Με το χρονικό μιας προαναγγελθείσης εξαθλίωσης για τη δημόσια παιδεία θα μπορούσε να συγκριθεί η «δυσκολότερη χρονιά της μεταπολίτευσης», που εξήγγειλε η κα Διαμαντοπούλου. Σε κάθε περίπτωση, η κυβερνητική πολιτική έκανε ότι μπορούσε, με τις περικοπές δαπανών και διορισμών, για να το επιτύχει.
Όταν μόνον η δευτεροβάθμια εκπαίδευση ανοίγει τις πύλες της το Σεπτέμβρη με περίπου 10.000 κενές θέσεις εκπαιδευτικών στα σχολεία, έναντι 1.600 νεοδιόριστων, είναι προφανές ότι, ακόμη και αν ανακληθούν στις θέσεις τους οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, το πρόβλημα δεν λύνεται. Άλλωστε, η ανάκληση των αποσπάσεων θα δημιουργήσει λογικά άλλου είδους προβλήματα στις διοικητικές υπηρεσίες, καθώς δεν προβλέπεται ο διορισμός άλλων υπαλλήλων για να τις στελεχώσουν!
Το υπουργείο Παιδείας, ακολουθώντας πιστά τις συνταγές του ΔΝΤ, επιχειρεί να «εξορθολογήσει» την δημόσια παιδεία υποβαθμίζοντας ακόμη περισσότερο την ποιότητα των υπηρεσιών της: αυξάνοντας τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα, περικόπτοντας τμήματα και συγχωνεύοντας/ καταργώντας σχολεία, για να εξασφαλίσει λιγότερες κενές θέσεις εκπαιδευτικών, με το αζημίωτο πάντα για τον προϋπολογισμό του Μνημονίου. Είναι φανερό ότι ουδόλως ενδιαφέρεται για τη μορφωτική και παιδαγωγική ζημία των παιδιών που θα στοιβάζονται σε τμήματα των 30 μαθητών ή για τη βαρβαρότητα της κατάργησης σχολείων εκεί που οι αναλογίες δεν θα εξυπηρετούν τον «εξορθολογισμό».
Κι αυτό το «σημαντικό» έργο καλούνται να επιτελέσουν οι νέοι, «αξιοκρατικά» πλέον επιλεγμένοι διευθυντές των περιφερειών, με εργαλεία τους:
- Την εκπειθάρχηση των εκπαιδευτικών διά της περίφημης «αξιολόγησης της σχολικής μονάδας», στο πλαίσιο της οποίας ζητείται από τα σχολεία να προτείνουν «εναλλακτικούς» τρόπους χρηματοδότησης, καθώς οι δημόσιες δαπάνες δεν επαρκούν.
- Με τα νέα ολοήμερα δημοτικά που θα στελεχωθούν με εκπαιδευτικούς μετακινούμενους από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
- Με αναπληρωτές, ως συνήθως, (πόσους; πότε; και χωρίς αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους για μελλοντικό διορισμό!) και, τέλος,
- με τους διαδραστικούς πίνακες!
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, η ανάπτυξη της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας, με σχολεία σε όλη τη χώρα, για όλα τα παιδιά, ποιοτικές συνθήκες διδασκαλίας (ΟΧΙ περισσότερους από 25 μαθητές ανά τμήμα στα γυμνάσια, 20 σε δημοτικά και λύκεια, 15 στα νηπιαγωγεία) και ελεύθερα σκεπτόμενους εκπαιδευτικούς με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας (μόνιμη και σταθερή εργασία με αξιοπρεπείς αμοιβές) συνιστά πρώτη προτεραιότητα. Θέση που βρίσκεται στον αντίποδα της λογικής της σφαγιαστικής λιτότητας, που επιτάσσει η τρόικα και υπηρετεί το υπουργείο Παιδείας.
Η «δυσκολότερη χρονιά της μεταπολίτευσης» θʼ αρχίσει με αγώνες για την Δημόσια Παιδεία και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι και πάλι στην πρώτη γραμμή.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS