*Ο Αλ. Αλαβάνος να ξαναεμπλακεί στη βάσανο και στην ομορφιά της συλλογικότητας
*Εξαιρετικά αρνητικό γεγονός η αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας
Τη βούληση της ηγεσίας του ΣΥΝ να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ το βάσικο όχημα μέσα από το οποίο οι μετέχοντες παλεύουν για την ενότητα της αριστεράς και την αλλαγή των συσχετισμών εκφράζει ο Τάσος Κορωνάκης, καλώντας και τις υπόλοιπες συνιστώσες να πράξουν το ίδιο. Υπογραμμίζει ότι πρέπει να υπάρξει ένα νέο πολιτικό συμβόλαιο, μία κοινή προγραμματική πρόταση και ένα κοινό σχέδιο που θα δίνουν απαντήσεις από την πλευρά των εργαζομένων. Το στέλεχος του ΣΥΝ χαρακτηρίζει απολύτως χρήσιμο τον Αλ. Αλαβάνο και τον καλεί “ξαναεμπλακεί στη βάσανο και την ομορφιά της συλλογικότητας”.
* Κωδικοποιημένα τι σημαίνουν οι αποφάσεις του συνεδρίου για τον ΣΥΡΙΖΑ και τι πρωτοβουλίες είναι διατεθειμένος να αναλάβει ο ΣΥΝ;
Το πρώτο μήνυμα είναι ότι έχουμε αποφάσεις και για τον ΣΥΡΙΖΑ, και για όλα τα κρίσιμα ερωτήματα που τέθηκαν στο συνέδριο, που είναι σαφείς και είναι ψηφισμένες από τη συντριπτική πλειοψηφία του συνεδρίου. Τώρα είναι η ώρα της υλοποίησης και την ευθύνη την έχουμε όλοι και όλες.
Συγκεκριμένα, η απόφαση για τον ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει με ειλικρίνεια τα προβλήματα, αλλά και τις ευθύνες μας, προσπαθεί να προσδιορίσει τον ΣΥΡΙΖΑ όχι ως μια απλή συμμαχία, αλλά ως συμμαχία συνιστωσών και ανένταχτων που μέσα από πολλαπλές μάχες έχει αποκτήσει μια συγκεκριμένη ταυτότητα στην ελληνική κοινωνία.
Πρώτο μας καθήκον είναι μέλη συνιστωσών και ανένταχτοι να πάρουμε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια μας, να τον βγάλουμε στα κοινωνικά μέτωπα, να τον κάνουμε χρήσιμο στην κοινωνία και την αριστερά, υλοποιώντας το σύνθημα «ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΝΤΟΥ». Θα κριθούμε από το αν θα καταφέρουμε να κάνουμε τον ΣΥΡΙΖΑ ένα χώρο ελκτικό, χώρο ένταξης νέων αριστερών, χώρο δημοκρατικό, που θα παρεμβαίνει στο μικρό και στο μεγάλο και θα δημιουργεί όρους νίκης του κινήματος.
Στόχος μας, υπερβαίνοντας άγονες αντιπαραθέσεις, είναι να ανοίξουμε μια ειλικρινή συζήτηση που θα δημιουργεί όρους αλληλεγγύης, που θα οδηγεί στη συγκρότηση ενός νέου πολιτικού συμβολαίου και μέσω μιας κοινής προγραμματικής πρότασης και ενός κοινού πολιτικού σχεδίου να δημιουργήσουμε όρους ουσιαστικής απάντησης από την πλευρά των εργαζομένων στην ακραία επίθεση που δεχόμαστε. Θα κριθούμε λοιπόν από το αν θα σταματήσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα και την κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος. Θα κριθούμε από τις κρίσιμες μάχες που θα δώσουμε τις μέρες αυτού του καυτού Ιουλίου αλλά και από τη μάχη των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών.
* Από τη στιγμή που στον ΣΥΡΙΖΑ συνυπάρχουν δυνάμεις με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και απόψεις, γιατί ο ΣΥΝ πιστεύει ότι το Μέτωπο εξυπηρετεί διαφορετικά πολιτικά σχέδια;
Το διαφορετικό ιδεολογικό στίγμα και οι διαφωνίες που κάθε μέρα θα συναντάς σε μια πολιτική συμμαχία δεν είναι το πρόβλημα. Με αυτές τις δυνάμεις ο ΣΥΡΙΖΑ άλλοτε έκανε «θαύματα» και άλλοτε μας οδήγησε σε «καταστροφές». Ο ΣΥΡΙΖΑ συγκροτήθηκε έχοντας ως βασική παραδοχή την ανάγκη συσπείρωσης απέναντι στην επιθετικότητα του νεοφιλελευθερισμού, έχοντας ως στόχο την υπέρβαση ιδεολογικών διαχωριστικών γραμμών που δεν ανταποκρίνονται στο σήμερα αλλά και τη συναίσθηση της υποκειμενικής αδυναμίας της κάθε συνιστώσας. Δεν φτιάξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιωθεί το ένα ή το άλλο ιστορικό ρεύμα, αλλά για να αλλάξουμε τους συσχετισμούς μέσα στην κοινωνία.
Αυτό που πρέπει να συνομολογήσουμε σήμερα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει το βασικό όχημα μέσα από το οποίο παλεύουμε για την ενότητα της αριστεράς, για την αλλαγή των συσχετισμών. Εμείς στο συνέδριό μας και με κόστος συμφωνήσαμε πως για μας ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χώρος από όπου ξεκινάνε οι πρωτοβουλίες μας προς την υπόλοιπη αριστερά και προς την κοινωνία. Αυτό οφείλουν να το κάνουν όλοι και να συναποφασίσουμε πως την ελάχιστη συμφωνία στην οποία κάθε φορά θα καταλήγουμε, από την επόμενη μέρα θα την υπερασπιζόμαστε όλοι μαζί, θα παλεύουμε μαζί για να την υλοποιήσουμε και δεν θα την υποσκάπτουμε με ανέξοδη κριτική μέχρι να καταστεί ανενεργή για να δικαιωθεί η αρχική μας τοποθέτηση. Αυτά μπορούν να αλλάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια βδομάδα.
* Ο Αλ. Αλαβάνος καταλογίζει στον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικό και ηγετικό έλλειμμα…
Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλάω για τον Αλέκο και θα το κάνω πρώτη φορά δημόσια και με απόλυτη ειλικρίνεια. Ο καθένας έχει το δικαίωμα της κριτικής και ο καθένας διαλέγει τι, πού και πώς θα το πει. Θα προτιμούσα η κριτική να γίνεται με όρους συντροφικότητας εντός ενός συλλογικού πλαισίου, με δεδομένο το κοινό άγχος για τη βελτίωση, την καλυτέρευση της δουλειάς μας. Θεωρώ προτιμητέα την ανταλλαγή επιχειρημάτων και τη σύνθεση από τις σιβυλλικές δηλώσεις και τις διακηρύξεις. Ακόμα περισσότερο με θλίβει η κριτική που εκπέμπεται από έναν σύντροφο που έχει παίξει πρώτο ρόλο το προηγούμενο διάστημα, έχει ο ίδιος βιώσει όλες τις δυσκολίες που μπορεί να προκύπτουν στο κόμμα μας και σήμερα, με το βάρος που έχει η άποψή του, μιλάει με εύκολο τρόπο και απαιτεί να γίνουν πράγματα που ο ίδιος δεν έκανε. Υπερβαίνοντας το θυμικό, πάντως, προσπαθώ να ακούω αυτά που λέει ο σύντροφος Αλέκος και πιστεύω πως ακόμα και σήμερα είναι απολύτως χρήσιμος αν επιθυμεί να ξαναεμπλακεί στη βάσανο και την ομορφιά του συλλογικού. Εκείνος εξάλλου μας έδειξε πως υπάρχουν και άλλοι ρόλοι πέρα από τον πρώτο.
* Η επομένη του συνεδρίου βρίσκει τον ΣΥΝ πληγωμένο από την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Πώς σκοπεύετε να “αναπληρώσετε” αυτό το κενό;
Δεν αντιλαμβάνομαι την πολιτική και την αριστερά ως επιτραπέζιο παιχνίδι, με την έννοια ότι φεύγει ένα κομμάτι και αντικαθίσταται από ένα άλλο. Η αποχώρηση συντρόφων και συντροφισσών από το κόμμα μας είναι ένα πολύ λυπηρό γεγονός και πολιτικά εξαιρετικά αρνητικό.
Εκπροσωπώ μια γενιά στελεχών που προέρχονται από τη Νεολαία ΣΥΝ και πάντα μας άρεσε να λέμε πως προσπαθήσαμε να έχουμε ταυτότητα Συνασπισμού. Μπήκαμε στην αριστερά διαμορφώνοντας άποψη, ιδεολογικό οπλοστάσιο και αναλυτικά εργαλεία μέσα από μια διαλεκτική σχέση με τα παλιότερα στελέχη όλων των τάσεων.
Πιστεύω πως σε ένα αριστερό κόμμα σήμερα οφείλουν να ανταγωνίζονται και να συνθέτουν πολλές και πολύ διαφορετικές ιδέες. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται ένα βαθιά εμπεδωμένο δημοκρατικό μοντέλο λειτουργίας και ισχυρές σχέσεις αλληλεγγύης. Μια σειρά από γεγονότα την προηγούμενη περίοδο μας απέδειξαν ότι δεν είχαμε δουλέψει αρκετά για αυτά.
Μόνος στόχος σήμερα είναι να καταφέρουμε να συγκροτήσουμε ένα σύγχρονο, μαζικό, δημοκρατικό κόμμα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς, χρήσιμο σʼ αυτούς για τους οποίους δημιουργήθηκε, δηλαδή τους «από κάτω».
* Μπορεί να αλλάξει κάτι στη λειτουργία των κομματικών οργανώσεων ή θα αποτελεί μονίμως ευχή που δεν θα υλοποιείται; Υπάρχει δυνατότητα να γίνει πράξη το “κόμμα μελών”;
Το κόμμα δεν είναι ίδιο από το ʼ97 που το ξέρω ως μέλος μέχρι σήμερα. Το ότι δεν έχουμε καταφέρει να το μετατρέψουμε σε κόμμα των μελών δεν σημαίνει πως δεν γίνεται τίποτα, δεν αλλάζει τίποτα. Ειδικά στη βάση, στις οργανώσεις στις γειτονιές της Αθήνας και στην περιφέρεια έχει γίνει ήδη μια επανάσταση. Το συνέδριο και η ένταση με την οποία έμπαινε το αίτημα να φτιάξουμε κόμμα ήταν έκφραση αυτού του γεγονότος. Υπάρχουν πολλές οργανώσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν υπόδειγμα για το μοντέλο λειτουργίας μας. Πώς νομίζουμε πως κρατήθηκε σε πολύ δύσκολες ώρες ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ στα πόδια του;
Σήμερα ήρθε η ώρα να υπερβεί και η ηγεσία τον εαυτό της. Να απλώσει αυτά τα παραδείγματα σε όλη τη χώρα, μέσα στους χώρους δουλειάς, στο συνδικαλιστικό κίνημα, σε δομές αλληλεγγύης μέσα στην κοινωνία και στις δημοτικές και περιφερειακές κινήσεις. Τα μέλη μας έχουν βιώσει πολλές μικρές και μεγάλες καθημερινές απογοητεύσεις από τη συμπεριφορά όλων μας. Οφείλουμε να αλλάξουμε εμείς αν θέλουμε να αλλάξουμε το κόμμα και πολύ περισσότερο αν θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία και μιλάω κυρίως γιʼ αυτό που λέμε κεντρικά στελέχη.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS