Η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, διοργάνωσε σήμερα διαβούλευση για την Παιδεία με θέμα τα προβλήματα της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με αφορμή την έναρξη του διδακτικού έτους. Στην ημερίδα παρευρέθηκαν και μίλησαν οι: Κουκοφίλιππος Νικόλαος και Λυκόπουλος Χρυσόστομος εκ μέρους της Ομοσπονδίας του Υπουργείου Παιδείας, Καλομοίρης Γρηγόρης εκ μέρους της ΟΛΜΕ, Ρατσιάτος Λευτέρης, Λολίτσας Κων/νος, Ελευθεράκη Γεωργία, Βούρβαλης Γιάννης εκ μέρους της ΠΕΣΕΑ, Κατσούλη Παναγιώτα εκ μέρους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων ΕΕΠ, Κατσούλας Στάθης εκ μέρους του συντονιστικού Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών, Κόκκινος Γιώργος εκ μέρους της ΠΕΑΕ (ειδικής αγωγής), Παπαγεωργίου Χρυσούλα εκ μέρους της Πανελλήνιας Ένωσης Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, Συνοδινός Τζούλιος καθηγητής φυσικής αγωγής 12ο Γυμνάσιο Περιστερίου, Σταθόπουλος Ανδρέας Πρόεδρος του 2ου Γυμνασίου Χαϊδαρίου, Χαλάς Γιάννης εκ μέρους του Σωματείου Ελαστικά Απασχολουμένων Εκπαιδευτικών, Σαρρής Γιάννης από την Ένωση Γονέων 5ου Διαμερίσματος Αθήνας, Καραγεώργος Πέτρος εκ μέρους της Ομοσπονδίας ΣΓΚ Αθήνας, Χριστοδούλου Γιαννούλα Σύλλογος Γονέων Ένωσης Νέας Σμύρνης, Χαράτση-Θωμάκου Λελούδα Σύλλογος Γονέων 5ου Λυκείου Ηλιούπολης, Σταυρουλάκης Μιχαήλ Αρσάκειο, Κοτσιαφάκης Θέμης εκ μέρους της ΟΛΜΕ, Φιλιππόπουλος Παναγιώτης, Βασιλείου Δήμητρα, Φορμόζη Μαρία εκ μέρους του 2ου σχολείου Γλυκών Νερών, Ανδριανός Γιάννης Σύλλογος Γονέων Καλλιτεχνικού Σχολείου Γέρακα, Τρίμη-Κύρου Κατερίνα Βαρβάκειο Πειραματικό Γυμνάσιο, Αρώνη Άσπα 2ο ΣΔΕ Κορυδαλλού (Φυλακών), Μπουγελέκας Γιώργος ΣΙΕΛ Αθήνας, Πειραιά, Παπαντωνόπουλος Κ. εκ μέρους ΟΙΕΛΕ, Ηλιόπουλος Γιάννης, Δρούγκας Γιώργος, Σύλλογος Γονέων 1ου Δημ. Γλυκών Νερών, Κορδής Νεκτάριος Βʼ ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής και Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Γονέων 15ου Δημοτικού Σχολείου Ιλίου, Μπουμπουλίμα Παουλίν εκ μέρους ΣΕΑΕ.
Τις εργασίες άνοιξε με εισήγησή του ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας
Αλ. Τσίπρας: Θα ήθελα και εγώ με τη σειρά μου να σας ευχαριστήσω εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ όλους και όλες για τη σημερινή παρουσία σας εδώ και για την αποδοχή της πρόσκλησης να συμμετάσχετε σε μια ανοικτή διαβούλευση πάνω στα τεράστια προβλήματα της παιδείας.
Πριν από λίγες μέρες, το σχολικό κουδούνι κτύπησε για λιγότερους εκπαιδευτικούς, για λιγότερες αίθουσες σε λιγότερα σχολεία. Και βεβαίως με την έναρξη της σχολικής χρονιάς ήρθαν στην επιφάνεια τα τεράστια συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκπαίδευση. Μιλάμε για τεράστια λειτουργικά προβλήματα, για πολύ μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό, για ανεπάρκεια σε υποδομές και σε εξοπλισμό. Και βεβαίως αυτές οι συνθήκες επιδεινώνονται δραματικά από την ασφυκτική εφαρμογή του μνημονίου που προβλέπει σχεδόν καθολική περικοπή κοινωνικών δαπανών.
Αρκεί μόνο να επισημάνουμε την δραματική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί φέτος σε σχέση με τους παιδικούς σταθμούς. Εξαναγκάζοντας οικογένειες νέων εργαζομένων σε υπέρογκα έξοδα και βεβαίως βλέπουμε ότι ο ένας μετά τον άλλον παιδικοί σταθμοί κλείνουν σε μεγάλους δήμους της Αττικής.
Μιλάμε βεβαίως και για την αγωνία των οικογενειών να πληρώσουν μέσα σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης μεγάλο μέρος του οικογενειακού προϋπολογισμού σε φροντιστήρια, σε ιδιαίτερα μαθήματα και είναι προφανές ότι μονάχα για δωρεάν παιδεία δεν μπορούμε να μιλάμε στις μέρες μας, όταν μια μέση οικογένεια καλείται να δώσει ένα μεγάλο κομμάτι του οικογενειακού προϋπολογισμού για να μπορέσουν τα παιδιά να περάσουν στο πανεπιστήμιο ή να νοικιάζουν σπίτι σε διαφορετική πόλη.
Και βεβαίως μιλάμε και για μια δευτεροβάθμια εκπαίδευση πλήρως απαξιωμένη. Απαρχαιωμένα αναλυτικά προγράμματα με μεγάλο ποσοστό διαρροής από τη μαθησιακή διαδικασία, κάτι που κατά την δική μας αντίληψη ισοδυναμεί με κοινωνικό έγκλημα.
Εν ονόματι κάποιου υποτιθέμενου εκσυγχρονισμού είχε φτιαχτεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αντί να εξομαλύνει τις αντιθέσεις ενισχύσει μορφωτικές και κοινωνικές ανισότητες. Ένα λύκειο που λειτουργεί ως προθάλαμος για τις εισαγωγικές στο πανεπιστήμιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς να εκπληρώνει τη βασική του αποστολή που είναι η παροχή γνώσης και η δημιουργία αγάπης για τη γνώση στο μαθητή.
Το ερώτημα είναι γιατί κανείς απʼ όσους όλα αυτά τα χρόνια κυβέρνησαν τη χώρα και δημιούργησαν αυτά τα συσσωρευμένα προβλήματα στο χώρο της εκπαίδευσης δεν αισθάνεται καν την ανάγκη να απολογηθεί για όλα αυτά. Εδώ και 15 χρόνια τουλάχιστον οι κυβερνήσεις των δυο κομμάτων εξουσίας απαξιώνουν συστηματικά την εκπαίδευση, την έχουν οδηγήσει σε μια βαθιά κρίση και τώρα πια αυτή η κρίση έχει φθάσει στο όριο της.
Και βεβαίως το μνημόνιο και αυτή η λογική που θεωρεί πολυτέλεια τις δαπάνες για τη στήριξη κοινωνικών αναγκών είναι που έρχεται να βάλει την ταφόπλακα σε ένα ήδη προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Από τη δική μας την πλευρά θα θέλαμε να επαναφέρουμε κάποια σημεία εισαγωγικά για να ξεκινήσουμε τη συζήτηση. Κάποια σημεία, κάποιους άξονες της δικής μας εναλλακτικής πρότασης για την εκπαίδευση στη χώρα μας. Μια πρόταση η οποία στοχεύει πρώτα και κύρια στην καθολική κατοχύρωση του δικαιώματος στη δημόσια παιδεία και στην ουσιαστική αναβάθμιση του μορφωτικού ρόλου του σχολείου, ιδιαίτερα του λυκείου.
Πρώτος άξονας, είναι η θεσμοθέτηση της 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, δηλαδή δυο χρόνια προσχολική και 12 χρόνια γενική εκπαίδευση με στόχο την ολόπλευρη μόρφωση, την κριτική σκέψη, την καλλιέργεια, την ομαλή κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των νέων ανθρώπων, πράγματα για τα οποία νομίζω ότι σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε έτσι όπως είναι τα σχολεία μας.
Ο δεύτερος άξονας, έχει να κάνει με το ενιαίο λύκειο που θεωρούμε ότι πρέπει να είναι πλήρως αποσυνδεδεμένο από το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τακτική ανασύνταξη των αναλυτικών προγραμμάτων, με νέους τρόπους αξιολόγησης με νέες διδακτικές μεθόδους.
Ο τρίτος άξονας, είναι η μεταλυκειακή εκπαίδευση. Η πρότασή μας για μια ουσιαστική, δημόσια, αξιόπιστη μεταλυκειακή τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση.
Και βεβαίως ο τελευταίος άξονας που θα ήθελα να θέσω εισηγητικά αφορά την πρότασή μας που με θάρρος υπερασπιζόμαστε εδώ και χρόνια και σε περιόδους που δεν ήταν και τόσο εύκολο να υπερασπίζεται κανείς, για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Πρόταση απολύτως ρεαλιστική κατά τη γνώμη μας, πρόταση που έχουμε επεξεργαστεί αναλυτικά και θεωρούμε ότι αποτελεί έναν εφικτό στόχο για την εκ βάθρων ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Και μια πρόταση που βασίζεται σε μια αξιακή –αν θέλετε- ανάλυση ότι η γνώση έχει απαξία και έχει πολύ μεγάλη σημασία το δικαίωμα στην πρόσβαση στη γνώση.
Βεβαίως, όλα αυτά τα οποία σας περιγράφω, απαιτούν μια κοινωνία, μια πολιτεία έτοιμη να κάνει θυσίες και να δώσει στο εκπαιδευτικό σύστημα, όχι μονάχα πόρους που είναι κυρίαρχο αυτό, αλλά βεβαίως να δείξει και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πολύ φοβάμαι ότι ζούμε σε μια εποχή εξαιρετικά μειωμένων προσδοκιών. Αυτό οφείλεται στα συσσωρευμένα προβλήματα των τελευταίων δεκαετιών αποτέλεσμα της πολιτικής των δυο κομμάτων εξουσίας που κυβέρνησαν, σήμερα όμως σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στην καταναγκαστική πρόσδεση της χώρας μας στο περίφημο μνημόνιο που χαμηλώνει ακόμη περισσότερο τις προσδοκίες.
Θα ήθελα όμως εγώ να κλείσω με αυτό. Αν μια χώρα δεν επενδύει στο ανθρώπινο δυναμικό, δεν επενδύει στη γνώση, τις νέες τεχνολογίες, τη μόρφωση, τότε δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα βγει κάποια στιγμή από την κρίση. Αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα.
Γιατί ακόμη και αν –όπως μας λένε- σε τρία ή σε δέκα –οι απόψεις διίστανται- χρόνια, βγούμε απʼ αυτή τη μεγάλη περιπέτεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, βεβαίως με ισοπεδωμένα τις κοινωνικές κατακτήσεις, παροχές, τον αναπτυξιακό ιστό της χώρας αλλά αν βγούμε έχοντας διαλύσει το δημόσιο σχολείο, το δημόσιο πανεπιστήμιο, το εκπαιδευτικό σύστημα, τότε θα μιλάμε για μια χώρα η οποία δεν θα έχει τη δυνατότητα να μπορέσει να πατήσει στα πόδια της.
Για νέες γενιές που θα μεταναστεύουν στο εξωτερικό, σήμερα μεταναστεύουν μετά το πρώτο πτυχίο κατά χιλιάδες νέα παιδιά για να βρουν μια καλύτερη προοπτική πρόσβασης στη γνώση και στην εργασία, πολύ φοβάμαι ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα σε λίγο θα έχουμε μαζικό κύμα φυγής από τη χώρα σε ακόμη νεώτερες ηλικίες.
Πρέπει λοιπόν να προλάβουμε αυτή την εξέλιξη. Και για να προλάβουμε αυτή την εξέλιξη απαιτείται δράση, αγώνας, κάτι το οποίο πολύ καλά γνωρίζετε όλοι όσοι βρίσκεστε εδώ, διότι το εκπαιδευτικό κίνημα στη χώρα μας έχει δώσει σημαντικούς σκληρούς αγώνες και έχει καταφέρει και μεγάλες σημαντικές ιστορικές νίκες.
Με αυτές τις σκέψεις θέλω να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά και ο λόγος είναι σε σας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS