Ο Ουμπέρτο Έκο έλεγε ότι ο Αύγουστος δεν έχει ειδήσεις. Αλλά απ΄ ότι φαίνεται αυτός ο Αύγουστος θα έχει ειδήσεις, και μάλιστα πολύ σκληρές, καθότι φαίνεται ότι η τρόικα δεν κάνει διακοπές και δεν παίζει μόνο με τα νεύρα μας, παίζει και με τις αντοχές μας.
Είδαμε πράγματι τις προηγούμενες μέρες ότι υπάρχουν κάποια μερεμέτια στο μνημόνιο, τα οποία πρέπει να μπουν μπροστά. Και αναφέρομαι στο μίνι-μνημόνιο, τις «10 εντολές», όπως αποτυπώθηκε από τον Τύπο.
Πριν όμως μπούμε στην ουσία, να σας πω ότι πρόκειται για μια διαδικασία η οποία υπερβαίνει το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας. Μιλάω για τον τύπο, δηλαδή για τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνεται ένα νέο μνημόνιο, το οποίο απ΄ότι φαίνεται δεν είναι απλό μνημόνιο, είναι ευαγγέλιο, αν πάρουμε παράδειγμα από το μεγάλο μνημόνιο που ψηφίστηκε στις 5 του Μάη και ακολούθως ήταν το ευαγγέλιο για την κυβέρνηση και για όλους μας, «το λέει το μνημόνιο, άρα πρέπει να το κάνουμε».
Άρα εδώ τι έχουμε; Στις 5 του Μάη ψηφίστηκε πράγματι το μνημόνιο. Στο ίδιο το μνημόνιο που ψηφίστηκε υπήρχε όντως διάταξη που προέβλεπε τη δυνατότητα συμπληρωματικών διορθώσεων, νέων μνημονίων, συμβάσεων ή συμφωνιών, τις οποίες έχει δικαιοδοσία να υπογράφει ο Υπουργός των Οικονομικών. Οι οποίες όμως, με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους της χώρας, θα έπρεπε να περνάνε από κύρωση από το εθνικό Κοινοβούλιο. Υπήρξε ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα -έτσι το χαρακτηρίσαμε εμείς- στις 7 του Μάη, όπου δόθηκε η δυνατότητα στον υπουργό Οικονομικών να υπογράφει και να φέρνει μετά προς συζήτηση και όχι προς κύρωση συμφωνίες ή μνημόνια.
Αυτό λοιπόν είναι καταφανώς πραξικοπηματικό και αντισυνταγματικό. Αντισυνταγματικό κυρίως, γιατί με βάση το άρθρο 36 του Συντάγματος οποιαδήποτε συμφωνία ή μνημόνιο πρέπει να κυρώνεται από τη Βουλή. Αντισυνταγματικό εξ αρχής, γιατί και η αρχική κύρωση του μνημονίου έγινε με απλή πλειοψηφία και όχι με τα τρία πέμπτα. Άρα λοιπόν εδώ, πέρα από την ουσία γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό, έχουμε και μια θεσμική εκτροπή που κατά την άποψή μας είναι ιδιαίτερα σημαντική, δεδομένου ότι το Σύνταγμα είναι για να τηρείται, οι νόμοι είναι για να τηρούνται και όχι για να εφαρμόζονται α λα καρτ.
Προφανώς και μπορεί να βάλει τέτοια ζητήματα. Κατ΄ αρχήν τίθεται ζήτημα νομιμότητας και εγκυρότητας όλης της δανειοληπτικής διαδικασίας στο βαθμό που αυτή η διαδικασία δεν έχει κυρωθεί από τη Βουλή. Εννοώ, ότι υπήρξε ψήφιση του μνημονίου, δεν υπήρξε όμως έγκριση και ψήφιση από τη Βουλή της δανειακής σύμβασης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή που εκπροσωπεί τις 15 χώρες που μας δανείζουν και με το ΔΝΤ. Θα πει κανείς ακούγοντας όλα αυτά ότι είναι τυπικά ζητήματα. Ναι, αλλά οι νόμοι τυπικώς πρέπει να τηρούνται. Οι πράξεις, οι ρυθμίσεις και οι παραλείψεις που τυχόν μπορεί να γίνουν από την πλευρά του Υπ. Οικονομικών και του υπουργού Οικονομικών που είναι ο καθ΄ ύλην αρμόδιος κρίνονται και θα κριθούν.
Να πάμε στην ουσία. Υπάρχει όμως ένα θέμα συμφωνίας με τους νόμους και με το Σύνταγμα και παρατηρήσατε κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα εύστοχο. Δεν θέλουμε όμως εμείς να εστιάσουμε σ΄ αυτό. Αλλά ο υπουργός Οικονομικών έχει πολύ μεγάλη ευθύνη. Βεβαίως η κυβέρνηση έχει την ευθύνη, συνολικά θα έλεγα εγώ, και ο Πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου, αλλά οι πράξεις τους θα κριθούν, όπως κρίνονται από το λαό, όλα θα κριθούν και από τις επόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Η ουσία τώρα. Η ουσία είναι ότι πλέον έχει καταπέσει το κυρίαρχο δίλημμα που ετίθετο όλο το διάστημα που διαπραγματευόταν η κυβέρνηση με την τρόικα τη δανειακή στήριξη. Πιο ήταν το κύριο δίλημμα που ετίθετο; Μνημόνιο ή χρεοκοπία. Δανειακή στήριξη ή χρεοκοπία. Και λέω ότι έχει καταπέσει, γιατί πάρα πολύ απλά, οι επαχθείς αυτοί όροι ουδόλως ασχολούνται με τη μείωση του χρέους, με τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Εντάξει, θα πει κανείς ότι υπήρξαν οι πολύ σκληρές αποφάσεις περικοπής 13ου, 14ου μισθού. Μάλιστα. Από εκεί και πέρα όμως όλη αυτή η μανία που αφορά στη λεγόμενη αποπληθωριστική πολιτική, δηλαδή να πέσουν οι μισθοί και στον ιδιωτικό τομέα, να απαγορευτούν οι αυξήσεις, να υπάρξει απελευθέρωση της χρηματοπιστωτικής αγοράς, να υπάρξει απελευθέρωση στην αγορά της ενέργειας, πού συντείνουν στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους; Οι ίδιες δε οι προβλέψεις των ειδικών, ακόμα και των ειδικών της τρόικα, μιλούν ότι στο τέλος του 2013 το δημόσιο χρέος από 120% σχεδόν του ΑΕΠ, θα φτάσει στο 140-150%.
Εντάξει.. Και αμέσως μετά θα πρέπει να πάρουμε με νέους πιο επαχθείς όρους δάνειο, γιατί μην ξεχνάμε ότι το συγκεκριμένο μνημόνιο αφορά τη δανειοδότηση της χώρας μας με ληστρικά επιτόκια, 5,2% κυμαινόμενο τα τρία πρώτα χρόνια αποπληρωμής και 6,2% τα υπόλοιπα. Συν το 0,5% επιπλέον που είναι η δανειακή επιβάρυνση η λεγόμενη ….
Σε ότι αφορά το κομμάτι της ΕΚΤ. Το επιτόκιο του ΔΝΤ είναι μικρότερο, αλλά μετά τα τρία χρόνια θα είναι αυξανόμενο. Αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό που θέλω να πω είναι ότι πλέον το βασικό δίλημμα, μνημόνιο ή χρεοκοπία, έχει καταπέσει από την ίδια τη ζωή. Και πρέπει να μπούμε στο πραγματικό δίλημμα που έχουμε μπροστά μας, στην πραγματικότητα που έχουμε μπροστά μας. Ότι έχουμε δηλαδή ένα μνημόνιο με επαχθέστατους όρους, ένα δάνειο με επαχθέστατους όρους και ακόμα πιο επαχθείς προϋποθέσεις, αυτές που προβλέπουν τα μνημόνια και τα μίνι-μνημόνια που μας οδηγεί στη χρεοκοπία.
Υπάρχουν πράγματι ορισμένες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και άρουν τη λογική του πελατειακού κράτους που οικοδομήθηκε από τα δυο κόμματα, με τον τρόπο όμως που γίνονται σήμερα κάθε άλλο παρά οδηγούν σε μια απελευθέρωση της αγοράς. Ίσα-ίσα οδηγούν σε νέα μονοπώλια. Και μάλιστα, όταν γίνονται και με έναν τρόπο αυταρχικό, χωρίς προστασία των αδύνατων. Διότι υπάρχουν και αδύνατοι, ακόμα και μέσα σ΄ αυτό που πολλοί ονομάζουν «συντεχνίες», υπάρχουν και μικροεπαγγελματίες οι οποίοι θα χάσουν πολλές δυνατότητες. Αναφέρομαι σ΄ αυτούς που αγόρασαν άδειες πανάκριβα τα τελευταία χρόνια και θα χάσουν την αξία των αδειών τους μέσα σε μια νύχτα.
Όμως δεν μπορούμε να εστιάζουμε στο δέντρο. Πρέπει να δούμε το δάσος. Και το δάσος δεν είναι το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων…
Εντάξει.. Να σας το αντιστρέψω. Μιας και ανοίγουμε τα κλειστά επαγγέλματα, μήπως να βλέπαμε σ΄ αυτή τη χώρα να ανοίξουμε και το επάγγελμα των πρωθυπουργών, των πολιτικών τζακιών, γιατί μας έχουν καταστρέψει όλα αυτά τα χρόνια;
Να δούμε όμως ποια είναι η ουσία. Η ουσία είναι ότι εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε αλλαγές οι οποίες θα καταστρέψουν τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Βρισκόμαστε μπροστά σε αλλαγές και μεταβολές που καμία σχέση δεν έχουν με την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια βίαιη αναδιανομή του πλούτου υπέρ των ισχυρών.
Και θα ήθελα να σας πω γιατί πολλές φορές μιλάμε για οικονομική κρίση. Δεν έχουμε μία οικονομική κρίση. Έχουμε τρεις διαφορετικές. Έχουμε την κρίση του κεφαλαίου, που εμφανίζεται με τη μείωση των κερδών, τη χρεοκοπία επιχειρήσεων. Έχουμε την κρίση των οικονομικών του κράτους, που εμφανίζεται μέσω των αυξανόμενων ελλειμμάτων και του χρέους. Και έχουμε και την κρίση της εργασίας, που λαμβάνει τη μορφή της αύξησης της ανεργίας, της μείωσης των μισθών, της επισφάλειας, της απώλειας εργασιακών δικαιωμάτων. Επιτρέψτε μου το σχήμα αυτό.
Αυτές οι τρεις διαφορετικές κρίσεις συνυπάρχουν σε μια ιεραρχικά δομημένη σχέση αντιφατικής ενότητας. Δηλαδή η κρίση του κεφαλαίου για να ξεπεραστεί, προσπαθούν να την ξεπεράσουν μέσα από την επιδείνωση της εργασίας, με μοχλό την κρίση των οικονομικών του κράτους. Δηλαδή με μοχλό το ότι έχουμε μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και μεγάλο χρέος.Η ουσία πάντως είναι ότι η κυβέρνηση, με την επιλογή της να δανειστεί από την τρόικα, με την επιλογή του μνημονίου δεν εξασφάλισε τη σωτηρία της χώρας. Αυτό που έκανε ήταν να αγοράσει χρόνο για μια ικανοποιητική για την ίδια κυβερνητική κοινοβουλευτική θητεία. Τουλάχιστον τριών ετών. Δανειζόμενη χρήματα για τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της, πληρώνοντας όμως επαχθέστατους όρους για την κοινωνία, που την οδηγούν σε τέλμα. Βουλιάζει η κοινωνία. Η πτώχευση δεν είναι κάτι το οποίο θα έρθει στο μέλλον. Η κοινωνική πτώχευση είναι ήδη παρούσα.
Τούτες τις μέρες βρέθηκα στην περιφέρεια και είδα ανθρώπους, συνταξιούχους, που είχαν εργαστεί 40 χρόνια, σε πολύ σκληρές συνθήκες, και μου έλεγαν ότι αδυνατούν να πάνε διακοπές, γιατί το επίδομα άδειας των 200 € δεν φτάνει ούτε για τη βενζίνη και τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια. Αυτό αν δεν είναι κοινωνική χρεοκοπία, ποιο είναι;
Δεν είναι αλήθεια ότι έχουμε ανεβάσει γενικά ψηλά τον πήχη. Έχουμε προσδιορίσει ότι μπορεί να γίνει μητέρα των μαχών η μάχη στην εκλογική περιφέρεια Αττικής. Κι αυτό γιατί είναι μια πολυπληθής περιφέρεια, ζει και εργάζεται εκεί σχεδόν το μισό του ελληνικού πληθυσμού.
Είναι σαφές ότι οι επερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θα γίνουν υπό το κλίμα των ημερών που είναι η ραγδαία επιδείνωση των οικονομικών και η κοινωνική κρίση, αλλά βεβαίως στο επίπεδο των δήμων θα κυριαρχήσουν και άλλα χαρακτηριστικά, τα αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά, τα κινήματα πόλης, οι διεκδικήσεις για την ποιότητα ζωής, τα περιβαλλοντικά κινήματα που εμείς τα στηρίζουμε και θα τα στηρίξουμε. Όμως στην περιφέρεια θα είναι κυρίως πολιτική η μάχη. Σε όλες τις περιφέρειες, κυρίως όμως στη μεγαλύτερη περιφέρεια. Εκεί λοιπόν, μέσα από τις συλλογικές μας επεξεργασίες, έχουμε προκρίνει μια διαδικασία συνάντησης της ριζοσπαστικής αριστεράς με τη σοσιαλιστική αριστερά, δηλαδή με τις δυνάμεις που διαφωνούν με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και απεγκλωβίζονται, επιτρέψτε μου την έκφραση, από το ΠΑΣΟΚ.
Τα βλέπω και τα διαβάζω. Η συνομιλία η δικιά μας είναι διαρκής με δεκάδες στελέχη αυτού του χώρου και είναι μια ειλικρινής συνομιλία. Είναι μια συνομιλία που δεν έχει να κάνει.. δεν προκρίνουμε την ονοματολογία, ούτε την μετεγγραφή πολιτικών προσώπων. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να υπάρχουν διεργασίες σ΄ αυτό το χώρο, υπάρχουν διεργασίες σ΄ αυτό το χώρο, τις οποίες ενθαρρύνουμε, γιατί θεωρούμε ότι η συνάντηση της ριζοσπαστικής αριστεράς με τη σοσιαλιστική αριστερά μπορεί να δώσει μια απίστευτη δυναμική που θα αλλάξει τον πολιτικό χάρτη, όχι μόνο για τις δημοτικές εκλογές.
Επαναλαμβάνω ότι δεν «ψαρεύουμε» στελέχη. Ενθαρρύνουμε διεργασίες. Και πρέπει να σας πω ότι η μετάλλαξη του κυβερνώντος κόμματος ήταν τα τελευταία χρόνια ραγδαία. Και όλοι όσοι υπερασπίστηκαν ιδέες και αξίες και δεν βρέθηκαν εκεί για να βολευτούν είναι πολλοί, είναι χιλιάδες. Σήμερα αισθάνονται ανέστιοι και απογοητευμένοι και ψάχνουν να βρουν στήριγμα. Και η αριστερά πρέπει να γίνει στήριγμα γι αυτόν τον κόσμο. Όχι μονάχα γι αυτόν τον κόσμο. Για όλους όσους σήμερα βρίσκονται αποκλεισμένοι και στο περιθώριο και στο φάσμα της ανεργίας και της επισφάλειας. Όμως πιστεύουμε πραγματικά ότι αυτές οι διεργασίες είναι σημαντικές. Τις ενθαρρύνουμε αυτές τις διεργασίες στο σοσιαλιστικό χώρο. Και για συμβολικούς λόγους έχουμε αποφασίσει, μέσα από το τελευταίο πανελλαδικό συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, τις συλλογικές μας διαδικασίες, έχουμε αποφασίσει για συμβολικούς λόγους να προτάξουμε μία υποψηφιότητα για την περιφέρεια της Αττικής που θα προέρχεται απ΄ αυτόν τον χώρο και θα πλαισιωθεί από ευρύτερες δυνάμεις, όχι μονάχα του ΣΥΡΙΖΑ, συνολικά της ριζοσπαστικής αριστεράς και της οικολογικής αριστεράς. Δηλαδή πιστεύουμε στην περιφέρεια της Αττικής να δοθεί η δυνατότητα στους πολίτες να καταδικάσουν την κυβερνητική πολιτική του μνημονίου και της τρόικα. Κι αυτό μακάρι να γινόταν δυνατό να επιτευχθεί σε ένα ψηφοδέλτιο.
Δυστυχώς το ΚΚΕ έσπευσε και ανακοίνωσε υποψήφιους. Και πιστεύω ότι έσπευσε για να προλάβει τη συζήτηση που θα ανοίξει και στο εσωτερικό του.
Παρόλα αυτά όμως πιστεύουμε ότι υπάρχει δυνατότητα για μια μεγάλη έκπληξη το βράδυ των εκλογών στην περιφέρεια της Αττικής.
Τα ονόματα δεν παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο. Αναφερθήκατε στην κα Σακοράφα.. Πρέπει να σας πω ότι διάβασα τη συνέντευξη της κας Σακοράφα και θεωρώ ότι είναι ένα πολύ θετικό βήμα.
Η ανάγνωση που κάνετε όμως είναι μια δημοσιογραφική ανάγνωση. Η ουσία είναι ότι κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα. Την προηγούμενη εβδομάδα το έκανε ο κ. Οικονόμου, ο άλλος διαγραφείς βουλευτής σε συνέντευξή του στην «ΑΥΓΗ». Μιλάνε και οι δύο για την ανάγκη συνάντησης των ευρύτερων δυνάμεων για να διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο και να υπερασπιστούμε μια άλλη προοπτική για τη χώρα.
Πιστεύω λοιπόν ότι και ο Αλ. Αλαβάνος, που κατά καιρούς έχει αναφερθεί σ ΄ αυτή την προοπτική. Πιθανώς και δεν θα το αρνηθώ να πω ότι οι ιδέες αυτές είναι και δικές του ιδέες,. Τις είχε πρωτοδιατυπώσει μάλιστα. Άρα θεωρώ αδιανόητο να βρεθεί απέναντι και να πολεμήσει ιδέες και απόψεις που και ο ίδιος έχει διατυπώσει. Όλοι μαζί λοιπόν θα συμβάλουμε ώστε να δημιουργηθούν οι δυνατότητες για μια αναγεννητική πορεία για τις δυνάμεις τις προοδευτικές, τις δημοκρατικές της αριστεράς και της οικολογίας που αντιτίθενται στη σημερινή κυβερνητική πολιτική.
Δεν έχει τεθεί αυτή η σκέψη…
Εξ όσων γνωρίζω έχει δηλώσει ότι τα πρόσωπα δεν έχουν σημασία. Και θα συμφωνήσω. Και θα πω ότι εμείς μέσα από συλλογικές διεργασίες προβάλαμε την ανάγκη συνάντησης με τον σοσιαλιστικό χώρο και για συμβολικούς λόγους πρόσωπο από τον σοσιαλιστικό χώρο να τεθεί επικεφαλής και όλοι οι άλλοι να πλαισιώσουμε. Ως εκ τούτου θεωρώ ότι δεν θα υπάρξει τέτοια υποψηφιότητα.
Αν ήταν να βάλουμε επικεφαλής ένα στέλεχος του χώρου του δικού μας, βεβαίως έχουμε αξιόλογα στελέχη, μεταξύ των οποίων και ο Αλ. Αλαβάνος αλλά και άλλα αξιόλογα στελέχη θα μπορούσαν να δώσουν τη μάχη με αξιοπρέπεια. Αλλά το ζήτημα για μας δεν είναι η καταγραφή των δικών μας δυνάμεων. Είναι να κάνουμε μια μεγάλη υπέρβαση. Και πιστεύουμε ότι μπορούμε να την κάνουμε αυτή την υπέρβαση. Και πρέπει και όλες οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς να σταθούν υπεύθυνα απέναντι σ΄ αυτή την προοπτική.
Το λέω για όλους και γι αυτούς. Ήταν μια δύσκολη στιγμή η στιγμή της αποχώρησης μια μερίδας στελεχών από τον ΣΥΝ. Μέχρι στιγμής δεν έχουν δικαιώσει τους λόγους της ρήξης. Και είχα πει και παλιότερα ότι πολύ σύντομα θα κληθούν να πάρουν θέση πάνω στα επίμαχα. Και τα επίμαχα δεν είναι ποιο πρόσωπο θα υποστηρίξουν στην περιφέρεια. Κυρίως είναι αν συντάσσονται με όλες εκείνες τις δυνάμεις που ζητούν την ανατροπή του μνημονίου και μια άλλη πορεία για τη χώρα ή θεωρούν και αυτοί ότι είναι δύσκολα μεν αλλά αναγκαία μέτρα. Διαβάζω τις τελευταίες μέρες πολλά στελέχη τους να προσχωρούν σ΄ αυτή την άποψη. Και ειλικρινά θεωρώ ότι είναι κρίμα. Και είναι κρίμα γιατί πολλοί απ΄ αυτούς που έφυγαν από τον ΣΥΝ, μεταξύ των οποίων και ο Φ. Κουβέλης, δεν έχει αυτή την άποψη. Τείνει να ηγεμονεύσει όμως στο εσωτερικό τους. Άρα οι επιλογές τους στο κρίσιμο θέμα που προκύπτει για την περιφέρεια της Αττικής, αν θα συμβάλει, με τις όποιες δυνάμεις τους, να γίνει αυτή η μάχη μια μάχη καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής ή θα επιλέξουν ψηφοδέλτια που θα έχουν άλλο χαρακτήρα, είναι μια επιλογή κρίσιμη, κατά τη γνώμη μου.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS