Με πρωτοβουλία της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Βουλή ημερίδα σχετικά με το ασφαλιστικό. Παρευρέθηκαν και μίλησαν: Στάθης Ανέστης εκ μέρους του Προεδρείου της ΓΣΕΕ, Σπύρος Παπασπύρος Πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Ηλίας Βρεττάκος Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σωτήρης Σιώκος εκ μέρους της Διοίκησης Οργανισμού Μεσολάβησης Διαιτησιών, Γιάννης Κουζής καθηγητής Παντείου, Τάσος Πετρόπουλος Εργατολόγος, εκπρόσωποι του Ενιαίου Συλλόγου Υπαλλήλων ΥΠΠΟ, Συνδικάτου Εργαζομένων στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», Σωματείου Ναυτιλιακών και Τουριστικών Υπαλλήλων, Σωματείου Ενοικιαζόμενων Εργαζομένων «ΕΘΝΟDATA», Ομοσπονδίας Ασφαλιστικών Υπαλλήλων, Λιμενεργατών Πειραιά, ΠΟΕΣΥ, ΟΤΟΕ, ΠΟΣΠΕΡΤ, ΔΟΕ, Συνταξιούχων Δ.Ε.Η.
Η ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα:
«Φίλες και φίλοι, θα ήθελα να σας καλωσορίσω με μια πολύ σύντομη τοποθέτηση μιας και ο σκοπός της σημερινής μας συνεύρεσης είναι να ακούσουμε κυρίως εμείς εσάς.
Επιτρέψτε μου σε αυτή την τοποθέτησή μου να κάνω μία μικρή εισαγωγή και τρεις γενικές επισημάνσεις.
Η εισαγωγή δεν μπορεί να είναι άλλη από το πρώτο μέρος της συνέντευξης του πρωθυπουργού σε Κυριακάτικη εφημερίδα. Ανάμεσα στα άλλα αναρωτήθηκε ο κύριος πρωθυπουργός « Δεν είναι προφανές για ποιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα θα μπορούσε να εμποδίζει κάτι πολύ λογικό, το οποίο ισχύει σε πολλές άλλες χώρες». Να υπενθυμίσω στον κ. Παπανδρέου ότι πρωθυπουργός είναι στην Ελλάδα και καλά θα κάνει να σέβεται το Σύνταγμα, τον ανώτατο καταστατικό χάρτη της χώρας. Δεν μπορείτε κ. Πρωθυπουργέ να απαξιώνετε το Σύνταγμα, να το κάνετε κουρελόχαρτο, γιατί προστατεύει την ασφάλιση, την εργασία και τα κοινωνικά δικαιώματα που θέλετε αύριο να κατεδαφίσετε μαζί με τους κυρίους Όλι Ρεν και Στρος Καν.
Στις επισημάνσεις τώρα.
Στο δημόσιο διάλογο, ξεχνιέται, σκόπιμα από μεριάς κυβέρνησης, το ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξης του ασφαλιστικού συστήματος. Το ασφαλιστικό σύστημα δεν υπάρχει για το εαυτό του. Δεν υπάρχει για να επιβιώνει το ίδιο. Υπάρχει για να αποτρέπει την ακραία φτώχεια στα γεράματα. Με αυτή την έννοια σωτηρία του ασφαλιστικού χωρίς σωτηρία συντάξεων δεν μπορεί να εννοηθεί. Βιωσιμότητα του συστήματος χωρίς κοινωνική αποτελεσματικότητα είναι κενό γράμμα. Κυρίως δεν μπορεί να υποστηριχθεί η πλήρης απόσυρση του κράτους από την ασφάλιση με επιχειρήματα δημοσιονομικά. Το ασφαλιστικό είναι ζήτημα κοινωνικό και όχι δημοσιονομικό.
Όσοι υποστηρίζουν τη διάλυση του συστήματος συνήθως επικαλούνται την πληθυσμιακή γήρανση και τη συνεπακόλουθη έλλειψη εργατικού δυναμικού. Είναι ένα επιχείρημα διάτρητο. Δεν είναι το πρόβλημα η έλλειψη εργατικού δυναμικού, ειδικά στην Ελλάδα. Με το σχεδόν ένα εκατομμύριο μετανάστες, με την πολύ χαμηλή απασχόληση γυναικών με την τεράστια ανεργία. Εργατικά χέρια υπάρχουν. Πολιτική βούληση για τη στήριξη του δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος δεν υπάρχει.
Ο αγώνας για τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος είναι αγώνας για τη δημοκρατία, αγώνας για την υπεράσπιση του συντάγματος. Όχι μόνο γιατί το νομοσχέδιο του Υπουργείου εργασίας έχει αντισυνταγματικές διατάξεις όπως έχει ήδη αποφανθεί το ελεγκτικό συνέδριο και η επιστημονική κοινότητα. Αλλά γιατί σε συνθήκες απόλυτης ανασφάλειας δεν υπάρχει προσωπική ελευθερία.
Κλείνοντας θέλω να πω ότι από η εβδομάδα που ξεκινά είναι εβδομάδα εξελίξεων. Εβδομάδα η οποία ενδέχεται να κρίνει το μέλλον των επόμενων γενεών. Σε αυτό το σταυροδρόμι κρινόμαστε όλοι. Κόμματα, βουλευτές, συνδικάτα, δημόσια πρόσωπα. Κρίνονται και οι βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Τους καλούμε λοιπόν να ψηφίσουν με την καρδιά και τη συνείδηση τους. Την ώρα που ψηφίζουν να μην έχουν στο νου τους τις πιέσεις που δέχτηκαν αλλά τον κόσμο της περιφέρειάς τους που θέλει να ζει με αξιοπρέπεια και τούτη την ώρα ζητάει και περιμένει από τους εκπροσώπους να τον υπερασπιστούν.
Από τη μεριά μας θα συνεχίσουμε να συμβάλλουμε στο δημόσιο διάλογο καταθέτοντας τις προτάσεις μας προς την κοινωνία. Ο Μιχάλης Κριτσωτάκης θα αναφερθεί εκτενώς σε αυτές.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για ακόμα μια φορά και να πω ότι πιστεύω πως η σημερινή μας συνάντηση θα συμβάλλει στην υπεράσπιση της κοινωνίας και θα εξοπλίσει με επιχειρήματα όσους πιστεύουν στην κοινωνία της αλληλεγγύης».