ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΙΓ΄ - ΣΥΝΟΔΟΣ Α΄
ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
6 Ιουλίου 2010, θέμα ημερήσιας διάταξης: Επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας «Για τη ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων».
ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΙΒΕΛΕΓΚΑΣ (Πρόεδρος της Επιτροπής): Τον λόγο έχει η κυρία Αμμανατίδου.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ-ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ (Ειδικός Αγορητής ΣΥ.ΡΙΖ.Α.): Κυρία Υπουργέ, το παρόν σχέδιο νόμου, ως Κυβέρνηση και ως Υπουργείο, το διαφημίσατε ως μια γενναία φιλολαϊκή παραχώρηση προς τους δανειολήπτες, σε μια περίοδο πολύ μεγάλης οικονομικής κρίσης. Δημιουργήθηκε μία εντύπωση ότι θα κατατεθεί το σχέδιο νόμου και θα ισχύσει και επιτέλους όσοι έχουν εκπρόθεσμες οφειλές στις τράπεζες θα μπορέσουν να σωθούν. Από τη μεριά μας, θεωρούμε ότι το σχέδιο νόμου, δεν είναι μία καινοτομία ούτε για μία προοδευτική μεταρρύθμιση. Πρόκειται απλά για τη μεταφορά στην ελληνική πραγματικότητα, μιας δέσμης ρυθμίσεων, που με παραλλαγές, ισχύει σε πάρα πολλά Κράτη του Δυτικού κόσμου, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες μικρότερες χώρες ή ακόμη και χώρες με ισχυρότερη παράδοση κοινωνικού κράτους, όπως είναι η Σκανδιναβία και η Αυστρία.
Το θέμα, κυρία Υπουργέ, της υπερχρέωσης των φυσικών προσώπων, των νοικοκυριών, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που είχαμε πριν κάποιους μήνες το ανάλογο σχέδιο νόμου, είναι ένα θέμα εκτός από πολιτικό, βαθιά κοινωνικό και έτσι πρέπει να το δούμε.
Θα αναφερθώ, επιγραμματικά, στις αυτοκτονίες που είχαμε γύρω από την υπερχρέωση των νοικοκυριών, με τους απαράδεκτους πλειστηριασμούς από τη πλευρά των τραπεζών. Και θα αναφερθώ ακόμα και στις δολοφονίες, όπως είχαμε προχθές στη Ερέτρια, απεγνωσμένη, όπως φάνηκε, διότι θα του κατέσχεταν την περιουσία του, πήρε ένα όπλο κι όρχησε να πυροβολεί και να σπέρνει το θάνατο. Από δω και πέρα, θα έχουμε πολύ περισσότερες τέτοιες συμπεριφορές, διότι η κρίση συνεχώς βαθαίνει, η ανεργία συνεχώς αυξάνεται. Άρα θα πρέπει να υπάρχουν αυτά τα κριτήρια.
Είχατε φέρει ένα σχέδιο νόμου, ένα ενημερωτικό, το είχαμε συζητήσει τότε, πριν κάτι μήνες, κι εδώ έχουμε σημαντικές αλλαγές που προέκυψαν από τη στιγμή που το κείμενο του σχεδίου νόμου, το στείλατε για γνωμοδότηση στη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το δώσατε και στην Ένωση Ελληνικών Τραπεζών, όπως και στις καταναλωτικές Οργανώσεις.
Θεωρούμε ότι υπάρχουν ασάφειες στα κριτήρια υπαγωγής στη ρύθμιση. Το σχέδιο, δεν ορίζει με σαφή κριτήρια τα χαρακτηριστικά των δανειοληπτών που υπάγονται σʼ αυτές τις διατάξεις του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου, γιατί εδώ, θα πρέπει να πούμε, ότι αναφέρεται «φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα κι έχουν περιέλθει χωρίς δόλο σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους, ή εφεξής οι οφειλέτες δικαιούνται να υποβάλλουν στα αρμόδιο δικαστήρια την αίτηση που προβλέπεται στη παράγραφο 1 του άρθρου 4 για τη ρύθμιση των οφειλών αυτών και απαλλαγή. Τη ύπαρξη δόλου αποδεικνύει ο πιστωτής», δηλαδή η τράπεζα, δηλαδή, αυτός που έχει και το πεπόνι, έχει και το μαχαίρι.
Σε μία περίοδο γενικευμένης κρίσης – δεν λέμε γι΄ αυτούς που με δόλιο τρόπο φτάσανε στη υπερχρέωση τους, οι οποίοι δεν θα πρέπει να τυγχάνουν ευνοϊκής ρύθμισης- όμως θα πρέπει να ληφθούν μέτρα. Άρα, εδώ, μέσα από το σχέδιο νόμου και τα άρθρα του, έχουμε το δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίζει για την πλήρωση των προϋποθέσεων αυτών που θα υπαχθούν στο συγκεκριμένο σχέδιο νόμου, έπειτα από μεγάλο χρονικό διάστημα, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της προσπάθειας εξωδικαστικού συμβιβασμού και τη υποβολή διαφόρων αιτήσεων για να προχωρήσει η δικαστική ρύθμιση των χρεών. Συνεπώς το σχέδιο νόμου, δεν προσδιορίζει τα κριτήρια και τη μεθοδολογία αξιολόγησης της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης του δανειολήπτη. Τη σύνθεση του δικαστηρίου. Εδώ, θα ήθελα να κάνω μία πρόταση προς τη Επιτροπή και προς εσάς, κυρία Υπουργέ. Θα φτάσουμε στο δικαστήριο. Δεν θα μπορούσε πιο πριν να υπάρξει, πιθανόν, μία Επιτροπή η οποία θα είναι γνωμοδοτική, εισηγητική προς το συγκεκριμένο δικαστήριο και θα αποτελείται πιθανώς από τρία άτομα τα οποία θα έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Κοινωνική λειτουργός, ψυχολόγος, και το λέω αυτό πολύ συγκεκριμένα, διότι και με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που ξεκινά σήμερα στην Ολομέλεια θα έχουμε από δω και πέρα πολλά προβλήματα, γιατί έχουν κάνει οι πολίτες έναν προγραμματισμό για τη ζωή τους και αυτό ανατρέπεται και μέσα από τα μέτρα της Κυβέρνησης και μέσα από το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Όλο αυτό θα επιβαρύνει και την ψυχολογία του κάθε εργαζόμενου, αν έχει βέβαια δουλειά, και ειδικά του δανειολήπτη που έχει εκπρόθεσμες οφειλές. Αυτή η Επιτροπή – μπορεί να συμμετέχει και κάποιος από τον ΟΑΕΔ για το κομμάτι της ανεργίας – θα μπορεί να λαμβάνει υπόψη αυτά τα κοινωνικά πλέον χαρακτηριστικά που έχει αυτή η κατάσταση και θα μπορεί να εισηγείται στο δικαστήριο. Στη Γαλλία προβλέπεται η ύπαρξη κοινωνικού λειτουργού για τη διευθέτηση τέτοιων ζητημάτων. Δεν θα έπρεπε να το δούμε και εμείς;
Η συμμετοχή ειδικών σε θέματα υπερχρέωσης, φτώχειας, κοινωνικού και τραπεζικού αποκλεισμού, δύναται να συμβάλει ουσιαστικά, κατά την άποψή μας, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων του συγκεκριμένου Ειρηνοδικείου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η υπερχρέωση ως σύνθετο πλέον κοινωνικό φαινόμενο δεν δύναται να προσεγγιστεί αποκλειστικά με οικονομικούς ή με νομικούς μόνο όρους.
Τι άλλαξε σε σχέση με την πρώτη εκδοχή του σχεδίου νόμου που είχαμε συζητήσει το χειμώνα;
Σημαντικότερη διαφορά σε σύγκριση με το προηγούμενο σχέδιο νόμου, πριν δηλαδή τη γνωμοδότηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αποτελεί το ποσοστό που ο οφειλέτης καλείται να αποπληρώσει πριν προχωρήσει η διαγραφή του υπόλοιπου χρέους. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατέθεσε την εξής παρατήρηση: «Με βάση τα παραπάνω τονίζει την σημασία της εκ των προτέρων ενδελεχούς αξιολόγησης των επιπτώσεων του σχεδίου νόμου στη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος ενόψει της ανάγκης διασφάλισης της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, παραπέμπει δε στην πρόσφατη γνώμη COL/2010/84, την οποία εξέδωσε σχετικά με τη ρύθμιση επιχειρηματικών και επαγγελματικών οφειλών προς τα πιστωτικά ιδρύματα και την επεξεργασία δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς, η οποία είναι συναφής για τους σκοπούς του σχεδίου νόμου». Αυτό λέει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Και ενώ στην αρχική του μορφή το ποσοστό είχε οριστεί σε 10%, ήταν η ελάχιστη αποπληρωμή χρεών, στο παρόν νομοσχέδιο αναφέρει ότι οι υπερχρεωμένοι πολίτες που έχουν αποδεδειγμένη και μόνιμη αδυναμία να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους μπορούν να εξυπηρετήσουν την εξόφλησή τους με ευνοϊκότερους όρους, αλλά και να απαλλαγούν από τα χρέη τους, εφόσον εξυπηρετήσουν για 4 έτη, με βάση το εισόδημα από την εργασία τους, ένα μέρος των χρεών που καθορίζεται από το Δικαστήριο. Δηλαδή, ποιο είναι το ποσοστό;
Το ποσοστό αποπληρωμής θα επαφίεται έτσι στα δικαστήρια, χωρίς να παρατίθενται συγκεκριμένα στοιχεία για τον τρόπο υπολογισμού της δυνατότητας αποπληρωμής του χρέους.
Συνεπώς, προκύπτουν εύλογες ανησυχίες ότι έπειτα από αυτά που προανέφερα για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τη δική της γνωμοδότηση, για τη διασφάλιση της σταθερότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος σε συνδυασμό με τις πιέσεις της ένωσης ελληνικών τραπεζών θα εξαντλούνται όλα τα περιθώρια για τη μέγιστη δυνατή αποπληρωμή του χρέους εις βάρος αντιθέτως των μέγιστων προοπτικών απεγκλωβισμό των νοικοκυριών από την υπερχρέωση.
Μακάρι, κύριε υπουργέ, να έχω εγώ άδικο και να θέλουν μηδενικές χρεώσεις.
Ενδεικτικά, σε σχετικό κείμενο παρατηρήσεων που υποβλήθηκε στα πλαίσια της δημόσιας διαβούλευσης η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών χαρακτηρίζεται ως αναγκαία, μεταξύ άλλων, την εξής τροποποίηση. Καθορισμός ως ελάχιστου ποσοστού των ρυθμιζόμενων οφειλών το 20% της συνολικής οφειλής. Ήταν το τρίτο στάδιο. Αυτή ήταν η εισήγηση της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ ( Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας): Και εμείς το βγάλαμε.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ – ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ (Ειδική Αγορήτρια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.): Μακάρι.
Ενώ, όμως, επειδή νομοθετούμε κάποια πράγματα θα πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένα, κυρία Υπουργέ και δεν είναι. Θεωρώ ότι δεν είναι! Δεν διασφαλίζονται οι δανειολήπτες που δεν έχουν τη δυνατότητα να δώσουν χρήματα.
Υπάρχουν πολιτικοηθικές πτυχές του σχεδίου νόμου.
Εγώ θέλω να σχολιάσω τις ηθικές διαστάσεις που φαίνονται στο σχέδιο νόμου.
Η μερική, έστω ικανοποίηση των πιστωτών από το εισόδημα του οφειλέτη για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο προβάλλει ως δοκιμασία και επίδραση του οφειλέτη, προκειμένου να επιτύχει με το πέρας αυτής το ευεργετικό αποτέλεσμα της απαλλαγής των χρεών.
Δηλαδή, έχουμε και μια ενοχή του οφειλέτη;
Εντύπωση προκαλεί η χρήση του όρου «δοκιμασία», που παραπέμπει σε μια λογική άφεσης αμαρτιών του δανειολήπτη για την αδυναμία αποπληρωμής των χρεών του. Η εν λόγω προσέγγιση αποτυπώνει σε γενικότερες γραμμές την προβαλλόμενη ερμηνεία από τα κυρίαρχα ελληνικά ΜΜΕ της οικονομικής κρίσης που έχει μια ενοχοποιητική διαπίστωση, ότι «καταναλώσαμε περισσότερα απ' ό,τι παράγουμε ή μπορούμε να παράγουμε». Το πρόβλημα υπερδανεισμού αποδίδεται, εν ολίγοις, στην εναλλαγή στην καταναλωτική συμπεριφορά των νοικοκυριών.
Εμείς δεν συμφωνούμε σε όλη αυτή την προσέγγιση.
Εντύπωση, επίσης, προκαλεί ο αριθμός αναφορών στο σχέδιο νόμου για την προστασία των πιστωτών, γεγονός που ευθυγραμμίζεται πλήρως με την τρίτη παρατήρηση που κατέθεσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη γνωμοδότηση της, βάσει της οποίας «το προτεινόμενο πλαίσιο πρέπει να είναι σαφές ως προς την παροχή στους οφειλέτες που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής των ορφανών κινήτρων για την προσήκουσα εξυπηρέτηση των οφειλών τους και θα πρέπει να περιέχει επαρκή εχέγγυα για την αποτροπή του ηθικού κινδύνου».
Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ακόμη και η ευρωπαϊκή επιτροπή αναγνωρίζει ότι «η υπερχρέωση δεν οφείλεται σε αλόγιστη συμπεριφορά εκ μέρους των οφειλετών, αλλά σε απρόοπτα επαγγελματικά ή προσωπικά γεγονότα. Όταν εξετάζεται ειδικότερα το ζήτημα της υπερχρέωσης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να παραβλεφθεί το γεγονός ότι ο χρηματοπιστωτικός τομέας διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο την στην εκδήλωση της οικονομικής κρίσης και την εκτίναξη της ανεργίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυξημένες επίσης ευθύνες βαραίνουν τις ελληνικές τράπεζες αναφορικά με τη στάση τους στη διάρκεια της κρίσης.» Για παράδειγμα, άρνηση χορήγησης πιστώσεων για την αναχρηματοδότηση χρεών, διατήρηση υψηλών επιτοκίων, παρά τη μείωση των επιτοκίων της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας προς αυτές τις τράπεζες και του euribor, καταγγελία συμβάσεων και δικαστικές διεκδικήσεις, αδιαλλαξία έναντι των δανειοληπτών, εισπρακτικές εταιρείες, δηλαδή ένα πακέτο, το οποίο είναι εκρηκτικό.
Το σχέδιο νόμου, επίσης, φαίνεται να παραβλέπει τις δοκιμασίες που υπέστησαν και συνεχίζουν σήμερα να υφίστανται σε ορισμένες περιπτώσεις τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά από τις τράπεζες, όπως, μεταξύ άλλων οι τεράστιες αποκλίσεις μεταξύ επιτοκίων καταθέσεων και δανεισμού, η ύπαρξη αδικαιολόγητων χρεώσεων, καταχρηστικοί όροι στις συμβάσεις δανείων, παραπλανητική ενημέρωση και διαφήμιση, παραβίαση τραπεζικού απορρήτου και παράβαση των αρχών της ευπρέπειας και του σεβασμού της προσωπικότητας του οφειλέτη από αδίστακτες εισπρακτικές εταιρείες, καθεστώς λειτουργίας της «Τειρεσίας Α.Ε.», η οποία δυστυχώς λειτουργεί υπό την αιγίδα των τραπεζών και όχι υπό τον έλεγχο του δημοσίου, ώστε να διασφαλίζει και το απόρρητο, να λαμβάνει υπόψη τα κοινωνικά κριτήρια και να μην βάζει χωρίς λόγο στις λίστες τους συμπολίτες μας, τους επαγγελματίες και να τους καταδικάζει για τα επόμενα χρόνια.
Επίσης, παραβλέπει τις γενικότερες γραμμές την ευθύνη των κυβερνήσεων και των δύο κομμάτων εξουσίας για τη ραγδαία αύξηση του δανεισμού στην Ελλάδα που δεν οφείλεται αποκλειστικά, όπως επιχειρείται να παρουσιασθεί, στην ανεύθυνη συμπεριφορά των καταναλωτών και στα υπαρκτά, αν θέλετε, φαινόμενα καταναλωτικού παροξυσμού, αλλά σε μεγάλο βαθμό στην αύξηση των εισοδηματικών ανισοτήτων, στη φθίνουσα εξέλιξη του μεριδίου της εργασίας επί του Α.Ε.Π., την απορύθμιση της αγοράς εργασίας και την αποδόμηση του ήδη ανεπαρκούς δημοσίου συστήματος υγείας και παιδείας, καθώς και των υπηρεσιών πρόνοιας που αναγκάζει τους πολίτες να καταφεύγουν στις ακριβές υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα.
Για το ύψος του χρέους που θα καθοριστεί από το δικαστήριο, ανησυχητικό κρίνεται το γεγονός ότι δεν περιγράφονται οι ιδιωτικές ανάγκες του οφειλέτη και των προστατευόμενων μελών, προκαλώντας αβεβαιότητα ως προς τον υπολογισμό της μηνιαίας δόσης. Για το συγκεκριμένο λόγο, καθίσταται επιτακτική ανάγκη ο ακριβής προσδιορισμός αυτών των αναγκών.
Σε αυτή την κατεύθυνση μπορούν να ληφθούν υπόψη σχετικές διατάξεις στη γαλλική νομοθεσία, που δεν είναι φυσικά μια αριστερή νομοθεσία, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Εκεί έχουν το εισόδημα του οφειλέτη έπειτα από την καταβολή της μηνιαίας δόσης που οφείλει να καλύπτει τις δαπάνες για τη στέγαση του νοικοκυριού, τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικό αέριο, θέρμανσης, νερού, διατροφής και τα σχολικά έξοδα των παιδιών.
Άξιο προσοχής αποτελεί το γεγονός ότι το ύψος αυτό καθορίζεται έπειτα από τη γνωμοδότηση κοινωνικού λειτουργού - όπως ανέφερα πιο μπροστά - και λόγω της ανεπάρκειας το ελληνικού κράτους πρόνοιας το ποσό αυτό θα μπορούσε επίσης να συμπεριλαμβάνει και ένα τμήμα των δαπανών υγείας των νοικοκυριών, το τμήμα δηλαδή που αφορά ιατρικές υπηρεσίες, εξετάσεις ή φάρμακα που δεν καλύπτονται επαρκώς ή με ικανοποιητικό τρόπο από το εθνικό σύστημα υγείας και να υπάρχει και ένα κομμάτι παρακολούθησης των τιμών, των αυξήσεων, ώστε και αυτά να αναπροσαρμόζονται αναλόγως.
Για την υποχρεωτική επιδίωξη εξωδικαστικού συμβιβασμού, το σχέδιο νόμου καθιστά υποχρεωτική την επιδίωξη αυτή και θα πρέπει να επισημανθεί ότι η ελληνική ένωση τραπεζών, φαίνεται να αποδίδει μεγάλη σημασία στο συγκεκριμένο ζήτημα όπως διαφαίνεται από την πρόταση τροποποίησης που υπέβαλε στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης. Τι είπε; «Αποφυγή του ενδεχομένου τόσο η διαδικασία εξωδικαστικού συμβιβασμού όσο και η βεβαίωση για την προσπάθεια επίτευξής της να αποβεί μια τυπική προϋπόθεση στην όλη διαδικασία που δεν θα πληροί τα εχέγγυα ορθής εκπλήρωσής της».
Πρέπει να υπογραμμιστεί κυρία Υπουργέ, το γεγονός ότι διακανονισμοί χρεών ήδη πραγματοποιούνται από τις τράπεζες με επαχθείς εν τούτοις όρους για τους δανειολήπτες. Αυτό, προκύπτει από στοιχεία και βεβαίως, η παράταση πληρωμών των δανείων χωρίς μείωση του επιτοκίου αυξάνει σημαντικά το συνολικό ποσό που καλείται τελικώς να καταβάλει ο δανειολήπτης. Και εδώ έπρεπε το σχέδιο νόμου να είχε βοηθήσει. Θέλω να πω ότι υπάρχει μέσα σε όλο το σχέδιο νόμου - που καταλαβαίνετε ότι καταγγέλλω πολλές διατάξεις- ένα θετικό που αναφέρεται στους μακροχρόνια ανέργους και αυτούς που έχουν προβλήματα υγείας, όμως, θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και όλα όσα είπα πιο μπροστά και κάποια άλλα που θέλω να πω, γιατί έχουμε μαρτυρίες και καταγγελίες από το σύλλογο προστασίας των δανειοληπτών βορείου Ελλάδος.
Εμείς, θεωρούμε ότι δεν τίθεται καμία αμφιβολία ότι η προσπάθεια επίλυσης μείζων προβλημάτων όπως η υπερχρέωση των νοικοκυριών με βάση την καλή θέληση των τραπεζών, παραγνωρίζει πλήρως το γεγονός ότι οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί της χώρας εδραίωσαν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα κουλτούρα εκφοβισμού και εκβιασμού των πιστωτών. Αυτό αναφέρεται και σε μια ανακοίνωση του συνηγόρου του πολίτη το 2007.
Άρα, με βάση τη σημερινή εμπειρία η υποχρεωτική πρόβλεψη για εξωδικαστικό συμβιβασμό, μάλλον αποτελεί έναν τρόπο για τις τράπεζες να εκβάλουν διακανονισμούς προς όφελός τους, στηριζόμενες στον εξορισμό άνισου χαρακτήρα μεταξύ χρηματοπιστωτικών οργανισμών και δανειοληπτών καταναλωτών.
Βεβαίως, εμείς, θεωρούμε ότι οι τελευταίες διαθέτουν τη δύναμη να εκβιάζουν και να αυθαιρετούν, γι' αυτό θα πρέπει κυρία Υπουργέ, να μπορέσετε να βάλετε ένα πλαίσιο επιτέλους, γιατί μας ακούει ο κόσμος, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά είναι πάρα πολλά και θα πρέπει να έχουν πρόσβαση. Μέσα από αυτό το σχέδιο νόμου, δυστυχώς αποκλείονται.
Όσον αφορά στα στεγαστικά δάνεια, όταν θα τρέχουν οι δόσεις για το εξάμηνο αυτό και δεν σταματούν με το συμβατικό επιτόκιο, αυτό σημαίνει ότι μπορούν να προχωρούν οι πλειστηριασμοί αφού καταθέσουν την αίτηση, να μην σταματάνε, αφού δεν θα έχουν να πληρώσουν τις δόσεις τους. Σε αυτά, θα ήθελα μια απάντηση.
Κυρία Υπουργέ, είμαστε πάρα πολύ κριτικοί απέναντι σε αυτό το σχέδιο νόμου και θα περιμένουμε να δούμε τις αλλαγές που πιθανόν θα κάνετε, αν έχετε αυτή τη βούληση.
Εμείς, το καταψηφίζουμε επί της αρχής.