Μιλώντας σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό ΝΕΤ 105,8 (Α. Ζήγου), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Για τις εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό και την αριστερά:
«Η δυσαρέσκεια του κόσμου παίρνει και τη μορφή της οργής, εναντίον ενός τρόπου διακυβέρνησης που έχει οδηγήσει τη χώρα στα πρόθυρα της οικονομικής χρεωκοπίας. Η οργή αυτή γίνεται εντονότερη γιατί τα μέτρα που παίρνονται από την πολιτική ελίτ για να αντιμετωπιστεί η κρίση που η ίδια προκάλεσε, είναι και κραυγαλέα άδικα, σε βάρος των ασθενέστερων, και αναποτελεσματικά και μη επαρκή. Όλες οι δημοσκοπήσεις τις τελευταίες μέρες, δείχνουν ποσοστά αποδοκιμασίας των συγκεκριμένων οικονομικών και κοινωνικών μέτρων σε ποσοστά της τάξης του 80-90%.
Την ώρα που κόβονται μισθοί, συντάξεις και δικαιώματα με τον μπαλτά και δεν πιάνει κανείς τη φοροδιαφυγή, τη διαφθορά, τα προνόμια των ισχυρών –αποτελεσματικά και στην πράξη, όχι στη ρητορεία- η αριστερά, θα έπρεπε να ασκείται στις πράξεις της πρόσθεσης του πολλαπλασιασμού και όχι στις πράξεις της διαίρεσης και της αφαίρεσης.
Ο Συνασπισμός, από τη στιγμή που δεν κατάφερε να αποτρέψει τη διάσπαση που οδήγησε στη δημιουργία του κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς, οφείλει να βάλει στην πρώτη γραμμή ένα τολμηρό σχέδιο: Να προσπαθήσει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού», στον οποίο θα μετέχουν ο Συνασπισμός, η Δημοκρατική Αριστερά, οι Οικολόγοι Πράσινοι και ένα τμήμα δυσαρεστημένων, διαφωνούντων από τα αριστερά στην κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ, που ολοένα και διογκώνεται. Σε αυτόν φυσικά έχουν τη θέση τους και όσες δυνάμεις από τον σημερινό Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς θέλουν να μετάσχουν σε αυτό το σχέδιο.
Στην αριστερά χρειαζόμαστε κάτι μεγαλύτερο, δυναμικότερο και αποτελεσματικότερο και στην πολιτική ζωή και στους κοινωνικούς αγώνες. Για να μπει ένα φρένο σε αυτή την υπερδεξιά πολιτική που ακολουθείται, κατʼ επιταγή της τρόικας, από ένα κόμμα που έχει στον τίτλο του τον όρο «σοσιαλιστικό».
Στην αρχή αυτό το νέο εγχείρημα μπορεί να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας εκλογικής πολιτικής συμμαχίας. Αργότερα, μπορούμε να σχεδιάσουμε την εξέλιξή του σε έναν ενιαίο μεγάλο προοδευτικό αριστερό πολιτικό σχηματισμό, που να μπορεί να αγκαλιάσει ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού.
Η αίσθησή μου είναι ότι η ίδια η ζωή, οι ανάγκες της κοινωνίας, οι υπαρκτές συγκλίσεις και συμπτώσεις σε θέματα πολιτικής και προγράμματος και κυρίως ο κόσμος, θα μας τραβάει ολοένα και περισσότερο «από το μανίκι» για να ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο. Και τον Συνασπισμό και τη Δημοκρατική Αριστερά και τους Οικολόγους Πράσινους και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που διαφοροποιούνται από την κυβερνητική πολιτική, όπως η Σακοράφα, ο Δημαράς, ο Οικονόμου και πολλοί άλλοι σε πανελλαδικό επίπεδο.
Τα παραπάνω αποτελούν επιτακτική ανάγκη. Όσο πιο γρήγορα τα πετύχουμε τόσο το καλύτερο. Η αντίθεσή μου στη λογική των διαρκών διασπάσεων είναι και ο λόγος που, αν και θητεύω σταθερά από τα δεκαοχτώ μου χρόνια στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς, επέμεινα μέχρι τέλους ότι θα έπρεπε αυτή η διάσπαση του Συνασπισμού να αποτραπεί.
Πρέπει να τα καταφέρουμε να βρεθούμε μαζί και δίπλα στους αγώνες, είτε αυτοί αφορούν σε κοινωνικά θέματα –το ασφαλιστικό, το εργασιακό, το εισόδημα, τα δικαιώματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων- είτε στις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις επόμενες πολιτικές μάχες που έρχονται.»
Για τα μέχρι σήμερα αποτελέσματα της εξεταστικής επιτροπή για την υπόθεση Siemens:
«Η εξεταστική επιτροπή για τη Siemens έως τώρα έβγαλε περισσότερα απʼ όσα έβγαλε τριάμισι χρόνια τώρα η δικαιοσύνη, η αρχή για το ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και το ΣΔΟΕ. Όχι γιατί αποτελείται από θαυματοποιούς, αλλά γιατί μέχρι τώρα δεν υπήρχε βούληση. Όλα τα προηγούμενα χρόνια το κράτος και οι κυβερνήσεις δούλευαν στο σχέδιο της συγκάλυψης
Η επιτροπή ζήτησε και πήρε παράταση για το φθινόπωρο. Όμως έχουν περάσει τόσα χρόνια, σβήστηκαν ίχνη, μείναμε πίσω στη διερεύνηση του ζητήματος. Ακόμα και τώρα δεν βλέπω μια ειλικρινή πολιτική βούληση των ηγετών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ να ματώσουν γύρω από την υπόθεση. Προσπαθούν να τα φορτώσουν όλα στα «καμένα χαρτιά», δηλαδή σε κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που είναι πρακτικά εκτός πολιτικής ζωής. Αυτό δεν πείθει.
Το κλειδί είναι η ίδια η Siemens. Ξέρει που πήγαν τα λεφτά, διότι δινόντουσαν με κεντρική καθοδήγηση. Μέχρι τώρα μας δουλεύει ψιλό γαζί. Ένα δεύτερο κλειδί είναι κάποιοι από το κύκλωμα των εικοσιπέντε προσώπων που ήταν συνεργοί του Χριστοφοράκου στις δωροδοκίες και δεν ξέπλεναν απλώς μαύρο χρήμα. Αν πιεστεί η Siemens, με αγωγή του Δημοσίου, με αποκλεισμό από τους διαγωνισμούς, με άνοιγμα λογαριασμών, αν πιεστούν αυτά τα πρόσωπα με φυλακή κι αν θελήσουν τα κόμματα να ψάξουν τα ταμεία ειλικρινά και όχι προσχηματικά –εννοώ τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ- τότε ίσως να βρούμε κάτι παραπάνω.»
Για τα δομημένα ομόλογα:
«Ο κόσμος, και με το δίκαιο του, λέει πως τη στιγμή που μας μειώνουν τη σύνταξη και δουλεύουμε περισσότερο, πέρα από την κλοπή των αποθεματικών των ταμείων τις προηγούμενες δεκαετίες, με τις άτοκες δεσμεύσεις από την Τράπεζα της Ελλάδος, μας κλέψανε και με τα περίφημα δομημένα ομόλογα.
Ορισμένα από τα δομημένα ομόλογα για τα οποία συστήθηκε η εξεταστική επιτροπή έχουν σήμερα το ένα τρίτο της αξίας στην οποία αγοράστηκαν. Πρόκειται για κλοπή δισεκατομμυρίων και πρέπει κάποιοι να πάνε φυλακή.
Στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων, πέρα από τις πολιτικές και ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες, υπάρχει και μια τεράστια ευθύνη της Τράπεζας της Ελλάδος, που αν και είχε την ευθύνη της εποπτείας και του ελέγχου «αγρόν ηγόραζε». Ελέγχεται για κρίσιμες παραλείψεις αυτής της περιόδου.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS