Οι αυτοδιοικητικές εκλογές, ειδικά στις περιφέρεις και τους μεγάλους δήμους, αποκτούν έναν έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Μπορούν, μαζί με την εκλογή ικανών αιρετών αρχόντων, να στείλουν κι ένα ηχηρό μήνυμα διαμαρτυρίας απέναντι σε μια σκληρή, άδικη, νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική στην οικονομία. Το κόμμα μου ο ΣΥΝ και η πολιτική μας συμμαχία ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδιώξει -και το προσπαθεί- μια πλατιά συνεργασία ανάμεσα στις δικές μας δυνάμεις, τη Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη, τους Οικολόγους Πράσινους κι εκείνο το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ -που είναι μεγάλο- που διαφωνεί με την κυβερνητική πολιτική και που δεν περιορίζεται φυσικά στάση τρεις βουλευτές που διαγράφηκαν, εκπροσωπείται και εκφράζεται με έναν ογκούμενο τρόπο σε όλη την Ελλάδα.
Έχω μιλήσει κι άλλες φορές για την ανάγκη δημιουργίας ενός μεγάλου συνασπισμού που να εκφράζει ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων ο οποίος μπορεί να οικοδομηθεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αλλά να έχει και προοπτική και στις επερχόμενες πολιτικές μάχες και στις προσεχείς εθνικές εκλογές.
Το ΚΚΕ, επειδή το αναφέρατε, έχει επιλέξει μια απομονωτική τακτική, έχει ορίσει ήδη τους δικούς του υποψήφιους και αρνείται να μετάσχει σε οποιαδήποτε σχετική διεργασία.
Θέσατε πολλά πράγματα μαζί. Δεν θα ήθελα αυτή τη στιγμή να μιλήσω για πρόσωπα. Πιστεύω όμως ότι χρειάζεται στο θέμα των προσώπων οι επιλογές που θα κάνουμε με συλλογικές διαδικασίες να συσπειρώνουν, να προσθέτουν και όχι να διχάζουν και να διαιρούν. Αυτό το κριτήριο νομίζω ότι πρέπει να είναι καθοριστικό.
Και το δεύτερο που θάθελα να πω είναι ότι ατομικές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος και μάλιστα με τη μορφή διαρροής δεν ταιριάζουν στις συλλογικές διαδικασίες και τη σοβαρότητα με την οποία η δική μας αριστερά πρέπει να προσεγγίζει αυτά τα θέματα.
Δεν θα ήθελα να πω κάτι παραπάνω. Δεν θέλω να κάνω το ίδιο λάθος που κάνουν άλλοι, μετατρέποντας αυτή τη μεγάλη πολιτική μάχη σε πεδίο άσκησης προσωπικών στρατηγικών.
Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι να βάλουμε το εμείς πάνω από το εγώ έτσι ώστε να οικοδομήσουμε αυτόν τον πλατύ αυτοδιοικητικό συνασπισμό με τον καλύτερο τρόπο. Χρειάζεται αυτή την ώρα -κι αυτό είναι το μήνυμα νομίζω που έρχεται από την κοινωνική βάση- χρειάζεται στη θέση της επιμέρους καθαρότητας ή των προσωπικών επιδιώξεων να μπει η ανάγκη να οικοδομηθεί κάτι πιο μεγάλο, πιο ενωτικό, πιο ελκυστικό και με προοπτική. Αν καταφέρουμε στην περιφέρεια Αττικής, στις υπόλοιπες περιφέρειες, στους μεγάλους δήμους να διαμορφώσουμε τέτοιες ενωτικές συσπειρώσεις που να εκφράζονται με τα αντίστοιχα πρόσωπα, τότε νομίζω ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό αντίβαρο σ΄ ένα επικίνδυνο μπατάρισμα προς τα δεξιά που έχει προκαλέσει η κυβερνητική πολιτική του ΠΑΣΟΚ και να οικοδομήσουμε έναν ισχυρό πόλο με αριστερά προοδευτικά χαρακτηριστικά, αξιόμαχο και για τις εθνικές εκλογές που έρχονται, όποτε τελικά προκύψουν, αλλά κυρίως για τις κοινωνικές μάχες που μας περιμένουν, γιατί υπάρχουν μεγάλες ανισότητες.
Ασφαλώς και περιθώρια υπάρχουν και ανάγκη υπάρχει. Το φωνάζει η ίδια η ζωή. Όταν ήμασταν στο ίδιο κόμμα επί 22 χρόνια, δεν μπορούμε να συνεργαστούμε τώρα στις αυτοδιοικητικές εκλογές; Συνεχίζω να πιστεύω -κι αυτό νομίζω ότι προκύπτει από την κοινή λογική- ότι αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ-πολύ περισσότερα απ΄ αυτά που μας χωρίζουν. Και με τη Δημοκρατική Αριστερά και με τους Οικολόγους-Πράσινους και με το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που αρνείται τη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη και επιμένει σε μια προοδευτική, σοσιαλιστική κατεύθυνση.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΦΟΡΤΗΓΩΝ Δ.Χ. ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΒΥΤΙΟΦΟΡΩΝ
Στηρίξαμε όλες τις κινητοποιήσεις, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων που θίγονται άγρια από τα κυβερνητικά μέτρα και από την υψηλό πληθωρισμό. Δεν κάνουμε το ίδιο μ΄ αυτή την κινητοποίηση και προσωπικά πιστεύω ότι ένα κόμμα της Αριστεράς πρέπει να αποφεύγει να υποστηρίζει συλλήβδην όλες τις κινητοποιήσεις και όλες τις μορφές αντίδρασης.
Διότι, όταν είναι σαφές το στίγμα σου υπέρ της προστασίας των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, δεν πρέπει να το θολώνεις, υιοθετώντας μια τακτική που δεν διακρίνει τα ξερά από τα χλωρά. Αν υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση -και έπρεπε να το κάνει από χθες- είναι να διακρίνει εκείνη την κατηγορία οδηγών δημόσιας χρήσης που έχουν πάρει την άδεια πρόσφατα, δεν έχουν προλάβει να κάνουν έστω και στοιχειώδη απόσβεση και τώρα με το κυβερνητικό νομοσχέδιο μειώνεται πολύ η αξία αυτής της άδειας. Να διακρίνει αυτούς απ΄ όσους την έχουν πάρει από το ΄71-ή τότε περίπου- που αυτοί έχουν αποσβέσει σημαντικά την περιουσία τους. Επειδή έχω μια εμπειρία και από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αυτές οι μεταφορές με ιδιωτικά μέσα δεν αποτελούν κλειστό επάγγελμα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ούτε είναι τόσο ακριβή η άδεια απόκτησης κι αυτό έχει οδηγήσει στο να είναι φτηνότερο το κόστος μεταφοράς για όσους θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν, από μια επιχείρηση έως ένα νοικοκυριό που κάνει μετακόμιση, και είναι και υψηλότερης ποιότητας, πιο σύγχρονα τα αυτοκίνητα με τα οποία γίνονται οι μεταφορές, πράγμα που βοηθάει και την προστασία του περιβάλλοντος, γιατί ρύπαιναν λιγότερο, αλλά και την οδική ασφάλεια. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε διπλάσιους νεκρούς στην άσφαλτο απ΄ ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Όχι αυτές οι αλλαγές. Λέω ότι μέχρι τώρα το κόμμα μου δεν έχει εκδηλώσει με ανακοίνωση τη στήριξη στην κινητοποίηση. Πιστεύω ότι αυτή η κινητοποίηση.. η μορφή που παίρνει, του στραγγαλισμού της αγοράς, ουρές στα βενζινάδικα κ.λπ. κ.λπ., δεν έχει την κοινωνική συμπαράσταση, αυτό που πρέπει να γίνει -κι αυτό απέχει από τη στήριξη της συγκεκριμένης κυβερνητικής πρότασης- είναι η κυβέρνηση, έστω και σήμερα…
Δεν υποστηρίζω το ότι πρέπει να παραμείνει ένα κλειστό επάγγελμα. Απλώς πιστεύω ότι η κυβέρνηση πρέπει -έπρεπε να το είχε κάνει ήδη από χθες- να διακρίνει και να δώσει μια δικαιότερη λύση σε όσους απέκτησαν πρόσφατα σχετικά την άδεια και επομένως δικαιούνται ενός αντισταθμιστικού οφέλους -να το πω έτσι- για να μην υποστούν μια μεγάλη ζημιά.
Από εκεί και πέρα το κύριο θέμα που πρέπει να μπει είναι κανόνες στην κίνηση αυτών των οχημάτων, περιορισμοί σε μέρες και ώρες υψηλής κυκλοφορίας, ωρών αιχμής όταν πηγαινοέρχονται στην εθνική οδό οι οικογενειάρχες για …
.. Χρειάζεται αυστηρότερη εφαρμογή. Στην Ελλάδα και τα μέτρα που ισχύουν συχνά δεν εφαρμόζονται, από την απαγόρευση του καπνίσματος μέχρι την απαγόρευση κυκλοφορίας βαρέων οχημάτων σε ώρες αιχμής. Πολλές φορές οι ελεγκτικοί μηχανισμοί είναι ασθενείς, για να μην πω διάτρητοι.
Πιστεύω ότι το κόμμα μου, ο ΣΥΝ, γενικότερα η Αριστερά θα κερδίσει σε αποτελεσματικότητα και πειθώ όταν στηρίζει πραγματικά δίκαιες κινητοποιήσεις, αν ξεφύγει από μια εικόνα, που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι αντίπαλοι της αριστεράς, ότι ξέρετε, κινητοποίηση.. σίγουρα θα την υποστηρίξει η αριστερά. Όχι. Πρέπει να διακρίνουμε τις κινητοποιήσεις που τα αιτήματά τους, οι μορφές τους είναι δίκαια και υπηρετούν τον στόχο μιας καλύτερης, δικαιότερης κοινωνίας με μικρότερες ανισότητες, από μορφές και αιτήματα τα οποία δεν υπηρετούν αυτόν τον στόχο. Χίλιες φορές ναι στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων που τους κόψανε με τον μπαλτά μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα και τους τα παίρνουν με τον υψηλό πληθωρισμό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ναι σε κάθε κινητοποίηση ό,τι και νάναι.
Και θα έκανα και μια έκκληση στη συνδικαλιστική ηγεσία του συγκεκριμένου χώρου να αντιληφθεί ότι χωρίς κοινωνική συμπαράσταση, αν δεν έχεις τη συμπάθεια, τη στήριξη, έστω την ανοχή της πλειοψηφίας του κόσμου, και αντίθετα ο κόσμος νιώθει ότι εκβιάζεται και ταλαιπωρείται, τότε δεν μπορείς να έχεις και δύναμη κρούσης απέναντι στην κυβέρνηση. Πρέπει να βρουν άλλους τρόπους για να έχουν μεγαλύτερη ισχύ απέναντι σ΄ εκείνο το κομμάτι των αιτημάτων τους που είναι δίκαιο -σας είπα ένα παράδειγμα,- και το οποίο μπορεί να το δώσει η κυβέρνηση. Και μία παρατήρηση προς την κυβέρνηση. Αυτά τα μπρος-πίσω του κ. Ρέππα έχουν προσθέσει δυσκολίες. Δηλαδή π.χ. αυτό θα πάει από Σεπτέμβρη, το φέρνει τέλος Ιουλίου.. είχε φέρει ένα νομοσχέδιο στην αρχή που έλεγε άλλα, τώρα φέρνει ένα άλλο που λέει άλλα…. Αυτά μειώνουν την αξιοπιστία της κυβέρνησης και δυσκολεύουν την επίλυση του προβλήματος με έναν τρόπο δίκαιο, ώριμο και πειστικό, χωρίς κινητοποίηση και ταλαιπωρία.
Δεν νομίζω ότι είναι το καλύτερο μέτρο γενικά το μέτρο της επιστράτευσης. Είναι ένα αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό μέτρο και δεν ισχύει στην υπόλοιπη Ευρώπη και προηγουμένως επικαλέστηκα το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, γιατί δεν είμαστε ο ομφαλός της γης. Αυτό το μέτρο είναι κατάλοιπο αντιδημοκρατικό, αντισυνταγματικό άλλων εποχών. Μια κυβέρνηση πρέπει να έχει τη δυνατότητα με την υπόλοιπη νομοθεσία, με την πειθώ, με το διάλογο να λύνει αυτά τα προβλήματα και να μην καταφεύγει σ΄αυτό. Μέχρι τώρα την αναγκαστική επιστράτευση η κυβέρνηση την χρησιμοποιεί στους πιο αδύναμους, στους μισθωτούς, σε κατηγορίες εργαζομένων που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και τους πατάει στο λαιμό. Ποτέ ένας αριστερός, κατά τη γνώμη μου, δεν θα έπρεπε να λέει ναι σε μια πολιτική επιστράτευση για τους λόγους που σας είπα, γιατί μετά θα το βρίσκει μπροστά του.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS