Ο βουλευτής Τάσος Κουράκης, ειδικός αγορητής του ΣΥΡΙΖΑ στη συζήτηση του σχεδίου νόμου ΄΄Ανάπτυξη της δια βίου μάθησης και λοιπές διατάξεις ΄΄ επεσήμανε ότι το σχέδιο νόμου εντάσσεται στη διαδικασία ολοκλήρωσης της αγοράς «προϊόντων» εκπαίδευσης, που θεμελιώνεται στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της πολιτικής της Ε.Ε. για την εκπαίδευση. Και συνέχισε:
΄΄Η «διά βίου μάθηση» αξιοποιείται ως ένας τρόπος διαχείρισης της ανεργίας και της υποαπασχόλησης. Η έμφαση δίνεται σε μια βραχύβια κατάρτιση σε συνδυασμό με τη «λογική» του «απασχολήσιμου». Οι δεξιότητες που προσφέρει μια κατάρτιση δίχως στέρεο επιστημονικό υπόβαθρο απαξιώνονται γρήγορα, από την εξέλιξη και μόνο της τεχνολογίας. Όσο περισσότερο η «διά βίου εκπαίδευση» προσαρμόζεται στις ανάγκες ταχύρυθμης προετοιμασίας «απασχολήσιμων», τόσο συντομότερης διάρκειας είναι και η παραμονή των καταρτιζομένων στην αγορά εργασίας. Κατάρτιση, εισαγωγή στην εργασία, απαξίωση των δεξιοτήτων, έξοδος από την αγορά εργασίας, επανακατάρτιση συνιστούν τον φαύλο κύκλο της διαχείρισης της ανεργίας.
Οι προωθούμενες ρυθμίσεις εναρμονίζονται με την ασφυκτική συμπίεση που ασκεί το Μνημόνιο και οι εξ αυτού απορρέουσες υποχρεώσεις της κυβέρνησης παρόλο που η Παιδεία και η Υγεία υποτίθεται ότι εξαιρούνται από τις περικοπές των δημοσίων δαπανών.
Συγκεκριμένα για το νομοσχέδιο:
1) Όπως με το νόμο για τον «Καλλικράτη», έτσι και με το σ.ν. επιλέχθηκε κατά βάση η στρατηγική της μεταφοράς από το Υπουργείο Παιδείας στις περιφέρειες και τους Δήμους των αρμοδιοτήτων που αφορούν τη διά βίου μάθηση. Το ουσιώδες στην περίπτωση αυτή είναι η μεταφορά και η διαχείριση των πόρων για την ΔΒΜ, που δεν θα είναι μόνον πόροι του δημοσίου, αλλά και πόροι προερχόμενοι από ιδιωτική πρωτοβουλία: Συγκεκριμένα ορίζεται η χρηματοδότηση των περιφερειακών προγραμμάτων ΔΒΜ από πόρους του τακτικού προϋπολογισμού, επιχορηγήσεις και ίδιους πόρους της περιφέρειας. Αντίστοιχα πράγματα θεσπίζονται και για τους δήμους.
Με άλλα λόγια και στο πλαίσιο των περικοπών λόγω μνημονιακής πολιτικής, μπορούμε να υποθέσουμε βάσιμα ότι τελικά η χρηματοδότηση όλων των παραπάνω δράσεων θα προωθηθεί ουσιαστικά μέσω χορηγών – επιχειρήσεων ή μέσω της θεσμοθέτησης τοπικής φορολογίας ή και άμεσης καταβολής διδάκτρων.
2)Υποτίθεται ότι υπάγει όλα τα ιδρύματα μεταλυκειακής εκπαίδευσης, τα ελάχιστα δημόσια και το πλήθος των ιδιωτικών στην εποπτεία του ΥπΠΘΔΒΜ. Όμως, δεν τα υπάγει στην αρμοδιότητα του υπουργείου, αλλά τα διατηρεί στους αρχικούς φορείς υπαγωγής τους (διάφορα άλλα υπουργεία). Άρα το χάος διατηρείται. Και το Υπουργείο μοιράζει τα λεφτά του τελευταίου κοινοτικού πακέτου στήριξης συνάπτοντας συμβάσεις και με δήμους και περιφέρειες, αλλά και με τα ίδια τα ιδρύματα, εφόσον πληρούν ορισμένα κριτήρια, που αφορούν γενικώς στην αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητά τους.
3)Κυρίως λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός για την περαιτέρω αποδόμηση της δημόσιας και δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Είναι η όλη φιλοσοφία που το διαπνέει, η φιλοσοφία της «εκπαίδευσης της αμάθειας», όπως την ονόμασε ένας διαπρεπής γάλλος φιλόσοφος, ο Κλοντ Μισεά. Μια φιλοσοφία που συνδυάζει τον κατακερματισμό της γνώσης, το κυνήγι των δεξιοτήτων που διαρκώς απαξιώνονται και την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, σε πλήρη αντίθεση με την λογική της επιστημονικής επάρκειας και της σφαιρικής αντίληψης τα γνώσης που οφείλει να διαπνέει κατά τη γνώμη μας – αλλά και τη γνώμη της μεγάλης πλειονότητας των πανεπιστημιακών δασκάλων, των εκπαιδευτικών, της επιστημονικής κοινότητας της χώρας αλλά και πανευρωπαϊκά, σήμερα που η συμφωνία της Μπολόνια και η λογική της έχει αρχίσει να αμφισβητείται ευρέως από τα ίδια τα ιδρύματα που αφορά. ΄΄
Ο Τ.Κουράκης επεσήμανε μεταξύ άλλων και ότι στην τροπολογία 194 που κατέθεσε η υπουργός από κοινού με τους κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Ραγκούση, η κυβέρνηση συρρικνώνει πλέον και επίσημα τις προοπτικές των δημοσίων πανεπιστημίων, αφού τους απαγορεύει να αναπληρώσουν με νέους διδάσκοντες τα κενά από συνταξιοδοτήσεις, αποχωρήσεις, παρά μόνον αφού περάσουν από την έγκριση του υπουργείου οικονομικών και παιδείας. Έτσι όχι μόνο καταργείται στην πράξη η αυτοτέλεια των ΑΕΙ, αλλά καθορίζεται και η κατεύθυνση της εξέλιξης των διαφόρων γνωστικών αντικειμένων
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS