• «Το σχέδιο κυρώσεων της Ε.Ε. υπακούει στην οικονομική δικτατορία των γερμανών και των αγορών».
Πως έγινε δεκτή από το σύστημα των Βρυξελών η χθεσινή γενική απεργία;
Ήταν μια μαζική διαδήλωση στις Βρυξέλες , ίσως πάνω από 80000 άτομα. Το σύστημα ακόμα δεν ανησυχεί από τέτοιες διαδηλώσεις , παρά το γεγονός ότι ήταν μια μέρα πανευρωπαϊκής δράσης που πήρε διάφορες μορφές και αγκάλιασε πολλές χώρες. Δεν ξέρω αν ο απόηχος αυτών των κινητοποιήσεων και διαδηλώσεων έφτασε στα επιτελεία της Κομισιόν , καθώς την ίδια ημέρα ανακοίνωναν τις κυρώσεις. Στην ουσία είναι ένα πιο σκληρό σύμφωνο σταθερότητας και εισαγάγουν αλλαγές ακόμα και σε αυτές τις νεοφιλελεύθερες συνθήκες, προκειμένω να εναρμονιστούν κυρίως στις γερμανικές επιταγές. Που επιβάλει δημοσιονομική πειθαρχία, κυρώσεις και ποινές σε όσους παραβιάζουν τους γνωστούς δείκτες, όχι μόνο του ελλείμματος αλλά και του χρέους. Που οδηγούν σε σκληρά αντικοινωνικά, αντιαναπτυξιακά μέτρα και τελικά στην οικονομική και κοινωνική σφαγή.
Πάντως διαβάζουμε ότι δεν είναι όλοι ευθυγραμμισμένοι με αυτή την θέση. Για παράδειγμα η Γερμανία και η Γαλλία που είναι οι βασικοί παίχτες στην ΕΕ και στην ευρωζώνη δεν συμφωνούν με την αυστηροποίηση. Εκεί υπάρχει περιθώριο να κάνει κανείς παιχνίδι;
Προς το παρόν, μέχρι την Σύνοδο Κορυφής του Οκτωβρίου αυτά που ακούγονται και αυτά που διαβάζουμε είναι εισηγήσεις είναι προτάσεις δεν είναι αποφάσεις. Φυσικά θα υπάρξουν και διαπραγματεύσεις, αλλά το βασικό είναι ότι γενικώς έχει υιοθετηθεί αυτή η λογική. Ότι για την κρίση στην Ευρώπη φταίει γενικώς η χαλαρή αντιμετώπιση του Συμφώνου Σταθερότητας και πρέπει να επανέλθει η Ευρώπη στη δημοσιονομική πειθαρχία. Σε αυτή τη βασική λογική φαίνεται ότι συμφωνούν και οι δυο χώρες, ίσως με διαφορετική δοσολογία. Το βασικό είναι , ότι από την στιγμή που ξεκίνησαν αυτές οι συζητήσεις η ελληνική κυβέρνηση συμφωνεί. Παίζει τον ρόλο του πειραματόζωου, του αρνητικού πρωτοπόρου.
Δεν είναι εθελοδουλία να τρέχεις πρώτος ;
Και πρώτος και μόνος στην αρχή, που σημαίνει ότι δεν ήταν απλά μια αναγκαστική κίνηση αλλά μια συνειδητή επιλογή. Ήταν μια συνταγή, βεβαίως με βασικές κατευθύνσεις από την ευρωπαϊκή ένωση αλλά και μια βασική συνταγή ελληνικής κοπής. Εδώ είναι οι τεράστιες ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και του κ. πρωθυπουργού που προστρέξανε σε αυτήν την λογική ενώ θα έπρεπε να μπουν σε μια άλλη πολιτική από την αρχή. Στην πολιτική της αλληλεγγύης , με κοινωνικά χαρακτηριστικά , μιας ανάπτυξης με διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο για να μπορέσει να βγει η Ελλάδα και η Ευρώπη από την ύφεση.
Εδώ όμως έχουμε ένα νέο στοιχείο που έχει να κάνει με την Ιρλανδία και με τις όλο και πιο αυξημένες πιθανότητες να καταφύγει σε ένα ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Και η Ιρλανδία ήταν το παράδειγμα του καλού μαθητή . Αυτό δεν τους προβληματίζει, δεν αντιλαμβάνονται διαφορετικά την κατάσταση;
Αυτό που πραγματικά θα τους προβληματίσει είναι οι αντιδράσεις των ευρωπαϊκών κοινωνιών, η ανάπτυξη των αγώνων και οι αντιστάσεις που θα αναπτυχτούν. Τα υπόλοιπα μπορούν να τα κουμαντάρουν. Θυμηθείτε για την Ιρλανδία, την εποχή των παχιών αγελάδων, ήταν το πρότυπο. Καταρρίπτεται και ο μύθος ότι όλα αυτά τα προβλήματα προέκυψαν από την διαφθορά. Στην Ελλάδα έχουμε διαφθορά, στην Ιρλανδία δεν έχουμε. Χωρίς διάθεση λαϊκισμού ή εξύμνησης του κινήματος , των αγώνων των εργαζομένων , αυτή η παράμετρος, αυτός ο συντελεστής είναι που θα αποτρέψει τέτοια μέτρα. Δυστυχώς ο συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων είναι τέτοιος, που όλες οι κυβερνήσεις ακόμα και οι κατ΄όνομα σοσιαλιστικές προσέτρεξαν πρώτες σε αυτή τη διαδικασία στην οικονομική «δικτατορία» των γερμανών και των αγορών.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS