών πολιτικών σχεδίων, τις προσωπικές στρατηγικές, τις επιλεκτικές σχέσεις στελεχών με ΜΜΕ, την απαξίωση της συλλογικότητας, της συντροφικότητας, της ενιαίας έκφρασης του κόμματος. Είναι σαφής η εντολή του Συνεδρίου. Είναι η εντολή να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή να ξαναανακαλύψουμε την έννοια της αλληλεγγύης και της ενιαίας κομματικής λειτουργίας. Και είναι σαφές ότι αυτή η ευθύνη είναι ευθύνη που βαραίνει όλους εμάς, τη νέα ηγεσία του κόμματος κι είναι μια ευθύνη στην οποία οφείλουμε να ανταποκριθούμε. Διότι πλέον σε εμάς αποκλειστικά εναπόκειται το αν θα μπορέσουμε να γυρίσουμε σελίδα και να ανοίξουμε δρόμο για την ανασυγκρότηση του Συνασπισμού, μέσα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία. Και πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν και καμιά από εμάς.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Έχει περάσει ελάχιστος χρόνος από την υπογραφή και την ψήφιση του περίφημου μνημονίου. Και οι επιπτώσεις από την πολιτική που ασκείται, είναι ήδη ορατές σε κάθε επίπεδο της κοινωνίας.
Οι πρόσφατοι οικονομικοί δείκτες, που εμφανίζουν πτώση του ΑΕΠ κατά 2.5% ήδη και μεγάλη συρρίκνωση σημαντικών παραγωγικών κλάδων. Την ίδια στιγμή οι προβλέψεις μέχρι το τέλος του έτους είναι ακόμα χειρότερες και αυτό δείχνει πόσο σκοτεινή είναι σήμερα η προοπτική της ελληνικής οικονομίας.
Η απελπισμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να αυξήσει τα έσοδα του προϋπολογισμού μέσα από αύξηση των έμμεσων φόρων, οδηγεί σε πληθωρισμό της τάξης του 5.4% τον ψηλότερο της ευρωζώνης.
Ατό σημαίνει ότι η υποτιθέμενη παράλληλη πτώση μισθών και τιμών, την οποία μας ανακοίνωσε η κυβέρνηση ως στρατηγική δική της και του ΔΝΤ για την ανάκαμψη της οικονομίας, έχει αποδειχτεί ήδη ένα τεράστιο ψέμα. Η λεγόμενη εσωτερική υποτίμηση, διότι αυτό που υποτιμάται είναι οι μισθοί, το εισόδημα, οι τιμές όμως στα είδη βασικής λαϊκής κατανάλωσης στα βασικά είδη είναι ιδιαίτερα υψηλές.
Το σχέδιο της κυβέρνησης και του ΔΝΤ δεν είναι η ανάκαμψη. Ούτε τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Το σχέδιό τους είναι η ωμή και ξεδιάντροπη λεηλασία εισοδημάτων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Το σχέδιό τους είναι η βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των οικονομικά ισχυρών και εις βάρος της κοινωνίας.
Η προοπτική της χώρας την επόμενη τριετία, έχει ήδη διαφανεί. Δεν υπάρχει καμία αναπτυξιακή προοπτική. Υπάρχει μόνο η προοπτική της τρομακτικής ύφεσης, της ανεργίας και της φτώχειας.
Και αυτή η προοπτική γίνεται ακόμα πιο σκοτεινή, όταν βλέπουμε το Υπουργείο Οικονομικών να μαγειρεύει λογιστικά την αύξηση των εσόδων αναγνωρίζοντας ουσιαστικά ότι οι στόχοι που θέτει το περίφημο μνημόνιο είναι εντελώς έξω από την πραγματικότητα.
Όταν προσπαθούν να συγκρατήσουν τις δαπάνες κηρύσσοντας ουσιαστικά μια άτυπη στάση πληρωμών του δημοσίου.
Αποτέλεσμα, η κυβέρνηση να μην είναι σήμερα σε θέση να εγγυηθεί ούτε καν την ομαλή λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων και η κατάσταση είναι τραγική στα δημόσια νοσοκομεία. Είναι σχεδόν ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Δεν υπάρχει στοιχειώδης υποδομή, δεν υπάρχει στοιχειώδες απόθεμα ιατροφαρμακευτικού υλικού. Και κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές. Κι όλα αυτά έχουν σαν στόχο την απαξίωση του ΕΣΥ, τη διόγκωση των εσόδων των ιδιωτικών θεραπευτηρίων, και βεβαίως να τα φορτώσουν όλα αυτά όχι στην αδυναμία τη δική τους ως κυβέρνηση να προβλέψουν αυτές τις αδυναμίες και να τις επιλύσουν, αλλά στη διαφθορά και στη διαπλοκή. Υπαρκτή βεβαίως αλλά κανείς δεν μπορεί να τα φορτώνει όλα εκεί γιατί η κυβέρνηση δεν έχει ρόλο παρατηρητή. Οφείλει να εντοπίσει τις παθογένειες και να τις καταπολεμήσει και εν προκειμένω να στηρίξει το ΕΣΥ. Όμως σήμερα η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι τραγική και νομίζω ότι πρέπει να αποτελέσει ένα από τα πρώτα μέτωπα διεκδικήσεων το επόμενο διάστημα διότι σε αυτές τις συνθήκες της όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων είναι σαφές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών αν δεν έχει την δυνατότητα σε μια κρίσιμη στιγμή να καταφύγει στο ΕΣΥ, στην κοινωνική προστασία, θα βρίσκεται αίολη.
Και οι δημόσιες επενδύσεις, το ουσιαστικότερο εργαλείο για να βγει μια οικονομία από την κρίση, περικόπτονται δραστικά, ενάντια σε κάθε λογική.
Είναι σα να βυθίζεται το πλοίο, και να διευρύνεις το ρήγμα, για να μπουν τα νερά μέσα μια ώρα αρχύτερα.
Μαζί με όλα αυτά, έρχονται τελευταία να προστεθούν στο κλίμα και οι φήμες για χρεοκοπία της χώρας.
Φήμες που φοβίζουν και αναστατώνουν τον κόσμο. Φήμες που λειτουργούν ως μέσο πειθάρχησης, για μια κοινωνία στα όρια της απόγνωσης.
Οι φήμες αυτές είναι μέρος του κερδοσκοπικού παιχνιδιού. Και δεν πρόκειται να σταματήσουν, όσο κάποιοι συνεχίζουν να επενδύουν σε τέτοια σενάρια.
Δεν θα σταματήσουν, αν δεν αλλάξει η λογική πάνω στην οποία οικοδομείται το ευρωπαϊκό οικονομικό μοντέλο.
Μετά την παγκόσμια κρίση, οι ευρωπαϊκές οικονομίες γίνονται η μια μετά την άλλη παίγνιο στα χέρια της παγκόσμιας κερδοσκοπίας.
Για να σταματήσει αυτό, πρέπει το συγκεκριμένο μοντέλο να αναθεωρηθεί εκ βάθρων. ΝΑ υπάρξουν μηχανισμοί άμυνας απέναντι στις κερδοσκοπικές πιέσεις, μηχανισμοί όπως ο απʼ ευθείας δανεισμός των χωρών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Να καταργηθεί το σύμφωνο σταθερότητας και να απαλλαγεί η Ευρώπη από την θηλιά του μονεταρισμού και του νεοφιλελευθερισμού.
Πρέπει όμως να δούμε ότι όταν εμείς επισημαίναμε πριν από 1, ½ μήνα όταν στην Βουλή ψηφίζανε αυτά τα μέτρα, το μνημόνιο και πιο παλιά στις 3 του Μάρτη όταν έφερναν τα πιο σκληρά μέτρα και τους είπαμε ότι τα μέτρα αυτά είναι που θα κάνουν πιο κοντινή, πιο πιθανή την προοπτική της πτώχευσης και της χρεωκοπίας τότε μας λοιδορούσαν. Μας έλεγαν ότι δεν έχουμε εικόνα της πραγματικότητας. Η ύφεση είναι αυτή που μας οδηγεί στην ανακύκλωση αυτών των σεναρίων. Η αδυναμία αναπτυξιακής προοπτικής.
Υπάρχουν εδώ δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη: Όχημα για την αλλαγή της Ευρώπης, είναι οι ίδιοι οι αγώνες των λαών της. Οι αγώνες που σιγα σιγα εξαπλώνονται από τη μία χώρα στην άλλη, ζητώντας κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.
Αυτό είναι το δικό μας όραμα, το δικό μας πολιτικό σχέδιο.
Η Ευρώπη θα αλλάξει από τα κάτω ή θα πάψει να υπάρχει όπως την γνωρίσαμε έως τώρα. Το μέλλον της είναι στα χέρια των εργαζομένων και των λαών της.
Η διεθνής αλληλεγγύη και ο συντονισμένος αγώνας είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να αμφισβητήσει τους σημερινούς συσχετισμούς. Ειδικά σήμερα, που το κεφάλαιο επιχειρεί να στρέψει την Ευρώπη σε ακόμα πιο αδιέξοδους δρόμους, σε ακόμα πιο σκληρή δημοσιονομική πειθάρχηση, σε ακόμα μεγαλύτερη κοινωνική οπισθοδρόμηση.
Οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, της Ισπανίας, της Ιταλίας που βρίσκονται σήμερα στους δρόμους, και αύριο οι εργαζόμενοι των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών, κρατάνε στα χέρια τους την υπόθεση μιας άλλης Ευρώπης.
Την υπόθεση της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης. Της ανάπτυξης για τον άνθρωπο και τις κοινωνικές ανάγκες όχι για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Η δεύτερη παρατήρηση. Μέσα σε ένα κλίμα απειλής για χρεωκοπία, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στα μηνύματα που στέλνουμε. Γιατί βλέπουμε σε κάθε βήμα αυτών των εξελίξεων μια μερίδα του κεφαλαίου η πιο σκληρή να υποστηρίζει την στάση πληρωμών, ή ακόμα και την έξοδο από την ευρωζώνη. Βεβαίως είναι χρήσιμη η συζήτηση που έχει ανοίξει και με οικονομολόγους στον χώρο μας και είναι ευπρόσδεκτες όλες οι απόψεις και οι προβληματισμοί. Αλλά όταν απευθυνόμαστε δημόσια απαντώντας σε τέτοια ερωτήματα, δεν μπορούμε να δίνουμε απαντήσεις έξω από τους δεδομένους κάθε φορά συσχετισμούς. Και οι σημερινοί συσχετισμοί δύναμης είναι συντριπτικοί εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι ποιος θα πληρώσει την κρίση. Αν θα την πληρώσουν τα κοινωνικά στρώματα ή αυτοί που τη δημιούργησαν. Και αν οι σημερινές τεράστιες κοινωνικές ανισότητες θα παραμείνουν και θα διευρυνθούν, ή αν θα υπάρξει μια πραγματική αναδιανομή πόρων, που θα ωφελεί τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
Επομένως η απάντηση σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα δεν περνάει μέσα από μαγικές συνταγές αλλά από την αμφισβήτηση των σημερινών συσχετισμών δύναμης τόσο στο κοινωνικό πεδίο όσο και στο πολιτικό. Αυτούς του συσχετισμούς οφείλουμε πρώτα από όλα να αμφισβητήσουμε και να αγωνιστούμε για να ανατρέψουμε. Αυτό πρέπει να έχουμε πρώτα από όλα στο μυαλό μας. Αν συμβεί αυτό τότε όλα θα είναι τελείως διαφορετικά. Άλλες οι δυνατότητες, άλλοι οι στόχοι, άλλα τα εργαλεία πολιτικής. Άρα λοιπόν εμείς εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε. Και μέχρι να αλλάξουν οι συσχετισμοί πρέπει να σκεφτούμε ότι ακόμα και η πιο προωθημένη σκέψη ή πρόταση μπορεί να γίνεται μέρος του σχεδίου των αντιπάλων μας. Υπʼ αυτήν την έννοια θέλει προσοχή στο τι εκπέμπουμε σε αυτό το κρίσιμο θέμα των συσχετισμών δύναμης και ας συμφωνήσουμε ότι η αμφισβήτησή τους περνάει μέσα από την αποτελεσματική κινητοποίηση των εργαζομένων, από την οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Αυτό είναι το καθήκον μας της Αριστεράς και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ για το επόμενο διάστημα. Με πρωταρχικό στόχο και άμεσο στόχο, την απόσυρση του απαράδεκτου μνημονίου που βυθίζει σε τέλμα την οικονομία και την κοινωνία.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Τα μέτωπα του επόμενου διαστήματος είναι ήδη ανοιχτά. Και οφείλουμε να προσανατολίσουμε το κόμμα, με όλες μας τις δυνάμεις σε έναν από τους πιο κρίσιμους αγώνες που έδωσε ποτέ η ελληνική κοινωνία το τελευταίο διάστημα.
Πρώτα από όλα είναι το ασφαλιστικό που έχουμε μπροστά μας μέσα στο καλοκαίρι. Η ουσιαστική διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, και η μετατροπή της σε έναν μηχανισμό προνοιακών επιδομάτων. Με ότι μπορεί να σημάνει αυτό, για τις επόμενες γενιές εργαζομένων μας βάζει τον πρώτο στόχο αντίστασης και διεκδίκησης.
Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μεγάλη αμηχανία. Το μέγεθος αυτής την κοινωνικής οπισθοδρόμησης, και η αγανάκτηση που προκαλείται τρομάζει ακόμα και τους ίδιους τους Υπουργούς της.
Προσπαθούν να κρυφτούν πάλι πίσω από το γνωστό κόλπο της σκληρής διαπραγμάτευσης με την τρόικα. Μεθοδεύουν κατακερματισμό των ρυθμίσεων και ψήφισή τους μέσα στο καλοκαίρι, ενδεχομένως και να αφήσουν ανοιχτή τη Βουλή έως το τέλος του Ιούλη ελπίζοντας να αποφύγουν έτσι όσο μπορούν μέρος του πολιτικού κόστους. Σε αυτό το μέτωπο πρέπει να πρωτοστατήσουμε με την ελπίδα ότι μπορεί να αποτελέσει την αρχή ενός «ξηλώματος της κάλτσας» της συναίνεσης και της κυβερνητικής πολιτικής, που θα αρχίσει να δίνει νίκες προς όφελος της κοινωνίας.
Το δεύτερο που επίσης είναι ανοιχτό είναι τα εργασιακά. Οι απολύσεις απελευθερώνονται. Ήδη μεγάλες εταιρείες έχουν έτοιμους τους καταλόγους του προσωπικού που θα απολυθεί, ειδικά μετά την μείωση σε εξευτελιστικό επίπεδο των αποζημιώσεων.
Οι συλλογικές συμβάσεις ουσιαστικά καταργούνται με διάφορα τεχνάσματα. Και οι νέοι εργαζόμενοι είναι από εδώ και εμπρός όμηροι ενός καθεστώτος στυγνής εργασιακής εκμετάλλευσης, πολύ χειρότερου από το Σύμφωνο Πρώτης Πρόσληψης, που ξεσήκωσε πριν από μερικά χρόνια τους νέους στην Γαλλία.
Το τρίτο είναι οι ιδιωτικοποιήσεις. Δίκτυα, υποδομές και επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας παραχωρούνται σε ιδιώτες κοψοχρονιά. Κοινωνικές υπηρεσίες μετατρέπονται σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και αυτή είναι η μεγάλη λεηλασία το μεγάλο φαγοπότι και αυτό είναι ίσως μεγαλύτερο έγκλημα της κυβέρνησης από την επιλογή να μας βάλει στο ΔΝΤ. Γιατί προσέξτε όλοι αυτοί που δε θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη για να αντιμετωπιστεί η κρίση που κέρδιζαν όλα τα προηγούμενα χρόνια όλοι αυτοί που ήταν κολλητοί των κυβερνήσεων του δικομματισμού, τα αγαπημένα τους παιδιά, που έχουν φτιάξει καρτέλ και κρατάνε τις τιμές υψηλές, που ζητήσαν και 28 δις για να στηρίξουν τις δικές τους ταμειακές αδυναμίες, όλοι αυτοί τώρα έχουν πάρει θέσεις σε ένα μεγάλο φαγοπότι και περιμένουν από την κυβέρνηση να τους σερβίρει τα φιλέτα. Μέσα από την τραγωδία του ελληνικού λαού όχι μόνο δε θέλουν να βάλουν πλάτη αλλά επιχειρούν και να επωφεληθούν. Και νομίζω ότι εδώ πρέπει να σηκώσουμε ένα πολύ μεγάλο μέτωπο σε μια εποχή που η διασφάλιση μιας ελάχιστης εγγυημένης πρόσβασης σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας όπως η ενέργεια, το νερό, οι τηλεπικοινωνίες, οι αστικές μεταφορές, ανάγεται σε ζήτημα ύψιστης σημασίας για την κοινωνική συνοχή η κυβέρνηση ξεπουλάει. Και ας θυμόμαστε ότι αυτή η κυβέρνηση, που πρωτοστατεί σε αυτό το επιθετικό και ακραίο ξεπούλημα, δεσμευόταν προεκλογικά για τον δημόσιο χαρακτήρα του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής, των λιμανιών, των εταιρειών ύδρευσης.
Απέναντι σε αυτά τα μέτωπα, οφείλουμε να σταθούμε με αποφασιστικότητα με στόχο η κοινωνία να σταθεί όρθια, με στόχο να μετατρέψουμε τα αισθήματα αγωνίας και φόβου σε μαζική αποφασιστική κινητοποίηση και δράση. Και πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι παρά τις δυσκολίες αν ο κόσμος πιστέψει στη δύναμή του τότε τα πράγματα μπορεί να αλλάξουν. Και να γνωρίζουμε και τις αδυναμίες των αντιπάλων μας. Τρέμει το πολιτικό κόστος η κυβερνητική πλειοψηφία και η κοινωνία είναι αυτή που πρέπει να βάλει τις δικές της κόκκινες γραμμές. Να υπερασπιστεί ένα μέλλον που δεν θα περιγράφεται από την φτώχεια, την ανεργία, την καταρράκωση της αξιοπρέπειας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όλη αυτή η συζήτηση, διεξάγεται σήμερα σε ένα πλαίσιο τρομακτικής απαξίωσης της πολιτικής.
Μέσα σε ένα κλίμα σκανδάλων, με κορυφαίο αυτό της Siemens. Μέσα σε προσχηματικές αλληλοκατηγορίες και κινήσεις τακτικής, των κομμάτων που κυβέρνησαν τόσα χρόνια τον τόπο και τα οποία αγωνίζονται σήμερα να περισώσουν κάτι από το κύρος τους.
Οφείλουμε πρώτα από όλα, με αφορμή αυτές τις υποθέσεις να ξανασκεφτούμε τι πραγματικά συνέβη στην Ελλάδα τα χρόνια της περίφημης ανάπτυξης.
Πως το δημόσιο συμφέρον εκχωρήθηκε με κάθε τρόπο στο μεγάλο κεφάλαιο, με την πιο αναίσχυντη συνέργεια του δικομματισμού. Και πως όλο αυτό που σήμερα περιγράφεται ως κατάπτωση και εξευτελισμός της πολιτικής ζωής, θεωρείτο τότε κύριο χαρακτηριστικό του δυναμισμού της ελληνικής οικονομίας.
Ας τα εξηγήσουμε αυτά στους εργαζόμενους, που ενοχοποιούνται για την δραματική κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, επειδή παίρνουν 1000 ευρώ σύνταξη. Την ώρα που βαλίτσες με εκατομμύρια, εκατομμύρια δημόσιου χρήματος, άλλαζαν χέρια στα υπουργικά γραφεία. Γιατί δεν πρέπει να έχουμε καμία αυταπάτη ότι θα ματώσουνε όπως λένε. Απόδειξη το πόρισμα για το Βατοπέδι. Το πόρισμα του ΠΑΣΟΚ λέει ότι μόνο γαλάζιοι είναι αυτοί που έχουν την ευθύνη το πόρισμα της ΝΔ λέει ότι μόνο πράσινοι έχουν την ευθύνη. Αυτήν την στιγμή παίζεται ένα ντέρμπι ανάμεσά τους για το αν θα ισοφαρίσει ο ένας τον άλλο, για το ποιος έκλεψε περισσότερα, ποιος καταχράστηκε περισσότερα, ποιος ήταν πρώτος στην λαμογιά και στην διαπλοκή.
Η ολοκληρωτική απαξίωση του πολιτικού συστήματος όμως, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε λύσεις θετικές για την χώρα.
Σε άλλες χώρες της Ευρώπης, το αποτέλεσμα ήταν είτε μια ενίσχυση της λαϊκιστικής ξενόφοβης ακροδεξιάς, είτε η μεταφορά της εξουσίας σε κύκλους εκτός πολιτικής, σε οικονομικούς παράγοντες. Βεβαίως τίποτε από αυτά δεν μπορεί να σημάνει κάτι θετικό για την Ελλάδα και γι αυτό οφείλουμε να αγωνιστούμε για μια άλλη προοπτική.
Οφείλουμε να στείλουμε τον μήνυμα ότι ο υπεύθυνος για αυτή την κατάσταση δεν είναι ούτε η δημοκρατία, ούτε ο αριθμός των βουλευτών, ούτε το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.
Οι υπεύθυνοι έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι αυτοί που κυβέρνησαν τόσο χρόνια τον τόπο και τον οδήγησαν εδώ, με την διαπλοκή και τις πελατειακές σχέσεις.
Η αριστερά δεν είναι μέρος του προβλήματος. Η αριστερά είναι η λύση. Και οφείλουμε άμεσα να περιγράψουμε όσο γίνεται πιο καθαρά το δικό μας πολιτικό σχέδιο που θα δώσει προοπτική.
Ένα σχέδιο που θα συσπειρώσει γύρω του ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, και θα βασίζεται στην υποστήριξή τους και τον δυναμισμό τους,
Ένα σχέδιο που θα αμφισβητεί τους σημερινούς συσχετισμούς δύναμης συσπειρώνοντας όχι μόνο δυνάμεις της Αριστεράς αλλά και δυνάμεις που θα απεγκλωβίζονται από την σοσιαλδημοκρατία, δυνάμεις ριζοσπαστικής οικολογίας, ανοίγωντας εναλλακτικούς δρόμους απέναντι στα σημερινά αδιέξοδα.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι.
Θέλω να σταθώ λίγο σε ορισμένα ζητήματα που αφορούν το κόμμα. Και με αφορμή το πρόσφατο συνέδριό μας να πω ότι ο κρίσιμος κρίκος στην προσπάθειά μας να ανταποκριθούμε στις αυξημένες απαιτήσεις της εποχής δεν είναι άλλος από το κόμμα μας και από τη λειτουργία του.
Θεωρώ και επαναλαμβάνω ότι η εντολή του Συνεδρίου υπήρξε σαφής. Αυτό που έχουμε μπροστά μας ως καθήκον είναι η ανασυγκρότηση του κόμματος σε όλα τα επίπεδα.
Η εντολή του Συνεδρίου μας δεσμεύει σε μορφές πιο συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας. Μας δεσμεύει επίσης στον να υπερασπιζόμαστε και να φροντίζουμε όλοι την δημόσια εικόνα του κόμματος, να φροντίζουμε όλοι για το κύρος και την πολιτική αποτελεσματικότητα του κόμματος. Και πιστέψτε με αν αλλάξουν αυτά, θα αλλάξει και η εικόνα της συμμαχίας μας.
Το πεδίο που ανοίγεται μπροστά μας είναι πολύ μεγάλο. Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι ο χρόνος είναι εξαιρετικά πιεστικός. Έχουμε ήδη καθυστερήσει.
Και έχουμε καθυστερήσει, γιατί το προηγούμενο διάστημα ξοδέψαμε πολύ χρόνο και ακόμα περισσότερη ενέργεια και διάθεση, στο να διευθετούμε και να επιλύουμε προβλήματα καθαρά εσωτερικού χαρακτήρα. Προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούσαμε στον εαυτό μας.
Έχουμε καθυστερήσει στην ανασυγκρότηση και τον προσανατολισμό των οργανώσεων μας.
Έχουμε καθυστερήσει στην εργατική δουλειά, ειδικά στους χώρους της επισφάλειας.
Έχουμε καθυστερήσει στην πολιτική μάχη απέναντι στην πρωτοφανή επίθεση που δέχεται σήμερα η κοινωνία.
ʽΈχουμε καθυστερήσει στην οργάνωση των κοινωνικών αντιστάσεων.
Έχουμε καθυστερήσει στην επαφή μας με τον κόσμο, στο χτίσιμο πρωτοβουλιών κοινωνικής αλληλεγγύης.
Τώρα δεν πρέπει απλώς να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα, τώρα πρέπει να τρέξουμε. Από σήμερα κιόλας. Η συγκυρία δεν πρόκειται να μας περιμένει.
Ξέρω ότι οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν με την αποχώρηση μέρους στελεχών της Ανανεωτικής Πτέρυγας δεν είναι ευχάριστες για κανέναν.
Οι σύντροφοι όμως είχαν κάνει την επιλογή τους από καιρό. Είχαν εκ των προτέρων εντοπίσει τις κόκκινες γραμμές που θα δικαιολογούσαν τις αποφάσεις τους, και όταν χρειάστηκε τις μετατόπιζαν.
Τις τοποθέτησαν όχι μόνο απέναντι σε φανταστικούς εσωτερικούς εχθρούς και φανταστικούς κινδύνους, αλλά κυρίως απέναντι στην συντριπτική πλειοψηφία των μελών του κόμματος.
Θα κριθούν για την πρακτική τους, όπως άλλωστε θα κριθούμε όλοι μας.
Θα κριθούν και από το πρίσμα της πολιτικής αλλά και από αυτό της ηθικής τάξης μετά και από την αδικαιολόγητη ενέργεια αποχώρησης από την κοινοβουλευτική μας ομάδα που αποδυναμώνει το μέγεθός της παρά την πρόσφατη νωπή λαϊκή ετυμηγορία.
Εμείς πάντως συντρόφισσες και σύντροφοι πρέπει να δώσουμε ένα μήνυμα: ότι δεν πρόκειται να αναλωθούμε σε πόλεμο φθοράς μαζί τους.
Ο αντίπαλός μας είναι απέναντι. Είναι η πολιτική που οδηγεί στην φτώχεια και την ανασφάλεια. Είναι η πολιτική που υπονομεύει την κοινωνική συνοχή και απαλλοτριώνει τα κοινωνικά δικαιώματα.
Με αυτό τον αντίπαλο θα πολεμήσουμε. Και ο καθένας ας αναλάβει από εδώ και εμπρός τις ευθύνες του απέναντι στον κόσμο της αριστεράς.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Στρατηγική μας παραμένει η ευρύτερη δυνατή ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς. Και η διεύρυνση της ενότητας αυτής με δυνάμεις από τον σοσιαλιστικό και τον οικολογικό χώρο.
Η εμπειρία το προηγούμενο διάστημα, εμπειρία πολλές φορές οδυνηρή απέδειξε ότι η ενότητα αυτή, για να οικοδομηθεί σε στέρεες βάσεις και να προχωρήσει, χρειάζεται επίπονη προσπάθεια και ξεκάθαρες συνεννοήσεις.
Χρειάζεται κυρίως να είναι απόλυτα ξεκάθαρο ποια είναι τα πράγματα που μας ενώνουν και αυτά που μας χωρίζουν. Και να προχωράμε με αυτά που μας ενώνουν, αφήνοντας στην άκρη όσα μας χωρίζουν.
Χρειάζεται ξεκάθαρη συνεννόηση που θα μας απαλλάξει από αδιέξοδες εσωτερικές αντιπαραθέσεις. Και από εσωτερικούς ανταγωνισμούς που το μόνο το οποίο καταφέρνουν είναι να απογοητεύουν και να πικραίνουν τον κόσμο της αριστεράς.
Σε μια τέτοια ενότητα, δεν υπάρχει χώρος για ανταγωνιστικά πολιτικά σχέδιο. Ούτε για υπόγεια υπονομευτικά παιχνίδια. Αυτό πρέπει να το κάνουμε ξεκάθαρο είναι άλλωστε και αυτό μέσα στην σαφή εντολή του συνεδρίου.
Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν, για τα προβλήματα στην λειτουργία και τη μέχρι τώρα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά το ίδιο οφείλουν να κάνουν και θα ζητήσουμε να κάνουν και όλοι οι σύντροφοί μας από τις άλλες συνιστώσες.
Στη προσπάθειά μας δεν περισσεύει κανένας. Περισσεύει μονάχα όποιος από μόνος του θέλει να περισσεύει. Δεν μπορεί όμως κανένας να εμποδίζει τους υπόλοιπους να προχωρήσουν.
Έχουμε, λοιπόν, την πεποίθηση ότι μια ειλικρινής συντροφική συζήτηση μπορεί να δώσει οριστικό τέλος στις αντιπαραθέσεις και να επανθεμελιώσει το εγχείρημα σε καινούριες βάσεις. Έχουμε την πεποίθηση ότι θα βρούμε θετική διάθεση από όλους για βήματα προς τα εμπρός. Για την εκπόνηση ενός νέου πολιτικού συμβολαίου. Ενός συγκεκριμένου πολιτικού πλαισίου λειτουργίας αλλά και κυρίως ενός πολιτικού σχεδίου που θα συνομολογήσουμε και θα το υπηρετήσουμε όλοι ανεξαιρέτως.
Θα είμαστε αντίστοιχοι με τις απαιτήσεις των καιρών, μόνο αν καταφέρουμε να αφήσουμε στην άκρη τις εσωτερικές τριβές και να κάνουμε όλοι μαζί ενωτικά βήματα προς τα εμπρός.
Άλλωστε έχει αποδειχτεί ότι η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, η απήχησή του σε μεγάλες μάζες ανένταχτων αριστερών πηγάζει από την ενότητα και μόνο.
Όταν η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω είναι εικόνα συνεχούς διαμάχης και αντιπαράθεσης, το εγχείρημα της ενότητας ακυρώνεται πλήρως.
Είναι λοιπόν η ώρα για ένα μεγάλο και θαρραλέο βήμα προς τα μπρος. Τα προβλήματα που μας κρατούσαν καθηλωμένους στην εσωστρέφεια, πρέπει να τα αφήσουμε μια για πάντα στην άκρη.
Και αυτό πρέπει να το κάνουμε άμεσα γιατί δεν έχουμε περιθώρια για άλλη χρονοτριβή.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Με αυτές τις σκέψεις και θεωρώντας ότι η ΚΠΕ που συγκροτήθηκε από το 6ο Συνέδριο θα αναλάβει ένα μεγάλο φόρτο δουλειάς θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους καλή δύναμη στα καθήκοντα που μας ανέθεσε το συνέδριο ξέροντας ότι ο επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο τόσο για τις εξελίξεις στην κοινωνία, όσο και για την προοπτική της ανασυγκρότησης του χώρου μας.
Ας οπλιστούμε με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα. Και ας θυμηθούμε ότι τη δύναμη της η Αριστερά την αντλεί μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες εκεί που πρέπει να δώσουμε το παρόν όλο το επόμενο διάστημα χωρίς καμιά εξαίρεση.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS