- Έφτασαν και οι εκλογές…..
Φτάσανε και απ΄ ότι φαίνεται είναι εκλογές που παίρνουν έναν χαρακτήρα κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης, όπως είχαμε προβλέψει ότι θα είναι.
Υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο σιωπής και από το ΜΜΕ. Ο νόμος Ραγκούση, που υποτίθεται ότι κρατάει τα προσχήματα της πλουραλιστικής και ισότιμης ενημέρωσης, στην πραγματικότητα το μόνο που επιτυγχάνει είναι την απόλυτη σιωπή σε σχέση με τις θέσεις, τις απόψεις των υποψηφίων, όταν κανείς έχει τη δυνατότητα δύο μόνο εμφανίσεων και μίας στα περιφερειακά κανάλια.. Και δεν γίνονται οι τηλεοπτικές αναμετρήσεις να ακούσουν οι πολίτες τι λένε οι υποψήφιοι. Επιχειρήθηκε από την αρχή αυτή η εκλογική αναμέτρηση να είναι μια εκλογική αναμέτρηση βουβή, σιωπηλή και με συγκεχυμένη την εικόνα των πολιτών για το τι ακριβώς ψηφίζουν
Είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι αυτό δεν θα περάσει, γιατί όταν ο κόσμος βιώνει αυτή τη σκληρή πολιτική -έχουμε ένα εκατομμύριο ανέργους περίπου, σχεδόν σε κάθε σπίτι υπάρχει ένας άνεργος, κλείνουν τα μαγαζιά…
- Κι άλλο ένα εκατομμύριο υποαπασχολούμενους…
Κι άλλο ένα εκατομμύριο υποαπασχολούμενους. Βλέπουμε αυτή τα δραματική εικόνα στην κοινωνία που βυθίζεται, που βουλιάζει.. Δεν είναι δυνατόν ο κόσμος να μπει σε μια λογική ότι ψηφίζουμε για τα σημαντικά κατά τα άλλα προβλήματα της αποχέτευσης, τις λακκούβες στους δρόμους, την αναγκαιότητα να υπάρχει ένας δήμαρχος ο οποίος είναι καλύτερος από τον προηγούμενο.. Σημαντικά είναι όλα αυτά. Αλλά όταν; ο κόσμος βλέπει αυτή τη λαίλαπα να έρχεται, προφανώς και ψηφίζει γιατί θέλει να δώσει μήνυμα. Και ιδίως στις περιφερειακές εκλογές. Και βεβαίως είδαμε τις παλινωδίες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, εννοώ του κυβερνητικού επιτελείου, το πρώτο διάστημα, συνεπικουρούμενοι και από τους εκ δεξιών και αριστερών προθύμους να συνδράμουν και να υποστηρίξουν τους κυβερνητικούς υποψήφιους στην Αθήνα τον κ. Καμίνη, στη Θεσσαλονίκη τον κ. Μπουτάρη. Ήθελαν να αναδείξουν ότι αυτές οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές, αυτό είναι το κλίμα τους, αυτό είναι το νόημά τους. Στην πορεία άλλαξαν…
- Ο κ. Κουβέλης είπε σε εκδήλωση που έγινε χθες, παρουσία του κ. Καμίνη και του κ. Ψαριανού, ότι υπάρχει ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο, ότι δεν είναι δημοψήφισμα, αλλά είναι μήνυμα… Οπότε φαίνεται ότι επιμένουν ακόμα και σήμερα, ακόμα κι όταν και ο ίδιος ο πρωθυπουργός πλέον, όπως θα δούμε μετά με τη διακαναλική, ότι έχει πάρει το μήνυμα ότι δεν είναι εκλογές αμιγώς αυτοδιοικητικές….
Επιμένουν.. τι να κάνουμε τώρα; Γιατί αν δεν επιμένουν σ΄ αυτό, θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί υποστηρίζουν τους εκλεκτούς του κ. Παπανδρέου στους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας. Επιμένουν και ας καταλαβαίνουν ότι αυτή η επιμονή δεν γίνεται αποδεκτή από τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση ήθελε οι εκλογές αυτές να μην αφορούν την πολιτική της. Δεν τα κατάφερε προφανώς. Εμείς είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι οι εκλογές αυτές έχουν ένα βαθύ πολιτικό νόημα και προσπαθήσαμε και προσπαθούμε και τώρα να τις πολιτικοποιήσουμε, να δώσουμε δηλαδή όχι μονάχα αυτόν τον δημοψηφισματικό χαρακτήρα, το οποίο έχει μια σημασία. Με ποια έννοια έχει μια σημασία; Με την έννοια ότι πρέπει να δοθεί ένα σήμα αντίστασης, καταδίκης αυτής της πολιτικής, ώστε η επόμενη μέρα, όπου περιμένουμε.. είναι φανερό ότι την επόμενη μέρα θα προχωρήσουν σ΄ αυτό που λέμε διαρκώς, στην εκτέλεση της κοινωνίας. Τι εννοούμε; Έχουν ήδη εκτελέσει όχι μόνο μια φορά, δυο-τρεις φορές με τα μέτρα που έχουν πάρει από τον Μάρτη ως τώρα.. Την επόμενη μέρα τι περιμένουμε; Περιμένουμε - όλες οι ενδείξεις κατατείνουν προς τα εκεί- άλλωστε για χάρη των εκλογών η Eurostrat -πρωτοφανές αυτό, δεν έχει ξανασυμβεί- ανακοίνωσε ότι για την Ελλάδα ειδικά δεν θα ανακοινώσει το ύψος του ελλείμματος. Θα το ανακοινώσει στις 25 Νοέμβρη..
- Γιατί δεν έχουν συγκεντρωθεί όλα τα στοιχεία ακόμα…
Εντάξει.. Γιατί δεν έχει πάει ακόμα ο κόσμος στις κάλπες..
Άρα την επόμενη μέρα, παρά τις διαβεβαιώσεις του κ. Παπανδρέου, παρά τις διαρκείς επικοινωνιακές προσπάθειες να δείξουν ότι η Ελλάδα έχει ξεμπερδέψει με τα όσα συνέβησαν ως τώρα και το 2012 θα πάμε σε ανάπτυξη, το 2013 θα βγούμε από το μνημόνιο. Είναι ψέματα. Αμέσως μετά θα επιχειρήσουν αύξηση του ΦΠΑ, εξίσωση πετρελαίου θέρμανσης με πετρέλαιο κίνησης και δεν ξέρουμε κι εμείς ακόμη τι άλλο. Γιατί αυτή η πολιτική που εφαρμόζουν είναι αδιέξοδη πολιτική. Είναι μια ταξικά φορτισμένη πολιτική ενάντια στους εργαζόμενους, στους μη έχοντες και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Γιατί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει επισυμβεί μια πολύ μεγάλη αναδιανομή του πλούτου, όμως το μνημόνιο έρχεται όχι απλά να επιταχύνει αυτή την αναδιανομή, αλλά να την κάνει ακόμα πιο βίαιη. ΚΙ εκεί ακριβώς βρίσκεται και η ηθική αδυναμία της σημερινής κυβέρνησης. Δεν είναι μονάχα στο ότι το μνημόνιο είναι αναποτελεσματικό και ολέθρια τα αποτελέσματά του, 4% ύφεση, 6% πληθωρισμός, 20% ανεργία. Αυτά δημιουργήθηκαν -βεβαίως υπήρχε μια τάση και κανείς δεν λέει μόνο στους έξι αυτούς μήνες, αλλά επιταχύνθηκε αυτή η εικόνα. Και βλέπουμε ότι τουλάχιστον ύφεση δεν είχαμε 4% ή πληθωρισμός το 6%. Η πολιτική του μνημονίου οδηγεί εκεί, οδηγεί δηλαδή σε μια περιδίνηση προς τα κάτω, σ΄ ένα βύθισμα την ελληνική οικονομία.
Δεν είναι όμως μονάχα αυτό. Είναι και η σκληρά ταξική πλευρά της πολιτικής που ακολουθείται. Διάβαζα χθες ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γ. Δραγασάκη στην «ΑΥΓΗ», που έδινε κάποια οικονομικά στοιχεία, ότι πριν μπούμε στο μνημόνιο, πέρα από το ότι είχαμε χρέος 115% του ΑΕΠ και θα φτάσουμε στο 150% βγαίνοντας, πριν μπούμες στο μνημόνιο η ανάγκη αποπληρωμής τόκων, τα χρήματα δηλαδή που έδινε το ελληνικό δημόσιο για να αποπληρώνει τους τόκους του χρέους, ήταν στα 12 δις ετησίως. Δηλαδή, αν δεν κάνω λάθος, ήταν περίπου στο 5% του ΑΕΠ. Βγαίνοντας από το μνημόνιο φτάνει στα 20 δις ετησίως, στο 8% του ΑΕΠ.
- Διάφορα δημοσιεύματα και δηλώσεις μιλάμε πια για επιμήκυνση του χρέους, το οποίο το εμφανίζουν ως μια διευκόλυνση…. Ότι θα πάμε το δάνειο λίγο πιο μετά για να πληρώνετε λιγότερους τόκους κ.λπ…. Και φαίνεται η κυβέρνηση να είναι θετική απέναντι σ΄ αυτό. Αυτό τι είναι ακριβώς; Είναι επιμήκυνση του χρέους ώστε να ελαφρυνθεί ο κόσμος ή είναι επιμήκυνση του μνημονίου;…
Είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση και έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτή η συζήτηση. Νομίζω ότι θα πρέπει μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει με καμπάνια το τι ακριβώς συμβαίνει. Είναι πολύ κρίσιμη αυτή η συζήτηση για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Διάβαζα χθες και μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» του κ. Ρουμπινί, του οικονομολόγου της καταστροφής, έτσι τον ονομάζουν, αλλά έχει ενδιαφέρον. Ο οποίος έλεγε τι, με λίγα λόγια;.. Αν δεν θέλετε να το πείτε πτώχευση, μην το πείτε. Πείτε το όπως θέλετε. Η ουσία όμως είναι ότι με χρέος 1;50% δεν την βγάζετε. Οπότε είναι αναγκαίο -και θα συμβεί- μια αναδιάρθρωση του χρέους, υπό πίεση έλεγε, μην την πείτε πτώχευση, πείτε την αναδιάρθρωση υπό πίεση. Τι εννοεί αναδιάρθρωση υπό πίεση; Δηλαδή μια διαδικασία διαπραγμάτευσης του χρόνου αποπληρωμής του χρέους, ταυτόχρονα ενδεχομένως με κάποιο μικρό κόψιμο του χρέους, η οποία όμως, προκειμένου να επισυμβεί, θα επιβληθεί με νέα ίσως πιο σκληρά οικονομικά μέτρα λιτότητας για την ελληνική οικονομία, για την ελληνική κοινωνία.
- Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει. Είναι ένα ερώτημα που τίθεται από παντού…
Αυτή είναι η μία εκδοχή της ελεγχόμενης πτώχευσης ή αν θέλετε, όπως το είπε μαλακά χθες ο κ. Ρουμπινί, όχι η ελεγχόμενη πτώχευση, αλλά η υπό πίεση αναδιάρθρωση. Εμείς θεωρούμε ότι η μόνη λύση που μπορεί να έχει την κοινωνία όρθια και όχι ισοπεδωμένη και να δώσει αποτελέσματα είναι όντως η αναδιάρθρωση του χρέους, όντως πρέπει να αναδιαρθρωθεί το χρέος. Μια οικονομία με 150% χρέος δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Αλλά εμείς μιλάμε για μια επιθετική αναδιαπραγμάτευση. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή το χρέος μετατρέπεται από ελληνικό δημόσιο χρέος σε ευρωπαϊκό δημόσιο χρέος. Γιατί η ΕΚΤ αγοράζει διαρκώς ομόλογα του ελληνικού δημοσίου από τις γερμανικές, τις γαλλικές τράπεζες. Είχαμε το 70% του ελληνικού χρέους στις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.
Άρα λοιπόν έχουμε ένα πρόβλημα το οποίο στην ουσία του είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Δεν είναι ελληνικό πρόβλημα. Και την ίδια στιγμή έχουμε κρίση χρέους σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ιδίως στις χώρες του Νότου έχουμε μια κρίση χρέους σε ιδιαίτερη ένταση και δημοσιονομική κρίση και κρίση ελλείμματος. Η Ιρλανδία είχε 30% έλλειμμα, όχι 15 που έχουμε εμείς. Βεβαίως αυτοί φρόντισαν και δεν πήγαν στο ΔΝΤ. Πήγαν και δανείστηκαν, όπως θα μπορούσε κι εδώ να κάνει ο κ. Παπανδρέου. Δεν το έκανε από επιλογή, κατά τη γνώμη μου.
Άρα λοιπόν η λύση που προτείνουμε εμείς είναι μια λύση επιθετικής διαπραγμάτευσης. Το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό. Στάση πληρωμών ή πτώχευση της Ελλάδας θα σημάνει ταυτόχρονα μια διαδικασία μεγάλων κλυδωνισμών για όλη την Ευρώπη, για όλο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Το κλειδί βρίσκεται στην ΕΚΤ πια που έχει το χρέος. Και η ΕΚΤ δανείζει με 1% επιτόκιο τις εμπορικές τράπεζες, στην Deutche Bank, την Alpha Bank, την Eurobank και το ελληνικό δημόσιο δανείζεται απ΄ αυτές τις τράπεζες με 6%. Γιατί λοιπόν να μην έχει τη δυνατότητα η ελληνική κυβέρνηση, φτιάχνοντας μια τράπεζα ειδικού σκοπού, κρατική, όπως η γερμανική τράπεζα που δανείζει την Ελλάδα, να μπορεί να δανείζεται κι αυτή με 1% επιτόκιο από την ΕΚΤ; Εάν αυτό γινόταν πράξη, τότε μ΄ αυτόν το δανεισμό θα μπορούσε σιγά-σιογά να αποπληρώνει το χρέος που έχει σωρευτεί στην ΕΚΤ. Να το αγοράζει πίσω, σταδιακά. Βεβαίως μέσα από μια διαδικασία που και θα επιμηκύνει το χρόνο αποπληρωμής και θα κόψει μέρος του χρέους.
Άρα λοιπόν λύσεις υπάρχουν, μόνο που αυτές οι λύσεις δεν θα επιφέρουν μεγάλα κέρδη στους δανειστές. Το μνημόνιο λοιπόν κι αυτή η πολιτική επιβάλλεται όχι για να σωθεί η πατρίδα, όχι για να σωθεί η ελληνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία. Επιβάλλεται μόνο για ένα λόγο. Για να μπορέσουν οι δανειστές να πάρουν πίσω τα χρήματά τους διπλάσια και υπερδιπλάσια, αλλά και ταυτόχρονα να διατηρήσουν τα μεγάλα τους κέρδη όλοι όσοι κέρδιζαν το προηγούμενο διάστημα. Και κέρδιζαν διότι έχουμε ένα φορολογικό σύστημα που τους δίνει διαρκώς φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις. Κέρδιζαν διότι, σε περίοδο κρίσης τα παίρνουμε από τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς και κάνουμε περαίωση γι αυτούς που έχουν τζίρους 5 και 5 εκατομμύρια ευρώ, κέρδιζε και κερδίζει και τώρα διότι θα αυξηθεί το ΦΠΑ και το πετρέλαιο θέρμανσης, ενώ οι άμεσοι φόροι μειώνονται.
Η Ελλάδα την οκταετία 2000-2008 είχε 23% φορολογικά έσοδα από άμεσους φόρους. Την ίδια στιγμή που στο μέσο όρο της ΔΕ.Ε. των 27 ήταν 35%. Αυτή η διαφορά, που είναι καθαρά ταξική επιλογή -δεν παίρνουμε τα χρήματα απ΄ αυτούς που τα έχουν, τα παίρνουμε από τους πολίτες.. Αυτή η διαφορά μας κάνει στην οκταετία 95 δις. 95 δις είναι περίπου το δάνειο που πήραμε με επαχθέστατους όρους από το ΔΝΤ.
- Παρόλα αυτά και στηριζόμενος σ΄ ένα βαθμό σ΄ όλα αυτά θα βγει σήμερα ο κ. Παπανδρέου, όπως βγήκε και χθες στο ΒΗΜΑ στο άρθρο του, όπως βγήκε και προηγούμενες μέρες και στο Περιστέρι…
Πριν πούμε αυτό θέλω να σας πω και κάτι.. Δεν αρκεί μονάχα η συζήτηση για το χρέος. Ακόμα κι αν όλα αυτά που έλεγα εγώ γίνονταν. Και βεβαίως χρειάζονται άλλοι συσχετισμοί στην κοινωνία για να γίνουν αυτά. Αλλά ακόμα κι αν γίνονται, δηλαδή ακόμα κι αν το χρέος παρέμενε σταθερό ή μειωνόταν κατά τι.. Εάν η πίττα διαρκώς μειώνεται αντί να αυξάνεται -διότι το χρέος είναι κλάσμα προς το ΑΕΠ- όταν μειώνεται το ΑΕΠ, όταν έχεις 4% ύφεση, δεν γλιτώνεις. Άρα δεν μπορεί να αντιμετωπίζεις το πρόβλημα συζητώντας μόνο για το χρέος. Πρέπει να κουβεντιάσεις και να δεις με ποιο μίγμα οικονομικής πολιτικής θα έχεις ανάπτυξη, θα προσπαθήσεις να ξαναστήσεις την παραγωγική βάση της οικονομίας. Και αυτό είναι ιδιαίτερο κρίσιμο. Με την πολιτική αυτή, της ανεργίας, της ύφεσης δεν μπορείς να βγεις από την κρίση του χρέους.
- Ο κ. Παπανδρέου, παρόλα αυτά, σήμερα στην περίφημη διακαναλική και τόσο αναμενόμενη συνέντευξη θα πει ότι .. θα επαναφέρει το ιδεολόγημα του μονόδρομου να το πω έτσι.. και θα πει ναι, εντάξει, έχουμε όμως ένα μνημόνιο το οποίο το έχουμε υπογράψει ως χώρα, το έχουμε ψηφίσει στη Βουλή, μια χώρα που έχουμε πληγώσει όλοι μαζί… διεφθαρμένη όπως έχει πει κ.λπ./.. στην οποία αν υπάρχει ευρεία αποδοκιμασία των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ, θα υπάρξει πρόβλημα διακυβέρνησης, δεν θα μπορεί δηλαδή η κυβέρνηση να φέρει εις πέρας το έργο που έχει αναλάβει κι αυτό θα το πληρώσει στο τέλος ο κόσμος.. γιατί θα χρεοκοπήσει η χώρα… Πώς απαντάτε σ΄ αυτά; Πώς είναι σαν κίνηση αυτή του κ. Παπανδρέου…..
Είναι κίνηση πανικού και είναι φανερό αυτό, απ΄ αυτούς που έλεγαν ότι οι εκλογές είναι αυτοδιοικητικές, μετά έλεγαν ότι είναι για τον Καλλικράτη, στο τέλος ανακάλυψαν επειδή είδαν στις δημοσκοπήσεις ότι καταρρέουν οι υποψήφιοι πους τις περιφέρεις στηρίζει το κυβερνών κόμμα, κάνει μια προσπάθεια να συμμαζέψει ότι, μπορεί να συμμαζευτεί. Να εκφοβίσει, υποτίθεται, τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κυβερνώντος κόμματος που έβλεπαν ότι το προηγούμενο διάστημα είχαν πειστεί το πρώτο διάστημα του μνημονίου, σ΄ αυτό το περίφημο να δώσουμε και το μισθό μας για να σωθεί η Ελλάδα.. Αλλά δεν έχουν καταλάβει ότι η διαφορά το τελευταίο διάστημα και η μεγάλη αλλαγή που έχει επισυμβεί στην κοινή γνώμη έγκειται στο γεγονός ότι οι πολίτες έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι το μνημόνιο μας οδηγεί στη χρεοκοπία, ότι το μνημόνιο είναι ταυτόσημο με τη χρεοκοπία. Και δεν έχουν καταλάβει ότι δεν υπάρχει αντικείμενο εκβιασμού. Ο κόσμος έχει ήδη χάσει αυτό που τον απειλούν ότι θα χάσει αν δεν ψηφίσει. Όταν ο άλλος χάνει τη δουλειά του, όταν ο άλλος κλείνει το μαγαζί του, όταν τα νέα παιδιά φεύγουν κατά χιλιάδες στο εξωτερικό για να σπουδάσουν γιατί εδώ δεν βρίσκουν ούτε τη δυνατότητα να σπουδάσουν ή να εργαστούν. Τι άλλο να χάσει; Δηλαδή πώς αλλιώς να φανταστεί ο άλλος τη χρεοκοπία, αν δεν είναι αυτό που ζει και βιώνει;
Νομίζω εκεί είναι το πραγματικό πρόβλημα του επικοινωνιακού επιτελείου της κυβέρνησης και ενδεχομένως να τα κάνει χειρότερα τα πράγματα. Γιατί, ʽόταν λέει η σωτηρία της πατρίδας ψηφίζοντας εμάς ή θάνατος, όταν την επόμενη των εκλογών διαπιστώσει ότι τα ποσοστά του δεν έχουν ανταποκριθεί στο δίλημμα που θέτει, θα πρέπει να εξηγήσει για ποιο λόγο κάθεται.
Ο κ. Παπανδρέου δεν πρόκειται να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες, σε πρόωρες εκλογές. Και δεν πρόκειται να το κάνει για έναν πολύ απλό λόγο, ακόμα κι αν το ήθελε. Διότι πια δεν αποφασίζει μόνο τους. Διότι πια για το μικρότερο και για το μεγαλύτερο πρέπει να ρωτάει τους κηδεμόνες, τους οποίους οικειοθελώς πήγε τη χώρα ο ίδιος.
Άρα λοιπόν τα επιτελεία αυτά, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ε.Ε. και κυρίως η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία της Ευρώπης και του κόσμου, έχουν πει κατ΄ επανάληψη, έχουν γράψεις τους Financial Timesότι ο κ. Παπανδρέου είναι ο άνθρωπός τους. Δεν θέλουν να χάσουν τον άνθρωπό τους. Θέλουν να κάνει τη δουλειά, θέλουν πάρα πολύ να τελειώσει αυτή τη δουλειά που ανέλαβε. Και αυτή η δουλειά βρίσκεται δυστυχώς ακόμα στην αρχή, εκτός κι αν τον σταματήσουν οι πολίτες. Και δεν τον σταματάνε βέβαια μόνο με την ψήφο. Η ψήφος στέλνει μήνυμα. Για να σταματήσει πρέπει και ο κόσμος να καταλάβει ότι η οργή του πρέπει να γίνει και στάση στην κάλπη αλλά και στάση μέσα στους κοινωνικούς χώρους.
Βλέπουμε τι γίνεται στη Γαλλία αυτές τις μέρες. Νομίζω ότι ο άλλος δρόμος είναι στους δρόμους. Εκεί είναι ο άλλος δρόμος. Να μπορέσουμε δηλαδή να στείλουμε ένα ισχυρό μήνυμα και με την ψήφο μας και με τις κινητοποιήσεις μας και με το κίνημα το μαζικό, το λαϊκό, το κίνημα της νεολαίας ιδιαίτερα, ότι η Ελλάδα, που έχει γίνει πειραματόζωο, δείχνει ότι το πείραμα δεν προχωράει. Ότι το πειραματόζωο αντιδρά…
- Ως κόμμα της αριστεράς δεν σας ανησυχεί, δεν σας στενοχωρεί, ότι ενώ στη Γαλλία για πολύ λιγότερα έχουν κατέβει εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους, εδώ, μετά την 5η Μαΐου, δεν έχουμε δει μια διαδήλωση που να μπορεί να πει κανείς ότι είναι έτσι.. καρφί στους οφθαλμούς της κυβέρνησης.. Έχει καταλαγιάσει το πράγμα πάρα πολύ..
Ναι, αλλά πρέπει να μην είμαστε και υπερβολικοί. Δεν είναι εύκολο πράγμα να έχεις διαρκώς την πλειοψηφία του κόσμου στους δρόμους. Στην Ελλάδα είχαμε ένα μεγάλο ξέσπασμα της νεολαίας τον Δεκέμβρη και πριν από τον Δεκέμβρη με τους φοιτητές. Είχαμε ένα παλλαϊκό ξεσηκωμό πριν ψηφιστεί το μνημόνιο και είχαμε κι αυτή την απίστευτη τρομοκρατία της ελληνικής κοινωνίας, τόσο με το κυρίαρχο δίλημμα, που τότε έπιανε, μνημόνιο ή χρεοκοπία, όσο και με την προσπάθεια που έγινε να χειραγωγηθεί η αντίδραση αυτή της ελληνικής κοινωνίας και να δοθεί η εντύπωση πως είναι αδιέξοδες οι αντιδράσεις. Κι αναφέρομαι και στα γεγονότα της Marfin, όλη αυτή την προσπάθεια που είχε κάνει τότε η κυβέρνηση με τον κ. Πάγκαλο να καταγγείλει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι κρύβεται πίσω από τις αντιδράσεις. Και πρέπει να πούμε ότι ο κόσμος, σε ένα μεγάλο βαθμό, βρίσκεται και σε ένα σοκ. Είναι όταν πηγαίνεις και τρακάρεις και το πρώτο διάστημα προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις τι έχεις πάθει, δεν αντιδράς. Ο κόσμος βρίσκεται σε σοκ. Σιγά-σιγά όταν αρχίσει και ξεπερνάει το σοκ είναι βέβαιο ότι η οργή και η δυσαρέσκειά του θα στραφεί απέναντι σ΄ αυτούς που μας έχουν οδηγήσει εδώ.
Βεβαίως εκεί η προσπάθεια του συστήματος θα είναι να μετατρέψουν αυτή την οργή, όχι σε οργή ενάντια στα κόμματα εξουσίας, αλλά σε όλο το πολιτικό σύστημα. Όλοι ίδιοι είναι, όλοι μαζί τα φάγαμε. Δεν ήταν τυχαίο αυτό που είπε ο κ. Πάγκαλος. Ο κ. Πάγκαλος είναι ιδιαίτερα ευφυής άνθρωπος. Βεβαίως είναι παρορμητικός, αλλά έχω την αίσθηση ότι αυτή η φράση έκρυβε πίσω μια ολόκληρη στρατηγική. Ότι ναι, εντάξει, έρχεται η οργή και η μήνι της ελληνικής κοινωνίας εναντίον αυτών που κυβερνάνε, αλλά εγώ θα την στρέψω εναντίον όλων. Κι έτσι δεν θα φάμε εμείς όλη την οργή.
Αυτό θα επιχειρήσουν…
- Αυτό το διαπιστώνετε εσείς στον κόσμο και τώρα στις περιοδείες που κάνετε.. Υπάρχει κλίμα ενάντια στο κομματικό σύστημα…
Κατ΄ αρχήν έχω την αίσθηση ότι το τελευταίο διάστημα -γιατί γυρνάω όλη την Ελλάδα, έχω βρεθεί στις περισσότερες περιφέρειες και θα βρεθώ σε όλες σχεδόν μέχρι το τέλος της εκλογικής αναμέτρησης- βλέπω ένα κλίμα που δεν έχω ξανασυναντήσει. Υπάρχει μεγάλη οργή του κόσμου. Και υπάρχει και ιδιαίτερα θετική ανταπόκριση -δεν υπήρχε το τελευταίο διάστημα- για εμάς. Τις τελευταίες 15 μέρες βλέπω μια θετική ανταπόκριση. Ίσως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι ασκούμε έντονη αντιπολίτευση. Και το βλέπω αυτό στον τρόπο με τον οποίον μας προσεγγίζει απλός κόσμος και ζητάει ακόμα πιο έντονη και διεκδικητική αντιπολίτευση. Θέλει ανθρώπους να λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Ενώ δηλαδή όλο το προηγούμενο διάστημα, όταν μιλούσες στα καφενεία με τον κόσμο, σου έλεγε, καλά μωρέ κι εσείς πώς τα έχετε κάνει έτσι, τώρα ξεχνιέται αυτό και λέει πείτε τα, βγείτε μπροστά, πείτε αλήθειες.
Από εκεί και πέρα όμως, διαπιστώνω επίσης ότι υπάρχει κι ένα μέρος του κόσμου που έχει εθιστεί σ΄ αυτή την αντίληψη, ότι δεν γίνεται τίποτα. Και βεβαίως επίσης ένα μέρος νέων ανθρώπων που έχει αρχίσει να πιστεύει, εντάξει, όλοι φταίτε.
Νομίζω ότι ο μεγάλος αντίπαλος της αριστεράς, της δικής μας αριστεράς το επόμενο διάστημα δεν θα είναι τόσο η επιχειρηματολογία των δύο μεγάλων κομμάτων. Θα είναι ο μεγάλος αντίπαλος η αποχή, η αδρανοποίηση, η αδιαφορία, η γενικευμένη αίσθηση των πολιτών ότι δεν αλλάζει τίποτα και ότι όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά έχουν ευθύνη για την κατάσταση που βιώνουμε.
ΓΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
- Να μπούμε στο θέμα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών.. Είναι προφανές, φαίνεται και από τα γκάλοπ, φαίνεται και από τη στάση του κ. Παπανδρέου, ότι έχει διαμορφωθεί, ειδικά στις περιφέρειες, αυτό που θα λέγαμε αντιμνημονιακή συνείδηση… Το ερώτημα είναι, εντάξει, θα υπάρξει αντιμνημονιακή ψήφος, αλλά γιατί να πάει στις υποψηφιότητες της αριστεράς. Για παράδειγμα, στην περιφέρεια της Αττικής υπάρχουν 9 ψηφοδέλτια, 8 εκ των οποίων, ή 7 ή 6.. δεν έχει σημασία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εμφανίζονται ως αντιτιθέμενα στο μνημόνιο…
Κατά τη λογική σας όλα ίσως, γιατί και ο κ. Σγουρός στη μία και μοναδική τηλεοπτική αναμέτρηση … αναγκάστηκε να πει ότι είναι εναντίον του μνημονίου ….
Το ζήτημα είναι να αντιληφθούμε πώς μπορεί να δοθεί ένα ισχυρό μήνυμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, της πολιτικής του μνημονίου από τα αριστερά. Και αυτό το μήνυμα δεν μπορεί να δοθεί από τον υποψήφιο της Ν.Δ. Διότι η Ν.Δ. είναι το κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα τα πέντε τελευταία χρόνια και άσκησε μια ιδιαίτερα φορτισμένη ταξική πολιτική, μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού έτσι ʽόπως λένε όλοι, αλλά το κυριότερο είναι ότι σήμερα λέει εναντίον του μνημονίου ο κ. Σαμαράς, αλλά λέει, με έναν αστερίσκο με ψιλά γράμματα, ότι αν έρθει στην εξουσία, θα αναγκαστεί να το εφαρμόσει, θ τιμήσει την υπογραφή της χώρας. Το έχει πει καθαρά. Ένα είναι αυτό.
Δεύτερο. Πώς μπορεί να δοθεί ένα μήνυμα αμφισβήτησης αυτής της πολιτικής, αμφισβήτησης του μνημονίου με ένα ψηφοδέλτιο το οποίο είναι τόσο πολυσυλλεκτικό ώστε να μπορεί να συμπεριλαμβάνει και τους κεντρικούς συνεργάτες της κας Μπακογιάννη, και μάλιστα στην πρώτη αντιπεριφέρεια της Αττικής, στο κέντρο δηλαδή, τον φίλο μου τον Χρήστο τον Κουρούση, που είναι αντιπεριφερειάρχης του Γ. Δημαρά, στενός συνεργάτης της κας Μπακογιάννη.
- Να διαβάσω σήμερα μια δήλωση του κ. Δημαρά σε μια συνέντευξη στην ΑΥΡΙΑΝΗ. Λέει ο κ. Δημαράς, να σας ξεκαθαρίσω κάτι το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους. Δεν έχω σκοπό ούτε να προκαλέσω προβλήματα στην κυβέρνηση, ούτε να αμφισβητήσω τη νομιμότητά της. Για μένα η κυβέρνηση δεν είναι εχθρός. Το αντίθετο. Σκοπεύουμε να συνεργαστούμε με αυτή\ν σε όλα τα επίπεδα, με σκοπό να βοηθήσουμε τους πολίτες της Αττικής και την περιφέρεια. Πιστεύουμε πως σε περίπτωση εκλογής μας όλοι μαζί πρέπει να παλέψουμε για ένα καλύτερο αύριο. Δεν περισσεύει κανένας…
Εάν δεν έλεγε αυτά ο Γ. Δημαράς δεν θα είχε αυτή την υπερβολική προβολή από τα ΜΜΕ. Δεν θα ήταν κάθε βδομάδα εδώ και ένα μήνα πρωτοσέλιδα εφημερίδων, δεν θα έβγαινε διαρκώς.. Όχι ο ίδιος, γιατί υπάρχει ένα κόλπο τώρα. Δεν μπορείς εσύ ο ίδιος. Άλλωστε είναι καλύτερο να μην βγαίνεις, γιατί μπορείς να πεις και κάτι... Μιλάνε οι άλλοι για σένα.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Εμείς κάναμε μ ια πολιτική επιλογή, η οποία είχε και βάθος και στρατηγική και μπορεί να ακουμπήσει σε ένα μεγάλο μέρος κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θέλουν να βρουν ελπίδα. Ποια ήταν αυτή η πολιτική επιλογή. Η πολιτική επιλογή της συνάντησης του χώρου της ριζοσπαστικής και ανανεωτικής αριστεράς με τον σοσιαλιστικό χώρο, τη μεγάλη αυτή δεξαμενή του σοσιαλιστικού χώρου, των δυνάμεων εκείνων που προέρχονται μέσα από το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ και με εντιμότητα έχουν υψώσει ανάστημα, γιατί δεν διεκδικούν θέσεις και καρέκλες κυβερνητικές, έχουν υψώσει ανάστημα στην πολιτική του μνημονίου, στην κυβερνητική πολιτική.
Αυτή η επιλογή, λέω ότι έχει βάθος, γιατί όπου αλλού στην Ευρώπη η ευρωπαϊκή αριστερά είχε επιλέξει αυτή τη στρατηγική είχε αποτελέσματα. Στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Πορτογαλία, όπου στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές το Μπλόκο, το ριζοσπαστικό αυτό Μπλόκο κατέρχεται με υποψήφιο πρόεδρο έναν αριστερό σοσιαλιστή. Άρα λοιπόν αυτή η κίνηση δημιούργησε ενδεχομένως και μεγάλο προβληματισμό -να μην πω τη λέξη πανικό- αλλά θα πω μεγάλο προβληματισμό στο κυβερνητικό επιτελείο και στο σύστημα δυνάμεων που στηρίζει το μνημόνιο. Γιατί αυτή τη στιγμή δεν είναι μονάχα η κυβέρνηση απέναντί μας. Έχουμε ένα σύστημα διαπλοκής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, ΜΜΕ και πολιτικών δυνάμεων, και κυρίως που βρίσκουν την έκφρασή τους στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, στην κα Μπακογιάννη, στον κ. Καρατζαφέρη, οι οποίοι ανησυχούν στην προοπτική η αριστερά να σταματήσει να ασχολείται με τα κουβαδάκια της, να σταματήσει να ασχολείται με τη δική της ομφαλοσκόπηση και για το πώς θα διαμοιράσει τα ιμάτιά της, και να κάνει ένα μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία, το οποίο θα της δώσει τη δυνατότητα να ξαναγίνει επικίνδυνη για το σύστημα. Άρα λοιπόν προέκυψε υποψηφιότητα Δημαρά, η οποία, απ΄ότι φαίνεται, μέσα από την προσπάθεια που έχει γίνει να αναδειχθεί ως εναλλακτική επιλογή, φαίνεται -λογικό είναι να φαίνεται έτσι.. Όταν ο κόσμος θέλει να εκφράσει την αγανάκτησή του, την οργή του, τη δυσαρέσκειά του, θα σκεφτεί ποιος είναι αυτός που μπορεί να κερδίσει και δεν ανήκει στα δυο μεγάλα κόμματα; Οπότε είναι λογικό να πάει στο Δημαρά.
Για μας ο Γ.Δημαράς δεν είναι εχθρός. Έχουμε πλήρη συνείδηση τι ακριβώς εκπροσωπεί και τι είναι το ψηφοδέλτιό του. Έχουμε πλήρη συνείδηση δηλαδή ότι την επόμενη μέρα των εκλογών θα βγει ο κ. Παπανδρέου και θα πει, εντάξει, δεν έχασε και πολύ το ΠΑΣΟΚ γιατί δεν πριμοδοτήθηκε ένα ψηφοδέλτιο που αντιτίθεται στις επιλογές μας με πολιτικό λόγο, αλλά κέρδισε ο κ. Δημαράς ο οποίος είναι σχεδόν δικός μας. Θα το πει.
- Χθες το ΚΑΡΦΙ είχε πρωτοσέλιδο, τι Δημαράς, τι Σγουρός…
Εκεί θα πάει το πράγμα.. Εμείς κάναμε μια πολιτική επιλογή, η οποία είχε και έχει βάθος….
- Μετά τις τοπικές εκλογές θα συνεχιστεί αυτή η επιλογή.. και ανεξαρτήτως αποτελέσματος;…
Το αποτέλεσμα για μας, εξ όσων αντιλαμβάνομαι, είναι ήδη θετικό. Το βλέπω στον τρόπο με τον οποίον ανταποκρίνεται ο απλός κόσμος στις περιοδείες που κάνουμε. Το βλέπω στο ότι έχουμε καταφέρει να αποκτήσουμε τη δυνατότητα πρόσβασης σε ένα κοινό που, για διάφορους λόγους, η δική μας αριστερά, δεν είχε δυνατότητα πρόσβασης, είτε διότι είχε μια ελιτίστικη προσέγγιση και μια λογική που έρχεται από τις προηγούμενες δεκαετίες, μια ελιτίστικη αύρα ας το πούμε έτσι και δεν μπορούσε να συνομιλήσει με λαϊκά στρώματα, είτε γιατί από το ΄89 και μετά είχε κόψει επαφή με ένα μέρος αυτού του εκλογικού σώματος, είτε για διάφορους λόγιους. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε ότι έχουμε πετύχει να επικοινωνήσουμε μ΄ αυτόν τον κόσμο, πρώτον. Και δεύτερον έχουμε πετύχει , έστω και με δυσκολία μεγάλη, την πολιτικοποίηση αυτής της αναμέτρησης. Είμαστε οι μόνοι οι οποίοι έχουμε αναδείξει την αντίθεση στο μνημόνιο με πολιτικούς όρους. Την αντίθεση στον Καλλικράτη με πολιτικούς όρους. Την αντίθεση σ΄ αυτή την πολιτική τη συγκεκριμένη, που βυθίζει την ελληνική κοινωνία, έχοντας ταυτόχρονα και εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις και διεξόδους. Και νομίζω ότι μόνο και μόνο το γεγονός ότι αναγκάζεται ο Γ.Παπανδρέου να μπει σε άλλη λογική, είναι μία στα σημεία επικράτηση της αντίληψης της δικής μας.
Από εκεί και πέρα το αποτέλεσμα βεβαίως μετράει. Είμαστε αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα. Έχω την αίσθηση ότι αυτές οι εκλογές είναι οι πιο ρευστές απ΄ όσες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Και δεν είναι καθόλου εύκολο, με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα που δίνουν 40 και 45% γκρίζα περιοχή, δηλαδή 40 και 45% δεν έχουν αποφασίσει ακόμα τι θα ψηφίσουν, δεν μπορείς με ασφάλεια να βγάλεις συμπεράσματα για το αποτέλεσμα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Γ. Παπανδρέου επιλέγει την όξυνση της πόλωσης. Γιατί ευελπιστεί ότι θα διασωθεί μέσα απ΄ αυτή τη διαδικασία. Μπορεί όμως να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Κι εμείς λέμε ότι μάλλον θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα Σας εξήγησα πριν γιατί.
Άρα λοιπόν, εμείς θεωρούμε, ιδιαίτερα στην περιφέρεια της Αττικής, ότι η μεγάλη δική μας επιδίωξη είναι το ψηφοδέλτιο του Αλέξη Μητρόπουλου να περάσει στο δεύτερο γύρο.
Θα μου πείτε ότι μπορεί να περάσει στο δεύτερο γύρο ένα ψηφοδέλτιο που δημοσκοπικά έχει 8%. Ναι, μπορεί να περάσει στο δεύτερο γύρο. Διότι υπάρχει αυτό το 40% της αδιευκρίνιστης ψήφου.. Είναι κρίσιμες οι τελευταίες μέρες και πρέπει να γίνει μια μάχη σπίτι το σπίτι, χώρο το χώρο από τους ανθρώπους μας, από τον κόσμο της αριστεράς, γιατί αυτή θα είναι η μεγάλη ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Και πιστεύουμε ότι μπορεί σ΄ αυτές τις εκλογές, στο β΄ γύρο να μην είναι οι εκπρόσωποι των δύο κομμάτων εξουσίας. Θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα είναι ο κ. Σγουρός. Θεωρώ σχεδόν βέβαιο, εκτός αν υπάρξουν δραματικές αλλαγές. Θα εξαρτηθεί και από το πώς θα αντιδράσει η ελληνική κοινωνία σ΄ αυτή την απόπειρα εκβιασμού νέων πολιτικών διλημμάτων, απατηλών διλημμάτων που θέτει ο πρωθυπουργός, που θα θέσει σήμερα το βράδυ. Αλλά νομίζω ʽότι το μεγάλο μήνυμα ανατροπής που μπορεί να δοθεί θα είναι στο β΄ γύρο να μην είναι οι εκπρόσωποι του δικομματισμού, να είναι στο β΄ γύρο ο Αλ. Μητρόπουλος και το ψηφοδέλτιο συνάντησης της αριστεράς με δυνάμεις από το κοινωνικό ΠΑΣΟΚ που εναντιώνονται σ΄ αυτή την πολιτική κι αυτό θα είναι το πιο ισχυρό μήνυμα, θα είναι ένα αγκάθι στα πλευρά του κυβερνώντος κόμματος. Και νομίζω ότι αυτό είναι που φοβάται περισσότερο ο κ. Παπανδρέου.
- Φοβάστε ότι μπορεί να υπάρξει αποχή από τα αριστερά, δηλαδή κάποιος κόσμος απογοητευμένος από τα πολλά ψηφοδέλτια που υπάρχουν, από κάποιες καταστάσεις που έχουν υπάρξει το τελευταίο διάστημα, αυτή την γκρίνια.. μπορεί να πει, κάθομαι σπίτι μου αυτή τη φορά;…
Είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος. Και θεωρώ ότι έχουν μεγάλες ευθύνες οι πολιτικές δυνάμεις και εντός του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική συγκυρία, δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της στιγμής και θεωρούν ότι τώρα είναι η ευκαιρία, όπως όλες οι εκλογές, και εδώ, να ασχοληθούμε με τα δικά μας θέματα. Να καταγράψουμε τις δικές μας δυνάμεις για να μπούμε σε ένα τραπέζι να διαπραγματευτούμε την επομένη τα εσωκομματικά μας. Ποιον απασχολεί αυτό; Απασχολεί τον άνεργο που χάνει τη δουλειά του; Τους νέους ανθρώπους που βλέπουν τα πανεπιστήμια να γίνονται ανώνυμες επιχειρήσεις; Τους απασχολεί το τραπέζι της Βαλτετσίου που θα μαζευτούμε πάλι να διαπραγματευτούμε; Η αριστερά πρέπει να φύγει και είμαστε αποφασισμένοι να φύγουμε απ΄ αυτή τη λογική της ομφαλοσκόπησης και της εσωστρέφειας. Πρέπει να μας απασχολήσει το μέλλον και το πολιτικό σκηνικό που αλλάζει και η κοινωνία που βουλιάζει. Και πρέπει να ξαναγίνουμε εκείνη η δύναμη που θα είναι επικίνδυνη στο σύστημα.
Θεωρώ ότι είναι τελείως λάθος αυτή η αντίληψη. Θα έλεγα ότι αγγίζει τα όρια του πολιτικού εγκλήματος, να γκρεμίζεται η κοινωνία γύρω μας και ε μείς να ασχολούμαστε με το δικό μας τον χαβά.
- Παρόλα αυτά υπάρχει ένα ψηφοδέλτιο στην περιφέρεια Αττικής, το ψηφοδέλτιο του κ. Αλαβάνου ο οποίος στηρίζεται και από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ… Αυτό δημιουργεί ένα θέμα….
Προφανώς και δημιουργεί ένα θέμα. Αλλά σας εξηγώ και πάλι ότι είναι η αποθέωση μιας αντίληψης που λέει, αυτό που μ΄ ενδιαφέρει εμένα είναι το πώς θα διευθετήσω τα δικά μου ζητήματα, τα εσωτερικά μας ζητήματα, πώς θα τα διευθετήσουμε αυτά, δεν μ΄ ενδιαφέρει η κοινωνία, δεν μ΄ ενδιαφέρει το πολιτικό σκηνικό. Και νομίζω ότι εκεί είναι το μεγάλο λάθος. Εάν η αριστερά δεν φύγει, δεν ξεκολλήσει πια απ΄ αυτή την αντίληψη, τι νόημα έχει να καταγράψουμε ένα ποσοστό σ΄ αυτές τις εκλογές; Και να κάνουμε το 3..3,% και το 4.. 5%. Αυτό που έχει νόημα σ΄ αυτές τις εκλογές, αυτό που θα είχε νόημα σ΄ αυτές τις εκλογές είναι να δημιουργήσουμε ένα ε\υρύτατο μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Και η ύπαρξη πολλών ψηφοδελτίων της αριστεράς διευκολύνει μια λογική, έλα μωρέ, όλοι το ίδιο είστε. Κι εσείς δεν μπορείτε να τα βρείτε μεταξύ σας. Αυτή η λογική. Σε ποιον κάνει καλό αυτό; Φαντάζομαι δεν κάνει καλός τις δυνάμεις εκείνες που εξαγγέλλουν -δεν κάνω δίκη προθέσεων- το πιστεύουν, θέλουν να αντιπαρατεθούν με το σύστημα, αλλά τελικά ευνοούν το ίδιο το σύστημα, τον Γ. Παπανδρέου ευνοούν.
- Θέλω να πάμε λίγο στο Δήμο της Αθήνας, που έχετε προσωπικό δεσμό με την ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ, πριν πέντε χρόνια ήσασταν υποψήφιος δήμαρχος με την Ανοιχτή Πόλη, η οποία συνέχισε τη δράση της μια σπουδαία δράση και σήμερα εκπροσωπείται από την Ελένη Πορτάλιου, μια συνεχεία νομίζω μιας διαδρομής που ξεκίνησε το 2006…. Πώς βλέπετε εκεί τα πράγματα στο δήμο της Αθήνας, γιατί κι εκεί είναι μια μεγάλη πολιτική μάχη κι όχι μόνο αυτοδιοικητική, όπως διατείνονται κάποιοι…
Νομίζω ότι η Ελένη Πορτάλιου είναι σε θέση να κάνει την έκπληξη. Και λέω την έκπληξη, διότι κι εγώ προσωπικά από συντρόφους μου στην Κεντρική Επιτροπή και αλλού είχα κατηγορηθεί πριν λίγο καιρό γιατί ενθάρρυνα την επιλογή των ανθρώπων της Ανοιχτής Πόλης, που ήταν η επιλογή στο πρόσωπο της Ελένης Πορτάλιου. Η Ελένη Πορτάλιου έχει κάνει μια εξαιρετική παρουσία όπου είχε τη δυνατότητα να βγει στα ΜΜΕ. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει προέλθει από κάποιον δοκιμαστικό σωλήνα επικοινωνιακών επιτελείων. Είναι ένας άνθρωπος που έχει περάσει πολλά χρόνια της ζωής της στα κινήματα, είναι άνθρωπος της αυτοδιοίκησης, είναι επιστήμονας, έχει τον αριστερό πολιτικό λόγο, της βγαίνει αυθόρμητα γιατί τον ζει. Νομίζω ότι μπορεί να πάει πάρα πολύ καλά στις εκλογές και κυρίως να διατηρήσει αυτή την πολύ ζωντανή και δημιουργική παρακαταθήκη, διότι η Ανοιχτή Πόλη είναι μια ζωντανή δημοτική συλλογικότητα, δεν είναι ένα σχήμα προκάτ το οποίο το φτιάξαμε το 2006 και το ξαναθυμηθήκαμε το 2010. Είναι ένα σχήμα δημοτικό, που τέσσερα χρόνια, στην αρχή μαζί με εμένα, αργότερα χωρίς εμένα, διότι έχω παραιτηθεί από το Δημοτικό Συμβούλιο εδώ κι ένα χρόνο, παλέψαμε σημαντικά και μεγάλα μέτωπα για την Αθήνα. Για ελεύθερους χώρους, για χώρους πρασίνου, ζητήματα που αφορούν μεγάλα κοινωνικά θέματα. Η Ελένη Πορτάλιου βρέθηκε προχθές στον Άγιο Παντελεήμονα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγε. Δεν πήγε εκεί για να πάρει ψήφους. Πήγε εκεί και έχει πάει και έχει ξαναπάει, γιατί η Ανοιχτή Πόλη έχει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο προτάσεων που αφορούν και τους μετανάστες και τους ανθρώπους εκεί. Μιλάει για την απογκετοποίηση της περιοχής, έχει βάλει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο ξανά και ξανά, όπως έχει βάλει και το θέμα και της παραβατικότητας, όπως έχει βάλει και το θέμα του κέντρου της Αθήνας. Είναι λοιπόν μια δημοτική κίνηση η οποία πιστεύω ότι βρίσκεται και θα βρίσκεται και την επόμενη των εκλογών στο πλευρό των κατοίκων της Αθήνας και πιστεύω ότι μπορεί να έχει ένα αποτέλεσμα που μπορεί να αποτελέσει έκπληξη γι αυτούς που προέτρεξαν να εκφράσουν αμφιβολίες ή Κασσανδρικές προβλέψεις για το αποτέλεσμα της Ανοιχτής Πόλης στο δήμο της Αθήνας. Πιστεύω ότι θα είναι ένα αποτέλεσμα που θα είναι κοντά στη μεγάλη επιτυχία που είχαμε πριν από τέσσερα χρόνια. Βεβαίως αντιλαμβάνεστε ʽόλοι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να επαναληφθεί, γιατί όντως ο πήχης είναι ψηλά, αλλά νομίζω ότι ένα ποσοστό το οποίο θα βρίσκεται πάνω από το αποτέλεσμα των εκλογών του 2009, του ΣΥΡΙΖΑ εννοώ, στην περιφέρεια της Αθήνας, νομίζω ότι θα είναι μεγάλη επιτυχία αν το προσεγγίσει αυτό το ποσοστό.
- Μια και αναφερθήκατε στον Α. Παντελεήμονα, είχαμε πολύ δυσάρεστα τις τελευταίες ημέρες, αρχικά με την επίθεση στον κ. Αλαβάνο από ομάδες της ακροδεξιάς, μετά την επίθεση στην κα Πορτάλιου. Έχει αρχίσει να δημιουργείται ένα κλίμα στο κέντρο της Αθήνας πολύ άσχημα και αρκετά ανησυχητικό, κυρίως γιατί φαίνεται να είναι και λίγο κατευθυνόμενο. Πώς τα αντιμετωπίζετε όλα αυτά;…
Είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα κατ΄ αρχήν. Και αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα είναι το γεγονός ότι βρίσκει έδαφος αυτή η μισαλλόδοξη προπαγάνδα των ρατσιστικών οργανώσεων και των ακροδεξιών οργανώσεων σε λαϊκούς ανθρώπους στην περιοχή. Βεβαίως και μας απασχολεί ως αριστερά και πρωτίστως μας απασχολεί το γεγονός ότι κάποιοι κάνουν πλάτες ή ανέχονται στους ρατσιστές να δημιουργούν γκέτο. Αλλά πρέπει εξίσου να μας προβληματίσει και το γεγονός ότι όλη αυτή η κατάσταση.. γιατί έχει δύο όψεις η κατάσταση αυτή. Η μία όψη είναι το ότι αντιμετωπίζουν τους μετανάστες, ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, ανθρώπους ενός κατώτερου Θεού, τους αντιμετωπίζουν ως εξοβελισμένους και με σκαιότατο τρόπο οι ρατσιστές στην περιοχή,. Η άλλη όψη του νομίσματος είναι ότι αυτές οι απόψεις βρίσκουν απήχηση σ΄έναν κόσμο γιατί αυτός ο κόσμος υφίσταται υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής του. Και δεν την υφίσταται αυτή την υποβάθμιση σώνει και καλά από τους μετανάστες. Την υφίσταται από μια πολιτεία που αδιαφορεί -ή εσκεμμένως αδιαφορεί-, από την γκετοποίηση της περιοχής. Άκουσα την Ελένη Πορτάλιου στο δελτίο ειδήσεων του MEGA και έθεσε τα προβλήματα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα επί τον τύπο των ήλων. Μίλησε για το πρόβλημα της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας και είπε ότι εδώ είναι ένα οργανωμένο έγκλημα που στη βάση της πυραμίδας βεβαίως έχει τον χαρακτήρα των μεταναστών, των ανθρώπων που έχουν άλλη εθνικότητα και που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και άρα είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι στο να ενταχθούν σε σπείρες εγκληματιών για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Στην κορυφή όμως της πυραμίδας είναι συνήθως Έλληνες αυτοί οι οποίοι οργανώνουν το έγκλημα. Και συνήθως αυτοί είναι που έχουν και σχέσεις με την αστυνομία, με τις δημοτικές αρχές και μπορούν και κάνουν τα στραβά μάτια και να κάνουν πλάτες.
Άρα λοιπόν είναι ένα ζήτημα που έχει σύνθετες πτυχές και πρέπει να το αντιμετωπίσει κανείς στην ουσία του και να μην μπει στην εύκολη λογική της αντιπαράθεσης που το ΛΑ.Ο.Σ. και ο κ. Γεωργιάδης θέλουν να μας βάλουν μ΄ αυτόν τον κόσμο. Εγώ αυτόν τον κόσμο πιστεύω ότι πρέπει να του δείξουμε την αλήθεια, την πραγματικότητα και όχι να πάμε να πλακωθούμε μαζί του. Εννοώ τον απλό κόσμο, δεν εννοώ τους Χρυσαυγίτες. Και η Ανοιχτή Πόλη, επαναλαμβάνω, είναι τέσσερα χρόνια εκεί και αυτό προσπαθεί.
- Να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε με το θέμα της εμφάνισης του κ. Παπανδρέου. Θέσατε θέμα άνισης αντιμετώπισης των κομμάτων, μετά και το σημερινό. Έχουμε εκλογές και εμφανίζεται ο αρχηγός ενός κόμματος, γιατί δεν είναι μόνο πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου, να έχει άπλετο τηλεοπτικό χρόνο σε εθνικό δίκτυο. Τι θα διεκδικήσετε εσείς ως χώρος; Μιλήσατε για τηλεμαχία ή κάτι ανάλογο;…
Εμείς κατ΄ αρχήν είπαμε το αυτονόητο, ότι σε μια δημοκρατία πρέπει να υπάρχει ισότιμη και αν είναι δυνατόν πλουραλιστική ενημέρωση των πολιτών, ιδίως δύο εβδομάδες πριν από μια κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση. Πριν από δέκα μέρες πήγα ο ίδιος να συναντήσω τον κ. Λασκαρίδη, τον Πρόεδρο του ΕΣΡ. Και του είπα ότι οι δημόσιες συχνότητες δεν είναι τσιφλίκι των καναλιών. Οι δημόσιες συχνότητες είναι δημόσιες, αυτό που λέμε. Και έχουν εκχωρηθεί στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης, αλλά είναι δημόσια περιουσία. Είναι υποχρεωμένοι λοιπόν -και το ΕΣΡ είναι υποχρεωμένο, όχι απλά να καταγράψει τις παραβάσεις και να ρίχνει ένα πρόστιμο πέντε χιλιάδας και να τελειώνει η ιστορία, να επιβάλει την ισοτιμία, την ισονομία και τον πλουραλισμό. Και πήγα με αφορμή τότε μια μηνιαία καταγραφή της παρουσίας των κομμάτων στα ΜΜΕ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε 1,7%.
Αυτό που γίνεται αυτές τις μέρες είναι κραυγαλέα προκλητικό. Δεν έχει το δικαίωμα μονάχα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργός. Δεν έχει το δικαίωμα να κρύβεται από τη Βουλή, να μην έρχεται στην ώρα του Πρωθυπουργού την Παρασκευή, να κρύβεται από τις εμφανίσεις που μπορεί να έχουν αντιπαράθεση πολιτικού λόγου και να κρύβεται και πίσω από την πολυτέλεια ενός διακαναλικού μονόλογου -μόνο αυτός θα απαντάει στις ερωτήσεις- με συντονιστή τον κ. Πεταλωτή.
Άρα λοιπόν, εμείς αυτό που ζητήσαμε είναι αντί για ένα μονόλογο, στον ίδιο χρόνο που θα διαθέσουν τα ΜΜΕ, γιατί είναι πολύ ακριβώς ξέρετε αυτός ο τηλεοπτικός χρόνος για να διατεθεί σε κάποιον. Είναι το prime time της τηλεοπτικής ζώνης. Τον ίδιο χρόνο να τον διαθέσουν για να έρθουν όλοι, και οι πέντε πολιτικοί αρχηγοί και να κουβεντιάσουν μέσα σ΄ένα τρίωρο για τα κρίσιμα διακυβεύματα αυτής της κάλπης. Να ακουστούν όλες οι απόψεις. Δεν τολμάνε όμως. Φοβούνται το διάλογο, φοβούνται την αντιπαράθεση. Και βεβαίως εμείς δεν θα το αφήσουμε έτσι αυτό. Θα προσφύγουμε, αν δεν δοθεί τηλεοπτικός χρόνος σε όλα τα κόμματα, τα κοινοβουλευτικά, θα προσφύγουμε και στο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο και θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να αναδείξουμε στους Έλληνες πολίτες ότι αυτή είναι μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης, αυτή είναι μια πρωτοφανής προσπάθεια να φιμωθούν οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και είμαστε και ιδιαίτερα προβληματισμένοι από το γεγονός ότι μέχρι τα τώρα μονάχα το ΚΚΕ και οι Οικολόγοι έχουν απαντήσει σ΄ αυτό το αίτημα, το οποίο είναι απολύτως λογικό. Περιμένω να δω τι θα πει και ο κ. Σαμαράς. Περιμένω να δω αν θα αποδεχθούν το αυτονόητο. Το αυτονόητο είναι να δοθεί ίσος χρόνος σε όλα τα κόμματα ή να γίνει μια αναμέτρηση τηλεοπτική με όλες τις απόψεις. Γιατί ο και ο κ. Σαμαράς πληροφορούμαι ότι προσανατολίζεται στο να πει, εντάξει πάρε εσύ, να πάρω εγώ την άλλη Δευτέρα. Αυτό δεν είναι δημοκρατία όμως. Θέλουν να αμερικανοποιήσουν την πολιτική ζωή του τόπου; Θέλουν να δημιουργήσουν κλίμα δημοκρατικοί-ρεπουμπλικάνοι; Θέλουν να πουν στον ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχουν άλλες απόψεις; Νομίζω ότι θα τους γυρίσει μπούμερανγκ. Φαντάζομαι ότι εσείς θα είστε ανοιχτοί στο σταθμό σας σε όλες τις απόψεις…. Γιατί δεν καλείτε τους υποψήφιους περιφερειάρχες, ή αν δεν προλαβαίνουν οι ίδιοι, κάποιους αντιπεριφερειάρχες για την κρίσιμη κάλπη της Αττικής, να ακουστεί πολιτικός λόγος, να ακουστεί η αντιπαράθεση. Γιατί φαντάζομαι ότι το μεγάλο πρόβλημα αυτών των εκλογών είναι ότι οι πολίτες θα ψηφίσουν, πρώτον χωρίς να ξέρουν τι είναι η περιφέρεια, δεύτερον, χωρίς να ξέρουν τι πιστεύουν και τι προτείνουν όσοι διεκδικούν την ψήφο μας στις 7 του Νοέμβρη.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS