Την παρακολούθησα με ΄΄θρησκευτική ευλάβεια΄΄ και ήταν μια συνέντευξη υπεράσπισης των επιλογών της κυβέρνησης και του μνημονίου. Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι όταν μιλάμε για δημοσιονομικά η κυβέρνηση βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη των εργαζομένων ή περικόπτει τις κοινωνικές δαπάνες ή το κοινωνικό κράτος κι όταν είναι να μιλήσει για ανάπτυξη το μοναδικό πράγμα που βρίσκει είναι φορολογικές ελαφρύνσεις για τις δήθεν επενδύσεις. Εγώ που είμαι 54 χρονών ακούω αυτή την διατύπωση τόσο πολλά χρόνια που μπορώ να σας την πω κι απέξω πριν ξεκινήσει την ομιλία του ο Πρωθυπουργός.
Δεν νομίζω ότι είναι ίδια. Βεβαίως το γενικό περίγραμμα είναι ίδιο γιατί εμάς μας ενδιαφέρει η κοινωνία και οι ανάγκες της. Για παράδειγμα όταν η κυβέρνηση μιλάει για το δημόσιο χρέος και λέει ότι όλοι να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη, εμείς λέμε ότι υπάρχει μια διαδικασία αναδιαπραγμάτευσης του χρέους και μάλιστα την προσδιορίζουμε πολύ συγκεκριμένα: ένα κομμάτι του χρέους για όλες τις χώρες της νότιας τουλάχιστον Ευρώπης μπορεί να απαλειφθεί, η εξόφληση του υπόλοιπου χρέους μπορεί να πάει χρονικά πολύ μακρύτερα και τα επιτόκια να είναι χαμηλά και να έχουμε τη δυνατότητα δανεισμού, μιλάω μόνο για το χρέος, από την ΕΚΤ με τον τρόπο που και οι εμπορικές τράπεζες δανείζονται από αυτή. Αλλά το μεγάλο ζήτημα που εμείς βάζουμε είναι ότι το χρέος καθεαυτό μπορεί να μην είναι πρόβλημα στο βαθμό που παίρνουμε αναπτυξιακά μέτρα και φαντάζομαι ότι ούτε κι εσείς ακούσατε αναπτυξιακά μέτρα από τον Πρωθυπουργό χθες.
Η κυβέρνηση και ο κ.Παπανδρέου χρειάζεται συμμαχίες και προσδοκά συμμαχίες βεβαίως και από τη Δημοκρατική Αριστερά και φαντάζομαι ότι θα προσδοκά συμμαχίες και από τον χώρο αυτό που καλείται κεντροδεξιά. Το αν οι φίλοι, οι συναγωνιστές, οι σύντροφοι αν θέλετε, της Δημοκρατικής Αριστεράς υποκύψουν σε ένα εξουσιαστικό πειρασμό είναι δικό τους θέμα. Για εμάς το βασικό ζήτημα είναι να διαμορφωθεί ένα μέτωπο, όπως το λέμε εμείς, ένα μπλοκ συνεργασίας εκείνων των δυνάμεων…..
Μη φοβάστε τις λέξεις. Οι λέξεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Εγώ τουλάχιστον δεν τις φοβάμαι. Mε ενδιαφέρει περισσότερο να διαμορφωθεί μια νέα ελπίδα για τον κόσμο. Όλοι είμαστε, φαντάζομαι κι εσείς, και οργισμένοι και αγανακτισμένοι και με μία έννοια φοβισμένοι για τις εξελίξεις και αυτές που επικρατούν και αυτές που έρχονται.
Δεν μου αρέσει να κάνω κριτική στους άλλους, μου αρέσει περισσότερο να δω τι κάναμε εμείς στην ενωτική προσπάθεια της Αριστεράς, ώστε η Αριστερά να είναι ένα μπλοκ δυνάμεων που να δίνει αυτή την ελπίδα και να συνεργάζεται και με τους αριστερούς σοσιαλιστές, οι οποίοι βλέπουν ότι το μνημόνιο, η κυβερνητική πολιτική δεν είναι η μονόδρομος.
Τα πάντα είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα, έτσι δεν είναι; Τα πάντα μπορεί να είναι και η υποταγή στον εκβιασμό του άλλου. Εμείς, πέρυσι τέτοιον καιρό, θα θυμόσαστε ότι αποδεχτήκαμε και μάλιστα προτείναμε όλοι οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ να είναι με σταυρό. Αρα πήραμε πίσω το δικαίωμα του δικού μας προέδρου και πριν εκλεγεί ο κ.Σαμαράς, Πρόεδρος της Ν.Δ. οι επικεφαλείς όλων των συνδυασμών πλην του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν εκλεγεί, αξιοποιώντας τα προνόμια του εκλογικού νόμου. Ο Αλέξης Τσίπρας, όμως, εκλέχθηκε με σταυρό. Αυτή ήταν η λύση που δώσαμε τότε. Δεύτερον, στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ και στην 3η Πανελλαδική επιμείναμε στον προωθητικό του χαρακτήρα αλλά και στη λογική ότι είναι πολιτική συμμαχία. Όπως τότε υποστήριζε και ο κ.Κουβέλης. Τρίτον, ακόμα και τώρα και για χάρη της ενότητας της Αριστεράς, δεν υποκύψαμε στη λογική ότι η απεμπλοκή από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι το παν.
Μια πολιτική συμμαχία όπως ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να έχει έναν υποψήφιο κοινό και να υπηρετεί τον στρατηγικό στόχο που όλοι μαζί βάλαμε τώρα τον Ιούλιο. Τον Ιούλιο, λοιπόν, όλος ο ΣΥΡΙΖΑ με Πανελλαδική Συντονιστική Συνεδρίαση, αποφάσισε ότι είναι πρώτη προτεραιότητα να συναντηθεί η ριζοσπαστική Αριστερά με τον σοσιαλιστικό χώρο ο οποίος βλέπει διαφορετικό δρόμο από τον κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο. Σε αυτό το επίπεδο εμείς εργαστήκαμε. Τώρα αν κάποιοι σύντροφοι και εν προκειμένω το μέτωπο, του οποίου ηγείται ο σ.Αλαβάνος, είχαν σκεφτεί τότε ΄΄ναι αυτά είναι λόγια τα οποία δεν πρόκειται να γίνουν πράξη΄΄, εμείς ότι λέγαμε εννοούσαμε να το κάνουμε πράξη, να συναντηθούμε με αυτό τον χώρο είτε αυτός λέγεται «Δημοκρατική Συνεννόηση» είτε λέγεται «Νέος Αγωνιστής» είτε λέγεται κοινωνική βάση που διαφοροποιείται.
Σας λέω το εξής: ο κ.Μητρόπουλος και σε επανειλημμένες συνεντεύξεις του είπε ότι θα ήθελα η δική μου υποψηφιότητα, ή καλύτερα η δική μου διαθεσιμότητα, να τύχει της στήριξης εκτός από τον ΣΥΝ που συμβάλλει στην πρότασή του, να τύχει της στήριξης των δυνάμεων και των συλλογικοτήτων που δεν είναι πλέον στο ΠΑΣΟΚ, ή ακόμα κάποιοι είναι και μέλη του ΠΑΣΟΚ αλλά λειτουργούν αντίθετα με την κυβερνητική πολιτική. Εγώ το θεωρώ αυτό φυσιολογικό και έχει σημασία για μένα και για τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, όχι η συνάντηση προσώπων αλλά η συνάντηση πολιτικών χώρων. Σήμερα διαμορφώνεται αυτή η μεγάλη ελπίδα και μπορεί να εκφραστεί στις περιφερειακές εκλογές, ιδιαίτερα της Αττικής αλλά και σε πολλές άλλες περιφέρειες της χώρας, ώστε να φανεί ότι είναι απονομιμοποιημένη η πολιτική της κυβέρνησης. Και εκλογικά θα φανεί και στους δρόμους και στους αγώνες.
Περιμένετε λίγο και θα δούμε…
Με τον κ.Δημαρά εμείς δεν συμφωνούμε. Κράτησε αυτή την στάση που κράτησε σε σχέση με το μνημόνιο, όμως ψήφισε μετά το ασφαλιστικό και κατά τη γνώμη μας οι προσεγγίσεις που κάνει είναι, θα έλεγε κανένας, σε επίπεδο που δύσκολα θα μπορούσε κάποιος αριστερός να συμφωνήσει. Αυτό είναι το ζήτημα. Και δεύτερον, υπάρχει μια οιονεί υποψηφιότητα Δημαρά, δηλαδή λέγεται, δεν εκδηλώνεται.
Εγώ εκτιμώ ότι οι «επιθέσεις» έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Τα πρόσωπα πάντα παίζουν έναν ρόλο. Ας μην θεωρεί όμως κάθε πρόσωπο ότι μπορεί η σκιά του να είναι μεγαλύτερη από τη σκιά της συλλογικότητας και τη σκιά του κόμματος ή της πολιτικής συμμαχίας.
Λέω και για εμένα. Λέω για όλους. Μεγάλη σημασία έχει να μη δούμε το μικρό κομματικό μας όφελος αλλά να δούμε τις πραγματικές ανάγκες. Εγώ επανέρχομαι και ρωτάω, το πρόβλημα ποιο είναι; Είναι το πρόβλημα, ότι με το μνημόνιο, την τρόικα, την κυβερνητική πολιτική αποδομείται, σπάει τελείως κάθε λογική κοινωνικού κράτους, ο κόσμος μπαίνει στην ανεργία κλπ; Αυτό να σκεφτούμε και όχι με βάση το πώς διατάσσονται οι εσωτερικές μας και ενδοαριστερές μας αντιθέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ γεννήθηκε πάνω σε μια απλή ιδέα ότι υπάρχουν διάφορες συλλογικότητες, ομάδες, εντός της Αριστεράς, με διαφορετικές αντιλήψεις, καταγωγές και ιδεολογίες οι οποίες, όμως, συναποφασίζουν να συνεργαστούν…….
Να σας πω κάτι που είναι πια πεποίθησή μου, ότι η Αριστερά κάποτε πρέπει να αποδειχθεί επαρκής στο να διαχειριστεί τις επιτυχίες της. Τις αποτυχίες μας τις διαχειριζόμαστε άριστα. Όλα τα ιστορικά προηγούμενα όπου η Αριστερά και συνέβαλλε και επέτυχε, ΕΑΜ, η μεγάλη άνοδος της ΕΔΑ, ο ΣΥΝ ο ενιαίος ήταν μεγάλες επιτυχίες που εκ του αποτελέσματος δεν απέδωσαν . Είναι η στιγμή που μπορούμε και νομίζω έχουμε την εμπειρία να διαχειριστούμε και τον αγώνα και την πιθανή επιτυχία μας.
Εμείς θα έχουμε τη δικιά μας υποψηφιότητα και σε αυτή θα επιμείνουμε.
Δεν μπορώ να πω ονόματα πριν ολοκληρωθούν οι συζητήσεις. Η Ελένη Πορτάλιου είναι ένα αξιολογότατο στέλεχος, και αυτοδιοικητικό και στον ΣΥΡΙΖΑ, και βεβαίως είναι ανάμεσα στις σκέψεις μας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS