Η Κυβέρνηση με βάση το μνημόνιο που συνυπέγραψε με το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε πρόσφατα νόμο με τον οποίο ανοίγεται ο δρόμος για την αύξηση του ορίου των απολύσεων, τη μεγάλη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης των εργαζομένων, την κατάργηση στην ουσία των συλλογικών συμβάσεων, την κατάργηση του κατώτερου μισθού και την ακύρωση της μονομερούς προσφυγής στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας.
Τα μέτρα, μάλιστα, αυτά πρόκειται να συγκεκριμενοποιηθούν και να προωθηθούν με απλά Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές Αποφάσεις, πράγμα που όχι μόνο είναι άκρως προβληματικό από νομική άποψη αλλά και εντελώς αυθαίρετο στην ουσία του, αφού δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε Υπουργό να καθορίζει κατά το δοκούν τα πιο κρίσιμα εργασιακά θέματα.
Επειδή, τέτοιου είδους ρυθμίσεις ανοίγουν ορθάνοιχτα πόρτες και παράθυρα στην έλευση ενός νέου εργασιακού μεσαίωνα,
Ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Τι σχέση έχουν αυτά τα μέτρα για τις εργασιακές σχέσεις με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας, αφού το μόνο που εξυπηρετούν είναι την ενίσχυση των επιχειρηματικών κερδών;
2. Προτίθεται η κυβέρνηση να λάβει υπόψη τις γενικευμένες αντιδράσεις των εργαζομένων και να ακυρώσει συμφωνίες και μέτρα τα οποία διαλύουν και κατεδαφίζουν συνολικά σχεδόν τις εργασιακές σχέσεις, ανοίγοντας το δρόμο στην απόλυτη και γενικευμένη επιχειρηματική ασυδοσία;
Ο ερωτών Βουλευτής
Παναγιώτης Λαφαζάνης
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS