Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «NET 105,8» (Π.Tσούτσιας) ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Δε θα βγει τίποτα από το ταξίδι αυτό δυστυχώς. Μετά από 6 μήνες προετοιμασίας υποτίθεται, χθες μόλις μάθαμε ότι δεν θα μπορέσουμε να εξετάσουμε τους μάρτυρες ελεύθερα και να τους ρωτήσουμε ό,τι θέλουμε αλλά θα υποβάλλονται γραπτές ερωτήσεις, εκ των προτέρων από τους Έλληνες βουλευτές που θα επισκεφθούν την Γερμανία, οι οποίες κατά την κρίση του Γερμανού υπαλλήλου θα μεταφέρονται ή όχι στους εξεταζόμενους. Αν δεν μας ικανοποιήσουν οι απαντήσεις -αυτούς που θα πάνε εκεί- τότε θα υπάρχει η δυνατότητα να δοθούν νέες γραπτές ερωτήσεις. Ο Γερμανός υπάλληλος θα εξετάζει κατά περίπτωση και κατά την κρίση του ποια ερωτήματα θα υποβάλλει στον κ. Χριστοφοράκο για να απαντήσει. Δηλαδή, όπως το λέγαμε παλιά ως μαθητές, θα τους δώσουμε τα θέματα για να ετοιμάσουν τις λύσεις. Το αφήνω στην κρίση των ακροατών σας, αν μʼ αυτό τον τρόπο και με δεδομένη τη στάση της SIEMENS και των κρισίμων προσώπων υπάρχει περίπτωση να βγει τίποτα. Αυτό το ταξίδι γίνεται και με κακούς όρους γιατί την ώρα που μιλάμε λίγο δηλαδή πριν πάει η αντιπροσωπεία των βουλευτών στη Γερμανία, το Ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ζητήσει ούτε ένα ευρώ αποζημίωση γι αυτό το τεράστιο σκάνδαλο. Με δυο λόγια, για να το πούμε πιο απλά: το ταξίδι και οι όροι του βολεύουν τη SIEMENS, είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της SIEMENS, αυτών που έκαναν το σκάνδαλο. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο αρνήθηκα να συμμετέχω στην αντιπροσωπεία.
Σε αυτή την παρακμιακή διαπραγμάτευση που διεξάγεται είναι άγνωστοι οι όροι. Εκεί είναι το ζουμί. Το έθεσα και χθες στην Επιτροπή της Βουλής που συζητάει το προσχέδιο του προϋπολογισμού και απάντηση δεν πήρα ούτε από τον κ. Παπακωνσταντίνου, ούτε από τον κ. Σαχινίδη. Αν παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής των 110 δις ευρώ που μας έδωσε η τρόικα, με τι θα συνοδευτεί αυτό; Θα αυξηθούν τα επιτόκια αποπληρωμής; Θα υπάρξει νέο μνημόνιο με νέα περιοριστικά μέτρα που δεν θα διαρκέσουν για 3 χρόνια αλλά για 6 ή για 8 ή για 10; Σʼ αυτό υπάρχουν κλειστά χαρτιά. Από τη στιγμή που έκανε αυτή τη συζήτηση ο κ. Στρος Καν έχει ξεκινήσει μια συζήτηση παρασκηνιακά: Η κυβέρνηση αποφεύγει να πει οτιδήποτε, παραμένει στη δήλωση ότι εμείς δε το έχουμε ζητήσει. Αλλά είναι βέβαιο ότι γίνεται διαπραγμάτευση και είναι περίπου υποχρεωτικό, διότι έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα μόλις τελειώσει η διάρκεια του δανείου το 2014 θα χρειάζεται η Ελλάδα να πληρώνει τοκοχρεολύσια της τάξης των 70 δις ευρώ για το 2014 και το 2015, πράγμα αδύνατον.
Επομένως χρειάζεται να γίνει μια ρύθμιση. Το θέμα είναι οι όροι της ρύθμισης. Ο κ. Παπακωνσταντίνου διαβεβαιώνει ότι αποκλείεται να υπάρξει νέο μνημόνιο και νέα μέτρα, αλλά δεν λέει τίποτα για το επιτόκιο του δανεισμού το οποίο είναι ήδη υψηλό 5%.
Ο δικός μας φόβος είναι ότι αν υπάρξουν ευκολίες πληρωμής, επιμήκυνση στο χρόνο πληρωμής, αυτό θα συνοδευτεί , πρώτον, με ακόμα υψηλότερα επιτόκια, πιο τοκογλυφικά και, δεύτερον, με ένα πιο σκληρό και μακροχρόνιο μνημόνιο. Ο «κορσές», ο «γύψος» στον οποίο έχει μπει η Ελληνική κοινωνία θα παραταθεί όχι για δύο χρόνια αλλά για πολλά περισσότερα χρόνια, κάποιο λένε μέχρι το 2020. Είναι μια προοπτική πολύ αρνητική. Πόσο μάλλον όταν η εφαρμογή του μνημονίου τους πρώτους 5 μήνες έχει οδηγήσει σε μια εκρηκτική άνοδο της ανεργίας καθώς έχει βυθίσει την οικονομία στην ύφεση. Όλοι λένε ότι χωρίς ανάπτυξη δε θα υπάρξει ούτε προοπτική αποπληρωμής του χρέους, ούτε συμμάζεμα των δημόσιων οικονομικών. Διότι αν δεν παράγεις δεν μπορείς να ξοφλάς και τα χρέη σου.
Η ανάπτυξη δεν μπορεί να έρθει με μια κυβερνητική πολιτική η οποία έχει αφήσει την χώρα χωρίς αναπτυξιακό νόμο από το Γενάρη του 2010, με μια κυβερνητική πολιτική που έχει πετσοκόψει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και το περικόπτει κι άλλο στον προϋπολογισμό του 2011. Μείωση δηλαδή αντί για αύξηση των δημοσίων επενδύσεων. Με μια κυβερνητική πολιτική που αφήνει αναξιοποίητους τους κοινοτικούς πόρους του ΕΣΠΑ, αφού η απορρόφηση αυτών των πόρων τρέχει σαν τον «κάβουρα». Με μια κυβερνητική πολιτική που όταν μιλά για επενδύσεις είναι στο «Θα» ενώ την πραγματική οικονομία δε τη στηρίζει με κάποια μέτρα. Για παράδειγμα η κυβέρνηση δίνει αφειδώς χρήματα και εγγυήσεις στις Τράπεζες-μαζί με την Τρόικα, αλλά έχει αποτύχει στην πίεση της προς τις Τράπεζες να ανοίξουν τις στρόφιγγες της χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία και κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η πολιτική που έχουμε, γιατί οι πολιτικές που εφαρμόζονται κρίνονται εκ του αποτελέσματος, έχει βυθίσει τη χώρα σε μια πρωτοφανή ύφεση και σε μια εκρηκτική άνοδο της ανεργίας. Σας θυμίζω, ότι ο προϋπολογισμό του 2010 προέβλεπε ύφεση – 0,3% και σήμερα η ύφεση έχει ξεπεράσει το -4% και βαδίζει για πιο αρνητικά νούμερα. Η ύφεση θα συνεχιστεί και μέσα στο 2011 διότι η αδυναμία της κυβέρνησης να περιορίσει τη φοροδιαφυγή και να μαζέψει έσοδα από αυτούς που έχουν και δεν πληρώνουν το κράτος, οδηγεί στο να περικόπτουν τις επενδυτικές δαπάνες. Όταν μια οικονομία που είναι σε ύφεση περικόπτει τις επενδυτικές δαπάνες τότε η ύφεση γίνεται πιο άγρια και η ανεργία πιο μεγάλη.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές στις 13 περιφέρειες και τους μεγάλους Δήμους θα είναι οι πιο πολιτικές από τη Μεταπολίτευση μέχρι τώρα, και ας προσπαθούν να κατεβάσουν τον πήχη χαμηλά και να παριστάνουν ότι έχουν ανεξάρτητους υποψήφιους τα δυο μεγάλα κόμματα. Οι πολίτες και θα εκφραστούν και θα στείλουν μήνυμα κατά της νεοφιλελεύθερος πολιτικής και ενός πολύ κακού μνημονίου. Και ταυτόχρονα θα επιλέξουν πρόσωπα και προγράμματα να κυβερνήσουν με επιτυχία τον τόπο τους. Τα επόμενα χρόνια θα είναι δύσκολα όχι μόνο για τους πολίτες και τη χώρα αλλά και για την αυτοδιοίκηση. Μη ξεχνάτε ότι η κυβέρνηση μέσω του Καλλικράτη προγραμματίζει το 2011 και το 2012 να εξοικονομήσει 500 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο από την αυτοδιοίκηση.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS