Για την πολιτική της κυβέρνησης και το μνημόνιο
Μετά την Χιλή του Πινοσέτ, μετά την Βρετανία της Θάτσερ, μετά τις κατεστραμμένες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, η Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου είναι το νέο πειραματόζωο για την διάλυση της κοινωνίας.
Αν και το πιο δίκαιο θα ήταν να μην μιλάμε για την Ελλάδα του Παπανδρέου, αλλά για την Ελλάδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο απλός συνεργός, αυτός που βάζει την φωτιά στο δάσος. Τα μεγάλα αφεντικά είναι αυτά που έρχονται μετά να αξιοποιήσουν τα καμένα για δικό τους όφελος, για δικό τους κέρδος.
Για το επιχείρημα ότι η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν αναγκαστική
Το βασικό επιχείρημα της σημερινής κυβέρνησης είναι ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Ότι τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας ήταν τόσο άσχημα, που η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την περίφημη τρόικα, ήταν αναγκαστική.
Το λένε αυτοί που διευκόλυναν τους κερδοσκόπους να τσακίσουν τα ελληνικά ομόλογα, με τεχνικά κόλπα της Τράπεζας της Ελλάδας. Και σήμερα, όταν ακόμα και δικοί τους βουλευτές, βουλευτές του ΠΑΣΟΚ επανέρχονται σε αυτή την υπόθεση, τρομοκρατούνται και αντιδρούν σπασμωδικά. Το λένε αυτοί που κρυφό τους πόθο είχαν πάντα το ξήλωμα των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, την ανασφάλιστη εργασία των νέων, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων αγαθών.
Τους πόθους αυτούς τους ομολόγησαν δημόσια στις συγκεντρώσεις και τα προγράμματά τους πριν μερικά χρόνια. Σιώπησαν μετά, προσπαθώντας να εξαπατήσουν τους πολίτες. ΝΑ τους κάνουν να πιστέψουν ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε σοσιαλιστικά χέρια. Και να μπορέσουν έτσι να επανέλθουν στην κυβερνητική εξουσία μετά από την απόλυτη χρεωκοπία των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. .
Σήμερα όμως οι πολίτες ξέρουν. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στα χέρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των αγορών.
Για τις εναλλακτικές προτάσεις της Αριστεράς
Εμείς λέμε κατηγορηματικά. Ναι. Υπάρχει άλλος δρόμος.
Υπάρχει ο δρόμος που περνάει από τις μαζικές κοινωνικές αντιστάσεις. Μέσα από την απαίτηση να πληρώσουν την κρίση αυτοί που την προκάλεσαν. Αυτοί που τόσα χρόνια επωφελήθηκαν και θησαύρισαν λεηλατώντας το δημόσιο συμφέρον.
Το πρώτο βήμα είναι να ακουστεί ένα γιγάντιο «ως εδώ». Κάτω τα χέρια από τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Κάτω τα χέρια από το ασφαλιστικό σύστημα, από την υγεία και την παιδεία.
Θέλετε εναλλακτικές προτάσεις; Φορολογήστε το κεφάλαιο. Την εκκλησιαστική περιουσία. Τους εφοπλιστές. Τους αεριτζήδες εργολάβους που λεηλατούν το δημόσιο συμφέρον. Μειώστε τις πολεμικές δαπάνες. Δεν προβλέπεται από το μνημόνιο που έχετε υπογράψει; Το ξέρουμε.
Και γι αυτό λέμε: το μνημόνιο πρέπει να πέσει. Και μαζί να πέσουν αυτοί που το κουβαλάνε, ως μοναδική διέξοδο για τη σωτηρία της χώρας. Το μνημόνιο δεν είναι λύση, δεν είναι διέξοδος. Είναι στυγνή και κυνική λεηλασία της κοινωνίας. Για να μην χάσουν τα λεφτά τους οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι.
Για τις επιπτώσεις των κυβερνητικών επιλογών στη νεολαία
Οι νέες και οι νέοι είναι τα πρώτα θύματα αυτής της ισοπεδωτικής επίθεσης που δέχεται σήμερα η κοινωνία. Είναι αυτοί που θα πρέπει να δουλέψουν από εδώ και πέρα με το 80%, ακόμα και με το 70% του βασικού μισθού. Δηλαδή χωρίς καμία ελπίδα να αποδεσμευτούν από την πατρική οικογένεια και να ζήσουν μέσα σε συνθήκες στοιχειώδους ατομικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας.
Είναι τα αγόρια και τα κορίτσια που θα σπουδάσουν, θα κάνουν τα μεταπτυχιακά τους και μετά θα ελπίζουν μόνο σε μια κακοπληρωμένη θέση εργασίας. Για να επιβιώσουν όπως όπως σε μια κοινωνία με μαζική ανεργία, του 20 και του 25% και του 30%. Είναι τα νέα παιδιά που θα πρέπει να συμπληρώσουν σαράντα χρόνια πλήρους ασφάλισης για να θεμελιώσουν δικαίωμα σε μια σύνταξη πείνας. Δηλαδή πρακτικά ποτέ. Ή, που θα πρέπει να επιλέξουν να φύγουν για πάντα από την Ελλάδα, την οικογένεια, τους φίλους, αν δεν θέλουν να μείνουν για πάντα στο πατρικό σπίτι.
Για το ιστορικό παράδειγμα του «Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης» στη Γαλλία
Πριν από μερικά χρόνια, η Δεξιά στην Γαλλία προώθησε αυτό τα σχέδιο, που έφερε το κωδικό όνομα «Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης». Ήταν η ίδια ακριβώς ιδέα την οποία επιχειρεί να εφαρμόσει σήμερα η κυβέρνηση Παπανδρέου. Με πρόσχημα την ανεργία των νέων, προσφέρεται στους εργοδότες ανέλπιστα πάμφθηνη εργασία.
Ξέρουμε ποια ήταν η κατάληξη του σχεδίου αυτού. Συνετρίβη, μπροστά στα εκατομμύρια των νέων ανθρώπων που κατέβηκαν στους δρόμους. Και κατέβηκαν στους δρόμους για κάτι που ήταν μόνο ένα ελάχιστο μέρος όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα. Να λοιπόν που υπάρχει ο δρόμος που οδηγεί στην νίκη.
Αυτό τον δρόμο πρέπει να βαδίσουμε. Τον δρόμο της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας. Γιατί οι νέες και οι νέοι δεν είναι μόνο τα πρώτα θύματα αυτής της πολιτικής. Είναι και αυτοί που έχουν την δύναμη να την ανατρέψουν.
Για τον ρόλο της νεολαίας στους κοινωνικούς αγώνες.
Αυτή η νέα γενιά, την οποία σήμερα επιχειρούν να καταστρέψουν, άλλαξε πολλές φορές την πορεία των πραγμάτων. Τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στη χώρα μας.
Γιατί οι νέοι άνθρωποι διεκδικούν το δικαίωμα να ονειρεύονται. Και αυτό δεν επιτρέπουν σε κανέναν να τους το στερήσει. Γιατί οι νέοι άνθρωποι δεν έχουν αλλοτριωθεί ακόμα. ‘Έχουν ολοζώντανο μέσα τους το αίσθημα του δικαίου και της αξιοπρέπειας. Γιατί οι νέοι άνθρωποι είναι δραστήριοι, ζουν, επικοινωνούν μεταξύ τους. Και μπορούν να μετατρέψουν την απογοήτευση και την ανασφάλεια που βιώνουν ο καθένας και η καθεμία ξεχωριστά, σε ένα κοινό συναίσθημα αποφασιστικότητας.
Αυτό λοιπόν χρειάζεται να γίνει τώρα. Να μπει μπροστά η νέα γενιά. Επικεφαλής ενός μεγάλου κινήματος αντίστασης. Στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στους δρόμους, παντού.
Για την κοινωνική δράση και τις πρωτοβουλίες της Αριστεράς.
Πρέπει να ανοιχτούμε στην κοινωνία. Να ριζώσουμε σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα. Και υπάρχουν πολλά. Υπάρχει το μέτωπο της εργασιακής επισφάλειας. Υπάρχει το διαρκές αίτημα για παιδεία και μόρφωση. Υπάρχει ο αγώνας για το περιβάλλον. Υπάρχει η πάλη ενάντια στον ρατσισμό και ο αγώνας για την υπεράσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Και σήμερα, που οι πρώτες βίαιες επιπτώσεις της κρίσης έχουν ήδη αρχίσει ήδη και εμφανίζονται υπάρχει ένα τεράστιο πεδίο για δράση και πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτοί οι αγώνες ήταν πάντα το οξυγόνο για την Αριστερά. Μέσα από αυτούς τους αγώνες ρίζωσε στην κοινωνία και στις ανθρώπινες συνειδήσεις. Αυτός λοιπόν είναι ο δρόμος που έχουμε και τώρα να βαδίσουμε.
Για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
Μπροστά μας είναι η μεγάλη μάχη των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών. Είναι μια μάχη που έχει ξεχωριστή σημασία. Πρώτα από όλα για το αυτοδιοικητικό της περιεχόμενο. Την απαλλαγή των τοπικών κοινωνιών από τους καταναγκασμούς του νεοφιλελευθερισμού. Την υπεράσπιση του κοινωνικού και αναπτυξιακού ρόλου της αυτοδιοίκησης. Την προστασία των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος από την εμπορευματοποίηση. Την συμμετοχή των πολιτών στην λήψη αποφάσεων οι οποίες επηρεάζουν καθοριστικά τη ζωή τους.
Και δεύτερον, στην αναμέτρηση αυτή πρέπει να ακουστεί ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης. Ειδικά στις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους, όπου η ψήφος έχει κεντρικό πολιτικό νόημα.
Επιδίωξή μας είναι να ηττηθεί η πολιτική του Μνημονίου. Να ηττηθούν τα δύο κόμματα που έσυραν μεθοδευμένα τον τόπο σε αυτή την περιπέτεια. Και αυτό πρέπει να εκφραστεί με την ψήφο του Νοεμβρίου.
Στην βάση αυτή, η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ δουλεύουν για να εκφραστούν σε μια ενωτική προγραμματική βάση, όλες οι δυνάμεις της κοινωνικής αντίστασης. Δυνάμεις της αριστεράς. Δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας. Δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ στην βάση της ιδεολογικής και πολιτικής αξιοπρέπειας. Τοπικά κινήματα και κινήσεις πολιτών. Όλοι μαζί μπορούμε και πρέπει να δώσουμε την μάχη αυτή.
Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη προσοχή, με ανοιχτή καρδιά και ανοιχτό μυαλό, τις διεργασίες στον σοσιαλιστικό χώρο. Οι διεργασίες αυτές, μαζί με τις δικές μας συνθετικές διαδικασίες, θα αναδείξουν και τα πρόσωπα που θα μπουν μπροστά σε αυτόν τον αγώνα. Είμαστε βέβαιοι ότι η συνάντηση αριστεράς και σοσιαλιστικού χώρου, η συνάντηση της νέας δεκαετίας, θα βάλει το βράδυ των αυτοδιοικητικών εκλογών τις βάσεις για έναν νέο πολιτικό χάρτη.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS